Musculoskeletal infectionsThe muscu

Musculoskeletal infections
The musculoskeletal system can present a variety of
challenges for antimicrobial therapy (Table 10.5). It
is difficult to reach therapeutic antimicrobial levels
in many tissues, such as bone, tendon, tendon sheath
and joints following oral or parenteral antimicrobial
administration. Alternative approaches such as intraarticular
therapy, intra-osseous infusion and regional
perfusion may be useful in many situations to provide
very high local antimicrobial levels. The tendency
for abscess formation in soft tissues presents further
challenges that inhibit antimicrobial penetration and
activity.
Septic arthritis is a major problem in equine medicine.
Direct culture is often unrewarding. The use of
enrichment culture is important, and optimally synovial
fluid samples should be inoculated into blood
culture broth shortly after collection. Samples in
blood culture broth are incubated for up to one week,
thereby greatly increasing sensitivity. Sterile technique
is critical because this enrichment process can
detect very low numbers of bacteria, including contaminants.
Empirical therapy is important because
of the low sensitivity of direct culture, the time delay
associated with enrichment culture and possible
consequences of disease. Gram staining of synovial
fluid should be performed to provide basic information
about the likely pathogen. Prompt treatment
is required, including antimicrobials and ancillary
procedures such as joint lavage, to reduce the risk of
performance- or life-threatening damage within the
joint. A distinct advantage in the treatment of septic
arthritis is the ease of local (intra-articular) therapy
in most situations. Intra-articular injection of antimicrobials
is a very common practice when treating
septic arthritis because of the ability to provide very
high drug levels at the infected site. This is an easy
procedure for most joints, and is often combined
with joint lavage. Concerns regarding the potential
for development of chemical arthritis following
injection of antimicrobials have been addressed;
however, this has not been demonstrated to be a
clinically relevant concern, particularly considering
the severe potential sequelae associated with septic
arthritis. Some antimicrobials are irritating and may
produce chemical synovitis, so only drugs known to
be safe and effective (e.g. amikacin, gentamicin, ceftiofur,
cefazolin, sodium/potassium penicillin) should
be injected into joints. Since antimicrobials injected into joints will be absorbed into the circulation, the
total amount injected should be considered, particularly
when multiple joints are being treated and when
the same drug is being used parenterally. In situations
where neonatal foals are being treated for multiple
septic joints, aminoglycosides should not be used
both parenterally and intra-articularly because excessive
drug levels may result.
Osteomyelitis is more difficult to treat because of
the difficulty in producing high enough antimicrobial
levels and the presence of organic debris at the
infection site. The deep site of many infections may
complicate the collection of proper culture specimens.
Bone biopsy is the best method to obtain
a positive culture. Combination therapy may be
required including parenteral therapy plus surgical
intervention and local therapy. Antimicrobials can
be impregnated into a variety of materials, including
polymethylmethacrylate (PMMA) beads or plaster
of Paris (17). These materials can then be surgically
implanted in an infected area with the antimicrobial
being eluted over time. This can result in prolonged
high drug levels at the site of infection with minimal
systemic exposure and lower drug cost compared to
systemic therapy. However, elution rates are variable
and depend on the antimicrobial, dose and characteristics
of the implant site. This approach is most often
used in cases of osteomyelitis, deep wound infections
and fracture site infections.
Regional perfusion involves administration of antimicrobials
into the occluded vasculature of the infected
limb, resulting in high local tissue anti microbial levels
including synovial fluid, soft tissues and bone.
Antimicrobials are injected either into a superficial
vein or into the medullary bone cavity. Therapeutic
antimicrobial levels may be achieved in poorly vascularized
tissues where therapeutic levels cannot be
reached with systemic treatment. β-Lactams and
aminoglycosides are most commonly used. Irritating
drugs should not be used. While uncommonly used,
subcutaneous placement of an infusion pump delivers
high antimicrobial levels at the site of infection for
prolonged periods. Pumps can be filled weekly and
produce therapeutic levels for weeks or months. This
approach is probably most useful for osteomyelitis
and fracture-site infections.
Biofilms can complicate certain infections, particularly
those involving orthopaedic implants and
other invasive devices (18). Biofilms are communities
of bacteria that adhere to inert surfaces (i.e.implants) and dead tissue (i.e. bony sequestra). Sessile
bacteria that are resident in biofilms are largely
resistant to antimicrobials, phagocytes and antibodies.
The potential role of biofilms in infections of
these types should be considered, particularly if there
is poor response to initial treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การติดเชื้อที่กระดูกและกล้ามเนื้อระบบกระดูกและกล้ามเนื้อสามารถนำเสนอความหลากหลายของความท้าทายการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพสำหรับ(ตารางที่ 10.5) มันเป็นเรื่องยากที่จะไปถึงระดับการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพในเนื้อเยื่อเป็นจำนวนมากเช่นกระดูกเส้นเอ็นปลอกเอ็นและข้อต่อไปนี้ยาต้านจุลชีพในช่องปากหรือหลอดเลือดบริหาร วิธีการทางเลือกเช่น intraarticular การรักษาด้วยการแช่ภายในกระดูกและระดับภูมิภาคปะอาจจะมีประโยชน์ในหลาย ๆ สถานการณ์ที่จะให้สูงมากระดับยาต้านจุลชีพในท้องถิ่น แนวโน้มการก่อฝีในเนื้อเยื่ออ่อนที่มีการจัดต่อความท้าทายที่ยับยั้งการรุกต้านจุลชีพและกิจกรรม. โรคข้ออักเสบบำบัดน้ำเสียเป็นปัญหาสำคัญในยาม้า. วัฒนธรรมโดยตรงมักจะไม่คุ้มค่า การใช้วัฒนธรรมการตกแต่งเป็นสิ่งสำคัญและดีที่สุดไขข้อตัวอย่างของเหลวควรจะเชื้อเข้าสู่กระแสเลือดน้ำหมักไม่นานหลังจากที่คอลเลกชัน ในตัวอย่างน้ำหมักบ่มเลือดได้นานถึงหนึ่งสัปดาห์จึงมีความไวที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก เทคนิคที่ผ่านการฆ่าเชื้อเป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากขั้นตอนการตกแต่งนี้สามารถตรวจสอบตัวเลขที่ต่ำมากของเชื้อแบคทีเรียรวมทั้งสารปนเปื้อน. การรักษาเชิงประจักษ์เป็นสิ่งสำคัญเพราะของไวต่ำของวัฒนธรรมโดยตรงล่าช้าเวลาที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมการเพิ่มคุณค่าและเป็นไปได้ผลที่ตามมาของการเกิดโรค การย้อมสีแกรมของเยื่อหุ้มของเหลวควรจะดำเนินการเพื่อให้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับเชื้อโรคที่น่าจะเป็น การรักษาที่รวดเร็วจะต้องรวมถึงยาต้านจุลชีพและเสริมขั้นตอนการล้างเช่นร่วมกันเพื่อลดความเสี่ยงของperformance- หรือคุกคามชีวิตความเสียหายภายในร่วมกัน ประโยชน์ที่แตกต่างกันในการรักษาโรคติดเชื้อโรคข้ออักเสบเป็นความสะดวกของท้องถิ่น (ภายในข้อ) การรักษาในสถานการณ์ส่วนใหญ่ ฉีดภายในข้อของยาต้านจุลชีพเป็นหลักปฏิบัติทั่วไปมากเมื่อการรักษาโรคข้ออักเสบติดเชื้อเพราะความสามารถในการให้มากระดับยาสูงที่เว็บไซต์ที่ติดเชื้อ นี่คือง่ายขั้นตอนสำหรับข้อต่อมากที่สุดและมักจะรวมกับการล้างร่วม ความกังวลเกี่ยวกับศักยภาพในการพัฒนาของโรคข้ออักเสบสารเคมีดังต่อไปนี้การฉีดยาต้านจุลชีพได้รับการแก้ไข; แต่นี้ไม่ได้รับการแสดงให้เห็นว่าจะเป็นความกังวลที่เกี่ยวข้องทางคลินิกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาผลที่ตามมาอย่างรุนแรงที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อโรคข้ออักเสบ ยาต้านจุลชีพบางคนมีการระคายเคืองและอาจผลิตสารเคมี synovitis เพื่อให้ยาเสพติดเท่านั้นที่รู้กันว่าปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ(เช่น amikacin, gentamicin, Ceftiofur, เซฟาโซลินโซเดียม / โพแทสเซียม penicillin) ควรได้รับการฉีดเข้าไปในข้อต่อ เนื่องจากยาต้านจุลชีพฉีดเข้าไปในข้อต่อจะถูกดูดซึมเข้าสู่การไหลเวียนของจำนวนฉีดควรได้รับการพิจารณาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลายข้อต่อมีการรักษาและเมื่อยาเสพติดเดียวกันจะถูกใช้parenterally ในสถานการณ์ที่ลูกทารกแรกเกิดที่มีการรับการรักษาหลายข้อต่อบำบัดน้ำเสียaminoglycosides ไม่ควรใช้ทั้งparenterally และภายใน articularly เพราะมากเกินไประดับยาอาจส่งผลให้. Osteomyelitis เป็นเรื่องยากมากที่จะรักษาเพราะความยากลำบากในการผลิตสูงต้านจุลชีพพอระดับและการปรากฏตัวของเศษซากอินทรีย์ที่เว็บไซต์ของการติดเชื้อ เว็บไซต์ลึกของการติดเชื้อหลายคนอาจมีความซับซ้อนคอลเลกชันของตัวอย่างวัฒนธรรมที่เหมาะสม. การตรวจชิ้นเนื้อกระดูกเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะได้รับวัฒนธรรมในเชิงบวก การรักษาด้วยการรวมกันอาจจะต้องรวมถึงการรักษาด้วยการผ่าตัดหลอดเลือดรวมทั้งการแทรกแซงและการรักษาในท้องถิ่น ยาต้านจุลชีพสามารถนำมาชุบลงในความหลากหลายของวัสดุรวมทั้งpolymethylmethacrylate (PMMA) ลูกปัดหรือพลาสเตอร์ของกรุงปารีส(17) วัสดุเหล่านี้จากนั้นจะสามารถผ่าตัดปลูกในพื้นที่ที่มีการติดเชื้อยาต้านจุลชีพที่ถูกชะเมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งจะส่งผลในเวลานานระดับยาสูงที่เว็บไซต์ของการติดเชื้อที่มีน้อยที่สุดรับอย่างเป็นระบบและลดค่าใช้จ่ายยาเสพติดเมื่อเทียบกับการรักษาด้วยระบบ อย่างไรก็ตามอัตราการชะเป็นตัวแปรและขึ้นอยู่กับยาต้านจุลชีพปริมาณและลักษณะของเว็บไซต์เทียม วิธีการนี้ส่วนใหญ่มักจะใช้ในกรณีของกระดูกอักเสบติดเชื้อแผลลึกและการติดเชื้อที่กระดูกหัก. ปะภูมิภาคที่เกี่ยวข้องกับการบริหารงานของยาต้านจุลชีพเข้าไปในเส้นเลือดเกิดการอุดตันของการติดเชื้อแขนขาที่มีผลในระดับจุลินทรีย์เนื้อเยื่อท้องถิ่นสูงป้องกันรวมทั้งของเหลว, เนื้อเยื่ออ่อนและกระดูก . ยาต้านจุลชีพจะฉีดทั้งเป็นตื้นหลอดเลือดดำหรือเข้าไปในโพรงกระดูกไขสันหลัง การรักษาระดับยาต้านจุลชีพอาจจะทำได้ไม่ดีใน vascularized เนื้อเยื่อที่ระดับการรักษาไม่สามารถเข้าถึงได้ด้วยการรักษาระบบ β-แลคแทมและaminoglycosides มีการใช้กันมากที่สุด ระคายเคืองยาเสพติดที่ไม่ควรใช้ ในขณะที่ใช้ผิดปกติ, การจัดวางใต้ผิวหนังของปั๊มแช่ให้ระดับยาต้านจุลชีพในระดับสูงที่เว็บไซต์ของการติดเชื้อสำหรับระยะเวลานาน ปั๊มสามารถเติมเต็มทุกสัปดาห์และการผลิตระดับการรักษาสำหรับสัปดาห์หรือเป็นเดือน ซึ่งวิธีการที่น่าจะเป็นประโยชน์มากที่สุดสำหรับกระดูกอักเสบและการติดเชื้อแตกหักเว็บไซต์. ไบโอฟิล์มสามารถซับซ้อนการติดเชื้อบางอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการปลูกถ่ายกระดูกและอุปกรณ์รุกรานอื่นๆ (18) ไบโอฟิล์มชุมชนของแบคทีเรียที่เป็นไปตามพื้นผิวเฉื่อย (ieimplants) และเนื้อเยื่อที่ตายแล้ว (เช่นกระดูก sequestra) ภาวะแบคทีเรียที่อาศัยอยู่ในไบโอฟิล์มส่วนใหญ่จะทนต่อยาต้านจุลชีพ, phagocytes และแอนติบอดี. บทบาทศักยภาพของไบโอฟิล์มในการติดเชื้อของประเภทนี้ควรได้รับการพิจารณาโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีการตอบสนองที่ไม่ดีที่จะเริ่มต้นการรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การติดเชื้อของกระดูกและกล้ามเนื้อ
ระบบกล้ามเนื้อสามารถนำเสนอความหลากหลายของ
ความท้าทายสำหรับยาต้านจุลชีพ ( ตารางที่ 10.5 ) มันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าถึงยาต้านจุลชีพ

ในระดับเนื้อเยื่อต่างๆ เช่น กระดูก เส้นเอ็น ปลอกหุ้มเอ็นและข้อต่อตามทางปากหรือทางหลอดเลือดดำ
การบริหารยา

วิธีอื่น เช่น intraarticular
บําบัดภายในกระดูกฉีดและลดระดับภูมิภาค
อาจจะมีประโยชน์ในสถานการณ์ต่างๆ เพื่อให้ระดับยา
สูงมากในท้องถิ่น แนวโน้ม
สำหรับฝีในเนื้อเยื่ออ่อน นำเสนอความท้าทายที่ยับยั้งเชื้อได้อีก


และกิจกรรม มีเชื้อโรคไขข้ออักเสบเป็นปัญหาที่สำคัญในม้ายา .
วัฒนธรรมตรงมัก unrewarding . การใช้
วัฒนธรรมเสริมเป็นสิ่งสำคัญบริการน้ำ และของเหลวที่ควรจะเชื้อตัวอย่าง

ซุปเลือดวัฒนธรรมหลังจากคอลเลกชัน ตัวอย่างเลือดในน้ำซุป
วัฒนธรรมบ่มนานถึงหนึ่งสัปดาห์
งบมากเพิ่มความไว
เทคนิคปลอดเชื้อเป็นสิ่งสําคัญ เพราะกระบวนการเสริมสมรรถนะสามารถ
ตรวจสอบต่ำมาก ปริมาณแบคทีเรีย รวมถึงสิ่งปนเปื้อน การรักษาเชิงประจักษ์เป็นสิ่งสำคัญเพราะ

ของความไวต่ำของวัฒนธรรมโดยตรง เวลาล่าช้า
ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมการและผลเป็นไปได้
ของโรค กรัมของของเหลว synovial
. ควรดำเนินการเพื่อให้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับเชื้อโรค
มีแนวโน้มที่ การรักษา
ถูกต้อง รวมทั้งยาต้านจุลชีพและขั้นตอน ancillary
เช่นการร่วมเพื่อลดความเสี่ยงของ