กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองเมดีนา มีหญิงสาวหน้าตาขี้เหร่คนหนึ่ง ชื่อว่า ไดอาน่า เธอมีลักษณะผมฟู และตัวดำ แต่เธอนั้นมีนางฟ้าแม่ทูลหัวติดตามเธออยู่ตลอดเมื่อยามเธอเจ็บไข้ หรือ ไม่สบายใจ นางฟ้าแม่ทูลหัวก็จะมาช่วยเหลือ เธออาศัยอยู่บ้านหลังหนึ่ง เธอมีแม่และพ่อที่ใจร้ายมาก พ่อและแม่ไม่ชอบไดอาน่าเพราะเกิดมาหน้าตาขี้เหล่ ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่ยากจน พ่อของไดอาน่าจึงพยายามที่จะให้ไดอาน่ามีชายมาจับจองเธอ แต่ก็ไม่มีชายใดกล้ามาจับจองไดอาน่า เพราะ เธอมีหน้าตาที่ไม่สวย พ่อของเธอเลยโมโหมาก หลังจากนั้น พ่อเลยคิดว่าเธอคงไม่มีสามีแล้วจริงๆ พวกเขาใช้ให้เธอทำงานบ้านทุกอย่างและต้องสะอาด เรียบร้อย บ้านของเธอเป็นบ้านที่กว้างขวางใหญ่โต และที่บ้านของเธอนั้นก็มีสัตว์จำพวกต่างๆ เช่น เป็ด ไก่ ห่าน และมีสัตว์ตัวเล็กซึ่งเป็นเพื่อนของเธอนั้นก็คือเม่นชื่อว่า ฟินลิป ทุกๆวันตอนเช้าไดอาน่าจะต้องเตรียมอาหารจัดตั้งไว้ให้พ่อแม่กิน แล้วเธอก็ต้องไปให้อาหารพวกเป็ด ไก่ และห่าน เสร็จแล้วเธอก็ต้องมาทำความสะอาดบ้านให้ดูสะอาดเรียบร้อย เธอทั้งเหนื่อยและท้อ เธอไม่มีเวลาให้กับตัวเองเลย เม่น เลยมาให้กำลังใจ ฟินลิปได้พูดว่า"อย่าท้อไปเลยไดอาน่า เจ้าทำเพื่อพ่อกับแม่ของเจ้านะ" ไดอาน่าพูดว่า "แต่ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันทำอย่างนี้มาให้พวกเขาตั้งนานแล้ว เขาใช้งานฉันหนักเกินไป ฉันรับไม่ไหว"ฟินลิปพูด "หนีสิ !! เจ้ายังมีโอกาสหนีนะไดอาน่า มีอยู่เมืองหนึ่งที่สามารถไปได้คือ ซานดิเอโก เมืองนั้นเป็นเมืองที่มีแต่ความสงบสุข ผู้คนก็ใจดี ถ้าไปอยู่ที่นั้นเจ้าคงมีความสุขมากแน่ๆ" ไดอาน่าได้ยินฟินลิปพูดแล้วเธอก็เกิดความคิดที่อยากจะหนีทันที แต่เธอไม่รู้จะเดินทางไปอย่างไร เพราะบ้านเธอก็อยู่ในป่า ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงนางฟ้าแม่ทูลหัว เธอเรียกท่านมา และขอช่วยให้หาวิธีที่เธอจะไปอีกเมืองนึงได้ นางฟ้าแม่ทูลหัวเลยเสกให้เม่นนั้นเป็นม้าที่วิ่งเร็ว แล้วเธอก็เก็บของ หนีพ่อกับแม่เธอไปอย่างเร็ว เวลานั้นเธอรู้สึกมีความสุขมาก เธอเดินทางเพียงแปปเดียวเธอก็ถึงเมือง ซานดิเอโก เธอรู้สึกมหัศจรรย์มากที่เห็นสิ่งแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน