Bob took out his wallet and counted

Bob took out his wallet and counted what he had saved.
Only two dollar bills and two quarters.
It really wasn't enough, but a look around the stores might give him some ideas. As he went around the big store he thought, "a scraf? Well, perhaps. A coffee pot? I'm short 75€. A glass vase? Mom's got plenty of those. A blouse? How much? No, I can't afford that,
Thought it is really very pretty. It's no good , I will have to go back to my first idea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ๊อบ เอากระเป๋าสตางค์ของเขาออก และนับสิ่งที่เขาได้บันทึกการ
สองค่าเงินดอลลาร์และไตรมาสสองเท่า
มันจริง ๆ ไม่ได้เพียงพอ แต่มองไปรอบ ๆ ร้านค้าอาจทำให้เขาความคิดบางอย่าง ตามเขาไปรอบ ๆ ร้านใหญ่ เขาคิดว่า "การ scraf ดี ที หม้อกาแฟ ผมสั้น 75€ แจกันแก้ว แม่ของมีมากมายของผู้ เสื้อ เท่าไหร่ ไม่ ฉันไม่สามารถที่,
คิดว่า มันน่ารักมากจริง ๆ ก็ไม่ดี ฉันจะต้องย้อนกลับไปยังความคิดแรกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ๊อบหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของเขาและนับสิ่งที่เขาได้บันทึกไว้
เพียงสองค่าเงินดอลลาร์และสองไตรมาส
จริงๆมันก็ไม่มากพอ แต่ดูรอบ ๆ ร้านค้าอาจให้เขาความคิดบางอย่าง ในขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ ร้านค้าขนาดใหญ่ที่เขาคิดว่า "scraf? ดีบางที. หม้อกาแฟ? ผมสั้น 75 €. แจกันแก้ว? แม่มีมากมายของผู้. เสื้อเท่าไหร่? ไม่ฉันสามารถ ' เสื้อจ่ายที่
คิดว่ามันเป็นจริงสวยมาก. ก็ไม่ดีผมจะต้องกลับไปที่ความคิดแรกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ๊อบเอากระเป๋าสตางค์ของเขานับได้ว่าเขาได้ช่วยชีวิต .
2 ค่าเงินดอลลาร์และสองไตรมาส
มันไม่พอ แต่มองไปรอบ ๆร้านอาจจะให้ความคิดบางอย่าง เขาเดินไปรอบๆ ร้านใหญ่ เขาคิดว่า " scraf ? อืม บางที หม้อกาแฟ ? ผมสั้น 75 ด้าน . แจกันแก้ว แม่ได้มากมาย เสื้อ ? เท่าไหร่ ? ไม่ ผมไม่สามารถที่
คิดว่ามันน่ารักมากจริงๆไม่นะ , ฉันต้องกลับไปคิดแรกของฉัน