Ben stopped smiling and picked up h

Ben stopped smiling and picked up his spade. 'You can't, and that's that. It's not your business. Nobody can find the door. Run away and play, will you? I must get on with my
work.' And he walked away. He did not even say goodbye.
Ben stopped smiling and picked up his spade.
In the next few days Mary spent almost all her time in the gardens. The fresh air from the moor made her hungry,-and she was becoming stronger and healthier. One day she noticed the robin again. He was on top of a wall, singing to
her. 'Good morning! Isn't this fun! Come this way!' he seemed to say, as he hopped along the wall Mary began to laugh as she danced along beside him. 'I know the secret
garden's on the other side of this wall!' she thought 16
Mary in Yorkshire
excitedly. 'And the robin lives there! But where's the door?' That evening she asked Martha to stay and talk to her beside the fire after supper. They could hear the wind blowing round the old house, but the room was warm and
comfortable. Mary only had one idea in her head. 'Tell me about the secret garden,' she said.
'Well, all right then, miss, but we aren't supposed to talk about it, you know. It was Mrs Craven's favourite garden, and she and Mr Craven used to take care of it themselves. They spent hours there, reading and talking. Very happy, they were. They used the branch of an old tree as a seat. But one day when she was sitting on the branch, it broke, and she fell. She was very badly hurt and the next day she died. That's why he hates the garden so much, and won't let
anyone go in there.'
'How sad!' said Mary. 'Poor Mr Craven!' It was the first
time that she had ever felt sorry for anyone.
Just then, as she was listening to the wind outside, she
heard another noise, in the house.
'Can you hear a child crying?' she asked Martha.
Martha looked confused. 'Er - no,' she replied. 'No, I
think . . . it must be the wind.'
But at that moment the wind blew open their door and
they heard the crying very clearly.
'I told you!' cried Mary.
At once Martha shut the door. 'It was the wind,' she
repeated. But she did not speak in her usual natural way, and Mary did not believe her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบนหยุดยิ้ม และรับอัพสเปดของเขา ' คุณไม่ และที่ว่าการ มันไม่ใช่ธุรกิจของคุณ ไม่มีใครสามารถค้นหาประตู หนี และ เล่น คุณ ฉันต้องรีบฉัน
ทำ ' และเขาเดินไป ได้ไม่ได้ว่า ลา
เบนหยุดยิ้ม และรับอัพสเปดเขา
ถัดไปสองสามวันก่อน แมรี่ใช้เวลาเกือบทั้งหมดของเธอในสวน อากาศบริสุทธิ์จากมัวร์ที่ทำหิว- และเธอได้กลายเป็นแข็งแกร่ง และมีสุขภาพดี วันหนึ่งเธอสังเกตเห็นโรบินอีก เขาบนกำแพง ร้องเพลงให้
เธอ ' สวัสดี นี้ไม่สนุก มาทางนี้! "เขาดูเหมือนว่า ตามเขา hopped ตามผนังแมรี่เริ่มหัวเราะเป็น เธอเต้นตามอยู่ข้างเขา ' ฉันรู้ความลับ
สวนในด้านอื่น ๆ ของผนังนี้!' เธอคิดว่า 16
แมรี่ในยอร์คเชียร์
ขึ้ง ' และโรบินนั่น แต่ประตู?' คืนนั้นเธอถามมาร์ธาไปพัก และพูดคุยกับเธอข้างไฟหลังจากซุปเปอร์ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงลมพัดรอบบ้านเก่า แต่ไม่อบอุ่น และ
สบาย แมรี่มีหนึ่งความคิดในหัวของเธอเท่านั้น 'บอกฉันเกี่ยวกับสวนลับ เธอกล่าว
' ดี ทั้งขวาแล้ว คิดถึง แต่เราไม่ควรจะพูดคุยเกี่ยวกับมัน คุณรู้ ก็สวนชื่นชอบนาง Craven และเธอและนาย Craven ใช้ในการดูแลของมันเอง พวกเขาใช้เวลาชั่วโมง การอ่าน และการพูด มีความสุขมาก พวกเขา พวกเขาใช้สาขาของต้นไม้ที่เป็นนั่ง แต่วันหนึ่งเมื่อเธอนั่งบนสาขา มันยากจน และเธอ เธอเจ็บมากไม่ดี และในวันถัดไปที่เธอเสียชีวิต ที่ว่าทำไมเขาเกลียดสวนมาก และไม่ให้
ใครไปมีการ '
'ไรเศร้า ' กล่าวว่า แมรี่ 'ดีนาย Craven ' คนแรก
เวลาที่เธอได้เคยรู้สึกเสียใจสำหรับทุกคน.
เพียงนั้น ขณะที่เธอได้ฟังลมนอก เธอ
ได้ยินเสียงอื่น ในบ้าน
'สามารถคุณได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ "เธอถามมาร์ธา.
มาร์ธาดู ถัง - ไม่ เธอตอบกลับ ' ไม่มี ฉัน
คิดว่า...มันต้องลม '
แต่ในขณะที่ลมพัดเปิดประตูของพวกเขา และ
จะได้ยินร้องไห้อย่างชัดเจน.
'ฉันบอกคุณ ' ร้องเรียกมารีย์
ครั้งมาร์ธาปิดประตู 'มันเป็นลม เธอ
ซ้ำ แต่เธอไม่ได้พูดในลักษณะธรรมชาติของเธอปกติ และแมรี่ไม่เชื่อเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบนหยุดยิ้มและหยิบขึ้นมาจอบของเขา 'คุณไม่สามารถและที่ว่า มันไม่ได้เป็นธุรกิจของคุณ ไม่มีใครสามารถหาประตู วิ่งหนีไปและเล่นจะคุณ ฉันจะต้องได้รับในกับฉัน
ทำงาน. และเขาก็เดินออกไป เขาไม่ได้บอกลา
เบนหยุดยิ้มและหยิบขึ้นมาจอบของเขา
ในไม่กี่วันถัดไปแมรี่ใช้เวลาเกือบตลอดเวลาของเธอในสวน อากาศบริสุทธิ์จากทุ่งทำให้เธอหิวและเธอก็แข็งแกร่งและมีสุขภาพดี อยู่มาวันหนึ่งเธอสังเกตเห็นโรบินอีกครั้ง เขาเป็นคนที่อยู่ด้านบนของผนังร้องเพลงให้
เธอ 'สวัสดีตอนเช้า! ไม่สนุกนี้ มาทางนี้! ดูเหมือนว่าเขาจะพูดในขณะที่เขากระโดดตามผนังแมรี่เริ่มที่จะหัวเราะในขณะที่เธอเต้นไปตามข้างเขา 'ฉันรู้ว่าเป็นความลับ
ของสวนในด้านอื่น ๆ ของกำแพงนี้! เธอคิดว่า 16
แมรี่อร์กเชียร์ใน
ความตื่นเต้น 'โรบินและอาศัยอยู่ที่นั่น! แต่ที่ประตู? เย็นวันนั้นเธอถามมาร์ธาที่จะอยู่และพูดคุยกับเธออยู่ข้างไฟหลังอาหารค่ำ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงลมพัดตลอดทั้งบ้านเก่า แต่เป็นห้องพักที่อบอุ่นและ
สะดวกสบาย แมรี่มีเพียงหนึ่งความคิดในหัวของเธอ 'บอกฉันเกี่ยวกับสวนลับ' เธอบอกว่า
'ดีสิ่งที่ถูกต้องแล้วพลาด แต่เราไม่ควรที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้คุณจะรู้ว่า มันเป็นสวนที่ชื่นชอบนางขี้ขลาดและเธอและนายขี้ขลาดที่ใช้ในการดูแลตัวเอง พวกเขาใช้เวลาที่มีการอ่านและการพูดคุย มีความสุขมากที่พวกเขา พวกเขาใช้สาขาของต้นไม้เก่าเป็นที่นั่ง แต่วันหนึ่งเมื่อเธอกำลังนั่งอยู่บนกิ่งไม้ที่มันยากจนและเธอลดลง เธอได้รับบาดเจ็บมากนักและในวันรุ่งขึ้นเธอเสียชีวิต นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเกลียดสวนมากและจะไม่ปล่อยให้
ทุกคนไปอยู่ในที่นั่น.
'วิธีที่น่าเศร้า! แมรี่กล่าวว่า 'แย่นายขี้ขลาด! มันเป็นครั้งแรก
ในช่วงเวลานั้นเธอมีความรู้สึกที่เคยขอโทษสำหรับทุกคน
เพียงแค่นั้นขณะที่เธอกำลังฟังลมนอกเธอ
ได้ยินเสียงอื่นในบ้าน
'คุณสามารถได้ยินเด็กร้องไห้? เธอถามมาร์ธา
มาร์ธามองสับสน 'Er - ไม่มี' เธอตอบ 'ไม่ฉัน
คิดว่า . . มันจะต้องเป็นลม.
แต่ในขณะที่ลมพัดเปิดประตูของพวกเขาและ
พวกเขาได้ยินเสียงร้องไห้อย่างชัดเจน
'ฉันบอกคุณ! แมรี่ร้องไห้
ทันทีที่มาร์ธาปิดประตู 'มันเป็นลม' เธอ
ซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่เธอไม่ได้พูดในวิธีที่เป็นธรรมชาติปกติของเธอและแมรี่ไม่เชื่อเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบน หยุดยิ้ม และหยิบพลั่วของเขา’ คุณไม่ได้ ก็แค่นั้น มันก็ไม่ใช่ธุระของคุณ ไม่มีใครสามารถหาประตู หนีไปเล่น คุณจะ ฉันต้องทำงานของฉัน
. ' และเขาก็เดินจากไป เขาไม่ได้แม้แต่จะบอกลา
เบนหยุดยิ้มและหยิบพลั่วของเขา .
ในไม่กี่วันถัดไป แมรี่ ใช้เวลาเกือบทั้งหมดของเธอเวลาในสวน อากาศสดจากมัวร์ทำให้หิวของเธอ- เธอได้กลายเป็นที่แข็งแกร่งและมีสุขภาพดี วันหนึ่งเธอเห็นโรบินอีกครั้ง เขาอยู่ด้านบนของผนัง ร้องเพลง

' เธอ . อรุณสวัสดิ์ สนุกใช่มั้ย ! มาทางนี้ ! ดูเหมือนเขาจะบอก เขากระโดดไปตามผนังแมรี่เริ่มหัวเราะขณะที่เธอเต้นมาข้างๆเขา ฉันรู้ความลับสวน
อยู่อีกด้านของกำแพงนี้ ! เธอนึกว่า 16
แมรี่ในยอร์คเชอร์
ด้วยความตื่นเต้น' และโรบินอยู่ที่นั่น ! แต่ประตูอยู่ไหน ? เย็นวันนั้นเธอถามมาร์ธาจะอยู่คุยกับเธออยู่ข้างกองไฟ หลังจากอาหารค่ำ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงลมพัดรอบบ้านหลังเก่า แต่ห้องก็อบอุ่น
สบาย แมรี่มีความคิดในหัวของเธอ . . . บอกฉันเกี่ยวกับความลับสวน , ' เธอกล่าว .
'well ก็ได้แล้วค่ะ แต่เราไม่ควรพูดถึงมัน คุณก็รู้เป็นคุณนายขี้ขลาดที่ชื่นชอบสวน เธอและนายขี้ขลาดใช้เพื่อดูแลตัวเอง พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงนั้น อ่าน และพูด มีความสุขมากที่พวกเขา พวกเขาใช้สาขาของต้นไม้เก่า เป็นนั่ง แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อเธอนั่งอยู่บนกิ่งไม้มันหัก แล้วเธอก็ล้มลง เธอบาดเจ็บสาหัสและวันต่อมาเธอก็ตาย นั่นคือเหตุผลที่เขาเกลียดสวนมาก และจะไม่ปล่อยให้
ใครไป '
' เศร้า ! บอกว่า แมรี่ . . . น่าสงสารคุณขี้ขลาด ! มันเป็นครั้งแรกที่เธอเคยรู้สึก

แค่ขอโทษใคร เมื่อเธอได้ฟังลมข้างนอก เธอ
ได้ยินเสียงอื่น ในบ้าน ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้
ช่วยคุณ ? เธอถามมาร์ธา .
มาร์ธาดูสับสน . . . เอ. . . ' ' เธอตอบ ไม่ , ฉัน
คิด . . . . . . . มันต้องลม '
.แต่ ณตอนนั้นลมพัดเปิดประตูของพวกเขาและพวกเขาได้ยินเสียงร้องชัดมาก
.
ฉันบอกคุณ ! ร้องแมรี่ .
เมื่อมาธาร์ปิดประตู . . . มันเป็นสายลม ' เธอ
ซ้ำ แต่เธอไม่พูดในลักษณะที่เป็นธรรมชาติของเธอตามปกติ และแมรี่ ไม่เชื่อเธอ