Experiment 2 had three primary aims

Experiment 2 had three primary aims. First, we tested the impact of giving time on feelings of time affluence against an even stricter standard: actually receiving an unexpected windfall of free time. In a laboratory session, some participants were assigned to give time to help another person, and a control group was allowed to leave the session early. Although receiving a windfall of free time objectively increases the time available to do other things, we predicted that giving time would lead to even greater perceptions of time affluence than getting time would. Second, we introduced a new measure of time affluence: measuring the amount of time that individuals felt they currently had (rather than the amount of time they felt they had in the future). Our account posits that giving time makes people feel efficacious—like they can get more done. Therefore, we also included behavioral measures reflective of feeling less time constrained and more capable: committing to future engagements and following through on those time commitments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองที่ 2 มีจุดมุ่งหมายหลักสาม ครั้งแรก เราทดสอบผลกระทบของการให้เวลากับความรู้สึกของเวลา affluence กับมาตรฐานเข้มงวดแม้: รับการส้มฟรีเวลาจริง ในช่วงการปฏิบัติ บางคนถูกกำหนดให้ไปยังบุคคลอื่น และกลุ่มควบคุมได้รับอนุญาตให้ออกจากรอบเช้า แม้รับ windfall เวลาฟรีเป็นเพิ่มเวลาว่างไปทำสิ่งอื่น ๆ เราทำนายว่า ให้เวลาจะนำไปสู่ภาพลักษณ์ยิ่งเวลา affluence กว่าการเวลาจะ สอง เราแนะนำวัด affluence ครั้งใหม่: การตรวจวัดปริมาณเวลาที่บุคคลรู้สึกปัจจุบันมี (แทนระยะเวลาที่พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาได้ในอนาคต) บัญชีของเรา posits ว่า ให้เวลาทำให้คนรู้สึกบ็อช — เหมือนจะได้เพิ่มเติมทำ ดังนั้น เรายังรวมวัดพฤติกรรมที่ให้ความรู้สึกที่เวลาจำกัด และสามารถเพิ่มเติม: committing เพื่องานในอนาคต และต่อผ่านผู้ผูกพันครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองที่ 2 มีสามจุดมุ่งหมายหลัก ครั้งแรกที่เราได้ทดสอบผลกระทบของการให้เวลากับความรู้สึกของความมั่งคั่งเวลากับมาตรฐานที่เข้มงวดแม้ที่จริงได้รับโชคลาภที่ไม่คาดคิดจากเวลาว่าง ในเซสชั่นห้องปฏิบัติการผู้เข้าร่วมบางส่วนที่ได้รับมอบหมายเพื่อให้เวลาที่จะช่วยคนอื่นและกลุ่มควบคุมได้รับอนุญาตให้ออกจากเซสชั่นในช่วงต้น แม้ว่าจะได้รับโชคลาภเวลาว่างอคติเพิ่มเวลาพร้อมที่จะทำสิ่งอื่น ๆ ที่เราคาดการณ์ว่าให้เวลาจะนำไปสู่​​การรับรู้มากยิ่งขึ้นจากความมั่งคั่งเวลากว่าการเวลาที่จะ ประการที่สองเราได้นำมาตรการใหม่ของความมั่งคั่งเวลา: การวัดระยะเวลาที่ว่าประชาชนรู้สึกว่าพวกเขากำลังมี (มากกว่าปริมาณของเวลาที่พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาได้ในอนาคต) บัญชีของเรา posits ว่าให้เวลาทำให้คนรู้สึกมีประสิทธิภาพเหมือนที่พวกเขาสามารถทำงานได้มากขึ้น ดังนั้นเราจึงยังรวมถึงมาตรการพฤติกรรมสะท้อนความรู้สึกเวลาที่น้อยลงและมีความสามารถที่ จำกัด มากขึ้น: committing เพื่อนัดหมายในอนาคตและทำตามภาระผูกพันเวลาเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองที่ 2 มี 3 วัตถุประสงค์หลัก ครั้งแรกที่เราทดสอบผลกระทบของการให้เวลาในความรู้สึกของความมั่งคั่งของเวลาแม้เข้มงวดกับมาตรฐานจริงๆ แล้วการได้รับโชคลาภที่ไม่คาดคิดเวลาฟรี ในปฏิบัติการครั้ง ผู้เข้าร่วมบางคนได้รับมอบหมายให้เวลาเพื่อช่วยให้บุคคลอื่น และกลุ่มควบคุมได้รับอนุญาตให้ทิ้งระยะเวลาก่อนแม้ว่าจะได้รับลาภผลจากเวลาว่างวัตถุเพิ่มเวลาที่มีอยู่เพื่อทำอย่างอื่น เราคาดไว้ว่าให้เวลา ทำให้การรับรู้ของความมั่งคั่งของเวลามากขึ้นกว่าการเวลาจะ ประการที่สอง เราแนะนำมาตรการใหม่ของความมั่งคั่งของเวลา :วัดปริมาณของเวลาที่บุคคลรู้สึกว่าพวกเขากำลังได้ ( มากกว่าจำนวนเวลาที่พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาได้ในอนาคต ) บัญชี posits ที่ให้เวลา ทำให้คนรู้สึกมากขึ้นเช่นที่พวกเขาสามารถทำงานได้มากขึ้น . ดังนั้น เรายังรวมถึงมาตรการสะท้อนความรู้สึกน้อยกว่าเวลาที่จำกัดและมีความสามารถมากขึ้น พฤติกรรมยืนยันในอนาคตตามที่นัดหมายและเวลาผูกพัน