For patients (n = 142) and controls

For patients (n = 142) and controls (n = 142), 64.1% were males. The mean age was 65.2 (standard deviation
(sd): 12.9) years in patients and 67.5 (sd: 13.7) years in controls. Patients had worse SF-12 Physical Component Summary
scores than controls even in fully the adjusted model [β-coefficient = −0.11 (95% CI: −5.12-(−0.16)]. The differences in SF-12
Mental Component Summary were not statistically significant. Regarding OHRQoL patients had 11.63 (95% CI: 6.77-20.01)
higher odds for the OHIP-14 and 21.26 (95% CI: 11.54-39.13) higher odds for OIDP of being in a worse category of
OHRQoL compared to controls in the fully adjusted model.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับผู้ป่วย (n = 142) และควบคุม (n = 142), 64.1% ถูกชาย อายุเฉลี่ย 65.2 (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน(sd): 12.9) ในผู้ป่วยและ 67.5 ปี (sd: 13.7) ปีในตัวควบคุม ผู้ป่วยก็แย่ SF-12 ทางกายภาพส่วนประกอบสรุปคะแนนมากกว่าตัวควบคุมได้อย่างเต็มรูปแบบปรับปรุง [สัมประสิทธิ์β = −0.11 (95% CI: −5.12-(−0.16)] ความแตกต่างใน SF-12สรุปส่วนประกอบจิตได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เกี่ยวกับ OHRQoL ผู้ป่วยได้ 11.63 (95% CI: 6.77 20.01)ราคาสูง OHIP 14 และ 21.26 (95% CI: 11.54-39.13) ราคาสูงสำหรับ OIDP ในประเภทแย่OHRQoL เปรียบเทียบกับตัวควบคุมในแบบจำลองที่ปรับปรุงทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับผู้ป่วย (n = 142) และการควบคุม (n = 142), 64.1% เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 65.2 (ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
(SD): 12.9) ปีในผู้ป่วยและ 67.5 (SD: 13.7) ปีในการควบคุม ผู้ป่วยที่มีชิ้นส่วนที่เลวร้ายยิ่ง SF-12 ทางกายภาพข้อมูลอย่างย่อ
คะแนนกว่าการควบคุมอย่างเต็มที่แม้จะอยู่ในรูปแบบการปรับ [β-สัมประสิทธิ์ = -0.11 (95% CI: -5.12 - (- 0.16)]. ความแตกต่างใน SF-12
ข้อมูลสรุปของคอมโพเนนต์จิตไม่ได้ . อย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับผู้ป่วยที่มี OHRQoL 11.63 (95% CI: 6.77-20.01)
อัตราต่อรองที่สูงขึ้นสำหรับ OHIP-14 และ 21.26 (95% CI: 11.54-39.13) ราคาต่อรองที่สูงขึ้นสำหรับ OIDP ของการอยู่ในหมวดหมู่ที่เลวร้ายของ
OHRQoL เมื่อเทียบกับการควบคุม ในรูปแบบการปรับอย่างเต็มที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับผู้ป่วย ( n = 142 ) และการควบคุม ( n = 142 ) , 64.1 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ เพศชาย อายุเฉลี่ย 65.2 (
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( SD ) : 12.9 ) ปีในผู้ป่วยและ 67.5 ( SD : 13.7 ) ปีในการควบคุม ผู้ป่วยได้แย่ sf-12 ทางกายภาพองค์ประกอบสรุป
สูงกว่าการควบคุมแม้ในครบ ปรับโมเดลสัมประสิทธิ์บีตา - = [ − 0.11 ( 95% Cl − ( − 5.12 - 0.16 ) ] ความแตกต่างใน sf-12
สรุปองค์ประกอบทางจิตไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เกี่ยวกับผู้ป่วย ohrqol มี 11.63 ( 95% CI : 6.77-20.01 )
ราคาที่สูงขึ้นสำหรับ ohip-14 และเครื่องแต่งกาย ( 95% CI : 11.54-39.13 ) ราคาที่สูงขึ้นสำหรับ oidp อยู่ในหมวดหมู่ของ
ohrqol ด้อยเมื่อเทียบกับการควบคุม พร้อมปรับรูปแบบ