supplied. These findings are simila

supplied. These findings are similar to those of
Kristensson-Hallstr6m and Elander (1994, 1997) in
children's hospitals in Sweden, where parents used
strategies to make sure their (and their children's)
needs were met, rather than relying on good practice
of the nurses.
Are relationships different in non- Western
countries?
In recent years, the topic of the interaction
between nurses and parents has been explored in some
non-Western countries. Nurse-parent relationships in
a children's ward in a hospital in Tanzania were the
subject of a study in 2009 (Manongi, Nasuwa, Mwangi,
Reyburn, Poulsen, & Chandler, 2009). A series of
workshops which encouraged health workers to
examine the way they relate to their patients were
attended by all nurses on the paediatric ward. The
emphasis of the workshops was the relationship with
parents of admitted children. A questionnaire was used
to determine parent satisfaction in this before and after
study. In addition, focus groups were carried out six
months after the first visit to the hospital by the family
after the workshops were implemented. Of the 288
parents surveyed, the number of parents reporting
problems in the interaction with nurses was not
statistically different post workshop to the preworkshop
survey. This was thought to be because the
priorities of the intervention, which was to improve
nurse-parent relationships, did not match thepriorities of the nursing staff who saw working
conditions, salary, and respect from colleagues and a
feeling of being undervalued by patients as important.
Parental participation in a children's hospital
in Iran (Aein, Alhani, Mohammadi, Kazemnejad, &
Anoshirvan, 2009) was explored using a thematic
analysis of data collected in interviews of 14 parents
and 11 nurses. Five themes were found which
influenced the relationship between the nurses and
parents. The first theme explained that despite
hospital policy declaring that nurses should not
delegate nursing care to parents, low staffing levels of
the wards encouraged the nurses to make the parents
undertake some of their role, thus causing
dissatisfaction amongst the parents. The second theme,
delegation of care without adequate training for the
parents, also caused friction and discomfort. The third
theme of informal parent to parent support developed
because the nurses had not provided the parents with
adequate support. Theme four described the continuum
of parents' willingness to participate, and involved
emotional support at one end, that is, the parent was
supporting the child rather than having to provide care,
whlle the other extreme of the continuum meant
parents provided most of the care. This caused anxiety
among some parents who were inexperienced in
nursing care or did not understand or have knowledge
about it, and were concerned that they could cause
harm to their child. The final theme, neglect of the
parents' needs, was described by parents who found it

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป้อนค่า ผลการวิจัยเหล่านี้จะคล้ายกับของKristensson-Hallstr6m และ Elander (1994, 1997) ในโรงพยาบาลเด็กในสวีเดน การที่พ่อแม่ใช้เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขา (และลูก)ต้องตรงตาม แทนที่พึ่งดีของพยาบาลมีความสัมพันธ์ต่าง ๆ ในตะวันตกประเทศในปีที่ผ่านมา หัวข้อของการโต้ตอบระหว่างพยาบาลและผู้ปกครองมีการสำรวจในบางประเทศตะวันตก พยาบาลหลักความสัมพันธ์ในผู้ป่วยเด็กในโรงพยาบาลในแทนซาเนียได้เรื่องของการศึกษาในปี 2552 (Manongi, Nasuwa, MwangiReyburn, Poulsen และ Chandler, 2009) ชุดของประชุมเชิงปฏิบัติการที่สนับสนุนให้ผู้ปฏิบัติงานสุขภาพการตรวจสอบวิธีการเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยของพวกเขาได้เข้าร่วม โดยพยาบาลทั้งหมดในผู้ป่วย paediatric ที่ความสำคัญของการประชุมเชิงปฏิบัติการมีความสัมพันธ์กับผู้ปกครองของเด็กที่ยอมรับ ใช้แบบสอบถามเพื่อกำหนดหลักความพึงพอใจทั้งก่อน และหลังศึกษา นอกจากนี้ โฟกัสกลุ่มได้ดำเนินการ 6เดือนหลังจากครั้งแรกไปในโรงพยาบาล โดยครอบครัวหลังจากการประชุมเชิงปฏิบัติการดำเนินการ ของ 288ผู้ปกครองสำรวจ จำนวนผู้ปกครองที่รายงานไม่มีปัญหาในการโต้ตอบกับพยาบาลประชุมเชิงปฏิบัติการลงรายการบัญชีแตกต่างกันทางสถิติกับ preworkshop ที่แบบสำรวจ นี้ถูกคิดว่า เป็นเพราะการระดับความสำคัญของการแทรกแซง เพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์หลักพยาบาล ไม่ตรงกับ thepriorities ของเจ้าหน้าที่พยาบาลที่ทำงานเห็นเงื่อนไข เงินเดือน และความเคารพจากเพื่อนร่วมงานและความรู้สึกที่ undervalued โดยผู้ป่วยเป็นสำคัญผู้ปกครองมีส่วนร่วมในโรงพยาบาลเด็กในอิหร่าน (Aein, Alhani, Mohammadi, Kazemnejad, &Anoshirvan, 2009) ได้สำรวจการใช้เฉพาะเรื่องการวิเคราะห์ข้อมูลที่รวบรวมไว้ในการสัมภาษณ์ผู้ปกครอง 14และพยาบาล 11 รูปที่ 5 พบที่มีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ระหว่างการพยาบาล และผู้ปกครอง รูปแรกอธิบายว่า แม้มีว่า พยาบาลไม่ควรประกาศนโยบายโรงพยาบาลมอบหมายพยาบาลกับผู้ปกครอง พนักงานระดับต่ำเขตการปกครองสนับสนุนให้การพยาบาลเพื่อให้ผู้ปกครองรับฝากของบทบาทของพวกเขา จึง ก่อให้เกิดความไม่พอใจบรรดาผู้ปกครอง รูปแบบที่สองการมอบหมายการดูแลโดยไม่มีการฝึกอบรมที่เพียงพอสำหรับการผู้ปกครอง เกิดแรงเสียดทานและความรู้สึกไม่สบาย ที่สามพัฒนารูปแบบของการสนับสนุนหลักการหลักเป็นเพราะพยาบาลจะได้ให้พ่อแม่ด้วยสนับสนุนเพียงพอ รูปแบบที่ 4 อธิบายสมิติของความตั้งใจของผู้ปกครองมีส่วนร่วม และที่เกี่ยวข้องสนับสนุนทางอารมณ์ที่ปลายด้านหนึ่ง นั่นคือ แม่ถูกสนับสนุนเด็กแทนที่ต้องให้การดูแลwhlle มากของความต่อเนื่องหมายถึงผู้ปกครองให้มากที่สุดของการดูแล นี้เกิดจากความวิตกกังวลผู้ปกครองบาง คนก็มือใหม่ในพยาบาลดูแลไม่ไม่เข้าใจ หรือมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ และกังวลว่า พวกเขาอาจทำให้เกิดเป็นอันตรายต่อลูก รูปสุดท้าย ของพ่อแม่จำเป็น มีอธิบาย โดยผู้ปกครองที่พบว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จัดมา การค้นพบนี้มีความคล้ายคลึงกับของ
Kristensson-Hallstr6m และ Elander (1994, 1997)
ในโรงพยาบาลเด็กในสวีเดนที่พ่อแม่ใช้กลยุทธ์เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขา
(และเด็กของพวกเขา) ความต้องการได้พบมากกว่าการพึ่งพาการปฏิบัติที่ดีของพยาบาลความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันในเวสเทิไม่ใช่ประเทศ? ในปีที่ผ่านมาหัวข้อของการปฏิสัมพันธ์ระหว่างพยาบาลและผู้ปกครองที่ได้รับการสำรวจในบางประเทศที่ไม่ใช่ตะวันตก ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองพยาบาลในหอผู้ป่วยเด็กในโรงพยาบาลในแทนซาเนียเป็นเรื่องของการศึกษาในปี2009 (Manongi, Nasuwa, Mwangi, Reyburn, โพลเซ่นและแชนด์เลอ 2009) ชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการที่สนับสนุนให้คนทำงานด้านสุขภาพที่จะตรวจสอบวิธีที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยของพวกเขาถูกเข้าร่วมโดยพยาบาลทั้งหมดในหอผู้ป่วยเด็ก เน้นของการฝึกอบรมมีความสัมพันธ์กับพ่อแม่ของเด็กเข้ารับการรักษา แบบสอบถามที่ใช้ในการตรวจสอบความพึงพอใจของผู้ปกครองในเรื่องนี้ก่อนและหลังการศึกษา นอกจากนี้กลุ่มได้ดำเนินการหกเดือนหลังจากที่ครั้งแรกที่โรงพยาบาลโดยครอบครัวหลังจากการประชุมเชิงปฏิบัติการถูกนำมาใช้ 288 ของพ่อแม่สำรวจจำนวนของผู้ปกครองรายงานปัญหาในการปฏิสัมพันธ์กับพยาบาลก็ไม่ได้การประชุมเชิงปฏิบัติการที่แตกต่างกันทางสถิติที่โพสต์ไปยังpreworkshop สำรวจ นี้ถูกคิดว่าเป็นเพราะความสำคัญของการแทรกแซงซึ่งจะปรับปรุงความสัมพันธ์พยาบาลผู้ปกครองไม่ตรงกับthepriorities ของบุคลากรทางการพยาบาลที่เห็นการทำงานสภาพเงินเดือนและให้ความเคารพจากเพื่อนร่วมงานและความรู้สึกของการเท่าไหร่โดยผู้ป่วยเป็นสิ่งที่สำคัญ. การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในโรงพยาบาลเด็กในอิหร่าน (Aein, Alhani, มูฮัมมาดี, Kazemnejad และ Anoshirvan 2009) มีการสำรวจโดยใช้ใจการวิเคราะห์ข้อมูลที่เก็บรวบรวมในการสัมภาษณ์วันที่14 พ่อแม่และพยาบาล11 ห้ารูปแบบที่พบซึ่งมีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ระหว่างพยาบาลและที่พ่อแม่ผู้ปกครอง รูปแบบแรกที่อธิบายว่าแม้จะมีนโยบายโรงพยาบาลประกาศว่าพยาบาลไม่ควรมอบหมายการดูแลรักษาพยาบาลให้กับผู้ปกครองในระดับต่ำของพนักงานหอผู้ป่วยรับการสนับสนุนพยาบาลที่จะทำให้ผู้ปกครองดำเนินการบางส่วนของบทบาทของพวกเขาจึงก่อให้เกิดความไม่พอใจในหมู่ผู้ปกครอง รูปแบบที่สองคณะผู้แทนของการดูแลโดยการฝึกอบรมที่เพียงพอสำหรับผู้ปกครองยังก่อให้เกิดแรงเสียดทานและความรู้สึกไม่สบาย สามรูปแบบของผู้ปกครองอย่างไม่เป็นทางการที่ให้การสนับสนุนการพัฒนาผู้ปกครองเพราะพยาบาลไม่ได้ให้พ่อแม่ผู้ปกครองที่มีการสนับสนุนอย่างเพียงพอ ธีมสี่อธิบายความต่อเนื่องของความตั้งใจของผู้ปกครองที่จะเข้าร่วมและมีส่วนร่วมสนับสนุนทางอารมณ์ที่ปลายด้านหนึ่งที่ผู้ปกครองได้รับการสนับสนุนเด็กแทนที่จะต้องให้การดูแล, whlle มากอื่น ๆ ของความต่อเนื่องหมายถึงพ่อแม่ให้มากที่สุดของการดูแล. เรื่องนี้ทำให้เกิดความวิตกกังวลในหมู่ผู้ปกครองบางคนที่มีประสบการณ์ในการดูแลรักษาพยาบาลหรือไม่เข้าใจหรือมีความรู้เกี่ยวกับมันและมีความกังวลว่าพวกเขาอาจก่อให้เกิดอันตรายกับเด็กของพวกเขา รูปแบบสุดท้ายละเลยของความต้องการของผู้ปกครองได้รับการอธิบายโดยผู้ปกครองที่พบว่ามัน