Tilapia–shrimp polyculture has play

Tilapia–shrimp polyculture has played an important role in current efforts to control luminous
bacterial disease caused by Vibrio harveyi. At present, green water technology is most extensively used
by shrimp farmers in Negros Island in the central Philippines. While the contribution of tilapia as
a biomanipulator is highlighted in the literature, the mechanism of action is not well understood. Data
were gathered from shrimp ponds practicing two production systems: (a) green water system
(probiotics + tilapia) and (b) closed/semiclosed system (probiotics alone). There was no difference
between luminous Vibrio count (P , 0.05) in both systems, and water quality was found to be similar
(P , 0.05). Because the green water system uses a bigger reservoir to raise the tilapia biomass, the net
shrimp production was lower. In terms of direct cost of production, however, the green water system
was 10–15% lower than the closed/semiclosed system because of significantly less aeration required.
The polyculture maintained a more stable plankton environment during the early months of culture,
which increased survival of shrimps. Various pathways are presented for the control of luminous
bacterial growth in polyculture ponds: (a) fish feeding on organic wastes and conversion to feces; (b)
selective fish foraging to increase the dominance of beneficial phytoplankton; (c) bioturbation of pond
sediments; and (d) release in the water column of antimicrobials, fungi, or competing bacteria from
the skin and gut mucus of tilapia

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลานิลกุ้งทางได้เล่นมีบทบาทสำคัญในปัจจุบันความพยายามควบคุมลูมินัสเชื้อแบคทีเรียโรคที่เกิดจากผล harveyi ปัจจุบัน สีเขียว น้ำ เทคโนโลยีอย่างกว้างขวางมากที่สุดใช้โดยเกษตรกรกุ้งในฟิลิปปินส์กลางเกาะเนกรอส ขณะที่สัดส่วนของปลานิลเป็นbiomanipulator ถูกเน้นไว้ในวรรณคดี กลไกของการกระทำคือไม่ดีเข้าใจ ข้อมูลได้รวบรวมมาจากบ่อกุ้งฝึกสองระบบผลิต: น้ำสีเขียว (a)(probiotics + นิล) และระบบ ปิด/semiclosed (b) (probiotics เพียงอย่างเดียว) มีความแตกต่างไม่ระหว่างต่อลูมินัส นับ (P, 0.05) ทั้งระบบ และคุณภาพน้ำพบจะคล้ายคลึงกัน(P, 0.05) เนื่องจากขณะใช้จะเพิ่มชีวมวลนิล สุทธิน้ำเขียวอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ผลิตกุ้งลดลงได้ ในแง่ของต้นทุนทางตรงของการผลิต ไร น้ำสีเขียว10 – 15% ต่ำกว่าระบบ ปิด/semiclosed เนื่องจาก aeration น้อยมากต้องการทางการรักษาสภาพแวดล้อมของแพลงก์ตอนที่มีเสถียรภาพมากขึ้นในช่วงเดือนแรก ๆ ของวัฒนธรรมซึ่งเพิ่มความอยู่รอดของกุ้ง มนต์ต่าง ๆ แสดงสำหรับตัวควบคุมของลูมินัสเจริญเติบโตของแบคทีเรียในบ่อทาง: ปลา (ก) อาหารขยะอินทรีย์และแปลงอุจจาระ (b)ปลาที่เลือกของขวัญเพิ่มครอบงำของ phytoplankton ประโยชน์ (ค) bioturbation บ่อตะกอน และปล่อย (d) ในคอลัมน์น้ำ ของ antimicrobials เชื้อรา แบคทีเรียแข่งขันเมือกผิวหนัง และลำไส้ของปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

polyculture
ปลานิลกุ้งมีบทบาทสำคัญในความพยายามที่จะควบคุมในปัจจุบันการส่องสว่างของโรคที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียVibrio harveyi ในปัจจุบันเทคโนโลยีน้ำสีเขียวเป็นส่วนใหญ่ใช้กันอย่างแพร่หลายโดยเกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งในเกาะกรอสในภาคกลางของฟิลิปปินส์
ในขณะที่การมีส่วนร่วมของปลานิลเป็น
biomanipulator เป็นไฮไลต์ในวรรณคดีกลไกของการกระทำที่ไม่ได้เป็นที่เข้าใจกันดี ข้อมูลที่ถูกรวบรวมมาจากบ่อเลี้ยงกุ้งฝึกสองระบบการผลิต (ก) ระบบน้ำเขียว (โปรไบโอติก + ปลานิล) และ (ข) ปิด / ระบบ semiclosed (โปรไบโอติกเพียงอย่างเดียว) มีความแตกต่างไม่ได้ระหว่างการนับเชื้อ Vibrio ส่องสว่าง (P, 0.05) ในทั้งสองระบบและคุณภาพน้ำพบว่าใกล้เคียงกัน (P, 0.05) เนื่องจากระบบน้ำเขียวใช้เป็นอ่างเก็บน้ำที่ใหญ่กว่าเพื่อเพิ่มชีวมวลปลานิล, สุทธิผลผลิตกุ้งลดลง ในแง่ของค่าใช้จ่ายโดยตรงของการผลิต แต่ระบบน้ำเขียวเป็น10-15% ต่ำกว่าปิด / ระบบ semiclosed เพราะอากาศอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่จำเป็น. polyculture รักษาสภาพแวดล้อมของแพลงก์ตอนที่มีเสถียรภาพมากขึ้นในช่วงเดือนแรกของวัฒนธรรมที่เพิ่มขึ้นการอยู่รอดของกุ้ง ทางเดินต่างๆที่นำเสนอสำหรับการควบคุมของการส่องสว่างเจริญเติบโตของแบคทีเรียในบ่อ polyculture (ก) การให้อาหารปลาในขยะอินทรีย์และการแปลงอุจจาระ; (ข) การจับเหยื่อปลาเลือกที่จะเพิ่มการครอบงำของแพลงก์ตอนพืชที่เป็นประโยชน์; (ค) bioturbation ของบ่อตะกอน; และ (ง) การเปิดตัวในน้ำของยาต้านจุลชีพเชื้อราหรือแบคทีเรียแข่งขันจากเมือกผิวหนังและทางเดินอาหารของปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลานิล - กุ้ง polyculture ได้มีบทบาทสำคัญในความพยายามในปัจจุบันเพื่อควบคุมโรคที่เกิดจากแพรว
แบคทีเรีย Vibrio harveyi . ปัจจุบัน เทคโนโลยีน้ำเขียวมากที่สุดอย่างกว้างขวางใช้
เกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งในเกาะเนกรอสในฟิลิปปินส์กลาง ขณะที่ผลงานของปลานิลเป็น
เป็น biomanipulator เน้นในวรรณกรรม กลไกของการกระทำไม่ดีครับข้อมูล
รวบรวมจากบ่อเลี้ยงกุ้งฝึกสองระบบการผลิต : ( ) ระบบน้ำเขียว
( โปรไบโอติกปลานิล ) และ ( ข ) ระบบปิด / semiclosed ( โปรไบโอติกเพียงอย่างเดียว ) มีความแตกต่างระหว่างนับเชื้อแบคทีเรียเรืองแสง
( P 0.05 ) ทั้งในระบบ และคุณภาพน้ำ พบว่ามีลักษณะคล้ายกัน
( p < 0.05 ) เพราะระบบน้ำเขียวใช้เป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มปริมาณชีวมวลการผลิต
กุ้งสุทธิต่ำกว่า ในแง่ของต้นทุนทางตรงของการผลิต อย่างไรก็ตาม ระบบน้ำเขียว
10 – 15% ต่ำกว่าระบบปิด / semiclosed เพราะอากาศต้องน้อยกว่า .
polyculture รักษาสภาพแวดล้อมแพลงก์ตอนมีเสถียรภาพมากขึ้นในเดือนแรกของวัฒนธรรม ,
ซึ่งเพิ่มขึ้นการอยู่รอดของกุ้งเส้นทาง ต่างๆ ที่นำเสนอสำหรับการควบคุมการเจริญเติบโตของแบคทีเรียเรืองแสง
ในบ่อเลี้ยง polyculture ( ก ) กินของเสียอินทรีย์และการแปลงขี้ปลา ; ( b )
เลือกปลาหาอาหารเพื่อเพิ่มความเด่นของแพลงก์ตอนพืชที่เป็นประโยชน์ ; ( c )
bioturbation บ่อตะกอน และ ( d ) ปล่อยน้ำของยาเชื้อรา หรือแบคทีเรียจาก
ชิงชัยผิวหนังและลำไส้เมือกของปลานิล