- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
After You, My Dear AlphonseSHIRLEY
After You, My Dear Alphonse
SHIRLEY JACKSON
Children not infrequently put their elders to shame. In
this story, the innocent eye is at work with all its resultant
irony.
Mrs. Wilson was just taking the gingerbread out of the
oven when she heard Johnny outside talking
to
someone.
“Johnny,” she called, “you’re late. Come in and get
your lunch.”
“Just a minute, Mother,” Johnny said. “After you, my
dear Alphonse.”
“After you, my dear Alphonse,” another voice said.
“No, after you, my dear Alphonse,” Johnny said.
Mrs. Wilson opened the door. “Johnny,” she said, “you
come in this minute and get your lunch. You can play
after you’ve eaten.”
Johnny came in after her, slowly. “Mother,” he said, “I
brought Boyd home for lunch with me.
“Boyd?” Mrs. Wilson thought for a moment. “I don’t
believe I’ve met Boyd. Bring him in, dear, since you’ve
invited him. Lunch is ready.”
“Boyd!” Johnny yelled. “Hey, Boyd, come on
“I’m coming. Just got to unload this stuff.”
“Well, hurry, or my mother’ll be sore.”
“Johnny, that’s not very polite to either your friend or
your mother,” Mrs. Wilson said. “Come sit down, Boyd.”
As she turned to show Boyd where to sit, she saw he
was a Negro boy, smaller than Johnny but about the
same age. His arms were loaded with split kindling
wood. “Where’ll I put this stuff, Johnny?” he asked.
Mrs. Wilson turned to Johnny. “Johnny,” she
said, “what is that wood?”
“Dead Japanese,” Johnny said mildly. “We stand them
in the ground and run over them with tanks.”
“How do you do, Mrs. Wilson?” Boyd said. “How do
you do, Boyd? You shouldn’t let Johnny make you carry
all that wood. Sit down now and eat lunch, both of you.
“Why shouldn’t he carry the wood, Mother? It’s his
wood. We got it at his place.”
“Johnny,” Mrs. Wilson said, “go on and eat your lunch.”
“Sure,” Johnny said. He held out the dish of scrambled
eggs to Boyd. “After you, my dear Alphonse.”
“After you, my dear Alphonse,” Boyd said. “After you,
my dear Alphonse,” Johnny said. They began to giggle.
“Are you hungry, Boyd?” Mrs. Wilson asked.
“Yes, Mrs. Wilson.”
“Well, don’t you let Johnny stop you. He always fusses
about eating, so you just see that you get a good lunch.
There’s plenty of food here for you to have all you want.”
“Thank you, Mrs. Wilson.”
“Come on, Alphonse,” Johnny said. He pushed half the
scrambled eggs on to Boyd’s plate. Boyd watched while
Mrs. Wilson put a dish of stewed tomatoes beside his
plate.
“Boyd don’t eat tomatoes, do you, Boyd?” Johnny said.
“Doesn’t eat tomatoes, Johnny. And just because
you
don’t like them, don’t say that about Boyd. Boyd will eat
anything.”
“Bet he won’t,” Johnny said, attacking his scrambled
eggs.
“Boyd wants to grow up and be a big strong man so he
can work hard,” Mrs. Wilson said. “I’ll bet Boyd’s father
eats stewed tomatoes.”
“My father eats anything he wants to,” Boyd said.
“So does mine,” Johnny said. “Sometimes he doesn’t
eat hardly anything. He’s a little guy, though. Wouldn’t
hurt a flea.”
“Mine’s a little guy, too,” Boyd said.
“I’ll bet he’s strong, though,” Mrs. Wilson said. She
hesitated. “Does he . . . work?”
“Sure,” Johnny said. “Boyd’s father works in a factory.”
“There, you see?” Mrs. Wilson said. “And he certainly
has to be strong to do that—all that lifting and carrying at
a factory.”
“Boyd’s father doesn’t have to,” Johnny said. “He’s a
foreman.”
Mrs. Wilson felt defeated. “What does your mother do,
Boyd?”
“My mother?” Boyd was surprised. “She takes care of
us kids.”
“Oh. She doesn’t work, then?”
“Why should she?” Johnny said through a mouthful of
eggs. “You don’t work.”
“You really don’t want any stewed tomatoes, Boyd?”
“No, thank you, Mrs. Wilson,” Boyd said.
“No, thank you, Mrs. Wilson, no, thank you, Mrs.
Wilson, no, thank you, Mrs. Wilson,” Johnny said. “Boyd’s
sister’s going to work, though. She’s going to be a
teacher.”
“That’s a very fine attitude for her to have, Boyd.” Mrs.
Wilson restrained an impulse to pat Boyd on the head. “I
imagine you’re all very proud of her?”
“I guess so,” Boyd said.
“What about all your other brothers and sisters? I
guess all of you want to make just as much of yourselves
as you can.
“There’s only me and Jean,” Boyd said. “I don’t know
yet what I want to be when I grow up.
“We’re going to be tank drivers, Boyd and me,” Johnny
said. “Zoom.” Mrs. Wilson caught Boyd’s glass of milk as
Johnny’s napkin ring, suddenly transformed into a tank,
SHIRLEY JACKSON
Children not infrequently put their elders to shame. In
this story, the innocent eye is at work with all its resultant
irony.
Mrs. Wilson was just taking the gingerbread out of the
oven when she heard Johnny outside talking
to
someone.
“Johnny,” she called, “you’re late. Come in and get
your lunch.”
“Just a minute, Mother,” Johnny said. “After you, my
dear Alphonse.”
“After you, my dear Alphonse,” another voice said.
“No, after you, my dear Alphonse,” Johnny said.
Mrs. Wilson opened the door. “Johnny,” she said, “you
come in this minute and get your lunch. You can play
after you’ve eaten.”
Johnny came in after her, slowly. “Mother,” he said, “I
brought Boyd home for lunch with me.
“Boyd?” Mrs. Wilson thought for a moment. “I don’t
believe I’ve met Boyd. Bring him in, dear, since you’ve
invited him. Lunch is ready.”
“Boyd!” Johnny yelled. “Hey, Boyd, come on
“I’m coming. Just got to unload this stuff.”
“Well, hurry, or my mother’ll be sore.”
“Johnny, that’s not very polite to either your friend or
your mother,” Mrs. Wilson said. “Come sit down, Boyd.”
As she turned to show Boyd where to sit, she saw he
was a Negro boy, smaller than Johnny but about the
same age. His arms were loaded with split kindling
wood. “Where’ll I put this stuff, Johnny?” he asked.
Mrs. Wilson turned to Johnny. “Johnny,” she
said, “what is that wood?”
“Dead Japanese,” Johnny said mildly. “We stand them
in the ground and run over them with tanks.”
“How do you do, Mrs. Wilson?” Boyd said. “How do
you do, Boyd? You shouldn’t let Johnny make you carry
all that wood. Sit down now and eat lunch, both of you.
“Why shouldn’t he carry the wood, Mother? It’s his
wood. We got it at his place.”
“Johnny,” Mrs. Wilson said, “go on and eat your lunch.”
“Sure,” Johnny said. He held out the dish of scrambled
eggs to Boyd. “After you, my dear Alphonse.”
“After you, my dear Alphonse,” Boyd said. “After you,
my dear Alphonse,” Johnny said. They began to giggle.
“Are you hungry, Boyd?” Mrs. Wilson asked.
“Yes, Mrs. Wilson.”
“Well, don’t you let Johnny stop you. He always fusses
about eating, so you just see that you get a good lunch.
There’s plenty of food here for you to have all you want.”
“Thank you, Mrs. Wilson.”
“Come on, Alphonse,” Johnny said. He pushed half the
scrambled eggs on to Boyd’s plate. Boyd watched while
Mrs. Wilson put a dish of stewed tomatoes beside his
plate.
“Boyd don’t eat tomatoes, do you, Boyd?” Johnny said.
“Doesn’t eat tomatoes, Johnny. And just because
you
don’t like them, don’t say that about Boyd. Boyd will eat
anything.”
“Bet he won’t,” Johnny said, attacking his scrambled
eggs.
“Boyd wants to grow up and be a big strong man so he
can work hard,” Mrs. Wilson said. “I’ll bet Boyd’s father
eats stewed tomatoes.”
“My father eats anything he wants to,” Boyd said.
“So does mine,” Johnny said. “Sometimes he doesn’t
eat hardly anything. He’s a little guy, though. Wouldn’t
hurt a flea.”
“Mine’s a little guy, too,” Boyd said.
“I’ll bet he’s strong, though,” Mrs. Wilson said. She
hesitated. “Does he . . . work?”
“Sure,” Johnny said. “Boyd’s father works in a factory.”
“There, you see?” Mrs. Wilson said. “And he certainly
has to be strong to do that—all that lifting and carrying at
a factory.”
“Boyd’s father doesn’t have to,” Johnny said. “He’s a
foreman.”
Mrs. Wilson felt defeated. “What does your mother do,
Boyd?”
“My mother?” Boyd was surprised. “She takes care of
us kids.”
“Oh. She doesn’t work, then?”
“Why should she?” Johnny said through a mouthful of
eggs. “You don’t work.”
“You really don’t want any stewed tomatoes, Boyd?”
“No, thank you, Mrs. Wilson,” Boyd said.
“No, thank you, Mrs. Wilson, no, thank you, Mrs.
Wilson, no, thank you, Mrs. Wilson,” Johnny said. “Boyd’s
sister’s going to work, though. She’s going to be a
teacher.”
“That’s a very fine attitude for her to have, Boyd.” Mrs.
Wilson restrained an impulse to pat Boyd on the head. “I
imagine you’re all very proud of her?”
“I guess so,” Boyd said.
“What about all your other brothers and sisters? I
guess all of you want to make just as much of yourselves
as you can.
“There’s only me and Jean,” Boyd said. “I don’t know
yet what I want to be when I grow up.
“We’re going to be tank drivers, Boyd and me,” Johnny
said. “Zoom.” Mrs. Wilson caught Boyd’s glass of milk as
Johnny’s napkin ring, suddenly transformed into a tank,
0/5000
หลังจากที่คุณ Alphonse ที่รักของฉันอังกฤษแจ็คสันเด็กใส่อาวุโสของพวกเขาให้อับอายไม่ขึ้นนาน ๆ ครั้ง ในบทความนี้ ตาบริสุทธิ์เป็นที่ทำงานกับ resultant ของประชดกันนาง Wilson ได้เพียงทำขนมปังขิงของเตาอบเมื่อเธอได้ยินจอห์นนอกพูดถึงบางคน"จอห์นนี่ ที่เธอเรียกว่า "คุณสาย มา และได้รับคุณกลาง""เดี๋ยว ๆ แม่, " กล่าวว่า จอห์นนี่ "หลังจากที่คุณ ฉันเรียน Alphonse ""หลังจากที่คุณ ฉันรัก Alphonse เสียงอื่นกล่าว"ไม่ หลังจากที่คุณ ฉันรัก Alphonse กล่าวว่า จอห์นนี่นาง Wilson เปิดประตู "จอห์นนี่ เธอกล่าวว่า "คุณในนาทีนี้ และได้รับอาหารกลางวันของคุณ คุณสามารถเล่นหลังจากที่คุณได้กิน"จอห์นนี่มาหลังจากเธอ ช้าลง "แม่ เขากล่าวว่า "ฉันนำ Boyd บ้านสำหรับอาหารกลางวันกับฉัน"Boyd" นาง Wilson คิดครู่ "ฉันไม่เชื่อผมได้เจอ Boyd นำเขา รัก เนื่องจากคุณได้เชิญเขา อาหารกลางวันเสร็จแล้ว""Boyd" จอห์นนี่ yelled " Hey, Boyd มา"ฉันกำลังมา เพียงแค่ยกเลิกการโหลดสิ่งนี้""ดี เร่งรีบ หรือคุณแม่จะเจ็บ""จอห์น ที่ไม่สุภาพมากทั้งเพื่อน หรือแม่ นาง Wilson กล่าว "มานั่งลง Boyd"ขณะที่เธอเปิดการแสดงที่นั่ง Boyd เธอเห็นเขามีเด็กผู้ชาย Negro เล็กกว่าจอห์น แต่เกี่ยวกับการอายุเดียวกัน แขนของเขาถูกโหลด ด้วย kindling แบ่งไม้ "ที่แห่งนี้ฉันใส่สิ่งนี้ จอห์นนี่" เขาถามนาง Wilson กลายเป็นจอห์นนี่ "จอห์นนี่ เธอกล่าวว่า คืออะไรไม้นั้น""ตายญี่ปุ่น จอห์นนี่กล่าว mildly "เรายืนนั้นในพื้นดินและทำงานมากกว่าพวกเขากับรถถัง""ไง นาง Wilson" Boyd กล่าว "ไรคุณไร Boyd คุณไม่ควรปล่อยให้จอห์นนี่ทำให้คุณดำเนินการไม้ที่ทั้งหมด นั่งลง และรับประทานอาหารกลางวัน ทั้งสองของคุณ"ทำไมไม่ควรเขายกไม้ มารดาได้ มันเป็นของเขาไม้ เรามีเรื่องที่เขา""จอห์นนี่ นาง Wilson กล่าว "ไป และกินอาหารกลางวันของคุณ""แน่นอน จอห์นกล่าวว่า เขาจัดหาจานของสัญญาณรบกวนไข่กับ Boyd "หลังจากที่คุณ Alphonse ที่รักของฉัน""หลังจากที่คุณ ฉันรัก Alphonse," Boyd กล่าว "หลังจากที่คุณฉันรัก Alphonse จอห์นนี่กล่าว พวกเขาเริ่มคิก"หิวข้าว Boyd ? " นาง Wilson ถาม"ใช่ Wilson นาง""ดี อย่าคุณให้หยุดคุณจอห์นนี่ เสมอ fussesเกี่ยวกับการรับประทานอาหาร ดังนั้นคุณจะเห็นว่า คุณได้รับอาหารที่ดีมีอาหารที่นี่จะได้ทั้งหมดที่คุณต้องการ""ขอบคุณ Wilson นาง""โธ่ Alphonse กล่าวว่า จอห์นนี่ เขาผลักดันครึ่งหนึ่งไข่กวนระบบแผ่นของ Boyd Boyd ดูขณะนาง Wilson ใส่จานมะเขือเทศพะโล้อยู่ข้างเขาจาน" Boyd ไม่กินมะเขือเทศ คุณ Boyd ? " จอห์นนี่กล่าว"ไม่กินมะเขือเทศ จอห์น และเพียงเพราะคุณไม่ชอบ ไม่ว่า ที่เกี่ยวกับ Boyd Boyd จะกินอะไรก็""เดิมพันเขาไม่ จอห์นนี่กล่าว การโจมตีของเขากวนไข่" Boyd อยากเติบโตขึ้น และมีชายร่างใหญ่แข็งแรงดังนั้นเขานาง Wilson กล่าวว่า สามารถทำงานหนัก "ฉันจะพนันกับพ่อของ Boydกินมะเขือเทศพะโล้""พ่อกินอะไรอยาก Boyd กล่าว"ดังนั้นเหมือง กล่าวว่า จอห์นนี่ "บางครั้งไม่กินอะไรไม่ แม้ว่าเขาเป็นผู้ชายน้อย จะไม่เจ็บตัวหมัด"Boyd กล่าวว่า "ฉันมีผู้ชายน้อย เกินไปนาง Wilson กล่าวว่า "ฉันจะพนันกับเขามีความแข็งแรง แม้ว่า เธอhesitated "ไม่...เขาทำงานหรือไม่? ""แน่นอน จอห์นกล่าวว่า "พ่อของ Boyd งานในโรงงาน""มี คุณเห็น" นาง Wilson กล่าว " และเขาแน่นอนต้องแข็งแรงที่ตัวที่ยก และถือครองที่โรงงาน"จอห์นกล่าวว่า "บิดาของ Boyd ไม่ต้อง "เขาเป็นยืน"นาง Wilson รู้สึกแพ้ "แม่ทำอะไรBoyd ""แม่ของฉัน" Boyd มาก "เธอจะดูแลเราเด็ก""โอ้ เธอไม่ทำงาน แล้ว""ทำไมควรเธอ" จอห์นนี่กล่าวผ่านถูกปากของไข่ "คุณไม่ได้""คุณไม่ต้องการมะเขือเทศพะโล้ Boyd""ไม่ ขอบคุณ นาง Wilson," Boyd กล่าว"ไม่ ขอบคุณ นาง Wilson ไม่ ขอบคุณ นางWilson ไม่ ขอบคุณ นาง Wilson กล่าวว่า จอห์นนี่ "Boydน้องสาวไปทำงาน แม้ว่า เธอเป็นไปได้อาจารย์""นั่นคือทัศนคติที่ดีสำหรับเธอได้ Boyd" นางWilson ยับยั้งการกระแสการ pat Boyd ที่หัว "ฉันลองนึกภาพคุณกำลังทั้งหมดภูมิใจมากของเธอ"Boyd กล่าวว่า "ผมคิดว่า นั้น"อะไรทั้งหมดของคุณอื่น ๆ พี่ ๆ บ้าง ฉันคิดว่า คุณต้องการให้ห้องพักมากที่สุดของตัวท่านคุณสามารถทำBoyd กล่าวว่า "มีเพียงฉันและจีน "ฉันไม่รู้แต่ สิ่งที่ฉันต้องเมื่อผมโตขึ้น"เราจะให้ โปรแกรมควบคุมถัง ผม และ Boyd" จอห์นกล่าวว่า "ซูม" นาง Wilson จับนมเป็นแก้วของ Boydจอห์นนี่เช็ด ก็เปลี่ยนเป็นรถถัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากที่คุณที่รักอัลฟองส์
SHIRLEY JACKSON
เด็กไม่ใส่ไม่บ่อยผู้สูงอายุของพวกเขาได้รับความอับอาย ใน
เรื่องนี้ตาบริสุทธิ์เป็นที่ทำงานกับผลลัพธ์ของ
การประชด.
นาง วิลสันเพียงการขนมปังขิงออกจาก
เตาอบเมื่อเธอได้ยินเสียงพูดคุยนอกจอห์นนี่
ที่จะ
มีใครบางคน.
"จอห์นนี่" เธอเรียกว่า "คุณกำลังสาย มาและได้รับ
อาหารกลางวันของคุณ. "
"เพียงแค่นาทีแม่" จอห์นนี่กล่าวว่า "หลังจากที่คุณฉัน
รักอัลฟองส์. "
"หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" อีกเสียงหนึ่งกล่าวว่า.
"ไม่หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" จอห์นนี่กล่าวว่า.
นาง วิลสันเปิดประตู "จอห์นนี่" เธอกล่าว "คุณ
มาในนาทีนี้และได้รับอาหารกลางวันของคุณ คุณสามารถเล่น
หลังจากที่คุณได้กิน. "
จอห์นนี่มาหลังจากที่เธออย่างช้าๆ "แม่" เขากล่าวว่า "ผม
มาที่บ้านบอยด์สำหรับมื้อกลางวันกับฉัน.
"บอยด์" นางวิลสันคิดสักครู่ "ผมไม่
เชื่อว่าฉันได้พบกับบอยด์ นำเขาในที่รักเมื่อคุณได้
รับเชิญให้เขา อาหารกลางวันพร้อม. "
"บอยด์" จอห์นนี่ตะโกน "เฮ้บอยด์มา
"ฉันมา เพียงแค่มีขนสิ่งนี้. "
"ดีรีบหรือ mother'll ฉันจะเจ็บ."
"จอห์นนี่ที่ไม่สุภาพมากทั้งเพื่อนของคุณหรือ
แม่ของคุณ "นางวิลสันกล่าวว่า "มานั่งลงบอยด์."
ขณะที่เธอหันไปแสดงบอยด์ที่จะนั่งเธอเห็นเขา
เป็นเด็กนิโกรขนาดเล็กกว่าจอห์นนี่ แต่เกี่ยวกับ
วัยเดียวกัน แขนของเขาถูกเต็มไปด้วยการจุดไฟแยก
ไม้ "อะไรที่ไหนฉันใส่สิ่งนี้จอห์นนี่?" เขาถาม.
นาง วิลสันหันไปจอห์นนี่ "จอห์นนี่" เธอ
กล่าวว่า "สิ่งที่เป็นไม้ที่?"
"ตายญี่ปุ่น," จอห์นนี่กล่าวอย่างอ่อนโยน "เรายืนพวกเขา
ในพื้นดินและทำงานมากกว่าพวกเขาด้วยรถถัง. "
"คุณจะทำอย่างไรนางวิลสัน" บอยด์กล่าวว่า "ทำอย่างไร
ที่คุณทำบอยด์? คุณไม่ควรปล่อยให้จอห์นนี่ให้คุณพก
ไม้ทั้งหมดที่ นั่งลงและกินอาหารกลางวันทั้งสองของคุณ.
"ทำไมเขาไม่ควรดำเนินไม้แม่? มันเป็นเรื่องของเขา
ไม้ เราได้รับมันในสถานที่ของเขา. "
"จอห์นนี่" นางวิลสันกล่าวว่า "ไปกินอาหารกลางวันของคุณ."
"แน่นอนว่า" จอห์นนี่กล่าวว่า เขายื่นออกมาจานกวน
ไข่บอยด์ "หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน."
"หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" บอยด์กล่าวว่า "หลังจากที่คุณ
รักอัลฟองส์ของฉัน "จอห์นนี่กล่าวว่า พวกเขาเริ่มที่จะขำ.
"คุณหิวบอยด์?" นางวิลสันถาม.
"ใช่นางวิลสัน."
"ดีคุณไม่ให้จอห์นนี่หยุดคุณ เขามักจะ fusses
เกี่ยวกับการกินดังนั้นคุณก็เห็นว่าคุณจะได้รับอาหารกลางวันที่ดี.
มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่นี่สำหรับคุณที่จะมีสิ่งที่คุณต้องการ. "
"ขอบคุณนางวิลสัน."
"Come on, อัลฟองส์" จอห์นนี่กล่าวว่า เขาผลักครึ่ง
ไข่กวนบนแผ่นบอยด์ บอยด์ดูในขณะที่
นาง วิลสันใส่จานของมะเขือเทศตุ๋นข้างของ
แผ่น.
"บอยด์ไม่กินมะเขือเทศที่คุณทำบอยด์" จอห์นนี่กล่าวว่า.
"ไม่กินมะเขือเทศ, จอห์นนี่ และเพียงเพราะ
คุณ
ไม่ชอบที่พวกเขาไม่ได้บอกว่าเกี่ยวกับบอยด์ บอยด์จะกิน
อะไร. "
"เดิมพันเขาจะไม่ได้" จอห์นนี่กล่าวว่าการโจมตีของเขาตะกาย
ไข่.
"บอยด์สต้องการที่จะเติบโตขึ้นและจะเป็นคนที่แข็งแกร่งขนาดใหญ่เพื่อให้เขา
สามารถทำงานอย่างหนัก "นางวิลสันกล่าวว่า "ฉันจะเดิมพันพ่อของบอยด์ส
กินมะเขือเทศตุ๋น. "
"พ่อของฉันกินอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ" บอยด์กล่าวว่า.
"ดังนั้นฉัน" จอห์นนี่กล่าวว่า "บางครั้งเขาไม่ได้
กินแทบจะไม่ได้อะไร เขาเป็นคนที่เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ จะไม่
ทำร้ายหมัด. "
"ฉันเป็นคนที่น้อยเกินไป" บอยด์กล่าวว่า.
"ฉันจะเดิมพันเขาแข็งแกร่ง แต่" นางวิลสันกล่าวว่า เธอ
ลังเล "ไม่เขา . . ทำงานอย่างไร "
"แน่นอนว่า" จอห์นนี่กล่าวว่า "พ่อบอยด์ทำงานในโรงงาน."
"มีคุณเห็น?" นางวิลสันกล่าวว่า "และแน่นอนเขา
จะต้องมีความแข็งแกร่งที่จะทำทั้งหมดที่ยกและถือที่
โรงงาน. "
"พ่อบอยด์ไม่ต้อง" จอห์นนี่กล่าวว่า "เขาเป็น
หัวหน้าคนงาน. "
นาง วิลสันรู้สึกพ่ายแพ้ "แม่ของคุณทำอะไร,
บอยด์? "
"แม่ของฉัน?" บอยด์รู้สึกประหลาดใจ "เธอจะดูแล
เราเด็ก. "
"โอ้ เธอไม่ได้ทำงานแล้ว? "
"เธอควรจะทำไม?" จอห์นนี่กล่าวผ่านคำหนึ่งของ
ไข่ "คุณไม่ได้ทำงาน."
"คุณไม่ต้องการมะเขือเทศตุ๋นใด ๆ บอยด์?"
"ไม่ขอขอบคุณนางวิลสัน" บอยด์กล่าวว่า.
"ไม่ขอขอบคุณนางวิลสันไม่ขอขอบคุณ นาง
วิลสันไม่ขอขอบคุณนางวิลสัน, "จอห์นนี่กล่าวว่า "บอยด์
น้องสาวที่จะไปทำงาน แต่ เธอจะเป็น
ครู. "
"นั่นคือทัศนคติที่ดีมากสำหรับการที่มีเธอบอยด์ส." นาง
วิลสันยับยั้งแรงกระตุ้นที่จะตบเบา ๆ บอยด์บนหัว "ผม
คิดว่าคุณกำลังทั้งหมดที่ความภาคภูมิใจของเธอ? "
"ผมคิดว่าเป็นเช่นนั้น" บอยด์กล่าวว่า.
"สิ่งที่เกี่ยวกับสิ่งที่พี่น้องคนอื่น ๆ และน้องสาวของคุณ? ผม
คิดว่าทุกท่านที่ต้องการให้เพียงเท่าที่ตัวเอง
เท่าที่คุณสามารถ.
"มีเพียงฉันและฌอง" บอยด์กล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่า
สิ่งที่ฉันยังต้องการที่จะได้รับเมื่อผมโตขึ้น.
"เรากำลังจะเป็นคนขับรถถัง, บอยด์และผมว่า" จอห์นนี่
กล่าวว่า "ซูม." นางวิลสันจับแก้วของบอยด์ของนมเป็น
แหวนผ้าเช็ดปากที่จอห์นนี่เปลี่ยนก็ลงไปในถัง,
SHIRLEY JACKSON
เด็กไม่ใส่ไม่บ่อยผู้สูงอายุของพวกเขาได้รับความอับอาย ใน
เรื่องนี้ตาบริสุทธิ์เป็นที่ทำงานกับผลลัพธ์ของ
การประชด.
นาง วิลสันเพียงการขนมปังขิงออกจาก
เตาอบเมื่อเธอได้ยินเสียงพูดคุยนอกจอห์นนี่
ที่จะ
มีใครบางคน.
"จอห์นนี่" เธอเรียกว่า "คุณกำลังสาย มาและได้รับ
อาหารกลางวันของคุณ. "
"เพียงแค่นาทีแม่" จอห์นนี่กล่าวว่า "หลังจากที่คุณฉัน
รักอัลฟองส์. "
"หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" อีกเสียงหนึ่งกล่าวว่า.
"ไม่หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" จอห์นนี่กล่าวว่า.
นาง วิลสันเปิดประตู "จอห์นนี่" เธอกล่าว "คุณ
มาในนาทีนี้และได้รับอาหารกลางวันของคุณ คุณสามารถเล่น
หลังจากที่คุณได้กิน. "
จอห์นนี่มาหลังจากที่เธออย่างช้าๆ "แม่" เขากล่าวว่า "ผม
มาที่บ้านบอยด์สำหรับมื้อกลางวันกับฉัน.
"บอยด์" นางวิลสันคิดสักครู่ "ผมไม่
เชื่อว่าฉันได้พบกับบอยด์ นำเขาในที่รักเมื่อคุณได้
รับเชิญให้เขา อาหารกลางวันพร้อม. "
"บอยด์" จอห์นนี่ตะโกน "เฮ้บอยด์มา
"ฉันมา เพียงแค่มีขนสิ่งนี้. "
"ดีรีบหรือ mother'll ฉันจะเจ็บ."
"จอห์นนี่ที่ไม่สุภาพมากทั้งเพื่อนของคุณหรือ
แม่ของคุณ "นางวิลสันกล่าวว่า "มานั่งลงบอยด์."
ขณะที่เธอหันไปแสดงบอยด์ที่จะนั่งเธอเห็นเขา
เป็นเด็กนิโกรขนาดเล็กกว่าจอห์นนี่ แต่เกี่ยวกับ
วัยเดียวกัน แขนของเขาถูกเต็มไปด้วยการจุดไฟแยก
ไม้ "อะไรที่ไหนฉันใส่สิ่งนี้จอห์นนี่?" เขาถาม.
นาง วิลสันหันไปจอห์นนี่ "จอห์นนี่" เธอ
กล่าวว่า "สิ่งที่เป็นไม้ที่?"
"ตายญี่ปุ่น," จอห์นนี่กล่าวอย่างอ่อนโยน "เรายืนพวกเขา
ในพื้นดินและทำงานมากกว่าพวกเขาด้วยรถถัง. "
"คุณจะทำอย่างไรนางวิลสัน" บอยด์กล่าวว่า "ทำอย่างไร
ที่คุณทำบอยด์? คุณไม่ควรปล่อยให้จอห์นนี่ให้คุณพก
ไม้ทั้งหมดที่ นั่งลงและกินอาหารกลางวันทั้งสองของคุณ.
"ทำไมเขาไม่ควรดำเนินไม้แม่? มันเป็นเรื่องของเขา
ไม้ เราได้รับมันในสถานที่ของเขา. "
"จอห์นนี่" นางวิลสันกล่าวว่า "ไปกินอาหารกลางวันของคุณ."
"แน่นอนว่า" จอห์นนี่กล่าวว่า เขายื่นออกมาจานกวน
ไข่บอยด์ "หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน."
"หลังจากที่คุณรักอัลฟองส์ของฉัน" บอยด์กล่าวว่า "หลังจากที่คุณ
รักอัลฟองส์ของฉัน "จอห์นนี่กล่าวว่า พวกเขาเริ่มที่จะขำ.
"คุณหิวบอยด์?" นางวิลสันถาม.
"ใช่นางวิลสัน."
"ดีคุณไม่ให้จอห์นนี่หยุดคุณ เขามักจะ fusses
เกี่ยวกับการกินดังนั้นคุณก็เห็นว่าคุณจะได้รับอาหารกลางวันที่ดี.
มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่นี่สำหรับคุณที่จะมีสิ่งที่คุณต้องการ. "
"ขอบคุณนางวิลสัน."
"Come on, อัลฟองส์" จอห์นนี่กล่าวว่า เขาผลักครึ่ง
ไข่กวนบนแผ่นบอยด์ บอยด์ดูในขณะที่
นาง วิลสันใส่จานของมะเขือเทศตุ๋นข้างของ
แผ่น.
"บอยด์ไม่กินมะเขือเทศที่คุณทำบอยด์" จอห์นนี่กล่าวว่า.
"ไม่กินมะเขือเทศ, จอห์นนี่ และเพียงเพราะ
คุณ
ไม่ชอบที่พวกเขาไม่ได้บอกว่าเกี่ยวกับบอยด์ บอยด์จะกิน
อะไร. "
"เดิมพันเขาจะไม่ได้" จอห์นนี่กล่าวว่าการโจมตีของเขาตะกาย
ไข่.
"บอยด์สต้องการที่จะเติบโตขึ้นและจะเป็นคนที่แข็งแกร่งขนาดใหญ่เพื่อให้เขา
สามารถทำงานอย่างหนัก "นางวิลสันกล่าวว่า "ฉันจะเดิมพันพ่อของบอยด์ส
กินมะเขือเทศตุ๋น. "
"พ่อของฉันกินอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ" บอยด์กล่าวว่า.
"ดังนั้นฉัน" จอห์นนี่กล่าวว่า "บางครั้งเขาไม่ได้
กินแทบจะไม่ได้อะไร เขาเป็นคนที่เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ จะไม่
ทำร้ายหมัด. "
"ฉันเป็นคนที่น้อยเกินไป" บอยด์กล่าวว่า.
"ฉันจะเดิมพันเขาแข็งแกร่ง แต่" นางวิลสันกล่าวว่า เธอ
ลังเล "ไม่เขา . . ทำงานอย่างไร "
"แน่นอนว่า" จอห์นนี่กล่าวว่า "พ่อบอยด์ทำงานในโรงงาน."
"มีคุณเห็น?" นางวิลสันกล่าวว่า "และแน่นอนเขา
จะต้องมีความแข็งแกร่งที่จะทำทั้งหมดที่ยกและถือที่
โรงงาน. "
"พ่อบอยด์ไม่ต้อง" จอห์นนี่กล่าวว่า "เขาเป็น
หัวหน้าคนงาน. "
นาง วิลสันรู้สึกพ่ายแพ้ "แม่ของคุณทำอะไร,
บอยด์? "
"แม่ของฉัน?" บอยด์รู้สึกประหลาดใจ "เธอจะดูแล
เราเด็ก. "
"โอ้ เธอไม่ได้ทำงานแล้ว? "
"เธอควรจะทำไม?" จอห์นนี่กล่าวผ่านคำหนึ่งของ
ไข่ "คุณไม่ได้ทำงาน."
"คุณไม่ต้องการมะเขือเทศตุ๋นใด ๆ บอยด์?"
"ไม่ขอขอบคุณนางวิลสัน" บอยด์กล่าวว่า.
"ไม่ขอขอบคุณนางวิลสันไม่ขอขอบคุณ นาง
วิลสันไม่ขอขอบคุณนางวิลสัน, "จอห์นนี่กล่าวว่า "บอยด์
น้องสาวที่จะไปทำงาน แต่ เธอจะเป็น
ครู. "
"นั่นคือทัศนคติที่ดีมากสำหรับการที่มีเธอบอยด์ส." นาง
วิลสันยับยั้งแรงกระตุ้นที่จะตบเบา ๆ บอยด์บนหัว "ผม
คิดว่าคุณกำลังทั้งหมดที่ความภาคภูมิใจของเธอ? "
"ผมคิดว่าเป็นเช่นนั้น" บอยด์กล่าวว่า.
"สิ่งที่เกี่ยวกับสิ่งที่พี่น้องคนอื่น ๆ และน้องสาวของคุณ? ผม
คิดว่าทุกท่านที่ต้องการให้เพียงเท่าที่ตัวเอง
เท่าที่คุณสามารถ.
"มีเพียงฉันและฌอง" บอยด์กล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่า
สิ่งที่ฉันยังต้องการที่จะได้รับเมื่อผมโตขึ้น.
"เรากำลังจะเป็นคนขับรถถัง, บอยด์และผมว่า" จอห์นนี่
กล่าวว่า "ซูม." นางวิลสันจับแก้วของบอยด์ของนมเป็น
แหวนผ้าเช็ดปากที่จอห์นนี่เปลี่ยนก็ลงไปในถัง,
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากที่คุณที่รักอัลฟอนส์
เด็กอังกฤษแจ็คสันไม่นานใส่ผู้ใหญ่อาย ใน
เรื่องนี้ ดวงตาไร้เดียงสาก็ทำงานด้วยทั้งหมดของค่า
คุณนายวิลสันเป็นการประชด เอาแค่ขนมปังขิงออกจาก
เตาอบ เมื่อเธอได้ยินจอห์นนี่ข้างนอกพูด
ใคร .
" จอห์นนี่ " เธอบอกว่า " คุณมาสาย เข้ามารับ
อาหารกลางวันของคุณ . "
" เดี๋ยวแม่ " จอห์นนี่พูด" หลังจากที่คุณ ที่รักของฉัน
" อัลฟอนส์ " หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน " อีกเสียงกล่าว .
" ไม่ หลังจากที่นายอัลฟองเซ่ที่รักของฉัน " จอห์นนี่พูด
คุณนายวิลสัน เปิดประตู " จอห์นนี่ " เธอกล่าว " คุณ
มาเดี๋ยวนี้และได้รับอาหารกลางวันของคุณ คุณสามารถเล่น
" หลังจากที่คุณได้กิน จอนนี่เข้ามาหลังเธออย่างช้าๆ " แม่ " เขากล่าว " ผม
พาเที่ยงบ้านบอยด์กับผม .
" บอยด์ " คุณนายวิลสันคิดสักครู่ " ฉันไม่
เชื่อผมเจอ บอยด์ พาเขาเข้ามา ที่รัก ตั้งแต่คุณ
เชิญเขามา อาหารกลางวันพร้อมแล้ว "
" บอยด์ " จอห์นนี่ ตะโกนใส่ " เฮ้ บอยด์ เอาน่า
" มาแล้ว เพิ่งขนสิ่งนี้ "
" อืม รีบ หรือ แม่ของฉันจะเจ็บ "
" จอห์นนี่ มันไม่ค่อยสุภาพกับเพื่อนของคุณหรือ
แม่ " คุณวิลสันกล่าวว่า " มานั่ง บอยด์ "
เธอหันไปแสดงบอยด์ที่ให้นั่ง เธอเห็นเขา
เป็นนิโกรเด็กเล็กกว่า จอห์นนี่ แต่เกี่ยวกับ
อายุเดียวกัน แขนของเขาเต็มไปด้วยแยกเชื้อไฟ
ไม้ " ที่ผมจะใส่สิ่งนี้ จอห์นนี่ " เขาถาม
คุณนายวิลสันกลายเป็นจอห์นนี่ " จอห์นนี่ " เธอ
กล่าวว่า " อะไรที่เป็นไม้ "
" ตายญี่ปุ่น " จอห์นนี่พูดอย่างอ่อนโยน " เรายืนพวกเขา
ในพื้นและวิ่งผ่านให้กับรถถัง "
" สวัสดีครับ คุณวิลสัน ? " บอย กล่าว " ทำไม
คุณบอยด์ คุณไม่ควรปล่อยให้จอห์นนี่ให้คุณพก
ทั้งหมดไม้ นั่งลงและกินกลางวัน ทั้งสองคน
" ทำไมเขาไม่ขนไม้ แม่ มันเป็นไม้ของเค้า
เราเจอมันในสถานที่ของเขา . "
" จอห์นนี่ " นายวิลสันกล่าวว่า " ไปกินข้าวกลางวัน "
" ว่า " จอห์นนี่พูด เขายื่นจานกวน
ไข่ บอยด์ " หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน "
" หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน " บอย กล่าว " หลังจากที่คุณ
อัลฟอนส์ที่รักของฉัน " จอห์นนี่พูด พวกเขาเริ่มหัวเราะคิกคัก .
" คุณหิวบอยด์ " คุณวิลสันถาม .
" ครับ คุณนาย วิลสัน "
" เอ่อ คุณไม่ปล่อยให้จอนนี่หยุดคุณ เขามักจะ fusses
เกี่ยวกับการรับประทานอาหารเพื่อให้คุณเห็นที่คุณได้รับอาหารที่ดี
มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารเพื่อให้คุณมีทั้งหมดที่คุณต้องการ . "
" ขอบคุณ , คุณนายวิลสัน "
" เอาน่า อัลฟอนส์ " จอห์นนี่พูด เขาผลักครึ่ง
ไข่ในจาน บอยด์ บอยด์ดูในขณะที่
คุณนายวิลสันใส่จานของมะเขือเทศตุ๋นข้างจานของเขา
.
" บอยด์ ไม่กินมะเขือเทศ คุณบอยด์ " จอนนี่พูด .
" ไม่กินมะเขือเทศ จอห์นนี่ และแค่เพราะว่าเธอ
ไม่ชอบ อย่าพูดเรื่องบอยด์ บอยด์จะกินอะไร "
.
" พนันว่าเขาจะไม่ " จอห์นนี่พูดการโจมตีของเขา
" กวนไข่ บอยด์ อยากจะโตขึ้นเป็นผู้ชายตัวใหญ่ แข็งแรง ดังนั้นเขา
สามารถทำงานอย่างหนัก " นายวิลสันกล่าวว่า " ฉันพนันได้เลยว่า บอย พ่อกินสตูว์มะเขือเทศ
.
" พ่อกินอะไรที่เขาต้องการ " บอยด์กล่าว .
" เช่นเดียวกับฉัน " จอห์นนี่พูด " บางครั้งเขาไม่ได้
กินแทบจะทุกอย่าง เขาเป็นผู้ชาย น้อยนะ จะไม่ทำให้เจ็บปวด
.
" ฉันเป็นผู้ชายบ้าง "
บอยด์กล่าว" ฉันพนันได้เลยว่าเขาแข็งแรงนะ " คุณนายวิลสันกล่าวว่า เธอ
ลังเล " เขา . . . . . . . . ทำงาน ? "
" ว่า " จอห์นนี่พูด " พ่อของบอยด์ทำงานในโรงงาน "
" นั่นไง เธอเห็นมั้ย " คุณวิลสันกล่าวว่า " และแน่นอน
ต้องเข้มแข็งที่จะทำทั้งหมดที่ยกและถือเป็นโรงงานที่
" บอยด์ " พ่อไม่ต้อง " จอห์นนี่พูด " เขาเป็น
โฟร์แมน " คุณวิลสันรู้สึกพ่ายแพ้" ทำไมแม่ทำ
บอยด์ "
" แม่ของฉัน ? " บอย ก็แปลกใจ " เธอต้องดูแลเด็กเรา
.
" โอ้ เธอไม่ได้ทำงานแล้วครับ "
" ทำไมเหรอ ? " จอนนี่พูดด้วยคำหนึ่งของ
ไข่ " ไม่ทำงาน "
" คุณจริงๆไม่ต้องการตุ๋นมะเขือเทศบอยด์ "
" ไม่ค่ะ ขอบคุณ คุณวิลสัน " บอยด์กล่าว .
" ไม่ค่ะ ขอบคุณ คุณวิลสัน , ไม่ , ขอบคุณ , คุณนาย
วิลสัน , ไม่ ขอบคุณ คุณวิลสัน" จอห์นนี่ พูดขึ้น " พี่บอยด์
จะทำงานแม้ว่า เธอจะเป็นครู
.
" เป็นแนวคิดที่ดีมาก เธอมี บอยด์ " คุณนาย
วิลสันยับยั้งแรงกระตุ้นให้แพท บอยด์ บนหัว " ฉัน
จินตนาการคุณกำลังภูมิใจในตัวเธอ "
" ฉันก็ว่างั้น " บอยด์กล่าว .
" แล้วพี่น้องอื่น ๆทั้งหมดของคุณและน้องสาว ? ผม
คิดว่าพวกคุณต้องการให้เหมือนมากด้วย
เท่าที่คุณสามารถ" มีเพียงฉันและฌอง " บอย กล่าว " ไม่รู้สิ
แต่สิ่งที่ฉันต้องการเมื่อฉันโตขึ้น .
" เรากำลังจะเป็นถังไดรเวอร์ บอยและฉัน " จอห์นนี่
กล่าว " ซูม " คุณนายวิลสันจับบอยด์แก้วนม
แหวนผ้าเช็ดปากของจอห์นนี่ เปลี่ยนก็เข้าไปในถัง
เด็กอังกฤษแจ็คสันไม่นานใส่ผู้ใหญ่อาย ใน
เรื่องนี้ ดวงตาไร้เดียงสาก็ทำงานด้วยทั้งหมดของค่า
คุณนายวิลสันเป็นการประชด เอาแค่ขนมปังขิงออกจาก
เตาอบ เมื่อเธอได้ยินจอห์นนี่ข้างนอกพูด
ใคร .
" จอห์นนี่ " เธอบอกว่า " คุณมาสาย เข้ามารับ
อาหารกลางวันของคุณ . "
" เดี๋ยวแม่ " จอห์นนี่พูด" หลังจากที่คุณ ที่รักของฉัน
" อัลฟอนส์ " หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน " อีกเสียงกล่าว .
" ไม่ หลังจากที่นายอัลฟองเซ่ที่รักของฉัน " จอห์นนี่พูด
คุณนายวิลสัน เปิดประตู " จอห์นนี่ " เธอกล่าว " คุณ
มาเดี๋ยวนี้และได้รับอาหารกลางวันของคุณ คุณสามารถเล่น
" หลังจากที่คุณได้กิน จอนนี่เข้ามาหลังเธออย่างช้าๆ " แม่ " เขากล่าว " ผม
พาเที่ยงบ้านบอยด์กับผม .
" บอยด์ " คุณนายวิลสันคิดสักครู่ " ฉันไม่
เชื่อผมเจอ บอยด์ พาเขาเข้ามา ที่รัก ตั้งแต่คุณ
เชิญเขามา อาหารกลางวันพร้อมแล้ว "
" บอยด์ " จอห์นนี่ ตะโกนใส่ " เฮ้ บอยด์ เอาน่า
" มาแล้ว เพิ่งขนสิ่งนี้ "
" อืม รีบ หรือ แม่ของฉันจะเจ็บ "
" จอห์นนี่ มันไม่ค่อยสุภาพกับเพื่อนของคุณหรือ
แม่ " คุณวิลสันกล่าวว่า " มานั่ง บอยด์ "
เธอหันไปแสดงบอยด์ที่ให้นั่ง เธอเห็นเขา
เป็นนิโกรเด็กเล็กกว่า จอห์นนี่ แต่เกี่ยวกับ
อายุเดียวกัน แขนของเขาเต็มไปด้วยแยกเชื้อไฟ
ไม้ " ที่ผมจะใส่สิ่งนี้ จอห์นนี่ " เขาถาม
คุณนายวิลสันกลายเป็นจอห์นนี่ " จอห์นนี่ " เธอ
กล่าวว่า " อะไรที่เป็นไม้ "
" ตายญี่ปุ่น " จอห์นนี่พูดอย่างอ่อนโยน " เรายืนพวกเขา
ในพื้นและวิ่งผ่านให้กับรถถัง "
" สวัสดีครับ คุณวิลสัน ? " บอย กล่าว " ทำไม
คุณบอยด์ คุณไม่ควรปล่อยให้จอห์นนี่ให้คุณพก
ทั้งหมดไม้ นั่งลงและกินกลางวัน ทั้งสองคน
" ทำไมเขาไม่ขนไม้ แม่ มันเป็นไม้ของเค้า
เราเจอมันในสถานที่ของเขา . "
" จอห์นนี่ " นายวิลสันกล่าวว่า " ไปกินข้าวกลางวัน "
" ว่า " จอห์นนี่พูด เขายื่นจานกวน
ไข่ บอยด์ " หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน "
" หลังจากที่คุณอัลฟอนส์ที่รักของฉัน " บอย กล่าว " หลังจากที่คุณ
อัลฟอนส์ที่รักของฉัน " จอห์นนี่พูด พวกเขาเริ่มหัวเราะคิกคัก .
" คุณหิวบอยด์ " คุณวิลสันถาม .
" ครับ คุณนาย วิลสัน "
" เอ่อ คุณไม่ปล่อยให้จอนนี่หยุดคุณ เขามักจะ fusses
เกี่ยวกับการรับประทานอาหารเพื่อให้คุณเห็นที่คุณได้รับอาหารที่ดี
มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารเพื่อให้คุณมีทั้งหมดที่คุณต้องการ . "
" ขอบคุณ , คุณนายวิลสัน "
" เอาน่า อัลฟอนส์ " จอห์นนี่พูด เขาผลักครึ่ง
ไข่ในจาน บอยด์ บอยด์ดูในขณะที่
คุณนายวิลสันใส่จานของมะเขือเทศตุ๋นข้างจานของเขา
.
" บอยด์ ไม่กินมะเขือเทศ คุณบอยด์ " จอนนี่พูด .
" ไม่กินมะเขือเทศ จอห์นนี่ และแค่เพราะว่าเธอ
ไม่ชอบ อย่าพูดเรื่องบอยด์ บอยด์จะกินอะไร "
.
" พนันว่าเขาจะไม่ " จอห์นนี่พูดการโจมตีของเขา
" กวนไข่ บอยด์ อยากจะโตขึ้นเป็นผู้ชายตัวใหญ่ แข็งแรง ดังนั้นเขา
สามารถทำงานอย่างหนัก " นายวิลสันกล่าวว่า " ฉันพนันได้เลยว่า บอย พ่อกินสตูว์มะเขือเทศ
.
" พ่อกินอะไรที่เขาต้องการ " บอยด์กล่าว .
" เช่นเดียวกับฉัน " จอห์นนี่พูด " บางครั้งเขาไม่ได้
กินแทบจะทุกอย่าง เขาเป็นผู้ชาย น้อยนะ จะไม่ทำให้เจ็บปวด
.
" ฉันเป็นผู้ชายบ้าง "
บอยด์กล่าว" ฉันพนันได้เลยว่าเขาแข็งแรงนะ " คุณนายวิลสันกล่าวว่า เธอ
ลังเล " เขา . . . . . . . . ทำงาน ? "
" ว่า " จอห์นนี่พูด " พ่อของบอยด์ทำงานในโรงงาน "
" นั่นไง เธอเห็นมั้ย " คุณวิลสันกล่าวว่า " และแน่นอน
ต้องเข้มแข็งที่จะทำทั้งหมดที่ยกและถือเป็นโรงงานที่
" บอยด์ " พ่อไม่ต้อง " จอห์นนี่พูด " เขาเป็น
โฟร์แมน " คุณวิลสันรู้สึกพ่ายแพ้" ทำไมแม่ทำ
บอยด์ "
" แม่ของฉัน ? " บอย ก็แปลกใจ " เธอต้องดูแลเด็กเรา
.
" โอ้ เธอไม่ได้ทำงานแล้วครับ "
" ทำไมเหรอ ? " จอนนี่พูดด้วยคำหนึ่งของ
ไข่ " ไม่ทำงาน "
" คุณจริงๆไม่ต้องการตุ๋นมะเขือเทศบอยด์ "
" ไม่ค่ะ ขอบคุณ คุณวิลสัน " บอยด์กล่าว .
" ไม่ค่ะ ขอบคุณ คุณวิลสัน , ไม่ , ขอบคุณ , คุณนาย
วิลสัน , ไม่ ขอบคุณ คุณวิลสัน" จอห์นนี่ พูดขึ้น " พี่บอยด์
จะทำงานแม้ว่า เธอจะเป็นครู
.
" เป็นแนวคิดที่ดีมาก เธอมี บอยด์ " คุณนาย
วิลสันยับยั้งแรงกระตุ้นให้แพท บอยด์ บนหัว " ฉัน
จินตนาการคุณกำลังภูมิใจในตัวเธอ "
" ฉันก็ว่างั้น " บอยด์กล่าว .
" แล้วพี่น้องอื่น ๆทั้งหมดของคุณและน้องสาว ? ผม
คิดว่าพวกคุณต้องการให้เหมือนมากด้วย
เท่าที่คุณสามารถ" มีเพียงฉันและฌอง " บอย กล่าว " ไม่รู้สิ
แต่สิ่งที่ฉันต้องการเมื่อฉันโตขึ้น .
" เรากำลังจะเป็นถังไดรเวอร์ บอยและฉัน " จอห์นนี่
กล่าว " ซูม " คุณนายวิลสันจับบอยด์แก้วนม
แหวนผ้าเช็ดปากของจอห์นนี่ เปลี่ยนก็เข้าไปในถัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ควรมีการเตรียมตัวเกี่ยวกับการสอนมีความเป
- 9-System Cancel
- วันนี้ คุณทำงานไหม
- ยาลดกรดในกระเพาะ
- You wanna rematch, I'll give you a remat
- ภาษาคาราโอเกะพวกน้องชาย
- does make
- 들으시오
- I have to been here just the two time
- The front side of alumina substrate (13
- การดูดนมจากเต้า
- Mom love brother more than me
- What is finished?
- The relevant authorities should give kno
- เพราะว่ารูปถ่ายคือเรื่องราว
- The main contribution for practitioners
- kkkkk is there a cute zombie like you?
- Summertime Of Our Lives
- ฉันมีที่พักแล้ว
- gay handsome
- And for what I send you money even you d
- โอเค ไม่เป็นไร ยินดีที่ได้รู้จักคุณ
- Teachers describe the students as more p
- 2.3. Determination of air velocityThe ai
