C. The Legal Conflict: The WTO's TR

C. The Legal Conflict: The WTO's TRIPS Agreement and South Africa's Medicines Act International intellectual property protection generally, and patents of pharmaceutical products specifically, are dependent on the particular national laws of each country within which protection is sought.36 This creates a "problem with regard to international trade of intellectual property.., that products put into the international market lose the patent protection provided by the original granting nation. This forces the patentee to seek protection from those nations to which the products are being sold., 37 This problem is significant because the substance and scope of protection offered by the patent laws of various countries vary greatly from country to country, with some countries providing only minimal legal protection and with others providing very stringent protection. This extreme variability in intellectual property protection is seen in the way in which different nations treat the patentability of pharmaceutical products.39 A number of countries have refused to grant any patent protection for new pharmaceutical products. 40 Other countries have chosen to grant only very limited forms of patent protection to pharmaceutical products, with compulsory licensing provisions being a common form of limitation on patent protection.4 ' In addition to the laws of individual countries, a number of international treaties and agreements regarding intellectual property protection have served to create some uniformity between the intellectual property laws of participating nations.42 There are two major international agreements that provide the basic framework for the international treatment of intellectual property. The first of these is the Paris Convention for the Protection of Industrial Property.43 The Paris Convention provides limited international regulation of intellectual property with its major requirement being merely that member nations provide the same intellectual property protections to foreign patent holders that they provide to domestic patent holders.44 Such a requirement does not require the provision of any particular level of intellectual property protection, only equal protection. Under the Paris Convention, a member nation may well choose not to allow the patenting of pharmaceuticals products, as long as those laws meet the minimum requirement of equal treatment.46 Although placing no requirements on member nations as to which classes of inventions must be protected by patent law, the Paris Convention does place some limited restrictions on the abilities of member nations to impose compulsory licensing on inventions to which they have granted patent protection.47 The Paris Convention allows member nations to impose compulsory licensing on patented products, but only after the passage of three years from the grant of the patent or four years from the application for the patent, thus guaranteeing some minimum period of exclusive rights to patent holders.48 Some consider the protections offered under the Paris Convention to be inadequate.49 In 1989 this concern led to the consideration of intellectual property protection in the Uruguay round of General Agreement on Tariffs & Trade ("GAT'") negotiation, a round of negotiation in which the Trade Related Aspects of Intellectual Property Rights ("TRIPS")" agreement was adopted as part of the World Trade Organization ("WTO") and GATT. Surpassing the protections mandated under the Paris Convention, the TRIPS agreement provided more substantial minimum standards for international intellectual property protection, as well as dispute settlement mechanisms and enforcement procedures.52 The TRIPS agreement, like the Paris Convention, allows compulsory licensing but only under a restricted set of conditions.53 TRIPS allows WTO member nations to compulsorily license a patented product or process in only two situations: (i) in national emergency or some other extreme urgency or for public non-commercial use, (ii) in other cases, if the proposed user has made efforts to get authorization from the owner on reasonable commercial terms and conditions and not been able to get the authorization within a reasonable period of time.54 In situations in which the WTO would allow a member nation to compulsorily license a patented product or process, several requirements must be observed: (i) the owner will be paid adequate remuneration, (ii) the authorization of such use will be mainly for the supply to the domestic market, (iii) the scope and duration of such use will be limited to the purpose for which it is used.55 The TRIPS agreement limitations on compulsory licensing are at the heart of the United States and PhRMA challenge to the South African Medicines and Related Substances Control Amendment Act.56 The law was challenged as violating the TRIPS agreement on the grounds that it was overly broad in the powers granted to the South African Minister of Health to provide compuls

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

C. ความขัดแย้งทางกฎหมาย: ข้อตกลงองค์การการค้าโลกของทริปและยานานาชาติพระราชบัญญัติคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของแอฟริกาใต้โดยทั่วไปและสิทธิบัตรของผลิตภัณฑ์ยาโดยเฉพาะอย่างจะขึ้นอยู่กับกฎหมายของประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งของแต่ละประเทศภายในซึ่งป้องกัน sought.36 นี้จะสร้างปัญหา " เกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศของทรัพย์สินทางปัญญากับ .. , ว่าผลิตภัณฑ์ใส่ลงไปในตลาดต่างประเทศจะสูญเสียการคุ้มครองสิทธิบัตรที่ได้รับจากประเทศที่อนุญาตเดิม. นี้บังคับสิทธิบัตรเพื่อขอความคุ้มครองจากประชาชาติเหล่านั้นซึ่งผลิตภัณฑ์ที่มีการขาย. 37 นี้ ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งสำคัญเพราะสารและขอบเขตของการคุ้มครองที่นำเสนอโดยกฎหมายสิทธิบัตรของประเทศต่างๆแตกต่างกันมากจากประเทศที่มีบางประเทศให้เฉพาะการคุ้มครองทางกฎหมายน้อยที่สุดและกับคนอื่น ๆ ที่ให้การป้องกันที่เข้มงวดมาก. นี้แปรปรวนมากในการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาจะเห็น ในวิธีการที่ประเทศที่แตกต่างรักษาสิทธิบัตรของ products.39 ยาจำนวนของประเทศได้ปฏิเสธที่จะให้การคุ้มครองสิทธิบัตรใด ๆ สำหรับผลิตภัณฑ์ยาใหม่ 40 ประเทศอื่น ๆ ได้เลือกที่จะให้เพียงรูปแบบที่ จำกัด มากในการคุ้มครองสิทธิบัตรกับผลิตภัณฑ์ยาที่มีบทบัญญัติบังคับใช้สิทธิการเป็นรูปแบบทั่วไปของข้อ จำกัด ในการ protection.4 สิทธิบัตร 'นอกจากนี้กฎหมายของแต่ละประเทศจำนวนของสนธิสัญญาระหว่างประเทศและข้อตกลง เกี่ยวกับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาได้ทำหน้าที่ในการสร้างความเท่าเทียมระหว่างกฎหมายทรัพย์สินทางปัญญาของการมีส่วนร่วม nations.42 มีสองข้อตกลงระหว่างประเทศที่สำคัญที่ให้กรอบพื้นฐานสำหรับการรักษาระหว่างประเทศของทรัพย์สินทางปัญญาเป็น ครั้งแรกของเหล่านี้เป็นอนุสัญญากรุงปารีสว่าด้วยการคุ้มครอง Property.43 อุตสาหกรรมอนุสัญญากรุงปารีสให้การควบคุมอินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ในทรัพย์สินทางปัญญาที่มีความต้องการที่สำคัญของมันเป็นเพียงการที่ประเทศสมาชิกให้เดียวกันการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาให้แก่ผู้ถือสิทธิบัตรต่างประเทศที่พวกเขาให้กับประเทศ สิทธิบัตร holders.44 ความต้องการดังกล่าวไม่จำเป็นต้องมีการให้การใด ๆ โดยเฉพาะระดับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาเท่านั้นที่คุ้มครองเท่าเทียมกัน ภายใต้อนุสัญญากรุงปารีสประเทศสมาชิกอาจเลือกที่จะไม่อนุญาตให้มีการจดสิทธิบัตรของผลิตภัณฑ์ยาตราบใดที่กฎหมายเหล่านั้นตอบสนองความต้องการขั้นต่ำของ treatment.46 เท่ากับแม้ว่าการวางข้อกำหนดที่ไม่มีในประเทศสมาชิกซึ่งเป็นชั้นเรียนของสิ่งประดิษฐ์ที่จะต้องป้องกัน โดยกฎหมายสิทธิบัตรอนุสัญญากรุงปารีสไม่วางข้อ จำกัด จำกัด บางประการเกี่ยวกับความสามารถของประเทศสมาชิกที่จะกำหนดบังคับใช้สิทธิในสิ่งประดิษฐ์ที่พวกเขาได้รับสิทธิบัตร protection.47 อนุสัญญากรุงปารีสช่วยให้ประเทศสมาชิกที่จะกำหนดบังคับใช้สิทธิในผลิตภัณฑ์ที่จดสิทธิบัตร แต่หลังจากที่ เนื้อเรื่องของสามปีนับจากการให้สิทธิบัตรหรือสี่ปีจากโปรแกรมประยุกต์สำหรับสิทธิบัตรจึงรับประกันบางระยะเวลาขั้นต่ำของสิทธิในสิทธิบัตร holders.48 บางคนคิดว่าการคุ้มครองที่นำเสนอภายใต้อนุสัญญากรุงปารีสที่จะ inadequate.49 ในปี 1989 ความกังวลนี้จะนำไปสู่​​การพิจารณาของการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาในรอบอุรุกวัยของความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า ( "GAT") การเจรจาต่อรองรอบของการเจรจาต่อรองในการที่การค้าที่เกี่ยวข้องกับสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา ( "ทริป") "ข้อตกลง ถูกนำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งขององค์การการค้าโลก ( "อง​​ค์การการค้าโลก") และแกตต์ เหนือกว่าการคุ้มครองได้รับคำสั่งภายใต้อนุสัญญากรุงปารีสตกลงทริปที่มีให้บริการมาตรฐานขั้นต่ำอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นสำหรับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาระหว่างประเทศเช่นเดียวกับกลไกการระงับข้อพิพาทและการบังคับใช้ procedures.52 ข้อตกลงทริปส์เช่นอนุสัญญากรุงปารีสช่วยให้การบังคับใช้สิทธิ แต่เพียงภายใต้ ชุด จำกัด ของการเดินทาง conditions.53 ช่วยให้ประเทศสมาชิกองค์การการค้าโลกจะ compulsorily ใบอนุญาตผลิตภัณฑ์ที่จดสิทธิบัตรหรือกระบวนการในเวลาเพียงสองสถานการณ์: (i) ในกรณีฉุกเฉินแห่งชาติหรือบางส่วนเร่งด่วนมาก ๆ หรือการใช้งานที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์สาธารณะ (ii) ในกรณีอื่น ๆ หากผู้ใช้ที่นำเสนอมีความพยายามที่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของตามเงื่อนไขทางการค้าที่เหมาะสมและเงื่อนไขและไม่สามารถที่จะได้รับการอนุมัติภายในระยะเวลาที่เหมาะสมของ time.54 ในสถานการณ์ที่องค์การการค้าโลกจะช่วยให้ประเทศสมาชิกเพื่อ compulsorily ใบอนุญาต ผลิตภัณฑ์ที่จดสิทธิบัตรหรือกระบวนการข้อกำหนดหลายจะต้องสังเกต: (i) เจ้าของจะต้องจ่ายค่าตอบแทนที่เพียงพอ (ii) การอนุญาตให้ใช้งานดังกล่าวจะเป็นส่วนใหญ่สำหรับอุปทานในตลาดในประเทศ (iii) ขอบเขตและระยะเวลาดังกล่าว การใช้งานจะถูก จำกัด ให้วัตถุประสงค์ที่มันเป็น used.55 ข้อ จำกัด ข้อตกลงทริปส์ในการบังคับใช้สิทธิเป็นหัวใจของความท้าทายที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและ PhRMA แอฟริกาใต้ยาและสารที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการแก้ไข Act.56 กฎหมายถูกท้าทายเป็น ละเมิดข้อตกลงทริปส์ในบริเวณที่มันก็กว้างเกินไปในอำนาจที่มอบให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแอฟริกาใต้สุขภาพเพื่อให้ compuls

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

C : ความขัดแย้งทางกฎหมายของความตกลงทริปและแอฟริกาใต้ยาพระราชบัญญัติคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาระหว่างประเทศโดยทั่วไป และสิทธิบัตรของยาโดยเฉพาะ ขึ้นอยู่กับกฎหมายของแต่ละประเทศ โดยเฉพาะประเทศในที่การป้องกัน sought.36 นี้สร้าง " ปัญหาเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศของทรัพย์สินทางปัญญา . . . . . . . ที่ใส่เข้าไปในผลิตภัณฑ์ ตลาดต่างประเทศสูญเสียสิทธิบัตรคุ้มครองโดยต้นฉบับให้ประเทศ นี้บังคับให้ผู้ได้รับสิทธิบัตรเพื่อแสวงหาความคุ้มครองจากประเทศเหล่านั้น ซึ่งผลิตภัณฑ์มีการขาย , 37 ปัญหานี้เป็นปัญหาสำคัญ เพราะเนื้อหาและขอบเขตของการป้องกันที่นำเสนอโดยกฎหมายสิทธิบัตรของประเทศต่างๆแตกต่างกันมากจากประเทศ กับบางประเทศ ให้เฉพาะการป้องกันทางกฎหมายกับผู้อื่นให้น้อยที่สุด และป้องกันที่เข้มงวดมาก ความสุดโต่งในการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาจะเห็นในที่ประชาชาติต่าง ๆถือว่าสิทธิบัตรของยา products.39 หลายประเทศปฏิเสธที่จะให้การคุ้มครองสิทธิบัตรใด ๆสำหรับผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมใหม่ 40 ประเทศอื่นเลือกที่จะให้มี จำกัด มากรูปแบบของการคุ้มครองสิทธิบัตรในผลิตภัณฑ์ยา ที่มีข้อกำหนดการบังคับใช้สิทธิบัตรเป็นรูปแบบทั่วไปของข้อ จำกัด เกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิบัตร 4 " โดยในกฎหมายของแต่ละประเทศ ตัวเลขของสนธิสัญญาและข้อตกลงระหว่างประเทศที่เกี่ยวกับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญามีบริการเพื่อสร้างความเท่าเทียมระหว่างทรัพย์สินทางปัญญากฎหมายของ nations.42 เข้าร่วมมีสองสาขาระหว่างประเทศข้อตกลงที่ให้กรอบพื้นฐานสำหรับการรักษาทรัพย์สินทางปัญญาระหว่างประเทศ ครั้งแรกของเหล่านี้คืออนุสัญญาปารีสว่าด้วยการคุ้มครองอุตสาหกรรม property.43 อนุสัญญาปารีสมีจำกัด ระเบียบระหว่างประเทศของทรัพย์สินทางปัญญารายใหญ่ของความต้องการเป็นเพียงว่าประเทศสมาชิกให้เหมือนกันกับผู้ถือสิทธิบัตรคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาต่างประเทศให้แก่ประเทศสิทธิบัตร holders.44 เช่นความต้องการไม่ต้องใช้บทบัญญัติในระดับใดโดยเฉพาะของปัญญา ป้องกันทรัพย์สินเท่านั้น เท่ากับการคุ้มครอง ภายใต้อนุสัญญาปารีส ประเทศภาคีอาจเลือกที่จะไม่อนุญาตให้มีการจดสิทธิบัตรของยา ผลิตภัณฑ์ ตราบใดที่กฎหมายเหล่านั้นตอบสนองความต้องการขั้นต่ำของ treatment.46 เท่ากันแม้ว่าวางไม่มีความต้องการในประเทศสมาชิกให้เป็นที่เรียนของสิ่งประดิษฐ์ จะต้องได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมายสิทธิบัตร , อนุสัญญาปารีสสถานที่บางข้อ จำกัด ไม่ จำกัด ในความสามารถของ สมาชิกองค์การสหประชาชาติเพื่อการบังคับใช้สิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์ที่พวกเขาได้รับสิทธิบัตร protection.47 อนุสัญญาปารีสช่วยให้ประเทศสมาชิกเพื่อการบังคับใช้สิทธิบัตรในสิทธิบัตรผลิตภัณฑ์ แต่หลังจากผ่านมาสามปีจากการให้สิทธิบัตร หรือสี่ปีจากโปรแกรมประยุกต์สำหรับสิทธิบัตร จึงมีระยะเวลารับประกันขั้นต่ำ สิทธิพิเศษที่จะ holders.48 สิทธิบัตรบางพิจารณาการเสนอภายใต้อนุสัญญาปารีสเป็น inadequate.49 ในปี 1989 ความกังวลนี้ไปสู่การพิจารณาของการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาในรอบอุรุกวัยของความตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า ( " GAT " ) การเจรจารอบของการเจรจาซึ่งในการค้าที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินทางปัญญา ( " การเดินทาง " ข้อตกลง " ) ถูกใช้เป็นส่วนหนึ่งขององค์การการค้าโลก ( WTO ) และแกตต์ เหนือกว่าในการคุ้มครองภายใต้อนุสัญญาปารีส ตกลงทริปให้มากกว่าขั้นต่ำสำหรับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาตามมาตรฐานสากล ตลอดจนกลไกการระงับข้อพิพาท และการบังคับใช้ procedures.52 ความตกลงทริปส์ เช่น อนุสัญญาปารีสให้มาตรการบังคับใช้สิทธิแต่ภายใต้ชุดของ conditions.53 จำกัดการเดินทางช่วยให้ประเทศสมาชิก WTO เพื่อ compulsorily ใบอนุญาตการจดสิทธิบัตรของผลิตภัณฑ์ หรือ กระบวนการในเพียงสองสถานการณ์ : ( ฉัน ) ในกรณีฉุกเฉินแห่งชาติหรือบางอื่น ๆสำหรับการใช้งานที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์มากความเร่งด่วนหรือประชาชน ( 2 ) ในกรณีอื่น ๆหากผู้ใช้มีความพยายามเสนอให้ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของในเงื่อนไขทางการค้าที่เหมาะสมและเงื่อนไขและไม่สามารถที่จะได้รับหรือ horization ภายในระยะเวลาที่เหมาะสมของ time.54 ในสถานการณ์ที่ WTO จะช่วยให้ประเทศภาคี เพื่อ compulsorily ใบอนุญาตสิทธิบัตรเฉพาะผลิตภัณฑ์ หรือกระบวนการ ความต้องการต่าง ๆต้องสังเกต : ( ฉัน ) เจ้าของจะจ่ายเป็นค่าตอบแทนที่เพียงพอ ( 2 ) การใช้ดังกล่าวจะมีหลักเพื่อจัดหาตลาดภายในประเทศ ( 3 ) ขอบเขตและระยะเวลาของการใช้งานดังกล่าวจะถูก จำกัด เพื่อวัตถุประสงค์ที่เป็น used.55 ความตกลงทริปส์จำกัดในมาตรการบังคับใช้สิทธิเป็นหัวใจของสหรัฐอเมริกาและสหรัฐอเมริกาท้าทายกับยา แอฟริกาใต้ และที่เกี่ยวข้องการแก้ไขการควบคุมสาร act.56 กฎหมายถูกท้าทายอย่างที่ละเมิดข้อตกลงการเดินทางในบริเวณนั้น สุดเหวี่ยงที่กว้างในอำนาจไม่ได้ o แอฟริกาใต้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขให้ compuls