Since the 1980s, Willie Doherty has

Since the 1980s, Willie Doherty has been a pioneering figure in contemporary art film and photography. At once highly seductive and visually disorientating, Doherty’s artworks tend to begin as responses to specific terrains (most often mysterious isolated settings; places, we suspect, with a troubled past) and evolve as complex reflections on how we look at such locations – or on what stories might be told about their hidden histories.

The primary point of geographical reference for Doherty during the three decades of his remarkable career has been his native city of Derry – a city famously defined and demarcated according to the traumatic divisions of the Northern Ireland ‘Troubles’. From early conceptual photo-text works – focusing on the impossibility of establishing any ‘objective’ perspective on this territory of sectarian segregation and military surveillance – to dyptich and serial works in film and photography that set contradictory points of view against each other, Doherty has returned again and again to Derry as source and subject, revisiting and re-viewing familiar places from alternative positions.

Over the past decade Doherty has offered lingering, anxious views of post-conflict settings in Northern Ireland, asking us to wonder, as the narrator of his 2007 film Ghost Story proposes, “about what had happened to the pain and terror that had taken place there”. But recent works have also attended to alternative locations, or proposed less specific points of reference (an important 2005 film, shown in the main exhibition at the Venice Biennale, was tellingly entitled Non-Specific Threat). Secretion (2012), a film commissioned for Documenta 13 in Kassel, for instance, was developed as a disturbing fictional response to the industrialised landscape of central Germany, obliquely addressing the effects of a traumatic past on the landscapes of the living present. The concerns and characteristics of Secretion are consistent with those of Doherty’s career to date, but they demonstrate further ways in which the forensic gaze of his art might be newly applied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ทศวรรษ 1980 วิลลี่โดเฮอร์ตีได้รับรูปบุกเบิกในภาพยนตร์ศิลปะร่วมสมัยและการถ่ายภาพ ที่มีเสน่ห์สูง และตา disorientating งานศิลปะของโดเฮอร์ตีมักจะ เริ่มเป็นการเฉพาะภูมิประเทศ (ลึกลับมักแยกค่า สถาน เราสงสัยว่า มีความลำบากมา) และพัฒนาเป็นซับซ้อนสะท้อนวิธีเราดูที่สถานดังกล่าว – หรือเรื่องอะไรอาจจะบอกเกี่ยวกับประวัติของตนที่ซ่อนอยู่ จุดหลักของการอ้างอิงทางภูมิศาสตร์สำหรับโดเฮอร์ตีในช่วงทศวรรษที่สามของอาชีพของเขาโดดเด่นได้รับการเมืองของเขาเจ้าของเดอร์รี – เมืองมีชื่อเสียงในการกำหนด และแบ่งตามส่วนบาดแผลของไอร์แลนด์เหนือ 'ปัญหา' จากต้นข้อความแนวคิดภาพผลงานเน้นไปสร้างมุมมองใด 'วัตถุประสงค์' ในดินแดนนี้แยกยุยงและเฝ้าระวังทหาร – dyptich และทำงานประจำในภาพยนตร์และการถ่ายภาพที่ตั้งค่ามุมมองที่ขัดแย้งกัน โดเฮอร์ตีได้กลับอีกมาเดอร์รีเป็นต้นและเรื่อง revisiting และการดูคุ้นเคยสถานที่จากตำแหน่งอื่น กว่าทศวรรษที่ผ่านมาโดเฮอร์ตีได้เสนอมุมมองบางส่วน กังวลการตั้งค่าหลังความขัดแย้งในไอร์แลนด์เหนือ ขอให้เราสงสัย เป็นผู้บรรยายเขาฟิล์ม 2007 เรื่องผีนำเสนอ "เกี่ยวกับอะไรเกิดความเจ็บปวดและความหวาดกลัวที่มีดำเนินการมี" นั้น แต่ผลงานล่าสุดได้ยังกับตำแหน่งอื่น หรือเสนอน้อยเฉพาะจุดอ้างอิง (สำคัญ 2005 ฟิล์ม แสดงในนิทรรศการหลักที่ Biennale เวนิส เป็น tellingly สิทธิเฉพาะไม่ใช่คาม) หลั่ง (2012), ภาพยนตร์ 13 Documenta ในคัสเซิล ได้รับมอบหมายเช่น ถูกพัฒนาเป็นการตอบสนองละครรบกวนกับประเทศเยอรมนีกลาง อ้อมจัดการกับผลกระทบของการเป็นอดีตที่เจ็บปวดบนภูมิทัศน์ที่อยู่ปัจจุบัน ปัญหาและลักษณะของการหลั่งมีความสอดคล้องกับของอาชีพของโดเฮอร์ตีวัน แต่การแสดงถึงวิธีการที่จ้องมองทางนิติวิทยาศาสตร์ของศิลปะของเขาอาจจะเพิ่งใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ปี 1980, วิลลี่โดเฮอร์ตี้ที่ได้รับเป็นตัวเลขที่เป็นผู้บุกเบิกในภาพยนตร์ศิลปะร่วมสมัยและการถ่ายภาพ ในครั้งเดียวสูงเสน่ห์และ disorientating สายตางานศิลปะโดเฮอร์ตี้มีแนวโน้มที่จะเริ่มต้นการตอบสนองต่อภูมิประเทศเฉพาะ (ส่วนใหญ่มักจะตั้งค่าแยกลึกลับ; สถานที่เราสงสัยว่ามีอดีตที่ผ่านมามีปัญหา) และมีวิวัฒนาการสะท้อนซับซ้อนเกี่ยวกับวิธีที่เรามองไปที่สถานที่ดังกล่าว - หรือ สิ่งที่เรื่องราวอาจจะบอกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ที่ซ่อนของพวกเขา. จุดหลักของการอ้างอิงทางภูมิศาสตร์สำหรับโดเฮอร์ตี้ในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาของการทำงานที่โดดเด่นของเขาได้รับเมืองบ้านเกิดของเขาเดอร์รี่ - เมืองที่กำหนดไว้ที่มีชื่อเสียงและเขตแดนตามที่หน่วยงานบาดแผลทางเหนือของไอร์แลนด์ ปัญหา ' จากแนวความคิดในช่วงต้นภาพข้อความการทำงาน - มุ่งเน้นไปที่เป็นไปไม่ได้ของการสร้างใด ๆ มุมมอง 'วัตถุประสงค์' บนดินแดนของการแยกนิกายนี้และเฝ้าระวังทหาร - เพื่อ dyptich และผลงานต่อเนื่องในภาพยนตร์และการถ่ายภาพที่ตั้งจุดขัดแย้งของมุมมองต่อกันโดเฮอร์ตี้มี กลับมาอีกครั้งและอีกครั้งเพื่อเดอร์รี่เป็นแหล่งที่มาและเรื่อง revisiting และ re-ดูสถานที่ที่คุ้นเคยจากตำแหน่งทางเลือก. กว่าทศวรรษที่ผ่านมาโดเฮอร์ตี้ได้เสนอเอ้อระเหยวิวกังวลการตั้งค่าหลังความขัดแย้งในภาคเหนือของไอร์แลนด์ขอให้เราสงสัยว่าเป็นผู้บรรยาย ของปี 2007 ภาพยนตร์เรื่องผีของเขาเสนอ "เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับความเจ็บปวดและความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นที่นั่น" แต่ผลงานล่าสุดได้เข้าร่วมยังไปยังสถานที่ทางเลือกหรือเสนอจุดที่เฉพาะเจาะจงน้อยของการอ้างอิง (ที่สำคัญ 2005 ภาพยนตร์แสดงในนิทรรศการหลักที่เวนิซ Biennale ก็มีสิทธิพระนามภัยคุกคามไม่เฉพาะ) การหลั่ง (2012), ภาพยนตร์หน้าที่ให้ Documenta 13 คาสเซิลเช่นได้รับการพัฒนาเป็นคำตอบสมมุติรบกวนกับภูมิทัศน์ของอุตสาหกรรมกลางเยอรมนีอ้อมอยู่ผลกระทบของอดีตที่เจ็บปวดในภูมิทัศน์ของที่อยู่อาศัยในปัจจุบัน ความกังวลและลักษณะของการหลั่งเช่นเดียวกับที่ของอาชีพของโดเฮอร์ตี้วันที่พวกเขาแสดงให้เห็น แต่วิธีการต่อไปในที่จ้องมองทางนิติเวชของงานศิลปะของเขาอาจจะนำมาใช้ใหม่