The original fluoroelastomer was a

The original fluoroelastomer was a copolymer of hexafluoropropylene (HFP) and vinylidene fluoride (VF2). It was developed by the DuPont Company in 1957 in response to high performance sealing needs in the aerospace industry. To provide even greater thermal stability and solvent resistance, tetrafluoroethylene (TFE) containing fluoroelastomer terpolymers were introduced in 1959 and in the mid to late 1960’s lower viscosity versions of FKMs were introduced. A breakthrough in crosslinking occurred with the introduction of the bisphenol cure system in the 1970’s. This bisphenol cure system offered much improved heat and compression set resistance with better scorch safety and faster cure speed. In the late 70’s and early 80’s fluoroelastomers with improved low temperature flexibility were introduced by using perfluoromethylvinyl ether (PMVE) in place of HFP. These polymers require a peroxide cure. The latest FKM polymers have a much broader fluids resistance profile than standard fluoroelastomers, and are able to withstand strong bases and ketones as well as aromatic hydrocarbons, oils, acids, and steam.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิเมอร์ของ hexafluoropropylene (HFP) และฟลูออไร vinylidene (VF2) ฟลูเดิมได้ มันถูกพัฒนา โดย บริษัทดูปองท์ในปี 1957 ในการตอบสนองประสิทธิภาพสูงที่ปิดผนึกความต้องการในอุตสาหกรรมอากาศยาน การให้ความร้อนมากขึ้นและตัวทำละลาย tetrafluoroethylene (TFE) ที่มีฟลู terpolymers ถูกนำมาใช้ ในปี 1959 และในในกลางปีกับปลายปี 1960 ความหนืดต่ำรุ่น FKMs ถูกนำมาใช้ ความก้าวหน้าใน crosslinking เกิดขึ้น ด้วยการแนะนำระบบรักษาสฟิในปี 1970 ระบบนี้รักษาสฟิเสนอมากความร้อนที่ดีขึ้นและการบีบอัดตั้งความต้านทานที่ดีปลอดภัยและเผาไหม้เกรียม และเร็วรักษาเร็ว ในช่วงปลาย 70 และคศ fluoroelastomers มีความยืดหยุ่นที่อุณหภูมิต่ำดีขึ้นถูกนำมาใช้ โดยใช้อีเธอร์ perfluoromethylvinyl (PMVE) แทน HFP โพลิเมอร์เหล่านี้ต้องรักษาเปอร์ออกไซด์ โพลิเมอร์ FKM ล่าสุดมีมากกว้างน้ำมันต้านทานโพรไฟล์กว่ามาตรฐาน fluoroelastomers และสามารถทนต่อแรงฐานและคีโตนเป็นดีหอมไฮโดรคาร์บอน น้ำมัน กรด และไอน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

fluoroelastomer เดิมคือลิเมอร์ของ hexafluoropropylene (HFP) และ vinylidene ฟลูออไร (VF2) ได้รับการพัฒนาโดย บริษัท ดูปองท์ในปี 1957 ในการตอบสนองความต้องการที่มีประสิทธิภาพสูงปิดผนึกในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศ เพื่อให้มีเสถียรภาพมากยิ่งขึ้นความร้อนและความต้านทานตัวทำละลาย tetrafluoroethylene (TFE) ที่มี terpolymers fluoroelastomer ถูกนำมาใช้ในปี 1959 และในช่วงกลางถึงปลายปี 1960 ที่ต่ำกว่ารุ่นความหนืดของ FKMs ถูกนำมาใช้ ความก้าวหน้าในการเชื่อมขวางที่เกิดขึ้นด้วยการแนะนำของระบบ Bisphenol การรักษาในปี 1970 ระบบรักษา Bisphenol นี้นำเสนอการปรับปรุงความต้านทานความร้อนและการบีบอัดมากชุดที่มีความปลอดภัยที่ดีขึ้นและการเผาไหม้เกรียมความเร็วการรักษาได้เร็วขึ้น ในช่วงปลายยุค 70 และต้น fluoroelastomers 80 ที่มีความยืดหยุ่นที่ดีขึ้นอุณหภูมิต่ำถูกนำมาใช้โดยใช้ perfluoromethylvinyl อีเทอร์ (PMVE) ในสถานที่ของ HFP โพลิเมอร์เหล่านี้จำเป็นต้องรักษาเปอร์ออกไซด์ ล่าสุดโพลีเมอ FKM มีความกว้างมากรายละเอียดต้านทานของเหลวกว่า fluoroelastomers มาตรฐานและมีความสามารถในการทนต่อฐานที่แข็งแกร่งและคีโตนเช่นเดียวกับไฮโดรคาร์บอน, น้ำมัน, กรดและไอน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ fluoroelastomer เดิมเป็นโคพอลิเมอร์ของเฮกซาฟลูออโรโพรไพลีน ( hfp ) และไวนิลิดีนฟลูออไรด์ ( vf2 ) มันถูกพัฒนาโดยบริษัทดูปองท์ในปี 1957 ในการตอบสนองความต้องการการปิดผนึกประสิทธิภาพสูงในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศ ให้ยิ่งความเสถียรทางความร้อน และสารเคมี ทนต่อ tetrafluoroethylene ( TFE ) ที่มี fluoroelastomer terpolymers ถูกแนะนำในปี 1959 และในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1960 ลดความหนืดของรุ่น fkms ได้ถูกนำมา ความก้าวหน้าในอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นด้วยการแนะนำของระบบรักษาบิสฟีนอลเใน 1970 ระบบรักษาความร้อนและการบีบอัดบิสฟีนอลเให้มากขึ้นกว่าชุดความต้านทาน่ปลอดภัยและเร็วกว่าการรักษา ในช่วงปลาย 70 และต้นยุค 80 ฟลูอ รอีลาสโตเมอร์ที่มีความยืดหยุ่นที่อุณหภูมิต่ำที่ดีขึ้นแนะนำใช้ perfluoromethylvinyl อีเทอร์ ( pmve ) ในสถานที่ของ hfp . โพลิเมอร์เหล่านี้ต้องใช้เปอร์ออกไซด์รักษา ล่าสุดศูนย์ fkm มีของเหลวที่กว้างมากต้านทานโปรไฟล์กว่าฟลูอ รอีลาสโตเมอร์มาตรฐานและสามารถที่จะทนต่อฐานที่แข็งแกร่งและคีโตนเช่นเดียวกับอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน , น้ำมัน , กรด , และไอน้ำ