Neesha and I knew where Mr Roberts

Neesha and I knew where Mr Roberts lived, and so we went to see him afthe school. He didn’t say much and he looked very unhappy.
I didn’t take the paper, he told us. I told the head, but she didn’t believe me.
We believe you, I told him.
Thanks, he said, but there’s nothing you can do. Go home.
So I went home, but I did something. I wrote a question on a big piece of paper. The next day I put it on the notice board:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Neesha และรู้ที่อยู่นายโรเบิตส์ และดังนั้น เราไปดูเขาเรียน afthe เขาไม่ได้พูดมาก และเขาดูเศร้ามากผมไม่ได้ใช้กระดาษ เขาบอกเรา ฉันบอกว่า หัว แต่เธอไม่เชื่อฉันบอกเขา เราเชื่อว่าคุณขอบคุณ เขากล่าว แต่ไม่มีสิ่งใดที่คุณสามารถทำ ไปบ้านฉันกลับบ้าน แต่ไม่ได้อะไร ผมเขียนคำถามบนกระดาษขนาดใหญ่ ในวันถัดไปฉันวางมันบนบอร์ดประกาศ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Neesha และฉันรู้ว่านายโรเบิร์ตที่อาศัยอยู่และเพื่อให้เราไปดูเขาโรงเรียน afthe เขาไม่ได้พูดมากและเขาดูมีความสุขมาก.
ผมไม่ได้เอากระดาษที่เขาบอกเรา ผมบอกหัว แต่เธอก็ไม่เชื่อฉัน.
เราเชื่อว่าคุณผมบอกเขาว่า.
ขอบคุณเขากล่าวว่า แต่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้ กลับบ้าน.
ดังนั้นผมจึงกลับบ้าน แต่ผมทำอะไร ผมเขียนคำถามเกี่ยวกับชิ้นใหญ่ที่ทำจากกระดาษ วันรุ่งขึ้นฉันวางมันลงบนกระดานแจ้งให้ทราบล่วงหน้า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

neesha และฉันรู้ว่านายโรเบิร์ตอาศัยอยู่ และดังนั้น เราก็ไปเจอเค้าที่โรงเรียน afthe . เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เขาดูมีความสุขมาก ผมไม่ได้เอา
กระดาษที่เค้าบอกเรา ผมบอกไป แต่เธอไม่เชื่อฉัน .
เราเชื่อ ฉันบอกเขา
ขอบคุณ , เขากล่าวว่า , แต่ไม่มีอะไรที่คุณทำได้ กลับบ้าน
ดังนั้นฉันไปที่บ้าน แต่ฉันทำบางอย่าง ผมเขียนคำถามบนชิ้นส่วนใหญ่ของกระดาษวันรุ่งขึ้น ฉันใส่มันในบอร์ด :