In all treatments, Tegg was above i

In all treatments, Tegg was above incubation temperature (Fig. 4A, B).
During hypoxic exposure Tegg of exposed embryos in all hypoxia
treatments (6H, 12H and 72H) was significantly higher than that of
the Controls (PTreatment b 0.0001). As the hypoxic-treated embryos
were returned to regular incubation conditions, their Tegg decreased to
a similar level as Control. When comparing between the short and
prolonged exposure regimens, the embryos exposed for shorter periods
had a significantly lower Tegg compared to their counterparts subjected
to prolonged exposure starting on the second day (E18) of exposure and
onward.
O2 consumption was calculated per 1 g of embryo weight. As the plateau phase progressed, O2 demand increased by the growing embryo.
However, the O2 diffusion capacity of the CAM at this stage was at its
peak (Druyan et al., 2007), leading to a reduction in O2 availability per
1 g of tissue and a total reduction in calculated O2 consumption per
1 g of embryo in all treatments (Fig. 5A, B).
12H embryos exhibited a significantly lower O2 consumption than
Control and 6H embryos at the end of the first hypoxic exposure
(E16_12; 0.78 ± 0.016 vs. 0.88 ± 0.018 and 0.87 ± 0.016 ml/g ∗ h for
the 12H, 6H and Control embryos, respectively; PTreatment = 0.0156,
Fig. 5A). This reduction in O2 consumption per 1 g of the 12H embryos,
although not significant, continued until the end of the last exposure on
E18_12 while the 6H embryo showed no difference from Control. In the
second experiment exposure to hypoxia in both treatments caused a reduction in O2 consumption. This reduction in O2 consumption was
found to be significant on E18_0, where the 72H embryos had a significantly lower consumption compared to the Controls (0.47 ± 0.016 vs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการรักษาทั้งหมด Tegg เป็นข้างบ่มอุณหภูมิ (รูปที่ 4A, B)ในระหว่างการแปรแสง Tegg ของโคลนที่สัมผัสในทุกกรณีทรีทเมนท์ (6 ชม. 12 ชม. และชม. 72) ได้สูงกว่าของการควบคุม (PTreatment b 0.0001) เป็นโคลนแปรได้รับการรักษาถูกส่งกลับไปกกไข่ปกติเงื่อนไข Tegg ของพวกเขาลดลงเป็นในระดับที่คล้ายเป็นตัวควบคุม เมื่อเปรียบเทียบระหว่างในระยะสั้น และยาเป็นเวลานาน โคลนสัมผัสสำหรับรอบระยะเวลาที่สั้นลงมี Tegg ต่ำมากเมื่อเทียบกับคู่ของพวกเขาภายใต้การเปิดรับแสงเป็นเวลานานโดยเริ่มต้นในวันสอง (E18) ของแสง และเป็นต้นไปมีคำนวณปริมาณ O2 ต่อ 1 กรัมของน้ำหนักอ่อน เป็นราบสูง ระยะก้าวหน้า ต้องการ O2 เพิ่มขึ้นตัวอ่อนเจริญเติบโตอย่างไรก็ตาม ความจุแพร่ O2 ของแคมในขั้นตอนนี้คือเวลาของมันสูงสุด (Druyan et al. 2007), ผู้นำลด O2 พร้อมต่อ1 กรัมของเนื้อเยื่อและคำนวณปริมาณการใช้ O2 ต่อลดทั้งหมด1 กรัมของตัวอ่อนในการรักษาทั้งหมด (รูป 5A, B)การใช้ O2 ต่ำกว่าแสดงตัวอ่อน 12 ชมควบคุมและ 6H โคลนจบการแปรแสงแรก(E16_12 ± 0.78 0.016 เจอ 0.88 ± 0.018 และ 0.87 ± 0.016 ml/g ∗ h สำหรับ12 ชม. 6H และควบคุม โคลน ตามลำดับ PTreatment = 0.0156รูป 5A) นี้ลดการใช้ O2 ต่อ 1 กรัมของตัวอ่อน 12 ชม.แม้ว่าไม่สำคัญ ต่อจนแสงสุดท้ายบนE18_12 ในขณะที่ตัวอ่อน 6H แสดงให้เห็นว่าไม่ต่างจากการควบคุม ในสัมผัสทดลองสองกรณีในการรักษาทั้งสองเกิดจากการลดการใช้ O2 คือปริมาณ O2 ที่ลดลงนี้พบว่ามีนัยสำคัญใน E18_0 ที่โคลน 72H มีปริมาณการใช้วัสดุต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับตัวควบคุม (0.47 ± 0.016 vs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการรักษาทั้งหมด Tegg อยู่เหนืออุณหภูมิบ่ม (รูป. 4A, B).
ในระหว่างการเปิดรับ hypoxic Tegg ตัวอ่อนเปิดเผยในการขาดออกซิเจนทั้งหมด
การรักษา (6H, 12H และ 72H) สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญของ
การควบคุม (PTreatment B 0.0001) ในฐานะที่เป็นตัวอ่อน hypoxic รับการรักษา
ที่ถูกส่งกลับไปยังสภาพบ่มปกติ Tegg ของพวกเขาลดลง
อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับการควบคุม เมื่อเปรียบเทียบระหว่างสั้นและ
ยาสารเป็นเวลานาน, ตัวอ่อนสัมผัสสำหรับช่วงเวลาสั้น
มีนัยสำคัญต่ำ Tegg เมื่อเทียบกับคู่ของพวกเขาภายใต้
การสัมผัสเป็นเวลานานเริ่มต้นในวันที่สอง (E18) จากการสัมผัสและ
เป็นต้น.
การบริโภค O2 ที่คำนวณได้ต่อ 1 กรัม น้ำหนักตัวอ่อน ในฐานะที่เป็นเฟสที่ราบสูงก้าวหน้าความต้องการ O2 เพิ่มขึ้นโดยตัวอ่อนเจริญเติบโต.
อย่างไรก็ตามความสามารถในการแพร่กระจาย O2 ของลูกเบี้ยวในขั้นตอนนี้เป็นที่ดี
สูงสุด (Druyan et al., 2007) ที่นำไปสู่การลดลงใน O2 ความพร้อมต่อ
1 กรัม เนื้อเยื่อและการลดลงโดยรวมในการคำนวณปริมาณการใช้ O2 ต่อ
. 1 กรัมของตัวอ่อนในการรักษาทั้งหมด (Fig. 5A, B)
ตัวอ่อน 12H แสดงการบริโภค O2 อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่า
การควบคุมและการ 6H ตัวอ่อนในตอนท้ายของการเปิดรับ hypoxic แรก
(E16_12; 0.78 ± 0.016 เทียบกับ 0.88 ± 0.018 และ 0.016 ± 0.87 มล. / g * H สำหรับ
12H ที่ 6H และการควบคุมตัวอ่อนตามลำดับ; PTreatment = 0.0156,
Fig. 5A) การลดลงนี้ในการบริโภค O2 ต่อ 1 กรัมของตัวอ่อน 12H ที่
แม้จะไม่ได้มีความสำคัญอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะสิ้นสุดของการเปิดรับแสงสุดท้ายใน
E18_12 ขณะที่ตัวอ่อน 6H แสดงให้เห็นความแตกต่างจากการควบคุมของไม่มี ใน
การเปิดรับการทดสอบที่สองที่จะขาดออกซิเจนในการรักษาทั้งก่อให้เกิดการลดการบริโภค O2 ลดการบริโภค O2 นี้ถูก
พบว่ามีความสำคัญในการ E18_0 ที่ตัวอ่อน 72H มีการบริโภคอย่างมีนัยสำคัญที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับการควบคุม (0.47 ± 0.016 เทียบกับ