Given the number of possible combin

Given the number of possible combinations of atoms and the ways they can be dimensionally
arranged there appears to be an almost infinite number of ways to form polymers, but there are
additional difficulties because the arrangement must yield a useful product. In a way, this is
similar to the problem of “How many ways are there to knot a tie?”. Two mathematical physicists
at Cambridge (UK) used topological (and geometric) knot theory and statistical mechanics to find
that there are in fact 85 ways to knot a tie. Their research found all the knots currently in use and
also discovered another nine new knots that matched the aesthetic criteria1. We have been
wearing ties for hundreds of years and yet this vital piece of research was only conducted in 1999.
The polymer chemists were a little faster in attempting to develop useful polymers from the basic
structure, and Carothers carried out some of the first work in the development of nylon in the
1930s. This basic research continued, and in the 1970s, Rose and his team at ICI began
constructing polymers almost from the first reported principles. Their work was based on
previously successful materials such as the polysulfones, and one of their first products was the
aromatic polyether ketone family.

PTFE has relatively lower wear resistance. Under compression or in situations where rubbing or abrasion can occur, it can produce wear particles. These can result in a chronic inflammatory reaction, an undesirable outcome. For a given application, the biomaterials engineer must consider many aspects of the physical and biological properties of the materials. Thus, although PTFE is highly inert in the body, if applied in the wrong circumstances (for example, a device that is under compression or exposed to wear) it may lead to a reaction that no longer qualifies as “biocompatible.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดหมายเลขของการรวมของอะตอมและวิธีการที่ พวกเขาสามารถมีมิติปรากฏ เป็นหมายเลขที่ไม่สิ้นสุดของวิธีการแบบฟอร์มเมอร์ แต่มีการจัดเรียงปัญหาเพิ่มเติมเนื่องจากการจัดเรียงต้องผลผลิตผลิตภัณฑ์มีประโยชน์นี้ ในทาง นี้เป็นคล้ายกับปัญหาของวิธีการหลายวิธีมีขมวดเสมอ" สองนักฟิสิกส์คณิตศาสตร์ที่เคมบริดจ์ (ประเทศไทย) ใช้ทฤษฎีปม topological (และรูปทรงเรขาคณิต) และกลศาสตร์สถิติเพื่อค้นหาที่มีในความเป็นจริง 85 วิธีขมวดเสมอ วิจัยของพวกเขาพบนอตทั้งขณะใช้ และนอกจากนี้ยัง ค้นพบอีกเก้าใหม่นอตที่จับคู่ criteria1 งาม เราได้รับใส่เนคไทหลายร้อยปี และยัง วิจัยชิ้นสำคัญนี้เพียงดำเนินการในปี 1999นักเคมีพอลิเมอร์ได้เร็วเล็กน้อยในการพยายามพัฒนาโพลิเมอร์ประโยชน์จากพื้นฐานโครงสร้าง และ Carothers ดำเนินการบางส่วนของการทำงานครั้งแรกในการพัฒนาที่ตัวช่วงทศวรรษ 1930 นี้การวิจัยอย่างต่อเนื่อง และในปี 1970 กุหลาบและทีมของเขาที่เหมาเริ่มสร้างโพลิเมอร์เกือบจากรายงานหลักแรก ทำงานตามก่อนหน้านี้ เป็นวัสดุที่ประสบความสำเร็จเช่นการ polysulfones และหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของพวกเขาครั้งแรกครอบครัวหอม polyether คีโตนไฟเบอร์ได้ทนต่อการสึกหรอค่อนข้างต่ำกว่า ภาย ใต้การบีบอัด หรือสถานการณ์ซึ่งอาจเกิดการถูหรือขูดขีด มันสามารถผลิตสึกหรออนุภาค เหล่านี้อาจทำให้ปฏิกิริยาอักเสบเรื้อรัง ผลไม่พึงประสงค์ สำหรับโปรแกรมประยุกต์ที่กำหนด วิศวกรผู้ต้องพิจารณาหลายแง่มุมของคุณสมบัติทางกายภาพ และชีวภาพของวัสดุ ดังนั้น แม้ว่าไฟเบอร์จะสูงเฉื่อยในร่างกาย ถ้าใช้ในสถานการณ์ที่ไม่ถูกต้อง (เช่น อุปกรณ์ที่อยู่ภายใต้การบีบอัด หรือการสวมใส่) มันอาจนำไปสู่ปฏิกิริยาที่ไม่มีคุณสมบัติเป็น "ชีวภาพ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับหมายเลขของผสมเป็นไปได้ของอะตอมและวิธีการที่พวกเขาสามารถมิติ
จัดมีปรากฏเป็นจำนวนอนันต์เกือบของวิธีการรูปแบบโพลีเมอ แต่มี
ปัญหาอื่นเพราะการจัดต้องให้ผลผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ ด้วยวิธีนี้เป็น
คล้ายกับปัญหาของ "วิธีการหลายวิธีจะมีการผูกปมหรือไม่?" สองนักฟิสิกส์คณิตศาสตร์
ที่เคมบริดจ์ (สหราชอาณาจักร) ที่ใช้ทอพอโลยี (และเรขาคณิต) ทฤษฎีเงื่อนและกลศาสตร์สถิติเพื่อหา
ว่ามีในความเป็นจริง 85 วิธีในการผูกปม วิจัยของพวกเขาพบนอตทั้งหมดที่ใช้อยู่ในปัจจุบันและ
ยังค้นพบอีกเก้านอตใหม่ที่ตรงกับความงาม criteria1 เราได้รับการ
สวมใส่ความสัมพันธ์สำหรับหลายร้อยปีและยังชิ้นส่วนที่สำคัญของการวิจัยได้ดำเนินการเฉพาะในปี 1999
นักเคมีพอลิเมอได้เร็วขึ้นเล็กน้อยในความพยายามที่จะพัฒนาโพลิเมอร์ที่มีประโยชน์จากพื้นฐาน
โครงสร้างและ Carothers ดำเนินการบางส่วนของงานครั้งแรกใน การพัฒนาของไนลอนใน
ช่วงทศวรรษที่ 1930 นี้การวิจัยขั้นพื้นฐานอย่างต่อเนื่องและในปี 1970 ที่โรสและทีมงานของเขาที่ไอซีไอเริ่ม
ก่อสร้างโพลิเมอร์เกือบจากหลักการรายงานแรก งานของพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับ
วัสดุที่ประสบความสำเร็จก่อนหน้านี้เช่น polysulfones และหนึ่งในผลิตภัณฑ์แรกของพวกเขาเป็น
กลิ่นหอมครอบครัว polyether คีโตน. PTFE มีความต้านทานการสึกหรอค่อนข้างต่ำ ภายใต้แรงอัดหรือในสถานการณ์ที่ถูหรือขัดถูสามารถเกิดขึ้นก็สามารถผลิตอนุภาคการสึกหรอ เหล่านี้สามารถส่งผลให้เกิดปฏิกิริยาการอักเสบเรื้อรังผลที่ไม่พึงประสงค์ สำหรับการใช้งานที่กำหนดให้วิศวกรวัสดุการแพทย์จะต้องพิจารณาหลาย ๆ ด้านของคุณสมบัติทางกายภาพและชีวภาพของวัสดุ ดังนั้นแม้ว่า PTFE เฉื่อยสูงในร่างกายถ้านำไปใช้ในสถานการณ์ที่ไม่ถูกต้อง (เช่นอุปกรณ์ที่อยู่ภายใต้การบีบอัดหรือสัมผัสที่จะสวมใส่) อาจนำไปสู่การเกิดปฏิกิริยาที่ไม่มีคุณสมบัติเป็น "ทางชีวภาพ."