We finally learn why the Duke is ta

We finally learn why the Duke is talking to this guy: his listener is the servant of a Count, and the Duke is wooing the Count’s daughter.
The Duke tells the servant that he knows about the Count’s wealth and generosity, or "munificence" (49), so he expects to get any reasonable dowry he asks for.
But his main "object" (53) in the negotiations is the daughter herself, not more money.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราก็เรียนรู้ทำไมดยุกำลังพูดถึงผู้ชายคนนี้: ฟังเขาเป็นคนรับใช้ของจำนวนนับ และดยุเป็น wooing การนับลูกดยุคบอกคนรับใช้ที่ เขารู้เกี่ยวกับการนับจำนวนให้เลือกมากมาย และความเอื้ออาทร หรือ "munificence" (49), ดังนั้นเขาคาดว่าจะเรียกสินสอดใด ๆ เหมาะสมที่เขาขอแต่ของเขาหลัก "วัตถุ" (53) ในการเจรจาคือ ลูกสาวตัวเอง เงินไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดเราก็เรียนรู้ว่าทำไมดยุคที่มีการพูดคุยกับผู้ชายคนนี้. ฟังของเขาเป็นคนรับใช้ของจำนวนและดยุคที่มีการเกี้ยวพาราสีลูกสาวนับเป็น
ดยุคบอกคนรับใช้ที่เขารู้เกี่ยวกับความมั่งคั่งของจำนวนและความเอื้ออาทรหรือ "ความกรุณา" ( 49) ดังนั้นเขาคาดว่าจะได้รับสินสอดทองหมั้นใด ๆ ที่เหมาะสมสำหรับเขาถาม.
แต่ "วัตถุ" หลักของเขา (53) ในการเจรจาเป็นลูกสาวตัวเองไม่ได้เงินมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุดเราก็เรียนรู้ว่าทำไมท่านต้องคุยกับคนนี้ : ผู้ฟังของเขาเป็นทาสของการนับและดยุคกำลังจีบลูกสาวนับ
ดุ๊กบอกคนรับใช้ว่าเขารู้เกี่ยวกับความมั่งคั่งของนับ และความเอื้ออาทร หรือ " ความใจกว้าง " ( 49 ) ดังนั้น เขาคาดว่าจะได้รับค่าสินสอดที่สมเหตุสมผล เขาถาม . . . . . .
แต่ของเขาหลัก " วัตถุ " ( 53 ) ในการเจรจาเป็นลูกสาวตัวเอง เงินไม่เพิ่ม