“——–““…………”My gaze connected with t

“——–“

“…………”

My gaze connected with the Black Orc’s.

There’s quite a lot of distance, it might be my imagination.

I quickly rejected that thinking. That Orc has definitely become aware of me. And it ignored me.

In those eyes, I clearly sensed intelligence.

It overlooked me as it did not consider me threat probably.

“This is bad, Ermenhilde.”

[What is?]

“That guy is extremely intelligent.”

Our eyes had met, only that.

But, it did not rush at me, nor did it become cautious. It ignored me.

There’s no way it’d didn’t realize my presence. I think. No I’m sure.

Just by meeting eyes with it, I’ve understood more about that Orc.

That’s why, I realized that it is trouble. It is a danger.

The fact that it ignored me means that it considers me as not a threat.

It’ll be bad to leave that black Orc alone.

That’s my intuition, after spending 2 years while defeating the Demon God.

Those intelligent are definitely extremely dangerous monsters.

Using traps would be common, taking hostages, using the enemy’s weaknesses. They are existences that would do anything to win.

Honestly speaking, they are harder to defeat than stronger ones who come and fight head on.

“Let’s return to the village and have a strategy meeting.”

[Though whether that girl would be of any help in the first place is pretty doubtful.]

“That’s true.”

Though I want to ask for help from the men in the village as well but I guess Orc would be too much for them as opponents.

Monsters are a threat to even trained soldiers after all. It might be too much for the villagers.

The only one that can be of any help is Miss Francesca who can use magic.

And even that magician is an amateur with no experience.

I could only sigh.

“I hate trouble. That’s why I wanted to avoid fighting monsters as well.”

[Then don’t be charmed by women……….haah.]

Can’t help that.

That chest along with those upturned eyes are not fair at all.

Or rather, I wouldn’t mind if it was just normal orcs. If they were normal that is.

I looked back, but the black Orc doesn’t seem to be chasing me.

If it’s going to ignore me, then I can only fell thankful.

When our eyes had met, my stomach had turned cold thinking that I’ll have to fight it along with the 11 Orcs. If it’s going to let me go, then I will run.

Wondering about the humiliation of being let go by those pig-like Orcs?

It’s much better than dying.

There are fight where you simply cannot retreat no matter what but this isn’t one.

Even Ermenhilde understands that’s why it didn’t say anything when I chose to fight when I’ll have better chances of winning.

It isn’t saying anything but, it does seem to be angry.

It really has too much pride.

I caressed the medal inside my pocket with my finger.

[We, who defeated the Demon God, to turn our backs against mere Orcs…..how deplorable.]

“It’s better than dying.”

[……For Renji to give a sound argument, this even more painful.]

I’ll really cry dammit.

In the end, they didn’t chase us even till I left the forest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“——–““…………”สายตาของฉันเชื่อมต่อกับสีดำในการวัดมีจำนวนมากของระยะทาง อาจจินตนาการผมปฏิเสธความคิดที่รวดเร็ว Orc ที่กลายเป็นแน่นอนทราบของฉัน และละเว้นฉันในตาคู่นั้น ข้าพเจ้าอย่างชัดเจนรู้สึกว่าปัญญามันมองข้ามฉันเป็นมันไม่ได้พิจารณาฉันคุกคามอาจจะ"นี้ไม่ดี Ermenhilde. "[คืออะไร]"คนที่ไม่ฉลาด"ตามีตาม เท่านั้นที่แต่ มันไม่ได้วิ่งที่ฉัน หรือไม่ก็เป็นระมัดระวัง จะละเว้นฉันมีวิธีมันจะไม่ได้ตระหนักถึงปัจจุบัน ฉันคิดว่า ไม่ฉันว่าโดยการประชุมตากับมัน ฉันจะได้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับ Orc ที่จึง ฉันรู้ว่า มันเป็นปัญหา มันเป็นอันตรายความจริงที่ว่า ละเว้นฉันหมายถึง ฉันจะพิจารณาไม่เป็นภัยคุกคามมันจะไม่ดีจะออกที่ Orc ดำคนเดียวสัญชาตญาณของฉัน หลังจากใช้เวลา 2 ปีในขณะที่เอาชนะเจ้าปีศาจได้เหล่าอัจฉริยะเป็นมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายแน่นอนมากใช้กับดักจะทั่วไป การควบคุม ใช้จุดอ่อนของข้าศึก มี existences ที่จะทำอะไรจะชนะสุจริตพูด จะหนักเพื่อเอาชนะมากกว่าคนที่แข็งแกร่งที่มา และต่อสู้หัว"เรากลับไปหมู่บ้าน และมีการประชุมกลยุทธ์"[แม้ว่าหญิงสาวที่จะให้ความช่วยเหลือใด ๆ ในสถานที่แรกจะสวยสงสัย]"ที่เป็นจริง"แต่ต้องการความช่วยเหลือจากคนในหมู่บ้านเช่นกัน แต่ผมคิดว่า Orc จะมากเกินไปสำหรับพวกเขาเป็นฝ่ายตรงข้ามมอนสเตอร์มีภัยคุกคามแม้ฝึกทหารทั้งนี้ มันอาจจะมีมากเกินไปสำหรับชาวบ้านเดียวที่สามารถให้ความช่วยเหลือใด ๆ Francesca นางสาวที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้และแม้ว่านักมายากล สมัครเล่น มีประสบการณ์ไม่ฉันสามารถถอนหายใจเท่านั้น"ฉันเกลียดปัญหา จึงอยากจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับมอนสเตอร์เช่นกัน "[แล้ว ไม่ถูกใจผู้หญิง... haah.]ไม่สามารถช่วยที่ที่หน้าอกพร้อมกับตาที่บริสุทธิ์ไม่ยุติธรรมเลยหรือมากกว่า ฉันจะไม่คิดถ้ามันเป็นผีธรรมดา ถ้าพวกเขาปกติ ได้ดิฉันกลับ แต่การวัดสีดำดูเหมือนจะ สามารถไล่ฉันถ้ามันจะไม่สนใจฉัน แล้วฉันสามารถเพียงตกขอบคุณเมื่อตาได้พบ ฉันท้องก็หันเย็นคิดว่าจะต้องต่อสู้กับ 11 Orcs ถ้ามันไปให้ฉันไป แล้วฉันจะทำงานสงสัยเกี่ยวกับความอัปยศอดสูของการปล่อยโดยเหล่าผีเหมือนหมูมันจะดีกว่าตายมีการต่อสู้ที่คุณก็ไม่ถอยไม่ว่าอะไร แต่นี้ไม่แม้แต่ Ermenhilde เข้าใจเหตุมันไม่ได้พูดอะไรเมื่อเลือกการต่อสู้จะมีโอกาสดีกว่าชนะมันไม่พูดอะไรแต่ มันดูเหมือนโกรธจริง ๆ มีความภาคภูมิใจมากเกินไปผมลูบเหรียญในกระเป๋าของฉัน ด้วยนิ้ว[เรา ที่พ่ายแพ้พระเจ้าปีศาจ การหันหลังให้กับผีเพียง... แย่จริง ๆ วิธีการ]"มันเป็นดีกว่าตาย"[…… สำหรับเพิลส์ให้อาร์กิวเมนต์เสียง นี้ยิ่งเจ็บปวด]ฉันจะจริง ๆ ร้องไห้ dammitในสุด พวกเขาไม่ไล่เราจนผมออกจากป่าได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"---" " ............ " สายตาของฉันเชื่อมต่อกับสีดำของ Orc. มีค่อนข้างมากของระยะทางของมันอาจจะเป็นจินตนาการของฉัน. ผมรีบปฏิเสธความคิดที่ว่า ว่าผีได้กลายเป็นที่แน่นอนตระหนักถึงฉัน และมันก็ไม่ได้สนใจ. ในสายตาที่ผมรู้สึกได้อย่างชัดเจนปัญญา. มันมองข้ามฉันเป็นมันก็ไม่ได้คิดว่าฉันเป็นภัยคุกคามที่อาจจะ. "นี่คือไม่ดี Ermenhilde." [คืออะไร?] "คนที่เป็นคนฉลาดมาก." ดวงตาของเรามี พบ แต่เพียงว่า. แต่ก็ไม่ได้รีบเร่งที่ผมหรือไม่ก็กลายเป็นที่ระมัดระวัง มันไม่ได้สนใจ. ไม่มีทางที่มันต้องการไม่ได้ตระหนักถึงการปรากฏตัวของฉันไม่ได้ ฉันคิด. ไม่มีฉันแน่ใจว่า. เพียงแค่ดวงตาประชุมกับมันฉันได้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับที่ Orc. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้ว่ามันเป็นปัญหา มันเป็นอันตราย. ข้อเท็จจริงที่ว่ามันไม่สนใจฉันหมายความว่าจะมีการพิจารณาฉันเป็นไม่ได้เป็นภัยคุกคาม. มันจะดีที่จะออกจากที่ดำ Orc เพียงอย่างเดียว. นั่นคือสัญชาตญาณของฉันหลังจากที่ใช้เวลา 2 ปีในขณะที่การเอาชนะพระเจ้าปีศาจ. ผู้ที่มีความคิดสร้างสรรค์มี แน่นอนมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายอย่างยิ่ง. การใช้กับดักจะร่วมกันจับตัวประกันโดยใช้จุดอ่อนของศัตรู พวกเขาจะมีบทบาทที่จะทำทุกอย่างเพื่อชนะ. พูดตามตรงพวกเขายากที่จะเอาชนะกว่าคนที่แข็งแกร่งที่มาและต่อสู้บนหัว. "Let 's กลับไปยังหมู่บ้านและมีการประชุมกลยุทธ์." [แม้ว่าไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวที่จะเป็นที่ใด ความช่วยเหลือในครั้งแรกเป็นที่น่าสงสัยสวย.] "นั่นเป็นความจริง." แม้ว่าฉันต้องการที่จะขอความช่วยเหลือจากคนในหมู่บ้านได้เป็นอย่างดี แต่ผมคิดว่าผีจะมากเกินไปสำหรับพวกเขาเป็นฝ่ายตรงข้าม. มอนสเตอร์เป็นภัยคุกคามต่อการฝึกอบรมแม้กระทั่ง ทหารหลังจากทั้งหมด มันอาจจะมากเกินไปสำหรับชาวบ้าน. เพียงคนเดียวที่สามารถจะให้ความช่วยเหลือใด ๆ ที่เป็นมิสฟรานเชสที่สามารถใช้เวทมนตร์. และแม้กระทั่งว่าหมอผีเป็นมือสมัครเล่นที่มีประสบการณ์ไม่. ฉันเท่านั้นสามารถถอนหายใจ. "ฉันเกลียดปัญหา นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากจะหลีกเลี่ยงการต่อสู้มอนสเตอร์เช่นกัน. " [แล้วไม่ต้องหลงเสน่ห์ผู้หญิง ......... .haah.] ไม่สามารถช่วยเหลือ. หน้าอกว่าพร้อมกับตาหงายเหล่านี้จะไม่ยุติธรรมที่ทุกคน. หรือมากกว่า ฉันจะไม่คิดว่ามันเป็นเพียงผีปกติ หากพวกเขาปกติที่เป็น. ฉันหันกลับไปมอง แต่สีดำ Orc ไม่ได้ดูเหมือนจะไล่ฉัน. ถ้ามันเป็นไปไม่สนใจฉันแล้วฉันเท่านั้นที่สามารถลดลงขอบคุณ. เมื่อดวงตาของเราได้พบกับท้องของฉันได้หันความคิดเย็น ว่าฉันจะต้องต่อสู้กับมันพร้อมกับ 11 ผี ถ้ามันจะให้ฉันไปแล้วฉันจะทำงาน. สงสัยเกี่ยวกับความอัปยศอดสูของการปล่อยให้ไปโดยผู้ที่ผีหมูเหมือนหรือไม่มันมากดีกว่าที่กำลังจะตาย. มีการต่อสู้ที่คุณก็ไม่สามารถหนีไม่ว่า แต่นี้ไม่ได้ หนึ่ง. แม้ Ermenhilde เข้าใจว่าทำไมมันไม่ได้พูดอะไรเมื่อผมเลือกที่จะต่อสู้เมื่อฉันจะมีโอกาสที่ดีในการชนะ. มันไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ดูเหมือนจะโกรธ. จริงๆมันมีความภาคภูมิใจมากเกินไปผมลูบเหรียญในกระเป๋าของฉันกับนิ้วของฉัน. [เราที่พ่ายแพ้พระเจ้าปีศาจที่จะหันหลังของเรากับผี ... เพียง ..how น่าเสียดาย.] "มันเป็นเรื่องที่ดีกว่าที่กำลังจะตาย." [ ...... สำหรับ Renji ที่จะให้เสียง อาร์กิวเมนต์นี้มากยิ่งขึ้นเจ็บปวด.] ฉันจะร้องไห้จริงๆบ้า. ในท้ายที่สุดพวกเขาไม่ได้ไล่ล่าเรามากยิ่งจนผมออกจากป่า