Maine, and the sound of the rote on

Maine, and the sound of the rote on ledges, was essential to Wilbert's
system, the eternal conflict of sea and rock-bound coast. But I think it must be
remembered that though the bulk of Wilbert's poetry finds its strongest
imagery in the coast and people who endure there, he spent the largest part of
an active academic and political career in other places. Through great and
individual effort, he had escaped the village to a world of universities, state and
national politics, to friendships and alliances. Yet, in spirit, he was forever the
product of the rich coloration of the seacoast village of his
youth. This ambivalence was part of the heritage he passed on to his sons:
eternal motion of an inter-tidal zone, and, at the same time, a need to spread
out on the larger canvas, engage with a larger polis. "Maine is 'the land of the
Lotus Eaters'," Wilbert would warn us, ". . . for charging the batteries," but
not for staying. Through work, and a willingness to seek out people who could
help him, Wilbert escaped from the lobster trap. But he never forgot those in
the company-owned stone cutting village of his youth, the men and women
who had inherited the wrong end of the stick, his father included. "These were
people who deserved better than they got." A good deal of the
anger of his youth persisted into old age. It gives a cutting edge to the Georgics
and Eclogues of his poetical estate

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมนและเสียงท่องจำบนหินที่มีความสำคัญต่อ Wilbert
ของระบบความขัดแย้งนิรันดร์ของทะเลและชายฝั่งหินที่ถูกผูกไว้ แต่ผมคิดว่ามันจะต้องจำได้ว่าแม้ว่าจะเป็นกลุ่มของบทกวีของ Wilbert พบว่าแข็งแกร่งที่สุดภาพในชายฝั่งและผู้คนที่อดทนนั้นเขาใช้เวลาส่วนที่ใหญ่ที่สุดของงานอาชีพนักวิชาการและการเมืองในสถานที่อื่นๆ ผ่านที่ดีและความพยายามของแต่ละบุคคลที่เขาได้หนีออกจากหมู่บ้านสู่โลกของมหาวิทยาลัยรัฐและการเมืองระดับชาติเพื่อมิตรภาพและพันธมิตร แต่ในจิตวิญญาณของเขาเป็นตลอดไปผลิตภัณฑ์ของสีที่อุดมไปด้วยของหมู่บ้านฝั่งของเขาเยาวชน ความสับสนนี้เป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมที่เขาส่งให้กับลูก ๆ ของเขาเคลื่อนไหวนิรันดร์ของโซนระหว่างน้ำขึ้นน้ำลงและในขณะเดียวกันความต้องการที่จะแพร่กระจายออกมาบนผืนผ้าใบขนาดใหญ่มีส่วนร่วมที่มีขนาดใหญ่น่าดู "เมนคือ 'ที่ดินของโลตัสเสพ'" Wilbert จะเตือนเรา "... สำหรับการชาร์จแบตเตอรี่" แต่ไม่ได้สำหรับการเข้าพัก ผ่านการทำงานและความตั้งใจที่จะหาคนที่สามารถช่วยให้เขา Wilbert หนีออกมาจากกับดักกุ้งก้ามกราม แต่เขาไม่เคยลืมผู้ที่อยู่ในหมู่บ้านหินตัด บริษัท ที่เป็นเจ้าของของวัยหนุ่มของเขาชายและหญิงที่ได้รับมรดกปลายผิดของไม้พ่อของเขารวม "เหล่านี้เป็นผู้ที่สมควรได้รับดีกว่าที่พวกเขาได้." การจัดการที่ดีของความโกรธของเยาวชนของเขายังคงอยู่ในวัยชรา มันทำให้การตัดขอบกับ Georgics และ Eclogues ของอสังหาริมทรัพย์กวีของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมน และเสียงของการท่องจำบน ledges สำคัญระบบวิลเบิร์ตของ
, ความขัดแย้งถาวรของทะเลและหินผูกชายฝั่ง แต่ผมก็คิดว่ามันต้อง
จำได้ว่า แม้กลุ่มของกวีนิพนธ์ วิลเบิร์ต พบภาพที่แข็งแกร่ง
ของชายฝั่งและผู้ที่อดทนนั้น เขาใช้เวลาส่วนที่ใหญ่ที่สุดของ
งานวิชาการและอาชีพทางการเมืองในสถานที่อื่น ๆ ทางที่ดีและ
ความพยายามส่วนบุคคลเขาได้หนีออกจากหมู่บ้านไปยังโลกของมหาวิทยาลัย รัฐและ
การเมืองระดับชาติ เพื่อมิตรภาพและพันธมิตร แต่ในจิตวิญญาณเขาตลอดไป
ผลิตภัณฑ์ของสีที่อุดมไปด้วยของฝั่งทะเลหมู่บ้านของเยาวชนของเขา

ความสับสนนี้เป็นส่วนหนึ่งของมรดกที่เขาส่งให้กับบุตรชายของเขา :
เคลื่อนไหวนิรันดร์ของน้ำขึ้นน้ำลง อินเตอร์โซน และในเวลาเดียวกัน ก็ต้องกระจาย
ออกขนาดใหญ่บนผืนผ้าใบประกอบกับ โปลิสขนาดใหญ่ " . เมน ' แผ่นดินของ
เสพดอกบัว ' ' วิลเบิร์ต จะเตือนให้เรา " . . . . . . . สำหรับชาร์จแบตเตอรี่ " แต่
ไม่ได้อยู่ที่นี่ ผ่านงานและความเต็มใจที่จะหาคนที่สามารถ
ช่วยเขา วิลเบิร์ต หนีออกมาจากกุ้งมังกรกับดัก แต่เขาไม่เคยลืมใน
บริษัทเป็นเจ้าของหินตัดหมู่บ้านของเยาวชนของเขา ชายและหญิง
ที่ได้สืบทอดที่ผิดของไม้ พ่อของเขาอยู่ " เหล่านี้คือคนที่สมควรได้รับดีกว่า
พวกเขามี . " การจัดการที่ดีของ
ความโกรธของเยาวชนของเขาหายเข้าไปในวัยชรา ให้ตัดขอบให้ georgics

บท และ eclogues ของเขา .