Although Thailand and other Southea

Although Thailand and other Southeast Asian countries abandoned fixed
exchange rates in 1997, some economists questioned whether such a policy would
be in their best interest in the long term. Their reasoning was that these economies
were relatively small and wide open to international trade and investment flows.
Moreover, inflation rates were modest by the standards of a developing country,
and labor markets were relatively flexible. In other words, floating exchange rates
were probably not the best long-term option. Indeed, these economists maintained
that unless the Southeast Asian governments anchored their currencies to something,
their currencies might drift into a vicious cycle of depreciation and higher
inflation. There was certainly a concern that central banks in the region lacked the
credibility to enforce tough monetary policies without the external constraint of a
fixed exchange rate. Simply put, neither fixed exchange rates nor floating exchange
rates offer a magical solution. What really makes a difference to a country’s prospects
is the quality of its overall economic policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าประเทศไทยและประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่นๆ ยกเลิก ถาวรอัตราแลกเปลี่ยนในปี 1997 นักเศรษฐศาสตร์บางคนสอบสวนว่า นโยบายดังกล่าวจะอยู่ในความสนใจที่สุดในระยะยาว เหตุผลของพวกเขาคือการที่ประเทศเหล่านี้มีขนาดค่อนข้างเล็ก และเปิดกว้างถึงขั้นตอนการค้าและการลงทุนระหว่างประเทศนอกจากนี้ อัตราเงินเฟ้อเจียมเนื้อเจียมตัว โดยมาตรฐานของประเทศกำลังพัฒนาและตลาดแรงงานค่อนข้างยืดหยุ่น ในคำอื่น ๆ ลอยตัวอัตราแลกเปลี่ยนไม่คงตัวส่วนระยะยาว แน่นอน นักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้รักษาที่ยกเว้นสกุลเงินของพวกเขาให้ ยึดรัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สกุลเงินของพวกเขาอาจดริฟท์เป็นวงจรชั่วร้าย ของค่าเสื่อมราคา และสูงอัตราเงินเฟ้อ มีแน่นอนความกังวลว่าธนาคารกลางในภูมิภาคที่ขาดการความน่าเชื่อถือเพื่อบังคับใช้นโยบายการเงินยาก โดยไม่มีข้อจำกัดภายนอกของการอัตราแลกเปลี่ยนคงที่ เพียงแค่ใส่ ไม่มีอัตราแลกเปลี่ยนคงที่หรืออัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวราคาเสนอโซลูชันขลัง อะไรทำให้ความแตกต่างกับแนวโน้มของประเทศจริง ๆคือคุณภาพของนโยบายเศรษฐกิจโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าประเทศไทยและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ถูกทอดทิ้งคงที่
อัตราแลกเปลี่ยนในปี 1997 นักเศรษฐศาสตร์บางคนถามว่านโยบายดังกล่าวจะ
อยู่ในความสนใจที่ดีที่สุดของพวกเขาในระยะยาว เหตุผลของพวกเขาคือการที่ประเทศเหล่านี้
มีขนาดค่อนข้างเล็กและเปิดกว้างในการค้าระหว่างประเทศและกระแสการลงทุน.
นอกจากนี้อัตราเงินเฟ้ออยู่ที่เจียมเนื้อเจียมตัวตามมาตรฐานของประเทศที่กำลังพัฒนา
และตลาดแรงงานมีความยืดหยุ่นค่อนข้าง ในคำอื่น ๆ ที่ลอยอัตราแลกเปลี่ยน
อาจจะไม่ดีที่สุดตัวเลือกในระยะยาว อันที่จริงนักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้เก็บรักษาไว้
ว่าถ้ารัฐบาลในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทอดสมอสกุลเงินของพวกเขาเพื่อบางสิ่งบางอย่าง
สกุลเงินของพวกเขาอาจลอยเข้ามาในวงจรของค่าเสื่อมราคาและสูงกว่า
อัตราเงินเฟ้อ มีในภูมิภาคนี้อย่างแน่นอนความกังวลว่าธนาคารกลางก็ขาด
ความน่าเชื่อถือในการบังคับใช้นโยบายการเงินที่ยากลำบากโดยไม่มีข้อ จำกัด ภายนอกของ
อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ เพียงแค่ใส่ทั้งอัตราแลกเปลี่ยนคงที่หรือแลกเปลี่ยนลอยตัว
อัตรานำเสนอโซลูชั่นที่มีมนต์ขลัง จริงๆสิ่งที่ทำให้ความแตกต่างให้กับกลุ่มเป้าหมายของประเทศ
คือคุณภาพของนโยบายเศรษฐกิจโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าประเทศไทยและประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อื่นๆทิ้งถาวร
อัตราแลกเปลี่ยนในปี 1997 นักเศรษฐศาสตร์บางคนถามว่า นโยบายดังกล่าวจะ
อยู่ในความสนใจของพวกเขาที่ดีที่สุดในระยะยาว เหตุผลของพวกเขาก็คือเศรษฐกิจ
เหล่านี้มีขนาดค่อนข้างเล็ก และเปิดใจให้กว้าง การค้าและการลงทุนระหว่างประเทศไหล .
นอกจากนี้ อัตราเงินเฟ้ออยู่ที่เจียมเนื้อเจียมตัวตามมาตรฐานของการพัฒนาประเทศ
และตลาดแรงงานมีความยืดหยุ่นค่อนข้าง ในคำอื่น ๆที่การลอยตัวอัตราแลกเปลี่ยน
อาจจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดระยะยาว . แน่นอน , นักเศรษฐศาสตร์เหล่านี้รักษา
ว่าถ้ารัฐบาลเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยึดสกุลเงินของพวกเขาบางสิ่ง
สกุลเงินของพวกเขาอาจล่องลอยเข้าสู่วงจรอุบาทว์ของค่าเสื่อมราคาและอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้น

แน่นอนมีความกังวลว่าธนาคารกลางในภูมิภาคขาด
ความน่าเชื่อถือเพื่อบังคับใช้นโยบายการเงินยากโดยไม่มีข้อจำกัดภายนอกของ
อัตราแลกเปลี่ยนคงที่ . เพียงแค่วาง ทั้งอัตราแลกเปลี่ยนคงที่หรือลอยตัว ตรา
ราคาเสนอโซลูชันขลัง จริงๆสิ่งที่ทำให้ความแตกต่างกับของประเทศ โอกาส
คือคุณภาพของภาพรวมเศรษฐกิจ นโยบาย