Egypt is now in a new dance. A danc

Egypt is now in a new dance. A dance with opportunities. A free media has led to the opening of minds throughout the country, and dissenting voices are (selectively, but mostly) being heard. The rise of communications allows the flow of ideas and invites interaction through social media. And quietly, throughout all of this, a potential successor. Mohammed El Baradei, a Nobel Peace Prize winner for work with the International Atomic Energy Agency, is something of a folk hero. He has been summarily dismissed (and even harassed, some would say,) by the Egyptian government for openly criticizing the sitting administration. And today, he is in Tahrir square, squatting with teenagers and propagating a message of possibility and potentiality. Is El Baradei the answer to Egypt’s problems? Probably not. But it sure is nice to entertain the possibilities. What Egypt really needs is a global intervention. (Next post, I promise.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อียิปต์ขณะนี้อยู่ในท่าเต้นใหม่ การเต้นรำที่มีโอกาส สื่อฟรีได้นำไปสู่​​การเปิดตัวของจิตใจทั่วประเทศและเสียงที่ไม่เห็นด้วยคือ (เลือก แต่ส่วนใหญ่) การได้ยิน การเพิ่มขึ้นของการสื่อสารที่ช่วยให้การไหลของความคิดและเชิญชวนให้การทำงานร่วมกันผ่านสื่อสังคม และเงียบตลอดทั้งหมดนี้ทายาทที่มีศักยภาพ โมฮัมเหม็ El Baradei, ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสันติภาพสำหรับการทำงานกับสำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศเป็นสิ่งที่ชาวบ้านฮีโร่ เขาได้รับการยอมรับอย่าง (และคุกคามแม้บางคนจะบอกว่า) โดยรัฐบาลอียิปต์เปิดเผยวิพากษ์วิจารณ์การบริหารนั่ง และวันนี้เขาอยู่ในตาราง Tahrir นั่งยอง ๆ กับวัยรุ่นและแพร่กระจายข้อความของความเป็นไปได้และศักยภาพ เป็นเอ Baradei คำตอบให้กับปัญหาของอียิปต์? อาจจะไม่ได้ แต่แน่ใจว่าเป็นสิ่งที่ดีที่จะสร้างความบันเทิงความเป็นไปได้ อะไรอียิปต์ต้องการจริงๆคือการแทรกแซงของโลก (โพสต์ต่อไปฉันสัญญา.)