Once upon a time there was a king a

Once upon a time there was a king and a queen, who were very sorry that they had no children,—so sorry that it cannot be told.

At last, however, the Queen had a daughter. There was a very fine christening; and the Princess had for her godmothers all the fairies they could find in the whole kingdom (there were seven of them), so that every one of them might confer a gift upon her, as was the custom of fairies in those days. By this means the Princess had all the perfections imaginable.


After the christening was over, the company returned to the King's palace, where was prepared a great feast for the fairies. There was placed before every one of them a magnificent cover with a case of massive gold, wherein were a spoon, and a knife and fork, all of pure gold set with diamonds and rubies. But as they were all sitting down at table they saw a very old fairy come into the hall. She had not been invited, because for more than fifty years she had not been out of a certain tower, and she was believed to be either dead or enchanted.

The King ordered her a cover, but he could not give her a case of gold as the others had, because seven only had been made for the seven fairies. The old fairy fancied she was slighted, and muttered threats between her teeth. One of the young fairies who sat near heard her, and, judging that she might give the little Princess some unlucky gift, hid herself behind the curtains as soon as they left the table. She hoped that she might speak last and undo as much as she could the evil which the old fairy might do.

In the meanwhile all the fairies began to give their gifts to the Princess. The youngest gave her for her gift that she should be the most beautiful person in the world; the next, that she should have the wit of an angel; the third, that she should be able to do everything she did gracefully; the fourth, that she should dance perfectly; the fifth, that she should sing like a nightingale; and the sixth, that she should play all kinds of musical instruments to the fullest perfection.

The old fairy's turn coming next, her head shaking more with spite than with age, she said that the Princess should pierce her hand with a spindle and die of the wound. This terrible gift made the whole company tremble, and everybody fell a-crying.

At this very instant the young fairy came from behind the curtains and said these words in a loud voice:—

"Assure yourselves, O King and Queen, that your daughter shall not die of this disaster. It is true, I have no power to undo entirely what my elder has done. The Princess shall indeed pierce her hand with a spindle; but, instead of dying, she shall only fall into a deep sleep, which shall last a hundred years, at the end of which a king's son shall come and awake her."

The King, to avoid the misfortune foretold by the old fairy, issued orders forbidding any one, on pain of death, to spin with a distaff and spindle, or to have a spindle in his house. About fifteen or sixteen years after, the King and Queen being absent at one of their country villas, the young Princess was one day running up and down the palace; she went from room to room, and at last she came into a little garret on the top of the tower, where a good old woman, alone, was spinning with her spindle. This good woman had never heard of the King's orders against spindles.

"What are you doing there, my good woman?" said the Princess.

"I am spinning, my pretty child," said the old woman, who did not know who the Princess was.

"Ha!" said the Princess, "this is very pretty; how do you do it? Give it to me. Let me see if I can do it.

She had no sooner taken it into her hand than, either because she was too quick and heedless, or because the decree of the fairy had so ordained, it ran into her hand, and she fell down in a swoon.

The good old woman, not knowing what to do, cried out for help. People came in from every quarter; they threw water upon the face of the Princess, unlaced her, struck her on the palms of her hands, and rubbed her temples with cologne water; but nothing would bring her to herself.

Then the King, who came up at hearing the noise, remembered what the fairies had foretold. He knew very well that this must come to pass, since the fairies had foretold it, and he caused the Princess to be carried into the finest room in his palace, and to be laid upon a bed all embroidered with gold and silver. One would have taken her for a little angel, she was so beautiful; for her swooning had not dimmed the brightness of her complexion: her cheeks were carnation, and her lips coral. It is true her eyes were shut, but she was heard to breathe softly, which satisfied those about her that she was not dead.


"Let me see if I can do it."

The King gave orders that they should let her sleep quietly till the time came for her to awake. The good fairy who had saved her life by condemning her to sleep a hundred years was in the kingdom of Matakin, twelve thousand leagues off, when this accident befell the Princess; but she was instantly informed of it by a little dwarf, who had seven-leagued boots, that is, boots with which he could stride over seven leagues of ground at once. The fairy started off at once, and arrived, about an hour later, in a fiery chariot drawn by dragons.

The King handed her out of the chariot, and she approved everything he had done; but as she had very great foresight, she thought that when the Princess should awake she might not know what to do with herself, if she was all alone in this old palace. This was what she did: she touched with her wand everything in the palace (except the King and Queen),—governesses, maids of honor, ladies of the bedchamber, gentlemen, officers, stewards, cooks, undercooks, kitchen maids, guards with their porters, pages, and footmen; she likewise touched all the horses which were in the stables, the cart horses, the hunters and the saddle horses, the grooms, the great dogs in the outward court, and little Mopsey, too, the Princess's spaniel, which was lying on the bed.

As soon as she touched them they all fell asleep, not to awake again until their mistress did, that they might be ready to wait upon her when she wanted them. The very spits at the fire, as full as they could hold of partridges and pheasants, fell asleep, and the fire itself as well. [Pg 19]All this was done in a moment. Fairies are not long in doing their work.

And now the King and Queen, having kissed their dear child without waking her, went out of the palace and sent forth orders that nobody should come near it.

These orders were not necessary; for in a quarter of an hour's time there grew up all round about the park such a vast number of trees, great and small, bushes and brambles, twining one within another, that neither man nor beast could pass through; so that nothing could be seen but the very top of the towers of the palace; and that, too, only from afar off. Every one knew that this also was the work of the fairy in order that while the Princess slept she should have nothing to fear from curious people.

After a hundred years the son of the King then reigning, who was of another family from that of the sleeping Princess, was a-hunting on that side of the country, and he asked what those towers were which he saw in the middle of a great thick wood. Every one answered according as they had heard. Some said that it was an old haunted castle, others that all the witches of the country held their midnight revels there, but the common opinion was that it was an ogre's dwelling, and that he carried to it all the little children he could catch, so as to eat them up at his leisure, without [Pg 20]any one being able to follow him, for he alone had the power to make his way through the wood.

The Prince did not know what to believe, and presently a very aged countryman spake to him thus:—

"May it please your royal Highness, more than fifty years since I heard from my father that there was then in this castle the most beautiful princess that was ever seen; that she must sleep there a hundred years, and that she should be waked by a king's son, for whom she was reserved."

The young Prince on hearing this was all on fire. He thought, without weighing the matter, that he could put an end to this rare adventure; and, pushed on by love and the desire of glory, resolved at once to look into it.

As soon as he began to get near to the wood, all the great trees, the bushes, and brambles gave way of themselves to let him pass through. He walked up to the castle which he saw at the end of a large avenue; and you can imagine he was a good deal surprised when he saw none of his people following him, because the trees closed again as soon as he had passed through them. However, he did not cease from continuing his way; a young prince in search of glory is ever valiant.

He came into a spacious outer court, and what he saw was enough to freeze him with horror. A frightful silence reigned over all; the image of death was everywhere, and there was nothing to be seen but what seemed to be the outstretched bodies of dead men and animals. He, however, very well knew, by the ruby faces and pimpled noses of the porters, that they were only asleep; and their goblets, wherein still remained some drops of wine, showed plainly that they had fallen asleep while drinking their wine.

He then crossed a court paved with marble, went up the stairs, and came into the guard chamber, where guards were standing in their ranks, with their muskets upon their shoulders, and snoring with all their might. He went through several rooms full of gentlemen and ladies, some standing and others sitting, but all were asleep. He came into a gilded chamber, where he saw upon a bed, the curtains of which were all open, the most beautiful sight ever beheld—a princess who appeared to be about fifteen or sixteen years of age, and whose bright and resplendent beauty had something divine in it. He approached wit

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีกษัตริย์และพระราชินี ที่มีมากว่า พวกเขามีไม่, — ดังนั้นขอให้มันไม่สามารถบอกในที่สุด อย่างไรก็ตาม ราชินีได้บุตรสาว มี christening ดีมาก และเจ้าหญิงมี godmothers ของเธอนางฟ้าทั้งหมดที่พวกเขาพบในอาณาจักรทั้งหมด (มีเจ็ดของพวกเขา), เพื่อให้ทุกครั้งอาจประสาทของขวัญเมื่อเธอ เป็นแบบกำหนดเองของนางฟ้าในวันนั้น ซึ่ง เจ้าหญิงมีบารมีทั้งหมดเท่าที่หลังจากได้ที่ christening บริษัทกลับไปที่วังของพระราชา ถูกเตรียมฉลองใหญ่สำหรับนางฟ้า มีวางไว้ก่อนของปกที่สวยงามกับกรณีของทองใหญ่ นั้น การช้อน และมีด และ ส้อม ทองคำบริสุทธิ์ทั้งหมดสร้าง ด้วยเพชรและทับทิม แต่เป็นพวกเขาทั้งหมด นั่งลง ที่ตารางเห็นแฟรี่เก่ามากที่มาที่ห้องโถง เธอก็ไม่รับเชิญ มากกว่า 50 ปี เธอไม่ได้จากอาคารบาง และเธอไม่เชื่อว่าจะตาย หรือหลังพระราชาสั่งเธอปก แต่เขาอาจไม่ให้เธอกรณีของทองกับผู้อื่นได้ เนื่องจากเจ็ดเท่านั้นได้ถูกทำการเจ็ดนางฟ้า นางฟ้าเก่า fancied เธอถูก slighted และ muttered คุกคามระหว่างฟันของเธอ หนึ่งในนางฟ้าสาวที่นั่งใกล้ได้ยินเธอ และ ตัดสินว่าเธออาจให้เจ้าหญิงน้อยของขวัญบางไป ซ่อนตัวเองอยู่เบื้องหลังม่านทันทีที่พวกเขาซ้ายตาราง เธอหวังว่า เธออาจพูดล่าสุด และเลิกทำเท่าที่เธอสามารถชั่วที่แฟรี่เก่าอาจทำในขณะเดียวกัน นางฟ้าทั้งหมดเริ่มที่จะให้ของขวัญแก่เจ้าหญิง อายุน้อยที่สุดให้เธอสำหรับของขวัญของเธอว่า เธอควรเป็นคนที่สวยที่สุดในโลก ถัดไป ว่า เธอควรมีปัญญาของเทวดา ที่สาม ที่เธอควรจะทำทุกอย่างที่เธอไม่ได้สง่างาม วันที่สี่ ที่เธอควรเต้นอย่างสมบูรณ์ 5 ที่เธอควรร้องเพลงเช่นไนติงเกล และ หก ว่า เธอควรเล่นเครื่องดนตรีทุกชนิดเพื่อความสมบูรณ์แบบอย่างเต็มที่เปิดของแฟรี่เก่ามาถัดไป ศีรษะของเธอสั่นมาก ด้วยทั้ง ๆ ที่กว่าอายุ เธอบอกว่า เจ้าหญิงควรเจาะมือของเธอกับสปินเดิลและตายของบาดแผล ของขวัญที่น่ากลัวนี้ทำการสั่นเครือทั้งบริษัท และทุกคนล้มลงร้องไห้ได้นี้มากทันทีแฟรี่หนุ่มมาพอม่าน และกล่าวว่า คำเหล่านี้เสียง: —"มั่นใจเอง ข้าแต่พระราชาและพระราชินี ว่า ลูกสาวของคุณจะไม่ตายภัยพิบัตินี้ มันเป็นความจริง ฉันไม่มีอำนาจเลิกทำทั้งสิ่งที่พี่ของฉันได้ทำ เจ้าหญิงจะเจาะมือของเธอกับแกน แน่นอน ได้ แทนที่จะตาย เธอจะเท่านั้นตกเป็นหลับ ที่จะเป็นร้อยปี จบที่พระโอรสจะมา และตื่นเธอ"พระมหากษัตริย์ การหลีกเลี่ยงโชคร้ายที่พยากรณ์ไว้ล่วงหน้า โดยนางฟ้าเก่า ออกใบสั่งห้ามปรามทำใด on pain of ตาย ปั่น distaff และแกน หรือจะเป็นแกนในบ้านของเขา ขาดประมาณห้า หรือสิบหกปีหลังจาก ในหลวงและราชินีได้ที่หนึ่งของประเทศวิลล่า เยาวชนหญิงถูกรันขึ้นพา วัน หนึ่ง เธอไปห้อง และในที่สุด เธอมาเป็น garret น้อยบนทาวเวอร์ ที่ถูกปั่นดีเก่าผู้หญิง คนเดียว กับแกนของเธอ ผู้หญิงคนนี้ดีก็ไม่เคยได้ยินพระสั่งกับกล"จะทำอะไร ผู้หญิงของฉันดี" กล่าวว่า เจ้าหญิง"ฉันกำลังปั่น เด็กสวย กล่าวว่า หญิงชรา ที่ไม่รู้ที่เจ้าหญิง"ฮา" กล่าวว่า เจ้าหญิง "นี่คือสวยมาก วิธีทำคุณทำได้หรือไม่ เอามาให้ฉัน ผมดูถ้าสามารถทำเธอได้ไม่เร็วมาในมือของเธอกว่า เพราะเธอเป็น heedless และรวดเร็วเกินไป หรือ เพราะมีพรของนางฟ้าออกบวช มันวิ่งเข้าไปในมือของเธอ และเธอตกลง swoon เป็นหญิงชราดี ไม่รู้จะทำอย่างไร ร้องขอความช่วยเหลือ คนมาจากทุกไตรมาส พวกเขาโยนน้ำตามใบหน้าของเจ้าหญิง unlaced เธอ หลงเธอบนฝ่ามือของเธอ และ rubbed ของเธอวัดน้ำ โคโลญจน์ แต่ไม่มีอะไรจะนำเธอไปตัวเองแล้ว คิง ที่มาที่ได้ยินเสียง จดจำอะไรนางฟ้าได้พยากรณ์ไว้ล่วงหน้า เขารู้ดีว่า นี้ต้องมาผ่าน เนื่องจากนางฟ้าได้พยากรณ์ไว้ล่วงหน้ามัน และเขาเกิดจากเจ้าหญิงให้เป็นโรงแรมดีที่สุดในพระราชวัง และวางเมื่อปัก ด้วยทองและเงินทั้งหมดเตียง หนึ่งจะมีดำเนินการของเธอสำหรับเทวดาน้อย เธอสวย สำหรับ swooning ของเธอมีไม่พร่ามัวความสว่างของผิวเธอ: แก้มของเธอถูกคาร์เนชั่น และเฮริมฝีปากของเธอ มันเป็นความจริงถูกปิดดวงตาของเธอ แต่เธอได้ยินหายใจเบา ๆ ซึ่งพอใจที่เกี่ยวกับเธอว่า เธอไม่ตาย"ผมดูถ้าสามารถทำ"พระราชาให้สั่งว่า พวกเขาควรบอกให้เธอนอนเงียบ ๆ จนมาเมื่อเธอตื่น นางฟ้าดีที่ได้บันทึกชีวิตของเธอ ด้วยการประณามการใช้เธอนอนร้อยปี อยู่ในราชอาณาจักร Matakin สองหมื่นสิบสองโยชน์ออก เมื่ออุบัติเหตุนี้ befell เจ้าหญิง แต่เธอได้ทันทีทราบโดยน้อยแคระ ที่มีรองเท้า leagued เจ็ด คือ รองเท้าที่เขาสามารถย่างกลลีกว่าเจ็ดภาคพื้นครั้ง นางฟ้าเริ่มปิดในครั้งเดียว และมา ถึง เกี่ยวกับชั่วโมงต่อมา ในราชรถคะนองที่วาด โดยมังกรพระมหากษัตริย์มอบเธอไม่โปรด และเธอได้รับการอนุมัติทุกอย่างที่เขาทำ แต่เธอ มีมองอนาคตมาก เธอคิดว่า ที่เมื่อเจ้าหญิงควรตื่นเธอไม่อาจรู้ว่าจะทำ ด้วยตัวเอง ถ้าเธออยู่คนเดียวในพระราชวังนี้ นี้เป็นสิ่งที่เธอไม่ได้: เธอสัมผัสกับเธอเข้าใจทุกอย่างในวัง (ยกเว้นในหลวงและราชินี), — governesses แม่บ้านเกียรติยศ ผู้หญิงของ bedchamber สุภาพบุรุษ เจ้าหน้าที่ เสนาบดี พ่อครัว undercooks ครัวแม่บ้าน เฝ้า มีรับฝากของ หน้า และ footmen ในทำนองเดียวกันเธอสัมผัสม้าทั้งหมดซึ่งในการอสังหาริม รถม้า พราน และอานม้า บางกลุ่ม สุนัขใหญ่ในศาลภายนอก และน้อย Mopsey เกินไป เจ้าหญิงของสเปเนียล ซึ่งกำลังนอนบนเตียงนอนทันทีที่เธอสัมผัสพวกเขา พวกเขาทั้งหมดตกหลับ ไม่ต้องตื่นอีกครั้งจนกว่าไม่เล็กของพวกเขา ว่า พวกเขาอาจพร้อมที่จะรอเมื่อเธอเมื่อเธอต้องการพวกเขา Spits มากที่ไฟ เต็ม ตามที่พวกเขาสามารถถือ partridges และ pheasants ตกหลับ และไฟตัวเองเช่น [Pg 19] ทั้งหมดนี้ทำในช่วงนั้น นางฟ้าไม่นานในการทำงานและตอนนี้ในหลวงและราชินี มีรั้งลูกเรียนโดยไม่ปลุกเธอ ออกจากวัง และส่งออกใบสั่งว่า ไม่มีใครควรมาใกล้มันคำสั่งเหล่านี้ไม่จำเป็น สำหรับในไตรมาสหนึ่งชั่วโมงมีเวลาเติบโตทั้งหมดรอบเกี่ยวกับอุทยานดังกล่าวเป็นจำนวนต้นไม้ ดี และขนาด เล็ก พุ่มไม้ และ brambles หนึ่ง twining ภายในอื่น ว่า ทั้งมนุษย์และสัตว์ไม่สามารถผ่าน เพื่อให้ไม่สามารถเห็นได้แต่ด้านบนสุดของอาคารพระราชวัง และที่ เกินไป เฉพาะจากระยะไกลปิด ทุกคนรู้ว่า นี้เป็นการทำงานของนางฟ้าในขณะที่เจ้าหญิงนอน เธอควรมีอะไรที่ต้องกลัวจากคนอยากรู้อยากเห็นเพื่อให้หลังจากร้อยปี บุตรของกษัตริย์ที่ครองราชย์แล้ว ผู้มีครอบครัวอื่นจากที่นอนเจ้าหญิง ถูกที่ล่าสัตว์ที่ด้านของประเทศ แล้วเขาถามว่า อาคารเหล่านั้นได้ที่เขาเห็นอยู่ตรงกลางไม้หนามาก ทุกคนตอบ according ตามที่พวกเขาได้ยิน ว่า ที่ มันเด็ด ๆ บ้านผี อื่น ๆ ที่ทั้งหมดที่แม่มดของประเทศจัดขึ้นเที่ยงคืนของพวกเขา revels มี แต่มีความเห็นทั่วไปว่า เป็นที่อยู่อาศัยของปอบ และที่เขาทำให้เด็กน้อยทั้งหมด เขาไม่สามารถ จับ เพื่อให้กินได้ในยามว่างของเขา ไม่มี [Pg 20] อย่างใดอย่างหนึ่งจะทำตามเขา สำหรับเขาคนเดียวมีอำนาจที่จะทำให้ทางของเขาผ่านไม้เจ้าชายไม่รู้ว่าจะเชื่อ และปัจจุบันสวรรค์ countryman อายุมากเขาจึง: —"อาจจะกรุณาสมเด็จ มากกว่า 50 ปีของคุณเนื่องจากผมได้ยิน จากพ่อที่มี แล้ว ในนี้ปราสาทเจ้าหญิงสวยที่สุดที่ไม่เคยเห็น ว่า เธอต้องนอนมีหนึ่งร้อยปี และว่า เธอควร waked โดยพระโอรส ที่เธอสงวนไว้"เจ้าชายน้อยในการได้ยินนี้ได้ทั้งหมดในไฟ เขาคิดว่า โดยไม่ต้องชั่งเรื่อง ที่เขาสามารถตัดผจญภัยนี้หายาก และ แบบผลักบนความรักและความปรารถนาของเกียรติ แก้ไขทันทีมองมาทันทีที่เขาเริ่มเข้าใกล้ต้นไม้ใหญ่ทั้งหมด พุ่มไม้ ไม้ และ brambles ให้ทางตัวเองจะปล่อยให้เขาผ่าน เขาเดินขึ้นไปยังปราสาทที่เขาเห็นในตอนท้ายของถนนใหญ่ และคุณสามารถจินตนาการเป็นการจัดการที่ดีแปลกใจเมื่อเขาเห็นไม่มีคนของเขาตามเขา เนื่องจากต้นไม้ปิดอีกครั้งทันทีที่เขาได้ผ่านไป อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้หยุดจากทางของเขา เจ้าหนุ่มค้นหาเกียรติกล้าหาญเคยได้เขามาเป็นศาลขนาดใหญ่ภายนอก และสิ่งที่เขาเห็นก็เพียงพอที่จะตรึงเขากับสยองขวัญ เงียบ frightful reigned ทั้งหมด ภาพความตายได้ทุกที่ และไม่มีอะไรได้ แต่สิ่งที่ดูเหมือนจะ outstretched ศพคนตายและสัตว์ เขา ไร ดีรู้ หน้าทับทิมและ noses pimpled ของรับฝากของ ว่า พวกเขามีเพียงหลับ goblets ของพวกเขา และยังคงบางหยดไวน์ แสดงอุปมาว่า พวกเขาได้ลดลงหลับขณะดื่มไวน์ของพวกเขานั้นยังเขาข้ามปู ด้วยหินอ่อนศาล ขึ้นบันไดไป แล้วเข้าหอยาม ที่ได้ยืนอยู่ในอันดับของพวกเขา กับการ muskets เมื่อไหล่ของพวกเขา และนอนกรน มีทั้งหมดอาจมา เขาผ่านหลายห้องทั้งสุภาพบุรุษ และ สุภาพสตรี ยืนบาง และอื่นๆ นั่ง แต่ทั้งหมดก็หลับ เขามาถึงห้องหอคำ ที่เขาเห็นเมื่อเตียง ม่านที่ถูกเปิดอยู่ทั้งหมด ภาพสวยงามที่สุดที่เคย beheld — เจ้าหญิงที่ดูเหมือนจะเป็นประมาณห้า หรือสิบหกปี และความงามสดใส และ resplendent มีสิ่งที่สูงส่งในการ เขาประดับปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีพระมหากษัตริย์และพระราชินีผู้เสียใจมากที่พวกเขาไม่มีลูกขอโทษ -So ว่ามันไม่สามารถจะบอก. ที่ผ่านมา แต่พระราชินีมีลูกสาวคนหนึ่ง มีพิธีดีมากคือ; และเจ้าหญิงมีให้ godmothers นางฟ้าของเธอทั้งหมดที่พวกเขาสามารถหาในราชอาณาจักร (มีเจ็ดของพวกเขา) เพื่อให้ทุกคนของพวกเขาอาจจะมอบของขวัญให้เธอเช่นเดียวกับที่กำหนดเองของนางฟ้าในสมัยนั้น โดยที่นี้หมายถึงเจ้าหญิงมีบารมีทั้งหมดเท่า. หลังจากพิธีถูกกว่า บริษัท ที่ส่งกลับไปยังพระราชวังของกษัตริย์ที่ถูกจัดทำขึ้นเป็นงานฉลองที่ดีสำหรับนางฟ้า มีการวางไว้ก่อนที่ทุกคนปกสวยงามกับกรณีของทองขนาดใหญ่นั้นมีช้อนและมีดและส้อมทั้งหมดของทองคำบริสุทธิ์ตั้งค่าด้วยเพชรและทับทิม แต่เป็นพวกเขาทุกคนนั่งลงที่โต๊ะพวกเขาเห็นนางฟ้าเก่ามากเข้ามาในห้องโถง เธอไม่ได้รับเชิญเพราะเวลามากกว่าห้าสิบปีที่เธอไม่เคยได้รับการออกจากหอบางอย่างและเธอก็เชื่อว่าจะตายหรือหลงเสน่ห์. พระราชาสั่งให้เธอปก แต่เขาไม่สามารถให้เธอกรณีของทอง กับคนอื่น ๆ ได้เพราะเพียงเจ็ดได้รับการทำสำหรับเจ็ดนางฟ้า นางฟ้าเก่า fancied เธอได้รับการดูถูกและพึมพำภัยคุกคามระหว่างฟันของเธอ หนึ่งในนางฟ้าหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ใกล้ได้ยินเสียงของเธอและตัดสินว่าเธออาจให้เจ้าหญิงน้อยบางส่วนของขวัญที่โชคร้ายไปซ่อนตัวอยู่หลังม่านเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาออกจากตาราง เธอหวังว่าเธออาจจะพูดที่ผ่านมาและยกเลิกมากที่สุดเท่าที่เธอจะชั่วร้ายที่นางฟ้าเก่าอาจจะทำ. ในขณะที่นางฟ้าทั้งหมดเริ่มที่จะให้ของขวัญของพวกเขาที่จะปริ๊นเซ น้องคนสุดท้องให้เธอสำหรับเป็นของขวัญของเธอว่าเธอควรจะเป็นคนที่สวยที่สุดในโลก; ต่อไปว่าเธอควรจะมีปัญญาของทูตสวรรค์นั้น ที่สามว่าเธอควรจะสามารถที่จะทำทุกอย่างที่เธอทำอย่างสง่างาม; ที่สี่ว่าเธอควรจะเต้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ; ที่ห้าว่าเธอควรจะร้องเพลงเหมือนไนติงเกล; และหกว่าเธอควรจะเล่นได้ทุกชนิดของเครื่องดนตรีเพื่อความสมบูรณ์เต็มที่. เลี้ยวนางฟ้าเก่ามาต่อไปหัวของเธอสั่นมากขึ้นด้วยทั้งๆที่กว่าด้วยอายุเธอบอกว่าเจ้าหญิงควรแทงมือของเธอที่มีแกนหมุนและตายจาก แผล นี้ของขวัญที่น่ากลัวทำให้สั่นทั้ง บริษัท และทุกคนลดลง-ร้องไห้. ที่นี้มากทันทีนางฟ้าสาวมาจากข้างหลังผ้าม่านและกล่าวว่าคำเหล่านี้ในเสียงดัง - "มั่นใจตัวเองโอในหลวงและพระราชินีที่ลูกสาวของคุณ . จะไม่ตายจากภัยพิบัตินี้มันเป็นความจริงผมไม่มีอำนาจที่จะยกเลิกทั้งหมดสิ่งที่พี่ของฉันได้ทำปริ๊นเซแน่นอนจะเจาะมือของเธอกับแกน. แต่แทนที่จะตายเธอจะล้มลงนอนหลับลึก ซึ่งจะมีอายุการใช้งานร้อยปีในตอนท้ายของซึ่งโอรสของกษัตริย์ที่จะมาตื่นตัวของเธอ. "พระราชาเพื่อหลีกเลี่ยงโชคร้ายทำนายโดยนางฟ้าเก่าออกคำสั่งห้ามไม่ให้คนใดคนหนึ่งในความเจ็บปวดของการเสียชีวิตในการหมุนด้วยด้ายและแกนหรือมีแกนในบ้านของเขา ประมาณสิบห้าหรือสิบหกปีหลังจากที่ในหลวงและพระราชินีขาดที่หนึ่งของวิลล่าประเทศของพวกเขาเจ้าหญิงสาววันหนึ่งวิ่งขึ้นและลงพระราชวัง; เธอเดินออกมาจากห้องไปที่ห้องและที่สุดท้ายที่เธอมาเป็นห้องใต้หลังคาเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้านบนของหอที่ดีหญิงชราคนเดียวได้กับแกนหมุนของเธอ ผู้หญิงคนนี้ที่ดีไม่เคยได้ยินคำสั่งของกษัตริย์กับแกน. "คุณกำลังทำอะไรที่นั่นผู้หญิงที่ดีของฉัน" กล่าวว่าปริ๊นเซ. "ฉันกำลังปั่นเด็กสวยของฉัน" กล่าวว่าหญิงชราคนหนึ่งที่ไม่ได้รู้ว่าใครเป็นเจ้าหญิง. "ฮะ!" กล่าวว่าเจ้าหญิง "นี้สวยมากวิธีการที่คุณทำมันให้มันให้ฉันให้ฉันดูว่าฉันสามารถทำมันได้หรือไม่.. เธอไม่ดำเนินการเร็วไว้ในมือของเธอกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งเพราะเธอได้อย่างรวดเร็วเกินไปและละเลย, . หรือเพราะคำสั่งของนางฟ้าได้บวชเป็นเช่นนั้นก็วิ่งเข้าไปในมือของเธอและเธอก้มลงลมดีหญิงชราไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรร้องออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือคนที่มาจากทุกไตรมาส. พวกเขาโยน น้ำบนพื้นของเจ้าหญิงที่ unlaced เธอหลงเธอบนฝ่ามือของเธอและลูบขมับของเธอกับน้ำโคโลญ. แต่ไม่มีอะไรที่จะพาเธอกับตัวเองนั้นพระมหากษัตริย์ที่มาขึ้นที่ได้ยินเสียงจำสิ่งที่นางฟ้าได้ทำนาย. เขารู้ดีว่านี้จะต้องมาตั้งแต่นางฟ้าได้ทำนายมันและพระองค์ทรงให้เจ้าหญิงที่จะดำเนินการเข้าไปในห้องที่ดีที่สุดในพระราชวังของเขาและจะถูกวางไว้บนเตียงทุกปักด้วยทอง . และเงินหนึ่งจะมีการดำเนินการของเธอสำหรับนางฟ้าน้อยเธอก็สวยงามมากสำหรับลมของเธอไม่เคยจางสว่างของผิวเธอ: แก้มของเธอเป็นสีชมพูและริมฝีปากของเธอปะการัง มันเป็นความจริงดวงตาของเธอถูกปิด แต่เธอก็ได้ยินเสียงหายใจเบา ๆ ซึ่งความพึงพอใจของผู้ที่เกี่ยวกับเธอว่าเธอยังไม่ตาย. "ให้ฉันดูว่าฉันสามารถทำมัน." พระมหากษัตริย์ออกคำสั่งว่าพวกเขาควรจะปล่อยให้นอนหลับของเธออย่างเงียบ ๆ จน เวลามาให้เธอตื่นขึ้นมา นางฟ้าที่ดีที่ได้ช่วยชีวิตของเธอโดยการประณามเธอหลับไปหลายร้อยปีอยู่ในราชอาณาจักรของ Matakin หมื่นสองพันไมล์ออกเมื่อเกิดอุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นกับเจ้าหญิง; แต่เธอได้รับแจ้งทันทีมันโดยดาวแคระเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีรองเท้าเจ็ด leagued, ที่อยู่, รองเท้าที่เขาจะก้าวกว่าเจ็ดไมล์จากพื้นดินในครั้งเดียว นางฟ้าเริ่มออกในครั้งเดียวและมาถึงประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาในรถม้าคะนองวาดโดยมังกร. คิงส่งเธอออกจากรถม้าและเธอได้รับการอนุมัติทุกอย่างที่เขาเคยทำมา; แต่ขณะที่เธอมีความสุขุมมากเธอคิดว่าเมื่อเจ้าหญิงควรตื่นเธออาจไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรกับตัวเองว่าเธอเป็นคนเดียวในพระราชวังเก่า นี่คือสิ่งที่เธอทำเธอสัมผัสกับทุกสิ่งที่ไม้กายสิทธิ์ของเธอในวัง (ยกเว้นพระมหากษัตริย์และพระราชินี) - governesses สาวของเกียรติผู้หญิงของห้องนอนที่สุภาพบุรุษเจ้าหน้าที่เสนาบดีพ่อครัว, undercooks แม่บ้านห้องครัว, ฝาครอบด้วย พนักงานของพวกเขาหน้าและคัน เธอเช่นเดียวกันสัมผัสม้าทั้งหมดที่อยู่ในคอกม้า, ม้ารถเข็นล่าและม้าอานเจ้าบ่าวที่สุนัขที่ยิ่งใหญ่ในศาลออกไปด้านนอกและ Mopsey น้อยเกินไปของเจ้าหญิงสแปเนียลซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง . ทันทีที่เธอสัมผัสพวกเขาพวกเขาทุกคนหลับไม่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งจนเป็นที่รักของพวกเขาไม่ว่าพวกเขาอาจจะพร้อมที่จะรอคอยเธอเมื่อเธออยากให้พวกเขา ถ่มน้ำลายมากในการเกิดไฟไหม้เป็นเต็มรูปแบบที่พวกเขาสามารถถือของ partridges และไก่ฟ้าหลับและไฟของตัวเองเช่นกัน [หน้า 19] ทั้งหมดนี้ได้ทำในช่วงเวลาที่ . นางฟ้าจะไม่นานในการทำผลงานของพวกเขาและตอนนี้ในหลวงและพระราชินีมีจูบเด็กรักของพวกเขาโดยไม่ต้องตื่นของเธอออกไปจากพระราชวังและส่งคำสั่งซื้อมาที่ไม่มีใครควรจะมาอยู่ใกล้มัน. คำสั่งเหล่านี้ไม่จำเป็น สำหรับในไตรมาสที่เวลาหนึ่งชั่วโมงมีเติบโตขึ้นรอบทั้งหมดที่เกี่ยวกับสวนสาธารณะดังกล่าวเป็นจำนวนมากมายของต้นไม้ใหญ่และเล็กและพุ่มไม้พุ่ม, Twining หนึ่งภายในอีกว่าไม่ว่าคนหรือสัตว์จะผ่านไป ดังนั้นไม่มีอะไรที่อาจจะเห็น แต่ด้านบนสุดของอาคารของพระราชวัง; และที่มากเกินไปเท่านั้นจากที่ไกลออกไป ทุกคนรู้ว่าเรื่องนี้ก็เป็นผลงานของนางฟ้าในการสั่งซื้อว่าในขณะที่เจ้าหญิงนอนหลับเธอควรจะมีอะไรที่ต้องกลัวจากคนที่อยากรู้อยากเห็น. หลังจากร้อยปีลูกชายของกษัตริย์แล้วปกครองซึ่งเป็นของครอบครัวอื่นจากที่ เจ้าหญิงนอนหลับเป็นล่าในด้านของประเทศที่และเขาถามว่าอาคารเหล่านั้นที่เขาเห็นในช่วงกลางของไม้หนาที่ดี ทุกคนตอบตามที่พวกเขาเคยได้ยิน บางคนบอกว่ามันเป็นปราสาทผีสิงเก่าคนอื่น ๆ ที่แม่มดทั้งหมดของประเทศที่จัดขึ้นเที่ยงคืนของพวกเขาเที่ยวสำมะเลเทเมามี แต่ความเห็นร่วมกันคือว่ามันเป็นที่อยู่อาศัยของผีปอบของและบอกว่าเขาดำเนินการไปทั้งหมดเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาจะจับ เพื่อที่จะกินพวกเขาขึ้นที่พักผ่อนของเขาโดยไม่ต้อง [หน้า 20] คนใดคนหนึ่งความสามารถในการปฏิบัติตามเขาเพื่อเขาคนเดียวที่มีอำนาจที่จะทำให้ทางของเขาผ่านไม้. เจ้าชายไม่ทราบว่าสิ่งที่จะเชื่อและปัจจุบันมาก พูดประชากรวัยกับเขาได้ดังนี้: - "มันอาจโปรดเสด็จพระราชของคุณมากกว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่ที่ผมได้ยินจากพ่อของฉันว่ามีแล้วในปราสาทแห่งนี้เจ้าหญิงที่สวยที่สุดที่เคยเห็นมาก่อนนั่นเธอต้องนอนมีเป็นร้อย ๆ ปี และบอกว่าเธอควรจะปลุกลูกชายของกษัตริย์ซึ่งเธอถูกสงวนไว้. "เจ้าชายหนุ่มได้ยินเรื่องนี้คือทั้งหมดที่เกี่ยวกับไฟไหม้ เขาคิดว่าโดยไม่ต้องชั่งน้ำหนักเรื่องที่ว่าเขาจะหมดสิ้นไปผจญภัยที่หายาก; และผลักด้วยความรักและความปรารถนาของพระสิริมีมติในครั้งเดียวที่จะดูเป็นมัน. ทันทีที่เขาเริ่มที่จะได้รับที่อยู่ใกล้กับไม้ทุกต้นที่ดีพุ่มไม้และหนามให้วิธีการของตัวเองเพื่อให้เขาผ่าน ผ่าน เขาเดินขึ้นไปยังปราสาทที่เขาเห็นในตอนท้ายของถนนที่มีขนาดใหญ่; และคุณสามารถจินตนาการเขาได้รับการจัดการที่ดีประหลาดใจเมื่อเขาเห็นไม่มีคนของเขาต่อไปนี้เขาเพราะต้นไม้ปิดลงอีกครั้งโดยเร็วที่สุดเท่าที่เขาเคยผ่านพวกเขา แต่เขาไม่ได้หยุดจากการศึกษาวิธีการของเขา; เจ้าชายหนุ่มในการค้นหาของพระสิริเป็นอัศวินที่เคย. เขาเข้ามาในศาลนอกกว้างขวางและสิ่งที่เขาเห็นก็เพียงพอที่จะหยุดเขาด้วยความกลัว เงียบที่น่าตกใจก็ทรงครอบครองเหนือทั้งหมด ภาพของการเสียชีวิตได้ทุกที่และไม่มีอะไรที่จะเห็น แต่สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นร่างที่เหยียดออกของคนและสัตว์ที่ตายแล้ว เขา แต่รู้ได้เป็นอย่างดีโดยใบหน้าทับทิมและจมูกของกระปมกระเปาเฝ้าประตูที่พวกเขากำลังนอนหลับเท่านั้น และถ้วยของพวกเขานั้นยังคงลดลงบางส่วนของไวน์แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเขาก็ผล็อยหลับไปในขณะที่การดื่มไวน์ของพวกเขา. จากนั้นเขาก็เดินข้ามศาลปูด้วยหินอ่อนเดินขึ้นบันไดและเดินเข้ามาในห้องยามที่ยามยืนอยู่ การจัดอันดับของพวกเขาด้วยปืนบนไหล่ของพวกเขาและการนอนกรนที่มีทั้งหมดของพวกเขาอาจจะ เขาเดินผ่านหลายห้องเต็มรูปแบบของสุภาพบุรุษและสุภาพสตรียืนบางส่วนและอื่น ๆ นั่งอยู่ แต่ทั้งหมดกำลังนอนหลับ เขาเข้ามาในห้องปิดทองที่เขาเห็นบนเตียง, ผ้าม่านที่เปิดทุกภาพที่สวยงามที่สุดเท่าที่เคยเห็น-เจ้าหญิงที่ดูเหมือนจะเป็นประมาณสิบห้าหรือสิบหกปีของอายุและมีความงามสดใสและรุ่งโรจน์มี บางสิ่งบางอย่างของพระเจ้าในนั้น เขาเดินเข้าไปใกล้ปัญญา