There are three great challenges fa

There are three great challenges facing researchers in modern macroeconomics today, all
brought into sharp relief by the recent financial crisis. The first is to find  more realistic, and yet
tractable, ways to incorporate financial market frictions into our canonical models for analyzing
monetary policy.   The second is to rethink the role of countercyclical fiscal policy, particularly in the
response to a financial crisis where credit markets seize.  A third great challenge is to achieve a better
cost‐benefit analysis of financial market regulation.  
Prior to financial crisis, the consensus monetary policy model assumed frictionless “perfect”
financial markets in every aspect of the economy. This was in contrast to product and labor markets,
where transitory wage and price rigidities created the possibility that unemployment and capacity could
temporarily deviate from equilibrium levels, both in response to shocks and, importantly, in response to
monetary policy.  The argument was that whereas financial markets might not be quite perfect, they
were far more so than labor and goods markets, and any departures from idealized perfection were of
only minor consequence. The perfect financial markets assumption may seem absurd to a lay person,
but economists often choose it because it proved a huge simplifying assumption, allowing analysis to
concentrate on say, labor markets, where distortions and imperfections were thought (by many) to be
much larger.   Certainly, economists had developed sophisticated models of financial frictions and of
debt repudiation.1
  However, any departure from frictionless markets where prices (including
sophisticated futures and derivative prices) move to equate demand and supply, creates considerable
complications.  In addition, there was no consensus model of frictions, making it hard to know what
direction to push.  
Despite the canonical models’ obviously strong assumptions, economists had been encouraged
by the apparent success of their frameworks in modeling monetary policy, not just in the United States
but around the world.  The financial crisis, of course, deeply undercut that confidence.  The models not
only failed to predict the crisis itself, they failed to give meaningful warning signs of any kind.  Perhaps
most important, they continued to perform poorly in analyzing the aftermath of the crisis.  Instead,
using historical data to development benchmark trajectories based on past deep financial crises around
the world has proven to be a far more powerful tool both for predicting the crisis and for projecting the
economy’s post crisis recovery path.2
  With the benefit of hindsight, it has become apparent that part of
the consensus models’ “success” may be partly  attributed to the relative ease of forecasting during
tranquil periods.  The failure of the consensus models is hardly a satisfactory state of affairs,
policymakers need a more nuanced framework for analyzing their policy choices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีท้าทายดีที่สามซึ่งนักวิจัยในเศรษฐศาสตร์มหภาคสมัยใหม่วันนี้ ทั้งหมดนำเข้ามาในคมบรรเทาจากวิกฤติทางการเงินล่าสุด แรกคือการ หายิ่ง และยังวิธี tractable รวม frictions ตลาดการเงินในรูปแบบของเราเป็นที่ยอมรับสำหรับวิเคราะห์นโยบายการเงิน สองคือการ rethink บทบาทของนโยบายการเงิน countercyclical โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตอบสนองต่อวิกฤตทางการเงินที่ยึดตลาดสินเชื่อ สิ่งที่ท้าทายมากที่สามจะให้ดีกว่าcost‐benefit การวิเคราะห์การควบคุมตลาดการเงิน ก่อนวิกฤตเศรษฐกิจ รุ่นเงินนโยบายมติสันนิษฐานฝืด "สมบูรณ์แบบ"ตลาดการเงินในทุกด้านของเศรษฐกิจ นี้ได้ในตลาดแรงงานและผลิตภัณฑ์ซึ่งค่าจ้างและราคา rigidities อนิยมสร้างโอกาสที่ว่างงานและกำลังการผลิตสามารถแตกต่างจากระดับสมดุล การตอบสนองต่อแรงกระแทก และ ที่สำคัญ การชั่วคราวนโยบายการเงิน อาร์กิวเมนต์เป็นที่ในขณะที่ตลาดการเงินอาจไม่ดี พวกเขาได้ให้มากขึ้นกว่าตลาดแรงงานและสินค้า และใด ๆ ออกจาก idealized สมบูรณ์ได้เพียงรองสัจจะ สมมติฐานที่ตลาดการเงินที่สมบูรณ์แบบอาจดูเหมือนไร้สาระไปวางของคนแต่นักเศรษฐศาสตร์มักจะเลือก เพราะมันพิสูจน์สมมติฐาน simplifying การใหญ่ วิเคราะห์ให้การเน้นพูด ตลาดแรงงาน ที่บิดเบือนและข้อบกพร่องคิดว่า (โดยมาก) จะขนาดใหญ่ แน่นอน นักเศรษฐศาสตร์ได้พัฒนารูปแบบ ของเงิน frictions และrepudiation.1 หนี้ อย่างไรก็ตาม การเดินทางจากฝืดตลาดราคา (รวมทั้งในอนาคตมีความซับซ้อนและราคาในอนาคต) ไปกำหนดอุปสงค์และอุปทาน สร้างมากภาวะแทรกซ้อน นอกจากนี้ มีรุ่นไม่มีมติของ frictions ทำให้ยากที่จะรู้ทิศทางการผลักดัน แม้ มีสมมติฐานของแบบจำลองมาตรฐานชัดแข็งแรง นักเศรษฐศาสตร์ได้รับการสนับสนุนโดยเห็นความสำเร็จของกรอบของพวกเขาในนโยบายการเงิน ไม่เพียงแต่ ในสหรัฐอเมริกาแต่ ทั่วโลก วิกฤตการเงิน หลักสูตร ลึกขัดแข้งขัดขาที่ความเชื่อมั่น รูปแบบไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำนายวิกฤตเอง พวกเขาล้มเหลวให้มีสัญญาณเตือนใด ๆ บางทีสำคัญที่สุด พวกเขายังคงทำงานในการวิเคราะห์ผลพวงของวิกฤติ แทนโดยใช้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์เพื่อพัฒนาเกณฑ์มาตรฐาน trajectories ตามอดีตลึกวิกฤติรอบโลกได้พิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นทั้ง สำหรับคาดการณ์วิกฤติ และ การประเมินการวิกฤตของเศรษฐกิจลงกู้คืน path.2 ประโยชน์ของ hindsight มันได้กลายเป็นชัดเจนเป็นส่วนหนึ่งของของแบบจำลองช่วยให้ "ความสำเร็จ" อาจบางส่วนเกิดจากญาติสะดวกในการคาดการณ์ในระหว่างรอบระยะเวลาที่เงียบสงบ ความล้มเหลวของรุ่นมติคือ แทบไม่พอใจสถานะของกิจการผู้กำหนดนโยบายต้องการกรอบขึ้นฉับสำหรับวิเคราะห์ทางเลือกของนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสามท้าทายที่ยิ่งใหญ่หันหน้าไปทางนักวิจัยเศรษฐกิจมหภาคที่ทันสมัยในวันนี้ทั้งหมดจะ
นำเข้ามาในการบรรเทาความคมชัดจากวิกฤตทางการเงินที่ผ่านมา แรกคือการหาที่สมจริงมากขึ้นและยัง
ซูฮกวิธีการที่จะรวมขวากหนามตลาดการเงินในรูปแบบของเราเป็นที่ยอมรับสำหรับการวิเคราะห์
นโยบายการเงิน ที่สองคือการคิดใหม่บทบาทของนโยบายการคลัง countercyclical เฉพาะอย่างยิ่งใน
การตอบสนองต่อวิกฤติการเงินที่ยึดตลาดสินเชื่อ ความท้าทายที่ดีที่สามคือการประสบความสำเร็จที่ดีกว่า
การวิเคราะห์ต้นทุนและผลประโยชน์ของการควบคุมตลาดการเงิน.  
ก่อนที่จะเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินรูปแบบฉันทามตินโยบายการเงินสันนิษฐานฝืด "สมบูรณ์แบบ"
ตลาดการเงินในด้านของเศรษฐกิจทุก นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับผลิตภัณฑ์และตลาดแรงงาน
ที่ค่าจ้างชั่วคราวและเข้มงวดราคาสร้างความเป็นไปได้ที่การว่างงานและความจุสามารถ
ชั่วคราวเบี่ยงเบนไปจากระดับที่สมดุลทั้งในการตอบสนองต่อแรงกระแทกและที่สำคัญในการตอบสนองต่อ
การดำเนินนโยบายการเงิน ข้อโต้แย้งก็คือว่าในขณะที่ตลาดการเงินอาจจะไม่สมบูรณ์แบบมากที่พวกเขา
อยู่ไกลมากไปกว่าการใช้แรงงานและตลาดสินค้าและขาออกจากความสมบูรณ์แบบเงียบสงบเป็นของ
ผลเพียงเล็กน้อย ตลาดการเงินที่สมบูรณ์แบบสมมติฐานอาจจะดูไร้สาระกับคนนอน
แต่นักเศรษฐศาสตร์มักจะเลือกเพราะมันได้รับการพิสูจน์สมมติฐานลดความซับซ้อนอย่างมากที่ช่วยให้การวิเคราะห์เพื่อ
มีสมาธิในการพูด, ตลาดแรงงานที่บิดเบือนและไม่สมบูรณ์มีความคิด (โดยมาก) ที่จะ
มีขนาดใหญ่มาก . แน่นอนว่านักเศรษฐศาสตร์มีการพัฒนารูปแบบที่มีความซับซ้อนของความขัดแย้งทางการเงินและการ
repudiation.1 หนี้
  อย่างไรก็ตามการเดินทางใด ๆ จากตลาดฝืดที่ราคา (รวมถึง
ฟิวเจอร์สที่มีความซับซ้อนและราคาตราสารอนุพันธ์) ย้ายไปถือเอาอุปสงค์และอุปทานสร้างมาก
ภาวะแทรกซ้อน นอกจากนี้ยังมีรูปแบบที่เป็นฉันทามติไม่ขวากหนามทำให้มันยากที่จะรู้ว่าสิ่ง
ที่จะผลักดันทิศทาง.  
แม้จะมีรูปแบบที่เป็นที่ยอมรับ 'สมมติฐานที่แข็งแกร่งเห็นได้ชัดว่านักเศรษฐศาสตร์ได้รับการสนับสนุน
โดยความสำเร็จที่ชัดเจนของกรอบของพวกเขาในการสร้างแบบจำลองการดำเนินนโยบายการเงินไม่เพียง แต่ใน สหรัฐอเมริกา
แต่ทั่วโลก วิกฤตการณ์ทางการเงินของหลักสูตรเซาะลึกความมั่นใจว่า รุ่นไม่
ล้มเหลวเท่านั้นที่จะคาดการณ์วิกฤตของตัวเองพวกเขาล้มเหลวที่จะให้สัญญาณเตือนที่มีความหมายใด ๆ บางที
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่พวกเขายังคงทำงานได้ไม่ดีในการวิเคราะห์ผลพวงของวิกฤต แต่
การใช้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์เพื่อการพัฒนามาตรฐานไบร์ทขึ้นอยู่กับวิกฤตการณ์ทางการเงินที่ผ่านมาลึกรอบ
โลกได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่ไกลมากขึ้นทั้งในการทำนายภาวะวิกฤตและสำหรับการฉายภาพ
การฟื้นตัวของวิกฤตเศรษฐกิจของโพสต์ path.2
  กับประโยชน์ของการหวนมัน ได้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
รูปแบบฉันทามติ "ความสำเร็จ" อาจจะนำมาประกอบส่วนหนึ่งเพื่อความสะดวกของการคาดการณ์ในช่วง
ระยะเวลาที่เงียบสงบ ความล้มเหลวของรูปแบบฉันทามติแทบจะไม่เป็นรัฐที่น่าพอใจของกิจการ
ผู้กำหนดนโยบายจำเป็นต้องมีกรอบที่เหมาะสมยิ่งขึ้นสำหรับการวิเคราะห์ทางเลือกนโยบายของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มี 3 ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ซึ่งนักวิจัยในเศรษฐศาสตร์มหภาคที่ทันสมัยในทุกวันนี้
นำมาบรรเทาคมโดยวิกฤตการเงินล่าสุด แรกคือการ ค้นหา  มีเหตุผลมากขึ้น และยังควบคุมได้ง่ายวิธีรวม frictions
, ตลาดการเงินในรุ่น Canonical ของเราวิเคราะห์
นโยบายการเงิน    ที่สองคือ ให้ทบทวนบทบาทของนโยบายการคลัง countercyclical , โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
การตอบสนองต่อวิกฤตการณ์ทางการเงินที่ตลาดสินเชื่อคว้า   ที่สามคือการบรรลุความท้าทายมากดีกว่า
‐การวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์การควบคุมตลาดการเงิน   
ก่อนวิกฤตการณ์ทางการเงิน จากนโยบายการเงินแบบถือว่าฝืด " สมบูรณ์แบบ "
ตลาดการเงินในทุกด้านของเศรษฐกิจ นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับตลาดสินค้าและแรงงาน
ที่ชั่วคราวค่าจ้างและราคา rigidities สร้างความเป็นไปได้ที่ความจุของการว่างงานและสามารถ
ชั่วคราวเบี่ยงเบนจากสมดุลระดับ ทั้งในการตอบสนองต่อแรงกระแทกและที่สําคัญในการตอบสนอง
นโยบายการเงิน   โต้แย้งว่าในขณะที่ตลาดการเงินอาจไม่ได้ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ พวกเขา
ไกลมากกว่าตลาดแรงงานและสินค้าและขาออกจากอุดมคติความสมบูรณ์เป็น
ผลเพียงเล็กน้อย . สมมติฐานที่ตลาดการเงินอาจดูเหมือนไร้สาระที่จะวางคน ,
แต่นักเศรษฐศาสตร์มักจะเลือกมันเพราะมันพิสูจน์สมมติฐานการวิเคราะห์ขนาดใหญ่ลการให้

ตั้งใจว่า ตลาดแรงงานที่บิดเบือนและไม่สมบูรณ์ถูกคิด ( โดยมาก ) เป็น
มีขนาดใหญ่มาก    แน่นอนนักเศรษฐศาสตร์ที่ได้พัฒนารูปแบบของการ frictions และซับซ้อนทางการเงินของการปฏิเสธหนี้
1
  อย่างไรก็ตาม ใด ๆจากตลาดที่ราคาฝืด ( รวมทั้ง
ล่วงหน้าที่ซับซ้อนและราคาอนุพันธ์ ) ย้ายไปต่ออุปสงค์และอุปทาน สร้างภาวะแทรกซ้อนมาก

  นอกจากนี้ยังมีไม่เอกฉันท์รูปแบบ frictions ทำให้ยากที่จะรู้ อะไร

  ทิศทางที่จะผลักดันแม้จะมีโมเดลแบบเห็นได้ชัดแข็งแรงสูงกว่าที่นักเศรษฐศาสตร์ได้ให้ความสำเร็จของ
โดยกรอบของนโยบายการเงินในการไม่เพียง แต่ในสหรัฐอเมริกา
แต่ทั่วโลก   วิกฤตการณ์ทางการเงินแน่นอน ลึกบั่นทอนความมั่นใจนั่น   รุ่นไม่เพียงล้มเหลวในการทำนาย
วิกฤตนั้นเอง พวกเขาล้มเหลวที่จะให้ความหมายสัญญาณเตือนใดๆ  บางที
ที่สำคัญที่สุด พวกเขายังคงดําเนินงานในการวิเคราะห์ผลพวงของวิกฤต   แทน โดยใช้ข้อมูลในอดีต เพื่อพัฒนามาตรฐาน
วิถีจากวิกฤตการณ์ทางการเงินลึกที่ผ่านมารอบ
โลกได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นไกลทั้งในและสำหรับการโพสต์วิกฤตเศรษฐกิจวิกฤต
เส้นทางกู้ 2
  กับผลประโยชน์ของ hindsight ,มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าส่วนหนึ่งของ
มติรุ่น " สำเร็จ " อาจจะเป็นส่วนหนึ่ง  ประกอบกับญาติความสะดวกในการพยากรณ์
เงียบสงบในระหว่างงวด   ความล้มเหลวของเอกฉันท์ แบบแทบจะไม่เป็นที่พอใจของฝ่ายรัฐ , นโยบายต้องการเพิ่มเติมโดย
กรอบสำหรับการวิเคราะห์ทางเลือกนโยบายของตน