Hofmann and Stewart divided ruminan

Hofmann and Stewart divided ruminants into three major categories based on their feed type and feeding habits: concentrate selectors, intermediate types, and grass/roughage eaters, with the assumption that feeding habits in ruminants cause morphological differences in their digestive systems, including salivary glands, rumen size, and rumen papillae.[10][11]

Also, some mammals are pseudoruminants, which have a three-compartment stomach instead of four like ruminants. The Hippopotamidae (comprising hippopotami) are well-known examples. Pseudoruminants, like traditional ruminants, are foregut fermentors and most ruminate or chew cud. However, their anatomy and method of digestion differs significantly from that of a four-chambered ruminant.[3]

Monogastric herbivores, such as rhinoceroses, horses, and rabbits, are not ruminants, as they have a simple single-chambered stomach. These hindgut fermenters digest cellulose in an enlarged cecum through the reingestion of the cecotrope.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hofmann และสจ๊วตสัตว์เคี้ยวเอื้องแบ่งออกเป็นสามประเภทใหญ่ ๆ ตามประเภทของอาหาร และพฤติกรรมการให้อาหาร: สมาธิ selector ชนิดระดับกลาง และ เสพหญ้า/อาหารหยาบ ด้วยสมมติฐานที่ว่า พฤติกรรมการให้อาหารในสัตว์เคี้ยวเอื้องทำให้เกิดสัณฐานความแตกต่างในระบบทางเดินอาหาร ต่อมน้ำลาย ขนาดรูเมน และรูเมนสมา [10] [11]นอกจากนี้ เลี้ยงลูกด้วยนมบางจะ pseudoruminants ซึ่งมีสามช่องท้องแทนสี่สัตว์เคี้ยวเอื้องเช่น Hippopotamidae (ห้อง hippopotami) เป็นตัวอย่างที่รู้จัก Pseudoruminants เช่นสัตว์เคี้ยวเอื้องดั้งเดิม เป็น foregut fermentors และสุด ruminate หรือเคี้ยว cud อย่างไรก็ตาม กายวิภาคศาสตร์และวิธีการของการย่อยอาหารมีความแตกต่างของสัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นสี่ยุคลำ [3]Monogastric งอก เช่นกระทิง ม้า กระต่าย ไม่ได้สัตว์เคี้ยวเอื้อง ตามที่พวกเขามีท้องยุคลำเดียวง่าย Fermenters hindgut เหล่านี้ย่อยเซลลูโลสในซีกัมการขยายผ่าน reingestion ของ cecotrope

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Hofmann และสจ๊วตแบ่งสัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นสามประเภทหลักขึ้นอยู่กับฟีดประเภทและการให้อาหารนิสัยของพวกเขามีสมาธิเตอร์ชนิดกลางและกินหญ้า / อาหารหยาบกับสมมติฐานที่ว่าการให้อาหารนิสัยในสัตว์เคี้ยวเอื้องทำให้เกิดความแตกต่างทางสัณฐานวิทยาในระบบการย่อยอาหารของพวกเขารวมทั้งต่อมน้ำลาย, ขนาดกระเพาะและกระเพาะ papillae. [10] [11]

นอกจากนี้ยังเลี้ยงลูกด้วยนมบางคน pseudoruminants ซึ่งมีกระเพาะที่สามช่องแทนที่จะเป็นสี่เหมือนสัตว์เคี้ยวเอื้อง Hippopotamidae (ประกอบด้วย hippopotami) เป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดี Pseudoruminants เหมือนสัตว์เคี้ยวเอื้องแบบดั้งเดิมเป็นเครื่องหมัก foregut และส่วนใหญ่หรือครุ่นคิดเคี้ยวเอื้อง แต่ลักษณะทางกายวิภาคและวิธีการของการย่อยอาหารของพวกเขามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจากที่ของสัตว์เคี้ยวเอื้องสี่ลำ. [3]

สัตว์กินพืชกระเพาะเดี่ยวเช่นแรดม้าและกระต่ายจะไม่เคี้ยวเอื้องเช่นที่พวกเขามีความง่ายในกระเพาะอาหารลำเดียว เหล่านี้หมัก hindgut ย่อยเซลลูโลสในลำไส้ใหญ่ส่วนต้นขยายผ่าน reingestion ของ cecotrope ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และแบ่งออกเป็นสาม ฟแมนน์สจ๊วตสัตว์เคี้ยวเอื้องประเภทหลักขึ้นอยู่กับชนิดของอาหารและอุปนิสัย : สมาธิเล็กเตอร์ ชนิดกลาง และกินหญ้า / หยาบ ด้วยสมมติฐานที่ว่า การให้อาหารในสัตว์เคี้ยวเอื้อง เพราะความแตกต่างทางสัณฐานวิทยาในระบบการย่อยอาหารของพวกเขารวมทั้งต่อมน้ำลาย , ขนาดของกระเพาะรูเมนและกระเพาะที่ 2 [ 10 ] [ 11 ]นอกจากนี้บางสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมี pseudoruminants ซึ่งมีท้องสามช่องแทนสี่เหมือนสัตว์เคี้ยวเอื้อง . การ hippopotamidae ( ประกอบด้วย hippopotami ) เป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดี pseudoruminants เหมือนสัตว์เคี้ยวเอื้องดั้งเดิม ใช้การหมักแบบทางเดินอาหารส่วนต้นและส่วนใหญ่ครุ่นคิดหรือเคี้ยวเอื้อง . อย่างไรก็ตาม , กายวิภาคศาสตร์และวิธีการย่อยอาหารแตกต่างอย่างมากจากที่ 4 ที่ดัดแปลงให้ใช้สัตว์เคี้ยวเอื้อง [ 2 ]monogastric สัตว์กินพืช เช่น เรช ม้า และ กระต่าย ไม่ใช่สัตว์เคี้ยวเอื้องเช่นที่พวกเขามีง่ายเดียวที่ดัดแปลงให้ใช้ท้อง fermenters hindgut เหล่านี้ย่อยเซลลูโลสในลำไส้ใหญ่ส่วนต้นขยายผ่าน reingestion ของ cecotrope .