In birds, like in humans, SWA prima

In birds, like in humans, SWA primarily reflects the homeostatic regulation of sleep. SWA is higher after longer periods of wakefulness and highest at the beginning of the night declining exponentially across the sleep period. Sleep deprivation in pigeons and white-crowned sparrows produced compensatory increases in SWA during subsequent sleep. Comparable with conditions in mammals, SWA in birds seems to be additionally locally regulated, increasing specifically in brain regions that were used more extensively during prior wakefulness. Pigeons after watching David Attenborough's ‘The Life of Birds’ with only one eye, showed increased SWA (i.e., power in the 0.5–4.5 Hz frequency band) in the primary visual processing area (the hyperpallium) of the corresponding eye during subsequent sleep. The homeostatic regulation of SWA in birds, like that of humans, has been linked to an underlying process of synaptic down-scaling and renormalization that serves to globally balance synaptic connectivity, and thereby prepares the neuronal network for encoding of new information during the upcoming wake phase. In contrast to SWS, REM sleep in birds, like in mammals, appears to be primarily driven by the circadian rhythm and typically increases across nocturnal sleep, thus pointing to a differential function of both core sleep stages also in birds. However, there are observations suggesting that sleep deprivation in birds can be followed by increases in REM sleep as well which would implicate the existence of additional homeostatic mechanisms also for REM sleep regulation.

Because reptiles and amphibians lack distinct forms of SWS and REM sleep stages, it can be assumed that SWS in birds coevolved independently from mammals (Fig. 3a; Rattenborg, 2006). Indeed, the convergent evolution of this prominent feature of sleep might bear the answer as to the function of this sleep stage, which is possibly related to the comparably large and strongly interconnected brain in both mammals and birds

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นก เช่นในมนุษย์ SWA หลักสะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมทำการนอนหลับ SWA มีสูงขึ้นหลังจากระยะเวลานานของความตื่นตัว และสูงสุดที่จุดเริ่มต้นของกลางคืนลดลงชี้แจงตลอดการนอนหลับ การอดในนกพิราบและนกกระจอกสีขาว–คราวผลิต SWA ชดเชยเพิ่มขึ้นระหว่างการนอนหลับตามมา เทียบได้กับเงื่อนไขในการเลี้ยงลูกด้วยนม SWA ในนกน่าจะมีนอกจากนี้ภายในการควบคุม เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในเขตสมองที่ถูกใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในระหว่างความตื่นตัวก่อน นกหลังจากดู David Attenborough 'ชีวิตของนก' ตาเดียว แสดงให้เห็นว่าเพิ่ม SWA (เช่น พลังงานใน 0.5 – 4.5 Hz ความถี่) ในการประมวลผลภาพหลัก (hyperpallium) ตาสอดคล้องกันระหว่างการนอนหลับตามมา กฎระเบียบทำของ SWA ในนก เหมือนมนุษย์ มีการเชื่อมโยงกับกระบวนการพื้นฐานของ synaptic ลงมาตราส่วนและ renormalization ที่ทำหน้าที่ในการสมดุลการเชื่อมต่อ synaptic ทั่วโลก และจึงเตรียมเครือข่ายเส้นประสาทสำหรับการเข้ารหัสข้อมูลใหม่ระหว่างขั้นตอนการปลุกเกิดขึ้น ใน การ SWS หลับใน นกเช่นเชิงกราน ปรากฏเป็นหลักขับเคลื่อน โดยเป็นกลาง และโดยทั่วไปเพิ่มข้ามกลางคืนนอนหลับ จึง ชี้ไปยังฟังก์ชันแตกต่างกันของทั้งสองขั้นตอนนอนหลักในนก อย่างไรก็ตาม มีข้อสังเกตแนะนำว่า การอดในนกตามด้วยเพิ่มขึ้น REM การนอนหลับเช่นกันซึ่งจะอ้างอิงถึงการดำรงอยู่ของกลไกการทำเพิ่มเติมสำหรับกฎระเบียบ REM การนอนหลับเนื่องจากสัตว์เลื้อยคลานและครึ่งบกครึ่งน้ำขาดแตกฟอร์มของ SWS และ REM การนอนหลับระยะ จึงสามารถสันนิษฐานได้ว่า SWS ในนก coevolved อย่างเป็นอิสระจากการเลี้ยงลูกด้วยนม (รูปที่ 3a Rattenborg, 2006) จริง convergent evolution ของคุณลักษณะนี้โดดเด่นของการนอนหลับอาจทนคำตอบเป็นการทำงานของขั้นตอนนอนนี้ ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับสมองใหญ่ปาน และเชื่อมต่อกันอย่างยิ่งในการเลี้ยงลูกด้วยนมและนก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นกเช่นในมนุษย์ SWA สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุม homeostatic ของการนอนหลับ SWA เป็นที่สูงขึ้นหลังจากระยะเวลานานของความตื่นตัวและสูงสุดที่จุดเริ่มต้นของคืนที่ลดลงชี้แจงตลอดระยะเวลาการนอนหลับ อดนอนในนกพิราบและนกกระจอกสีขาวสวมมงกุฎผลิตเพิ่มขึ้นชดเชยใน SWA ระหว่างการนอนหลับที่ตามมา เปรียบได้กับเงื่อนไขในการเลี้ยงลูกด้วยนมใน SWA นกดูเหมือนว่าจะยังควบคุมในประเทศที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะในบริเวณสมองที่ถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในช่วงก่อนที่ความตื่นตัว นกพิราบหลังจากดู David Attenborough ของ 'ชีวิตของนกด้วยตาเพียงข้างเดียวแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้น SWA (เช่นการใช้พลังงานในแถบความถี่ 0.5-4.5 Hz) ในพื้นที่การประมวลผลภาพหลัก (คน hyperpallium) ของตาที่สอดคล้องกันระหว่างการนอนหลับที่ตามมา ระเบียบ homeostatic ของ SWA นกเช่นนั้นของมนุษย์ได้รับการเชื่อมโยงกับกระบวนการพื้นฐานของ synaptic ลงปรับและ renormalization ที่ทำหน้าที่ในทั่วโลกเชื่อมต่อสมดุล synaptic และจึงเตรียมความพร้อมเครือข่ายเส้นประสาทสำหรับการเข้ารหัสของข้อมูลใหม่ในช่วงการปลุกที่จะเกิดขึ้น ระยะ ในทางตรงกันข้ามกับ SWS, การนอนหลับ REM นกเหมือนเลี้ยงลูกด้วยนมที่ดูเหมือนจะเป็นแรงผลักดันหลักโดยจังหวะ circadian และมักจะเพิ่มขึ้นทั่วนอนหลับกลางคืนจึงชี้ไปที่ฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันของทั้งสองขั้นตอนการนอนหลับหลักยังอยู่ในนก อย่างไรก็ตามมีข้อสังเกตบอกว่าอดนอนในนกสามารถตามการเพิ่มขึ้นของการนอนหลับ REM เป็นอย่างดีซึ่งจะมีส่วนการดำรงอยู่ของกลไก homeostatic เพิ่มเติมนอกจากนี้ยังมีการควบคุมการนอนหลับ REM ได้.

เพราะสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำขาดรูปแบบที่แตกต่างของ SWS และนอนหลับ REM ขั้นตอน มันอาจจะคิดว่า SWS นก coevolved เป็นอิสระจากเลี้ยงลูกด้วยนม (รูป 3a. Rattenborg 2006) ที่จริงที่วิวัฒนาการมาบรรจบของคุณลักษณะที่โดดเด่นของการนอนหลับนี้อาจแบกคำตอบที่เป็นฟังก์ชั่นการนอนหลับของเวทีนี้ซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับสมองขนาดใหญ่และเชื่อมต่อกันอย่างมากทั้งในปานเลี้ยงลูกด้วยนมและนก