Diabetes mellitus (DM) is a chronic

Diabetes mellitus (DM) is a chronic progressive metabolic disorder characterized by hyperglycemia mainly due to absolute (Type 1 DM) or relative (Type 2 DM) deficiency of insulin hormone. World Health Organization estimates that more than 346 million people worldwide have DM. This number is likely to more than double by 2030 without any intervention. The needs of diabetic patients are not only limited to adequate glycemic control but also correspond with preventing complications; disability limitation and rehabilitation. There are seven essential self-care behaviors in people with diabetes which predict good outcomes namely healthy eating, being physically active, monitoring of blood sugar, compliant with medications, good problem-solving skills, healthy coping skills and risk-reduction behaviors. All these seven behaviors have been found to be positively correlated with good glycemic control, reduction of complications and improvement in quality of life. Individuals with diabetes have been shown to make a dramatic impact on the progression and development of their disease by participating in their own care. Despite this fact, compliance or adherence to these activities has been found to be low, especially when looking at long-term changes. Though multiple demographic, socio-economic and social support factors can be considered as positive contributors in facilitating self-care activities in diabetic patients, role of clinicians in promoting self-care is vital and has to be emphasized. Realizing the multi-faceted nature of the problem, a systematic, multi-pronged and an integrated approach is required for promoting self-care practices among diabetic patients to avert any long-term complications.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบาหวาน (DM) อาจเป็นเรื้อรังก้าวเผาผลาญน้ำตาลในเลือดสูงเนื่องจาก (ประเภท 1 DM) สัมบูรณ์หรือสัมพัทธ์ (ชนิด 2 DM) ขาดฮอร์โมนอินซูลิน องค์การอนามัยโลกประมาณการว่า กว่า 346 ล้านคนทั่วโลกมี DM หมายเลขนี้มีแนวโน้มที่จะมากกว่าคู่ 2030 โดยใด ๆ ความต้องการของผู้ป่วยเบาหวานไม่ควบคุมน้ำตาลจำกัดให้เพียงพอเท่านั้น แต่ยัง สอดคล้องกับการป้องกันภาวะแทรกซ้อน ข้อจำกัดของความพิการและการฟื้นฟูสมรรถภาพ มีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่สำคัญเจ็ดในผู้ป่วยเบาหวานซึ่งทำนายผลลัพธ์ที่ดีคือสุขภาพรับประทานอาหาร การใช้งานจริง ตรวจสอบน้ำตาลในเลือด เข้ากันได้กับยา ทักษะการแก้ปัญหาที่ดี สุขภาพรับมือทักษะ และพฤติกรรมลดความเสี่ยง พบพฤติกรรมเจ็ดทั้งหมดเหล่านี้จะมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการควบคุมน้ำตาลดี ลดภาวะแทรกซ้อนและการปรับปรุงคุณภาพชีวิต บุคคลที่ มีโรคเบาหวานได้รับการแสดงเพื่อให้ผลความก้าวหน้าและการพัฒนาของโรคนั้น ๆ เข้าร่วมในการดูแลตนเอง แม้ความเป็นจริงนี้ ปฏิบัติตามหรือปฏิบัติการกิจกรรมเหล่านี้พบมีต่ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปลี่ยนแปลงระยะยาว แม้ว่าปัจจัยทางประชากร เศรษฐกิจสังคม และสังคมสนับสนุนหลายถือได้ว่าเป็นผู้สนับสนุนเชิงบวกสามารถทำให้กิจกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยเบาหวานใน บทบาทของแพทย์ในการส่งเสริมการดูแลตนเองเป็นสำคัญ และมีการเน้นย้ำ ตระหนักถึงธรรมชาติของปัญหา ระบบ หลายเหลี่ยมเพชรพลอยหลาย pronged และได้ผสมผสานวิธีที่ถูกต้องสำหรับการส่งเสริมแนวทางปฏิบัติในการดูแลตนเองในผู้ป่วยเบาหวานเป็นภาวะแทรกซ้อนระยะยาวใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคเบาหวาน (DM) เป็นโรคเรื้อรังก้าวหน้าการเผาผลาญน้ำตาลในเลือดสูงที่โดดเด่นด้วยส่วนใหญ่เนื่องจากการที่แน่นอน (ประเภท 1 DM) หรือญาติขาด (ประเภท 2 DM) ของฮอร์โมนอินซูลิน องค์การอนามัยโลกประมาณการว่ากว่า 346,000,000 คนทั่วโลกมี DM ตัวเลขนี้มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวในปี 2030 โดยไม่มีการแทรกแซงใด ๆ ความต้องการของผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ไม่ได้ จำกัด อยู่เพียงในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่เพียงพอ แต่ยังสอดคล้องกับการป้องกันภาวะแทรกซ้อน ข้อ จำกัด ของความพิการและการฟื้นฟูสมรรถภาพ มีเจ็ดพฤติกรรมการดูแลตนเองที่จำเป็นในผู้ป่วยโรคเบาหวานซึ่งคาดการณ์ผลลัพธ์ที่ดีคือการรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพ, การเคลื่อนไหวร่างกาย, การตรวจสอบของน้ำตาลในเลือดสอดคล้องกับยาทักษะการแก้ปัญหาที่ดีและทักษะในการเผชิญปัญหาที่ดีต่อสุขภาพและพฤติกรรมลดความเสี่ยงเป็น ทั้งหมดเหล่านี้เจ็ดพฤติกรรมได้รับพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการควบคุมที่ดีระดับน้ำตาลในเลือดลดลงของภาวะแทรกซ้อนและการปรับปรุงคุณภาพชีวิต บุคคลที่มีโรคเบาหวานได้รับการแสดงจะทำให้ผลกระทบอย่างมากต่อความก้าวหน้าและการพัฒนาของโรคของพวกเขาโดยการมีส่วนร่วมในการดูแลตัวเอง แม้จะมีความเป็นจริงนี้การปฏิบัติหรือการยึดมั่นกับกิจกรรมเหล่านี้ได้รับพบว่าอยู่ในระดับต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่การเปลี่ยนแปลงในระยะยาว แม้ว่าหลายประชากรปัจจัยสนับสนุนทางเศรษฐกิจและสังคมและสังคมถือได้ว่าเป็นผู้มีส่วนร่วมในเชิงบวกในการอำนวยความสะดวกการจัดกิจกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยเบาหวานบทบาทของแพทย์ในการส่งเสริมการดูแลตนเองมีความสำคัญและจะต้องมีการเน้นย้ำ ตระหนักถึงธรรมชาติหลายเหลี่ยมเพชรพลอยของปัญหาเป็นระบบหลายง่ามและวิธีการแบบบูรณาการเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการส่งเสริมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานที่จะหลีกเลี่ยงภาวะแทรกซ้อนใด ๆ ในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวาน ( DM ) เป็นแบบเรื้อรังความผิดปกติเกี่ยวกับการเผาผลาญอาหารลักษณะ hyperglycemia ส่วนใหญ่เนื่องจากสัมบูรณ์ ( ประเภท 1 เบาหวาน ) หรือญาติ ( ชนิด 2 DM ) การขาดอินซูลินฮอร์โมน องค์การอนามัยโลกประมาณการว่ามากกว่า 346 ล้านคนทั่วโลกมี DM . ตัวเลขนี้มีแนวโน้มที่จะมากกว่าสองเท่าในปี 2030 โดยปราศจากการแทรกแซง ความต้องการของผู้ป่วยโรคเบาหวานไม่เพียง จำกัด เพื่อควบคุมระดับน้ำตาลให้เพียงพอและสอดคล้องกับการป้องกันภาวะแทรกซ้อน การจำกัดและการฟื้นฟูสมรรถภาพ มีเจ็ดที่สำคัญ พฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยเบาหวาน ซึ่งทำนายผลการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ คือ ดี ถูก ใช้งานจริง การตรวจสอบน้ำตาลในเลือด , สอดคล้องกับโรค ทักษะการแก้ปัญหาที่ดี สุขภาพ coping ทักษะและพฤติกรรมการลดความเสี่ยง เหล่านี้เจ็ดพฤติกรรมได้รับการพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการควบคุมระดับน้ำตาลได้ดี ลดภาวะแทรกซ้อนและปรับปรุงคุณภาพของชีวิต บุคคลที่มีโรคเบาหวานได้รับการแสดงที่จะทำให้ผลกระทบอย่างมากต่อความก้าวหน้าและพัฒนาการของโรคโดยการมีส่วนร่วมในการดูแลตนเอง แม้ข้อเท็จจริงนี้ การปฏิบัติหรือการกิจกรรมเหล่านี้ถูกพบว่าอยู่ในระดับต่ำ โดยเฉพาะเมื่อมองไปที่การเปลี่ยนแปลงในระยะยาว แม้ว่าหลายปัจจัยทางประชากร เศรษฐกิจ สังคมและปัจจัยทางสังคมที่สนับสนุนสามารถถือว่าเป็นบวกในการส่งเสริมการดูแลตนเอง ผู้ร่วมกิจกรรมในผู้ป่วยเบาหวาน บทบาทของแพทย์ในการส่งเสริมการดูแลตนเองเป็นสิ่งสำคัญมาก และมีการเน้น ถึงวันนี้ ธรรมชาติของปัญหาอย่างเป็นระบบหลายง่าม และสอนแบบบูรณาการเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้ป่วยเบาหวาน เพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆภาวะแทรกซ้อนในระยะยาว .