A COPD diagnosis is confirmed by a

A COPD diagnosis is confirmed by a simple test called spirometry, which measures how deeply a person can breathe and how fast air can move into and out of the lungs. Such a diagnosis should be considered in any patient who has symptoms of cough, sputum production, or dyspnea (difficult or labored breathing), and/or a history of exposure to risk factors for the disease. Where spirometry is unavailable, the diagnosis of COPD should be made using all available tools. Clinical symptoms and signs, such as abnormal shortness of breath and increased forced expiratory time, can be used to help with the diagnosis. A low peak flow is consistent with COPD, but may not be specific to COPD because it can be caused by other lung diseases and by poor performance during testing. Chronic cough and sputum production often precede the development of airflow limitation by many years, although not all individuals with cough and sputum production go on to develop COPD.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวินิจฉัยโรคของ COPD ได้รับการยืนยัน โดยการทดสอบอย่างง่ายที่เรียกว่าปริมาตร ซึ่งมาตรการวิธีลึกบุคคลสามารถหายใจและวิธีที่รวดเร็วอากาศสามารถเคลื่อนย้ายเข้า และออก จากปอด วินิจฉัยดังกล่าวควรพิจารณาในผู้ป่วยที่มีอาการไอ เสมหะ หรือ dyspnea (ยาก หรือหายใจลำบาก), หรือประวัติของการสัมผัสกับปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรค ปริมาตรไม่พร้อมใช้งาน การวินิจฉัย COPD ได้โดยใช้เครื่องมือที่ใช้ทั้งหมด ทางคลินิกและอาการ เช่นผิดปกติหายใจลำบากเวลาบังคับอากาศเพิ่มขึ้น และใช้เพื่อช่วยในการวินิจฉัยก็ กระแสสูงสุดต่ำสุดสอดคล้องกับ COPD แต่อาจไม่เฉพาะของ COPD เนื่องจากมันสามารถเกิดได้ โดยโรคปอดอื่น ๆ และในระหว่างการทดสอบประสิทธิภาพ การผลิตยาแก้ไอและเสมหะเรื้อรังมักจะนำหน้าการพัฒนาของข้อจำกัดการไหลของอากาศโดยหลายปี แม้ว่าไม่ทุกคนที่ มีการผลิตยาแก้ไอและเสมหะไปบนพัฒนา COPD

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวินิจฉัยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังได้รับการยืนยันโดยการทดสอบอย่างง่ายที่เรียกว่า spirometry ซึ่งมาตรการว่าลึกเป็นคนที่สามารถหายใจและวิธีการทางอากาศได้อย่างรวดเร็วสามารถย้ายเข้าและออกจากปอด เช่นการวินิจฉัยโรคที่ควรพิจารณาในผู้ป่วยที่มีอาการของไอเสมหะหรือหายใจลำบาก (หายใจยากหรือลำบาก) และ / หรือมีประวัติของการสัมผัสกับปัจจัยเสี่ยงต่อโรค ที่ spirometry ไม่สามารถใช้งานการวินิจฉัยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังควรจะทำโดยใช้เครื่องมือที่มีอยู่ทั้งหมด อาการทางคลินิกและสัญญาณเช่นถี่ผิดปกติของการหายใจและเพิ่มเวลาบังคับหายใจสามารถนำมาใช้เพื่อช่วยในการวินิจฉัยโรค การไหลสูงสุดต่ำมีความสอดคล้องกับปอดอุดกั้นเรื้อรัง แต่อาจจะไม่เฉพาะเจาะจงไปยังปอดอุดกั้นเรื้อรังเพราะมันอาจเกิดจากโรคปอดอื่น ๆ และจากประสิทธิภาพที่ดีในระหว่างการทดสอบ ไอเรื้อรังและการผลิตเสมหะมักจะนำหน้าการพัฒนาของข้อ จำกัด การไหลของอากาศจากหลายปีที่ผ่านมาถึงแม้จะไม่ทุกคนที่มีอาการไอและเสมหะผลิตไปในการที่จะพัฒนาปอดอุดกั้นเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นประโยชน์การวินิจฉัยยืนยันโดยการทดสอบง่าย ๆเรียกว่าคว้าน้ำเหลว ซึ่งมาตรการว่า บุคคลสามารถหายใจและวิธีการที่รวดเร็วอากาศสามารถย้ายเข้าและออกจากปอด เช่นการวินิจฉัยควรพิจารณาในผู้ป่วยที่มีอาการ ไอ ผลิตเสมหะหรือหายใจลำบาก ( ลำบากหรือหายใจติดขัด ) และ / หรือประวัติของการสัมผัสปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรค ที่พบว่าไม่สามารถติดต่อได้ การวินิจฉัยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ควรใช้เครื่องมือที่มีอยู่ทั้งหมด อาการทางคลินิกและป้าย เช่น ลมหายใจถี่ผิดปกติ และเพิ่มเวลาให้กลุ่มสามารถใช้ช่วยในการวินิจฉัยโรค การไหลสูงสุดต่ำสอดคล้องกับโรค แต่ไม่อาจจะเฉพาะเจาะจงกับโรค เพราะอาจเกิดจากโรคปอดอื่น ๆและด้วยประสิทธิภาพที่ดีในการทดสอบ ไอเรื้อรังมีเสมหะ และการผลิตมักจะนำหน้าการพัฒนาของข้อ จำกัด หลายปี ถึงแม้ว่าจะไม่ทั้งหมด บุคคล ที่ มี ไอ และเสมหะไปในการผลิต เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต .