LightBlistering, so brightRe-align

Light

Blistering, so bright

Re-align my core

Lenses open wide

Coming into form

The imprint of a life



Too late you're calling out my name

To raise me up out of my grave

Alive in memory I'll stay

If you shun these waters where I lay



Night

Curtains coming down

Into the shade I stray

Losing all I've found

To my own dismay

My season has come to an end



Too late you're calling out my name

To raise me up out of my grave

Alive in memory I'll stay

If you shun these waters where I lay



Leave me to rest

To drained to rise

To try to detect

Any light at the end of the tunnel...



Too late...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงพุพอง ไม่สดใสอีกครั้งจัดหลักของฉันเลนส์เปิดกว้างมาลงในแบบฟอร์มประทับของชีวิตสายเกินไปคุณเรียกชื่อของฉันยกฉันขึ้นจากหลุมฝังศพของฉันมีชีวิตอยู่ในหน่วยความจำจะดีถ้าคุณชุนน้ำที่วางคืนผ้าม่านลงมาในร่ม ผมหลงทางสูญเสียทั้งหมดที่ฉันได้พบการผิดหวังของตัวเองฤดูกาลของฉันได้มาถึงจุดสิ้นสุดสายเกินไปคุณเรียกชื่อของฉันยกฉันขึ้นจากหลุมฝังศพของฉันมีชีวิตอยู่ในหน่วยความจำจะดีถ้าคุณชุนน้ำที่วางปล่อยให้ผมส่วนที่เหลือการระบายน้ำเพิ่มขึ้นเพื่อพยายามตรวจหามีแสงสว่างปลายอุโมงค์...สายเกินไป...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสง

พองสดใส

Re-align หลักของฉัน

เลนส์เปิดกว้าง

เข้ามาในรูปแบบที่

ประทับของชีวิต



สายเกินไปที่คุณกำลังเรียกชื่อฉัน

ต้องการยกฉันขึ้นมาจากหลุมฝังศพของฉัน

ยังมีชีวิตอยู่ในความทรงจำฉันจะอยู่

ถ้าคุณหลีกเลี่ยงน้ำเหล่านี้ ที่ผมนอน



คืน

ม่านลงมา

เข้าไปในที่ร่มฉันหลง

สูญเสียทั้งหมดที่ฉันได้พบ

เพื่อความกลัวของตัวเอง

ในฤดูกาลของฉันได้มาถึงจุดสิ้นสุด



สายเกินไปที่คุณกำลังเรียกชื่อฉัน

ต้องการยกฉันขึ้นมาจากหลุมฝังศพของฉัน

ยังมีชีวิตอยู่ในความทรงจำผม จะอยู่

ถ้าคุณหลีกเลี่ยงน้ำเหล่านี้ที่ผมวาง



ทิ้งฉันไปส่วนที่เหลือ

ในการระบายน้ำที่จะเพิ่มขึ้น

ในการพยายามที่จะตรวจจับ

แสงที่ปลายอุโมงค์ ...



สายเกินไป ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงความ สดใส ดังนั้นRe : จัดหลักของฉันเลนส์ที่เปิดกว้างเข้ามาในรูปแบบที่ประทับของชีวิตสายไปแล้วเธอเรียกชื่อของฉันยกฉันขึ้นจากหลุมศพของฉันมีชีวิตอยู่ในความทรงจำฉันจะอยู่ถ้าคุณชุนน้ำเหล่านี้ที่ฉันวางคืนม่านลงมาลงเงาผมหลงทางการสูญเสียทั้งหมดที่ฉันพบเพื่อความกลัวของฉันเองฤดูกาลของฉันได้สิ้นสุดแล้วสายไปแล้วเธอเรียกชื่อของฉันยกฉันขึ้นจากหลุมศพของฉันมีชีวิตอยู่ในความทรงจำฉันจะอยู่ถ้าคุณชุนน้ำเหล่านี้ที่ฉันวางปล่อยให้ฉันพักผ่อนการระบายเพิ่มขึ้นพยายามที่จะตรวจสอบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ . . . . . . .สายเกินไป . . . . . . .