บทที่ 4Moriarty is deadAs a soldier

บทที่ 4

Moriarty is dead
As a soldier and a doctor, I know that a man who is very badly hurt in battle often feels no pain. If he lives, he remembers nothing about what has happened to him. After that terrible night in Whitechapel, I was like that man. The next day, I woke up and found myself lying in a park. My watch and my money had gone, and I was cold and dirty. I knew that I had spent many hours drinking, but I did not know where I had been, or what had happened to me.
I did not want to go to Baker Street, because I was afraid that Holmes would be there, but I needed a bath and dry clothes. In the end, I paid a cab-driver to knock on the door. The house was empty, so I went in.
There was a telegram from Holmes. 'M has escaped us,' it said. 'He is trying to leave the country, but I am following him.' I did not know what to think. Was I mad, or was my best friend, the man who I had worked with for so many years, a murderer?
That evening, the murder in Whitechapel of a young woman called Mary Kelly was reported in the newspapers. This murder was more bloody, more horrible than any that had happened before. It was clear that it was the work of Jack the Ripper.
I was still reading the newspaper reports of the murder when Lestrade arrived.
'Good evening, doctor,' he said. 'I'd like a word with Mr Holmes.'
I did not know what to say. Did the police already know what Holmes had done?
Then Lestrade saw the telegram, picked it up and read it. 'Running off for a little holiday, is he?' he said. 'Some of us have to work for a living. We've had enough of Mr Holmes and the kind of help he gives the police.'
'Come now,' I said. 'Holmes was right. There was a murder on the night he told us that there would be.'
Lestrade laughed. 'Oh yes. There was a murder all right. We had hundreds of policemen on the streets, but we couldn't stop the murder or catch the killer. The police were everywhere _ except the little corner of Whitechapel where the girl died.'
He spoke in a low voice as he continued, 'I've never seen anything like it. It will be days before I can eat meat again.
You're lucky you didn't see her, doctor. We had to keep the worst thing of all out of the newspapers, but I can tell you. The girl was pregnant. He cut her up, and he cut up the baby, too.'
I felt a cold hand touch me. 'He will kill twice tonight.' . 'What did you say?'
'Oh, nothing. What are you doing to catch him?'
'What can we do? Nobody heard a scream or saw anything.' He looked again at the telegram. 'Who is this "M"?' he asked. 'Oh, he just means the murderer,' I said.
After Lestrade left, I tried hard to think of some other way of explaining what I had seen that night. I had seen Holmes cutting up the body, but I had not seen him kill the girl. How could my dear friend possibly be this terrible killer? Perhaps it was all part of some clever plan that I did not understand.
For some days I thought I had found an answer to the problem, but then a telegram arrived from Holmes, who was now in Switzerland. It said, 'M is no more. Returning Saturday. Holmes.'
Suddenly I realized that I was afraid of seeing him again, and my worry returned, stronger than ever. Was he the killer or not? I had to know the truth - and quickly. To help me think clearly, I wrote down what I knew.
Is Sherlock Holmes the Whitechapel murderer? The arguments for:
1 He was in Whitechapel on the nights of the murders, and alone at the right times.
2 When he was out of London or I was with him, there were no murders.
3 He can change his appearance easily.
4 He studied medicine. He could easily cut up a body in the dark.
5 He knows the lanes and yards of Whitechapel well.
6 He can escape from the police because he knows their plans - indeed, he makes their plans.
The arguments against:
1 He spends his life fighting crime.
2 I know my friend. I know he could not do these things.
When I read what I had written, I began to wonder how well I knew Holmes. Did he really fight against crime? He took cases because they interested him, not because he hated crime. It was all just a game to him. He fought crime to amuse himself. It was now late at night. I was terribly tired, but I knew that I had to decide what to do before Holmes came back. Suddenly, as I lay back in my chair, half-asleep, the terrible picture of Holmes cutting up that girl's body appeared again before my eyes. Then, finally, I knew. It was not what I had seen him do, but how he had done it. That look of cool amusement on his face. The way he sang as he worked. The man who could do that could do anything.
Next day I packed my bags and moved into a hotel. That evening I asked Mary to have dinner with me. I told her that I could not sleep while she lived alone in London and the Whitechapel murderer was free to kill again. I asked her to marry me sooner than we had planned. She laughed and said she was not afraid of the murderer. He never killed women like her. But she would marry me as soon as possible, she said, because I looked so worried and unhappy.
Then I wrote a letter to Holmes.
'I am sorry that I cannot welcome you home,' I wrote, 'but I have a reason for that, the best reason in the world. Mary and I are married. She was badly frightened by those awful murders in Whitechapel and will feel safer now that I am by her side.
'It is wonderful to hear from you that Professor Moriarty is dead. Of course I look forward to hearing the full story of his death from you.
'Mary and I are spending a little time travelling. Please write to me at my London club.'
Several days later, Mary and I were married, and we left London. In a quiet little town by the sea, with Mary by my side, I felt strong enough to face the
awful truth about Holmes, and to think about what I had to do. I could not go to the police with my story. They would think that I was mad. I decided that I would have to watch Holmes carefully. Only I could stop him killing again.
When I returned to London, I found a letter from Holmes waiting for me at my club. He told me that he was going to Russia, to work on a strange and exciting murder case.
'I am bored with London, now that Jack the Ripper is dead,' he wrote. 'Perhaps the foreign criminal has more to offer me. I shall not return to London for some time. Please inform me of your new address.'
After reading this, I was happier than I had been for many weeks. Mary and I finished our holiday and moved to a house in London, not far from Baker Street. I was busy with my work as a doctor, and we lived quietly and happily together.
During this time I was sent two wonderful letters by Holmes.
He had brought his work on the Russian mystery to a successful end, and had gone from Russia to Ceylon, where the sudden death of a rich tea-planter offered him the interest and excitement he needed. The Holmes who wrote these letters to me sounded like the old Holmes that I knew.
'He is dangerous when he is bored and uses cocaine,' I thought. 'When he is enjoying his work, London is safe.'
One day in March, as I walked along Baker Street, I saw a light in Holmes's window, and knew that he had returned. I went in, and he welcomed me like the dear old friend he had been. All evening we sat by the fire, and he told me everything that had happened in Russia and Ceylon. But what I really wanted to hear about was Moriarty's death, and about that he said not one word.
At last I could wait no longer.
'My dear Holmes,' I said. 'It is almost midnight, and you still have not told me how Moriarty died!'
At once his face went white, and his eyes became fixed in a stare. He sat silent and unmoving, as the seconds passed.
Then he said, 'I'm sorry, Watson. I was thinking about something to do with my last case. What did you say?' 'Moriarty,' I repeated. 'You have not told me how he died.' 'He has gone,' he said. 'That is all that anyone needs to know about him.'
I asked him to tell me more, and found out that his final meeting with Moriarty had been in Switzerland, on a narrow path above a famous waterfall. Holmes had won the argument, he told me coldly. And that was all that he would tell me.
Holmes and I were friends again, and soon I began helping him with new cases. It was just like old times. I am afraid that I often left my wife alone, and I did not give enough time to my patients, but I was happy to see Holmes interested and busy.
One day he gave me his cocaine-bottle. 'Take it, doctor,' he said. 'I do not need it any more.'
I was very pleased indeed at this news, and only one thing that happened at this time worried me. A woman was killed in Whitechapel, and people began to talk again about Jack the Ripper. I carefully checked where Holmes had been on the night of the murder, and found that he had spent the evening with two famous foreign detectives. I even spoke to them both secretly, and so I was sure that Holmes had not been in Whitechapel that night.
In 1890 I decided that I must begin to spend less time with Holmes. I wanted to be a success as a doctor, and I knew that I was not working hard enough for that. Mary and I moved to a new house, further from Baker Street.
There was another change, too. ACD's story, A Study in Scarlet, which had failed in this country, was a big success in America, and he began to write about more of Holmes's cases. To my surprise, Holmes quickly agreed to let him do this. He had been angry when he first read A Study in Scarlet, but now he seemed amused by what ACD was doing.
1891 began, and life for me was calm and happy. I was working hard, and I had little time to spend with Holmes. Jack the Ripper was a thing of the past, as forgotten as yesterday's newspapers, as dead as the women he had murdered. But Jack was not dead. He was only resting, and his rest would soon be over.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 4Moriarty จะตายเป็นทหารและแพทย์ ฉันรู้ว่า คนที่อยู่รอบ ๆ บาดเจ็บในการต่อสู้มักจะรู้สึกปวด ถ้าเขาอยู่ เขาจำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา หลังจากคืนนั้นน่ากลัวใน Whitechapel ผมต้องการว่าคน ในวันถัดไป ฉันตื่นขึ้น และพบตัวเองนอนอยู่ในสวน นาฬิกาและเงินของฉันหายไปไหน และมีเย็น และสกปรก ฉันรู้ว่า ฉันได้ใช้เวลาหลายชั่วโมงดื่ม แต่ผมไม่รู้ที่ฉันได้ หรือได้เกิดขึ้นกับฉันฉันไม่ต้องไปที่ถนนเบเกอร์ เนื่องจากกลัวว่า จะเป็นโฮลมส์มี แต่ต้องอาบน้ำและเสื้อผ้าที่แห้ง ในสุด ฉันจ่ายแท็กซี่โปรแกรมควบคุมการเคาะประตู บ้านว่างเปล่า ดังนั้นฉันก็ในมีโทรเลขจากโฮลมส์ กำลังมีหนีเรา ก็ว่า 'เขาพยายามออกนอกประเทศ แต่ฉันตามเขา' ผมไม่รู้ว่าจะคิด ฉันถูกบ้า หรือถูกเพื่อนดีที่สุดของฉัน คนที่ฉันได้ทำงานกับหลายปี ฆาตกรว่า เย็น ฆาตกรรมใน Whitechapel ของหญิงสาวเรียกมารีย์ Kelly มีรายงานในหนังสือพิมพ์ ฆาตกรรมนี้ได้เลือดมาก น่ากลัวยิ่งกว่าใด ๆ ที่เกิดก่อน เป็นชัดเจนว่า เป็นการทำงานของแจ็คเดอะริปเปอร์ผมยังได้อ่านรายงานหนังสือพิมพ์ฆ่าเมื่อมาถึง Lestrade'ดีเย็น แพทย์ เขากล่าวว่า 'ฉันจะชอบคำกับมิสเตอร์โฮลมส์'ผมไม่รู้พูด ตำรวจแล้วทราบว่าโฮลมส์ทำแล้ว Lestrade เห็นโทรเลข เบิกค่า และอ่าน 'ทำงานปิดวันหยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ คือ "เขากล่าวว่า ' เราต้องทำงานเพื่อการครองชีพ เราได้มีเพียงพอของนายโฮลมส์และชนิดของเขาให้ตำรวจช่วย ''เดี๋ยวนี้แหล่ะ ผมพูด ' โฮลมส์ถูก มีการฆาตกรรมในคืนที่เขาบอกเราว่า จะมีการ 'Lestrade หัวเราะ ' โอ้ ใช่ มีถูกสังหารทั้งหมดสิทธิ์ เรามีหลายร้อยของตำรวจในพื้นที่บนท้องถนน แต่เราไม่หยุดฆ่า หรือจับปืนที่ ตำรวจได้ทุก_ยกเว้นมุมเล็ก ๆ ของ Whitechapel ที่หญิงสาวเสียชีวิต 'เขาพูดเสียงต่ำในขณะที่เขายังคง, "พันธุ์อะไรเช่นนั้น มันจะเป็นวันก่อนฉันกินเนื้ออีกคุณโชคคุณไม่เห็นเธอ แพทย์ เราได้ให้สิ่งเลวร้ายที่สุดของทั้งหมดออกของหนังสือพิมพ์ แต่ฉันสามารถบอกคุณ หญิงสาวตั้งครรภ์ได้ เขาตัดแต่ง และเขาตัดค่าเด็ก เกินไป.'ผมรู้สึกว่ามือเย็นสัมผัสฉัน 'เขาจะฆ่าสองคืนนี้ ' "อะไรนะ"' โอ้ ไม่ ทำการจับเขา? "' เราทำอะไร ไม่มีใครกรี๊ดได้ยิน หรือเห็นอะไรก็ ' เขาดูอีกครั้งในการส่งโทรเลข "ที่นี้"M"" เขาถาม 'โอ้ เขาแค่หมายถึง ฆาตกร ผมพูดหลังจาก Lestrade ซ้าย พยายามอย่างหนักคิดว่า วิธีอื่นของอธิบายว่า ฉันได้เห็นคืนนั้น ฉันได้เห็นโฮลมส์ตัดค่าตัว แต่ฉันไม่เห็นเขาฆ่าหญิงสาว วิธีสามารถเพื่อนรักเป็นนักฆ่าที่น่ากลัวนี้ บางทีมันเป็นส่วนหนึ่งของแผนฉลาดบางที่ยังไม่เข้าใจบางวันฉันคิดว่า ฉันได้พบคำตอบปัญหา แต่แล้ว การส่งโทรเลขมาจากโฮลมส์ ที่ได้ตอนนี้ในสวิตเซอร์แลนด์ มันกล่าวว่า ฉันยิ่ง คืนวันเสาร์ โฮลมส์ 'ก็ฉันรู้ว่า กลัวเห็นเขาอีกครั้ง และความกังวลของฉัน กลับ แข็งแกร่งกว่าที่เคย พระองค์เป็นนักฆ่าที่ หรือไม่ ผมรู้ความจริง - และรวดเร็วขึ้น จะช่วยให้ฉันคิดว่า ชัดเจน ผมเขียนลงสิ่งที่ผมรู้เชอร์ล็อกโฮลมส์เป็นฆาตกร Whitechapel อาร์กิวเมนต์สำหรับ:1 เขาเข้าอยู่ใน Whitechapel คืน พม่า และคนเดียวที่ด้านขวาครั้ง2 เมื่อพระองค์ออกจากลอนดอน หรือผมกับเขา มีฆาตกรไม่3 เขาสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขาได้อย่างง่ายดาย4 เขาเรียนแพทย์ นอกจากนี้เขาได้อย่างง่ายดายสามารถตัดค่าร่างกายในมืด5 เขารู้ถนนหนทางและหลา Whitechapel ดี6 เขาสามารถหนีจากตำรวจเนื่องจากเขารู้แผนของพวกเขา - อันที่จริง เขาทำให้แผนของพวกเขาอาร์กิวเมนต์กับ:1 เขาใช้ชีวิตต่อสู้อาชญากรรม2 ฉันรู้ว่าเพื่อนของฉัน รู้ว่า เขาไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้เมื่ออ่านสิ่งที่ผมได้เขียน ฉันเริ่มสงสัยว่าดีผมรู้ว่าโฮลมส์ ไม่ได้เขาจริง ๆ ต่อสู้กับอาชญากรรมหรือไม่ เขาเอากรณีเนื่องจากพวกเขาสนใจเขา ไม่ได้ เพราะเขาขี้เกียจอาชญากรรม มันเป็นเพียงเกมเขา เขาสู้อาชญากรรมตลกตัวเอง ก็ตอนนี้ดึก ผมเหนื่อยชะมัด แต่ฉันรู้ว่า ฉันได้ตัดสินใจจะทำอย่างไรก่อนที่โฮลมส์กลับมา ทันใดนั้น เป็นผมวางไปในเก้าอี้ของฉัน ครึ่งหลับ ภาพน่ากลัวของโฮลมส์ ตัดค่าร่างกายของหญิงสาวที่ปรากฏก่อนที่ตาของฉันอีกครั้ง แล้ว รู้สุดท้าย ไม่ว่าฉันได้เห็นเขาทำ แต่อย่างไรเขาก็ทำมันได้ ที่มองหาร้านอาหารเย็นบนใบหน้าของเขา วิธีการเขาสร้างเป็นเขาทำงาน คนที่ไม่ที่ไม่ทำอะไรวันถัดไปผมบรรจุกระเป๋า และย้ายไปยังโรงแรม คืนนั้นฉันขอแมรี่มีอาหารมื้อเย็นกับฉัน ฉันบอกเธอว่า ฉันไม่สามารถนอนในขณะที่เธออยู่คนเดียวในลอนดอน และฆาตกร Whitechapel ก็สามารถฆ่าอีกด้วย ฉันถามเธอจะแต่งงานกับฉันเร็วกว่าที่เราได้วางแผนไว้ เธอหัวเราะ และกล่าวว่า เธอไม่กลัวของฆาตกร เขาไม่เคยฆ่าผู้หญิงเช่นเธอ แต่เธอจะแต่งงานกับผมโดยเร็วที่สุด ก็ เพราะดูกังวลมาก และไม่มีความสุขแล้ว ผมเขียนจดหมายให้โฮลมส์"ผมเสียใจที่ผมไม่ยินดีต้อนรับคุณบ้าน ที่ผมเขียน, ' แต่ฉันมีเหตุผลที่ เหตุผลดีที่สุดในโลก แมรี่และจะแต่งงาน เธอไม่ได้กลัว โดยฆาตกรรมที่น่ากลัวใน Whitechapel และจะรู้สึกปลอดภัยที่ฉันเคียงข้างเธอ' ก็ดีจะได้ยินจากคุณศาสตราจารย์ Moriarty เสีย แน่นอนหวังจะได้ยินเรื่องตายเต็มจากคุณ' Mary และจะใช้เวลาเดินทางเพียงเล็กน้อย กรุณาเขียนฉันคลับลอนดอนของฉัน.'หลายวันต่อมา แมรี่และได้แต่งงานแล้ว และเราจากลอนดอน ในเมืองเล็ก ๆ เงียบสงบบายเดอะซี กับแมรี่โดยด้านข้างของฉัน ฉันรู้สึกแข็งแรงพอที่จะเผชิญการจริงน่ากลัว เกี่ยวกับโฮลมส์ และคิดว่าผมทำได้ ฉันไม่สามารถไปตำรวจกับเรื่องราวของฉัน พวกเขาจะคิดว่า ผมบ้า ตัดสินใจว่า ผมจะต้องดูโฮลมส์อย่างระมัดระวัง เท่านั้น ฉันไม่สามารถหยุดเขาฆ่าอีกเมื่อฉันกลับไปลอนดอน พบจดหมายจากโฮลมส์รอฉันที่คลับของฉัน เขาบอกว่า เขากำลังจะรัสเซีย การทำงานกรณีฆาตกรรมที่แปลกประหลาด และน่าตื่นเต้น"ผมเบื่อกับลอนดอน ขณะที่แจ็คเดอะริปเปอร์จะตาย เขาเขียน ' ทีอาชญากรต่างชาติได้เพิ่มเติมให้ฉัน จะไม่กลับไปลอนดอนในเวลานั้น โปรดแจ้งฉันวันที่ใหม่อยู่ "หลังจากอ่านข้อความนี้ ฉันได้มีความสุขกว่าได้หลายสัปดาห์ แมรี่และวันหยุดของเราเสร็จแล้ว และย้ายไปบ้านในลอนดอน ไม่ไกลจากถนนพญาไท ผมยุ่งอยู่กับงานเป็นแพทย์ และพวกเราอาศัยอยู่อย่างเงียบ ๆ และอย่างมีความสุขร่วมกันระหว่างนี้ ผมได้ส่งจดหมายสองยอดเยี่ยม โดยโฮลมส์เขาได้นำงานของเขาในรัสเซียลึกลับไปสิ้นสุดที่ประสบความสำเร็จ และได้ไปจากรัสเซียจังซีลอน ที่เป็นชากระถางต้นไม้รวยตาย sudden เสนอเขาสนใจและความตื่นเต้นที่เขาต้องการ โฮลมส์ที่เขียนตัวอักษรเหล่านี้ให้ฉันแต่เพียงแห่งเช่นเดิมโฮลมส์ที่ฉันรู้'เขาเป็นอันตรายเมื่อเขาเบื่อ และใช้โคเคน ฉันคิดว่า 'เมื่อเขามีความสุขกับงานของเขา ลอนดอนได้ปลอดภัย'วันหนึ่งในเดือนมีนาคม ฉันเดินไปตามถนนสาธร ฉันเห็นไฟในหน้าต่างของโฮลมส์ และรู้ว่า เขารับ ยิ้มใน และเขายินดีฉันเหมือนเพื่อนเก่าที่รักเคย ทุกเย็นเรานั่ง โดยไฟ และเขาบอกฉันทุกอย่างที่เกิดในรัสเซียและจังซีลอน แต่สิ่งผมอยากจะได้ยินเกี่ยวกับคือ ความตายของ Moriarty และว่า เขากล่าวว่า ไม่คำเดียวในที่สุด ผมสามารถรอไม่'ฉันรักโฮลมส์ ผมพูด 'ก็เกือบเที่ยงคืน และคุณยังไม่บอกวิธี Moriarty ตาย'ครั้งหน้าไปสีขาว และตาของเขากลายเป็นถาวรในการจ้อง เขานั่งเงียบ และ unmoving เป็นวินาทีที่ผ่านไปแล้วเขากล่าวว่า, "ฉันขอ Watson ผมคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างกับกรณีของฉันสุดท้าย อะไรนะ? " 'Moriarty ฉันซ้ำ 'คุณไม่บอกว่า เขาเสียชีวิต' 'เขาได้หายไป เขากล่าวว่า 'ที่ได้ทั้งหมดที่ทุกคนต้องรู้เขา'ผมถามเขาบอกฉันเพิ่มเติม และพบว่า เขาประชุมกับ Moriarty ได้ในสวิตเซอร์แลนด์ บนเส้นทางแคบด้านบนน้ำตกที่มีชื่อเสียง โฮลมส์มีชนะอาร์กิวเมนต์ เขาบอก coldly และที่เป็นที่เขาจะบอกฉันโฮลมส์และได้เพื่อนอีก และเร็ว ๆ นี้ ผมเริ่มช่วยเขากับกรณีและปัญหาใหม่ ก็เหมือนเวลาเก่า ฉันกลัวว่า ฉันมักจะทิ้งภรรยาคนเดียว และฉันไม่ได้ให้เวลาเพียงพอกับผู้ป่วยของฉัน แต่ผมยินดีดูโฮลมส์สนใจ และว่างวันหนึ่งเขาให้ฉันขวดโคเคนของเขา 'นำ แพทย์ เขากล่าวว่า 'ฉันไม่ต้องมันอีก'ผมยินดีจริง ๆ ที่ข่าวนี้ และสิ่งเดียวที่เกิดขึ้นในขณะนี้ห่วงฉัน ผู้หญิงถูกฆ่าใน Whitechapel และคนเริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับแจ็คเดอะริปเปอร์ ผมตรวจที่โฮลมส์ได้รับในเวลากลางคืนฆ่า และพบว่า เขาได้ใช้เวลากับสองนักสืบต่างมีชื่อเสียง ฉันได้พูดกับพวกเขาทั้งสองแอบ และดังนั้น ผมว่า โฮลมส์ไม่ได้อยู่ใน Whitechapel คืนแน่ใน 1890 ที่ฉันตัดสินใจว่า ต้องเริ่มต้นใช้เวลาน้อยกับโฮลมส์ ฉันอยากจะประสบความสำเร็จเป็นแพทย์ และฉันรู้ว่า ฉันไม่ทำงานหนักพอสำหรับการ แมรี่และย้ายไปบ้านใหม่ หวถนนพญาไทมีการเปลี่ยนแปลงอื่น เกินไป เรื่องราวของ ACD ศึกษา A สีแดง ซึ่งมีการล้มเหลวในประเทศนี้ ความสำเร็จในอเมริกา และเริ่มเขียนเกี่ยวกับกรณีของโฮลมส์เพิ่มเติม จะแปลกใจของฉัน โฮลมส์เร็วตกลงจะปล่อยให้เขาทำเช่นนี้ เขาเคยโกรธเมื่อก่อนอ่านศึกษา A สีแดง แต่ตอนนี้ เขาดูเหมือนเรา โดย ACD ได้ทำอะไร1891 เริ่ม แล้วชีวิตฉันเงียบสงบ และมีความสุข ผมทำงานหนัก และฉันมีเวลาน้อยจะใช้จ่ายกับโฮลมส์ แจ็คเดอะริปเปอร์เป็นสิ่งของผ่านมา เป็นลืมเป็นหนังสือพิมพ์ของเมื่อวานนี้ คนตายที่ผู้หญิงเขามีฆาตกรรม แต่แจ็คก็ไม่ตาย เฉพาะพัก และเร็ว ๆ นี้จะของเขาเหลือเกิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 4 อริอาร์ตี้จะตายในฐานะที่เป็นทหารและแพทย์ฉันรู้ว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บมากนักในการต่อสู้มักจะรู้สึกไม่มีความเจ็บปวด ถ้าเขามีชีวิตอยู่เขาจำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับเขา หลังจากคืนนั้นที่น่ากลัวใน Whitechapel ผมก็เหมือนคนที่ วันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสวนสาธารณะ นาฬิกาและเงินของฉันของฉันได้หายไปและฉันก็เย็นและสกปรก ฉันรู้ว่าฉันได้ใช้เวลาหลายชั่วโมงดื่ม แต่ผมไม่ทราบว่าผมได้รับหรือสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับฉัน. ฉันไม่ได้ต้องการที่จะไปถนนเบเกอร์เพราะผมกลัวว่าโฮล์มส์จะมี แต่ผมจำเป็นต้องมี อาบน้ำและเสื้อผ้าที่แห้ง ในท้ายที่สุดแล้วผมได้ขับรถแท็กซี่ที่จะเคาะประตู บ้านเป็นที่ว่างเปล่าดังนั้นฉันไปใน. มีโทรเลขจากโฮล์มส์เป็น 'เอ็มได้หนีเรา' ก็กล่าวว่า เขาพยายามที่จะออกจากประเทศ แต่ฉันตามเขา. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่คิด คือผมบ้าหรือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนที่ผมเคยร่วมงานกับหลายปีเพื่อเป็นฆาตกร? เย็นวันนั้นฆาตกรรมใน Whitechapel ของหญิงสาวคนหนึ่งที่เรียกว่าแมรี่เคลลี่มีรายงานในหนังสือพิมพ์ การฆาตกรรมครั้งนี้เป็นเลือดมากขึ้นน่ากลัวมากขึ้นกว่าที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันเห็นได้ชัดว่ามันเป็นผลงานของแจ็คเดอะริปเปอร์. ผมก็ยังอ่านรายงานของหนังสือพิมพ์ของการฆาตกรรมเมื่อมาถึงเลสเตรด. 'เย็นดีหมอ "เขากล่าวว่า 'ฉันต้องการคำกับนายโฮล์มส์.' ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด ตำรวจไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่โฮล์มส์เคยทำมา? จากนั้นเลสเตรดเห็นโทรเลขที่หยิบมันขึ้นมาและอ่านมัน 'วิ่งออกสำหรับวันหยุดเล็ก ๆ น้อย ๆ เขา? เขากล่าวว่า 'บางอย่างที่เราต้องทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพ เราได้มีเพียงพอของนายโฮล์มส์และชนิดของความช่วยเหลือเขาให้ตำรวจ. ' 'มาตอนนี้ "ผมบอกว่า 'โฮล์มส์ที่ถูกต้อง มีการฆาตกรรมอยู่ในคืนที่เขาบอกกับเราว่าจะมี. เลสเตรดหัวเราะ 'โอ้ใช่ มีการฆาตกรรมเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เรามีหลายร้อยตำรวจบนถนน แต่เราไม่สามารถหยุดการฆาตกรรมหรือจับตัวฆาตกร ตำรวจได้ทุกที่ยกเว้น _ มุมเล็ก ๆ ของไวท์สาวที่เสียชีวิต. ' เขาพูดด้วยเสียงที่ต่ำที่สุดเท่าที่เขายังคง "ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ มันจะเป็นวันก่อนที่ผมจะสามารถที่จะกินเนื้ออีกครั้ง. คุณโชคดีคุณไม่ได้เห็นเธอแพทย์ เราต้องให้สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมดจากหนังสือพิมพ์ แต่ผมสามารถบอกคุณได้ หญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เขาตัดเธอขึ้นและเขาตัดขึ้นทารกด้วย. ' ฉันรู้สึกสัมผัสมือเย็นฉัน 'เขาจะฆ่าสองครั้งในคืนนี้. . 'คุณพูดไม่อะไร?' 'โอ้ไม่มีอะไร คุณจะทำอะไรที่จะจับเขา? ' 'เราสามารถทำอะไร? ไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องหรือเห็นอะไร. เขามองอีกครั้งที่โทรเลข 'ใครคือ "เอ็ม"? เขาถาม 'โอ้เขาก็หมายความว่าฆาตกร' ฉันกล่าว. หลังจากที่เลสเตรดซ้ายที่ฉันพยายามอย่างหนักที่จะคิดว่าบางวิธีอื่น ๆ ในการอธิบายสิ่งที่ผมได้เห็นในคืนนั้น ฉันได้เห็นโฮล์มส์ตัดร่างกาย แต่ผมไม่ได้เห็นเขาฆ่าสาว วิธีเพื่อนรักของฉันอาจจะเป็นแบบนี้นักฆ่าที่น่ากลัว? บางทีมันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ชาญฉลาดที่ฉันไม่เข้าใจ. สำหรับบางวันฉันคิดว่าฉันได้พบคำตอบในการแก้ไขปัญหา แต่แล้วโทรเลขมาจากโฮล์มส์ที่เป็นอยู่ในขณะนี้วิตเซอร์แลนด์ มันบอกว่า 'M เป็นไม่มาก กลับเสาร์ โฮล์มส์. ทันใดนั้นผมตระหนักว่าผมกลัวของการได้เห็นเขาอีกครั้งและกังวลของฉันกลับมาแข็งแกร่งกว่าที่เคย เขาเป็นนักฆ่าหรือไม่? ผมต้องทราบความจริง - และรวดเร็ว จะช่วยให้ฉันคิดอย่างชัดเจนผมเขียนลงสิ่งที่ผมรู้ว่า. คือ Sherlock Holmes ฆาตกรไวท์? ข้อโต้แย้ง: 1. เขาเป็นใน Whitechapel ในคืนของการฆาตกรรมและคนเดียวในเวลาที่เหมาะสม2 เมื่อเขาออกจากลอนดอนหรือผมก็อยู่กับเขามีการฆาตกรรม no. 3 เขาสามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาได้อย่างง่ายดาย. 4 เขาเรียนแพทย์ เขาสามารถตัดได้อย่างง่ายดายขึ้นในร่างกายในที่มืด. 5 เขารู้เลนและหลาไวท์ดี. 6 เขาสามารถหลบหนีจากตำรวจเพราะเขารู้ว่าแผนการของพวกเขา - จริง ๆ เขาทำให้แผนการของพวกเขา. มีปากเสียงกับ: 1 เขาใช้เวลาของเขา ชีวิตการต่อสู้อาชญากรรม. 2 ฉันรู้ว่าเพื่อนของฉัน ฉันรู้ว่าเขาไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้. เมื่อฉันอ่านสิ่งที่ฉันได้เขียนผมเริ่มสงสัยวิธีที่ดีที่ผมรู้ว่าโฮล์มส์ ไม่เขาจริงๆต่อสู้กับอาชญากรรม? เขาเอากรณีเพราะพวกเขาสนใจเขาไม่ได้เพราะเขาเกลียดอาชญากรรม มันเป็นเพียงแค่เกมกับเขา เขาต่อสู้กับอาชญากรรมที่ชอบใจตัวเอง ตอนนี้มันเป็นช่วงดึก ผมเหนื่อยชะมัด แต่ฉันรู้ว่าฉันจะต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรก่อนที่โฮล์มส์กลับมา ทันใดนั้นขณะที่ผมวางกลับในเก้าอี้ของฉันครึ่งหลับภาพที่น่ากลัวของโฮล์มส์ตัดร่างของหญิงสาวที่ปรากฏอีกครั้งก่อนที่ตาของฉัน แล้วในที่สุดผมรู้ว่า มันก็ไม่ได้สิ่งที่ฉันได้เห็นเขาทำ แต่วิธีการที่เขาได้ทำมัน ที่มีลักษณะของสวนสนุกเย็นบนใบหน้าของเขา วิธีที่เขาร้องเพลงในขณะที่เขาทำงาน คนที่จะทำอย่างนั้นสามารถทำอะไร. วันรุ่งขึ้นฉันบรรจุถุงของฉันและย้ายเข้าไปอยู่ในโรงแรม เย็นวันนั้นผมถามแมรี่จะมีอาหารค่ำกับฉัน ฉันบอกเธอว่าฉันไม่สามารถนอนในขณะที่เธออาศัยอยู่คนเดียวในกรุงลอนดอนและฆาตกรไวท์เป็นอิสระที่จะฆ่าอีกครั้ง ฉันขอให้เธอแต่งงานกับฉันเร็วกว่าที่เราได้วางแผนไว้แล้ว เธอหัวเราะและบอกว่าเธอไม่กลัวฆาตกร เขาไม่เคยฆ่าผู้หญิงอย่างเธอ แต่เธอจะแต่งงานกับฉันโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่เธอบอกว่าเพราะผมมองกังวลและไม่มีความสุข. แล้วฉันจะเขียนจดหมายถึงโฮล์มส์. 'ฉันขอโทษที่ฉันไม่สามารถต้อนรับคุณบ้าน' ผมเขียน 'แต่ฉันมีเหตุผล สำหรับว่าเหตุผลที่ดีที่สุดในโลก แมรี่และฉันจะแต่งงาน เธอเป็นคนที่กลัวไม่ดีโดยผู้ฆาตกรรมอันยิ่งใหญ่ใน Whitechapel และจะรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นในขณะนี้ว่าฉันอยู่เคียงข้างเธอ. 'มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่จะได้ยินจากคุณว่าศาสตราจารย์โมริจะตาย แน่นอนผมหวังว่าจะได้ยินเรื่องเต็มของการเสียชีวิตของเขาจากคุณ. 'แมรี่และผมจะใช้เวลาเพียงเล็กน้อยในการเดินทาง กรุณาเขียนถึงเราได้ที่สโมสรลอนดอนฉัน. ' หลายวันต่อมาแมรี่และฉันกำลังจะแต่งงานและเราออกจากลอนดอน ในเมืองที่เงียบสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ ริมทะเลกับแมรี่โดยด้านข้างของฉันฉันรู้สึกแข็งแรงพอที่จะเผชิญหน้ากับความจริงอันยิ่งใหญ่เกี่ยวกับโฮล์มส์และคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผมต้องทำ ฉันไม่สามารถไปให้ตำรวจที่มีเรื่องราวของฉัน พวกเขาจะคิดว่าผมบ้า ผมตัดสินใจว่าผมจะต้องดูอย่างรอบคอบโฮล์มส์ เดียวที่ฉันจะหยุดเขาฆ่าอีกครั้ง. เมื่อผมกลับไปลอนดอนผมพบจดหมายจากโฮล์มส์รอคอยผมที่สโมสรของฉัน เขาบอกผมว่าเขากำลังจะไปรัสเซียในการทำงานกับคดีฆาตกรรมที่แปลกและน่าตื่นเต้น. 'ผมเบื่อกับลอนดอนในขณะนี้ว่าแจ็คเดอะริปเปอร์ตาย' เขาเขียน 'บางทีความผิดทางอาญาต่างประเทศมีมากขึ้นจะให้ฉัน ฉันจะไม่กลับไปลอนดอนในบางเวลา กรุณาแจ้งผมที่อยู่ใหม่ของคุณ. หลังจากอ่านข้อความนี้ผมก็มีความสุขกว่าที่ฉันได้รับเป็นเวลาหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา แมรี่และฉันเสร็จวันหยุดของเราและย้ายไปที่บ้านในกรุงลอนดอนไม่ไกลจากถนนเบเกอร์ ผมก็ยุ่งอยู่กับการทำงานของฉันเป็นแพทย์และเราอาศัยอยู่อย่างเงียบ ๆ และมีความสุขด้วยกัน. ในช่วงเวลานี้ผมถูกส่งตัวอักษรสองตัวที่ยอดเยี่ยมโดยโฮล์มส์. เขาได้นำงานของเขาในความลึกลับของรัสเซียที่จะสิ้นสุดประสบความสำเร็จและได้หายไปจากรัสเซียไปยัง ประเทศศรีลังกาที่เสียชีวิตอย่างกะทันหันของที่อุดมไปด้วยชาชาวไร่เขาเสนอที่น่าสนใจและความตื่นเต้นที่เขาต้องการ โฮล์มส์ที่เขียนตัวอักษรเหล่านี้ให้ฉันฟังเหมือนโฮล์มส์เก่าที่ผมรู้ว่า. 'เขาเป็นอันตรายเมื่อเขาเบื่อและใช้โคเคน' ฉันคิดว่า 'เมื่อเขามีความสุขกับการทำงานของเขาในกรุงลอนดอนมีความปลอดภัย. วันหนึ่งในเดือนมีนาคมที่ผมเดินไปตามถนนเบเกอร์ผมเห็นแสงในหน้าต่างของโฮล์มส์และรู้ว่าเขาได้กลับมา ผมไปในและเขายินดีกับฉันเหมือนเพื่อนเก่าที่รักของเขาได้รับ ตอนเย็นทั้งหมดที่เรานั่งอยู่ด้วยไฟและเขาบอกผมว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในรัสเซียและประเทศศรีลังกา แต่สิ่งที่ผมอยากจะได้ยินเกี่ยวกับความตายของอริอาร์ตี้และเกี่ยวกับการที่เขากล่าวว่าไม่ได้คำเดียว. ที่สุดท้ายที่ผมจะไม่รออีกต่อไป. 'โฮล์มส์ที่รักของฉัน' ฉันกล่าวว่า 'มันเกือบจะเที่ยงคืนและคุณยังไม่ได้บอกฉันว่าเสียชีวิตอริอาร์ตี้' ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นใบหน้าของเขาไปสีขาวและดวงตาของเขากลายเป็นที่จ้องมองการแก้ไขใน เขานั่งเงียบและ unmoving เป็นวินาทีที่ผ่านมา. แล้วเขาก็พูดว่า 'ฉันขอโทษวัตสัน ฉันคิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างจะทำอย่างไรกับกรณีล่าสุดของฉัน คุณพูดว่าอะไร? 'อริอาร์ตี้' ฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก 'คุณยังไม่ได้บอกฉันว่าเขาเสียชีวิต. 'เขาได้หายไป "เขากล่าวว่า 'นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการที่จะรู้เกี่ยวกับเขา.' ฉันถามเขาจะบอกฉันมากขึ้นและพบว่าการประชุมครั้งสุดท้ายของเขากับอริอาร์ตี้ได้รับในวิตเซอร์แลนด์บนเส้นทางแคบ ๆ เหนือน้ำตกที่มีชื่อเสียง โฮล์มส์ได้รับรางวัลการโต้แย้งเขาบอกผมอย่างเย็นชา และนั่นก็คือสิ่งที่เขาจะบอกฉัน. โฮล์มส์และฉันเป็นเพื่อนอีกครั้งและเร็ว ๆ นี้ผมเริ่มที่การช่วยให้เขามีผู้ป่วยรายใหม่ มันเป็นเหมือนครั้งเก่า ฉันกลัวว่าฉันมักจะทิ้งภรรยาของฉันคนเดียวและผมไม่ได้ให้เวลาพอที่จะให้ผู้ป่วยของฉัน แต่ฉันก็มีความสุขที่จะเห็นโฮล์มส์มีความสนใจและไม่ว่าง. วันหนึ่งเขาให้ฉันโคเคนขวดของเขา 'เอามันหมอ "เขากล่าวว่า "ผมไม่จำเป็นต้องใด ๆ เพิ่มเติม. ผมยินดีมากที่จริงข่าวนี้และมีเพียงสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้เป็นห่วงฉัน ผู้หญิงที่ถูกฆ่าตายในไวท์และคนเริ่มที่จะพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับแจ็คเดอะริปเปอร์ ฉันอย่างตรวจสอบที่โฮล์มส์ได้รับในคืนที่เกิดการฆาตกรรมและพบว่าเขาได้ใช้เวลาช่วงเย็นที่มีสองนักสืบที่มีชื่อเสียงจากต่างประเทศ ฉันก็พูดกับพวกเขาทั้งสองแอบและอื่น ๆ ผมมั่นใจว่าโฮล์มส์ไม่ได้อยู่ในไวท์คืนนั้น. ใน 1890 ฉันตัดสินใจว่าฉันจะต้องเริ่มต้นที่จะใช้เวลาน้อยกับโฮล์มส์ ฉันต้องการที่จะประสบความสำเร็จในฐานะที่เป็นหมอและฉันรู้ว่าฉันไม่ได้ทำงานหนักพอสำหรับการที่ แมรี่และผมย้ายไปอยู่บ้านใหม่ห่างจากถนนเบเกอร์. ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอีกมากเกินไป เรื่องราวของ ACD ศึกษาในสีแดงซึ่งล้มเหลวในประเทศนี้เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในอเมริกาและเขาเริ่มที่จะเขียนเกี่ยวกับกรณีอื่น ๆ จากโฮล์มส์ ที่แปลกใจของโฮล์มส์ได้อย่างรวดเร็วเห็นด้วยที่จะให้เขาทำเช่นนี้ เขาได้รับโกรธเมื่อแรกที่เขาอ่านการศึกษาในสีแดง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาสนุกกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ ACD. 1891 เริ่มและชีวิตสำหรับฉันคือความสงบและมีความสุข ผมทำงานอย่างหนักและผมมีเวลาน้อยที่จะใช้จ่ายกับโฮล์มส์ แจ็คเดอะริปเปอร์เป็นสิ่งที่ผ่านมาในขณะที่ลืมหนังสือพิมพ์เมื่อวานนี้เป็นตายเป็นผู้หญิงที่เขาเคยฆ่า แต่แจ็คยังไม่ตาย เขาได้รับการพักผ่อนเท่านั้นและส่วนที่เหลือของเขาเร็ว ๆ นี้จะถูกกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 4

" ตายแล้ว
เป็นทหารและเป็นหมอ ผมรู้ว่าคนที่บาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้มักจะไม่รู้สึกเจ็บปวด ถ้าเขามีชีวิตอยู่ เขาจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา หลังจากคืนที่น่ากลัวในไวท์ชาเพล ฉันชอบผู้ชายคนนั้น วันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่ในสวนสาธารณะ นาฬิกาของฉัน และเงินของฉันได้หายไปและฉันหนาว และสกปรกฉันรู้ว่าฉันได้ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการดื่ม แต่ฉันไม่ทราบว่าฉันได้ หรือ เกิดอะไรขึ้นกับฉัน .
ผมไม่ได้ต้องการไปที่ถนนเบเกอร์ เพราะผมกลัวว่า โฮล์มส์ก็มี แต่ฉันต้องการอาบน้ำและผ้าแห้ง ในที่สุด ฉันจ่ายให้คนขับรถแท็กซี่ไปเคาะประตู บ้านก็ว่างเปล่า ฉันเดินเข้าไป
มีโทรเลขจากโฮล์มส์’ M ได้หนีเรา , ก็กล่าวว่า .เขาพยายามจะหนีออกนอกประเทศ แต่ฉันตามเขาไป ฉัน ไม่รู้ ว่า จะ คิด คิด คิด ฉันบ้าหรือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม คนที่ผมเคยทำงานมาหลายปี หลายคนเป็นฆาตกร
ตอนเย็นว่า คดีฆาตกรรมที่ฆาตกรเป็นผู้หญิงชื่อ แมรี่ เคลลี่ถูกรายงานในหนังสือพิมพ์ การฆาตกรรมครั้งนี้เลือดมากขึ้นน่ากลัวกว่าที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนมันชัดเจนว่าเป็นฝีมือของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ .
ผมยังอ่านหนังสือพิมพ์รายงานของการฆาตกรรมเมื่อเลสตราดมาถึง
ความดีเย็น , หมอ , ' ' เขากล่าวว่า ฉันต้องการพูดกับคุณโฮล์มส์ '
ฉันไม่รู้จะพูดยังไง แล้วตำรวจรู้แล้วว่า โฮล์มส์ ได้สำเร็จ
จากนั้นเลสตราดเห็นโทรเลข หยิบมันขึ้นมาและอ่านมันแล้ว . . . วิ่งออกสำหรับวันหยุด น้อยเป็นเขา ? เขากล่าวว่า' พวกเราบางคนก็ต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ เราได้มีเพียงพอของโฮมส์และก็ช่วยเขาให้ตำรวจ มาตอนนี้ '
' ผมพูด ' โฮล์มส์ถูก เขาถูกฆ่าในคืนที่เค้าบอกเราว่าจะมี '
' เลสเตรด หัวเราะ โอ้ ใช่ เขาถูกฆ่าก็ได้ เรามีหลายร้อยของตำรวจบนถนน แต่เราไม่สามารถหยุดการฆ่าหรือจับฆาตกรตำรวจอยู่ทุกที่เลย _ ยกเว้นมุมเล็ก ๆของฆาตกรที่เด็กผู้หญิงคนนั้นตาย '
เขาพูดในเสียงต่ำ ในขณะที่เขายังคง ' ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน มันจะเป็นวันก่อนที่ผมจะกินเนื้ออีก .
คุณโชคดีที่คุณไม่ได้เจอหมอ เราต้องเก็บเรื่องที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมดออกมาจากหนังสือพิมพ์ แต่ฉันสามารถบอกคุณได้ สาวท้อง เขาหั่นเธอ เขาตัดขึ้นทารกด้วย '
ผมรู้สึกว่ามือเย็นสัมผัสฉัน เขาจะฆ่าสองครั้งในคืนนี้ . . . ' ' คุณพูดเรื่องอะไร ?
โอ้ ไม่มีอะไร คุณกำลังทำอะไรที่จะจับเขา ?
'what เราจะทำอะไรได้ล่ะ ? ไม่มีใครได้ยินเสียงหรือเห็นอะไร เขาดูโทรเลข . ใครคือ " M " ? ' เขาถาม โอ้ เขาก็แค่หมายความว่า ฆาตกร ' ผมพูด
หลังจากเลสตราดทิ้ง , ฉันพยายามที่จะคิดหาวิธีอื่น ๆของการอธิบายสิ่งที่ฉันได้เห็นในคืนนั้นฉันได้เห็นโฮล์มส์ตัดร่างขึ้นมา แต่ผมไม่เคยเห็นเขาฆ่าผู้หญิง ทำไมเพื่อนรักของฉันจะเป็นนักฆ่าที่น่ากลัวนี้ บางทีมันอาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ฉันไม่ฉลาดเข้าใจ .
หลายวัน ฉันคิดว่าฉันได้พบคำตอบแล้ว แต่แล้วโทรเลขมาถึงจาก โฮล์ม ที่ตอนนี้ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ มันบอกว่า ' ไม่มีอีกต่อไปแล้ว กลับวันเสาร์ โฮล์มส์ '
.ทันใดนั้น ผมก็คิดได้ว่า ผมกลัวที่จะเห็นเขาอีกครั้ง และความกังวลของฉันกลับมาแข็งแกร่งกว่าที่เคย เขาเป็นฆาตกรหรือไม่ ? ฉันต้องรู้จริงและรวดเร็ว ช่วยฉันคิดอย่างชัดเจน ผมเขียนสิ่งที่ผมรู้
เชอร์ล็อค โฮล์มที่ฆาตกรฆาตกร ความคิดเห็นที่ :
1 เขาเป็นฆาตกรในค่ำคืนของฆาตกร และคนเดียวในเวลาที่เหมาะสม .
2 เมื่อเขาออกจากลอนดอนหรือที่ผมกับเขา ไม่มีการฆาตกรรม .
3 เขาสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้อย่างง่ายดาย .
4 เขาเรียนแพทย์ เขาได้อย่างง่ายดายสามารถตัดร่างในที่มืด .
5 เขารู้จักถนนหนทางและหลา WarCry .
6 เขาสามารถหลบหนีจากตำรวจเพราะเขารู้แผนการของพวกเขา - แน่นอน เขาทำให้แผนการของพวกเขา .
ข้อโต้แย้งกับ :
1 เขาใช้ชีวิตของเขาต่อสู้อาชญากรรม
2 ฉันรู้ว่าเพื่อนของฉัน .ฉันรู้ว่าเขาจะไม่ทำสิ่งเหล่านี้
เมื่อฉันอ่านสิ่งที่ฉันเขียน ฉันก็เริ่มสงสัยว่า ฉันรู้ว่า โฮล์มส์ เขาต่อสู้กับอาชญากรรม เขาเอาคดีเพราะพวกเขาสนใจเขา ไม่ใช่เพราะเขาเกลียดอาชญากรรม มันเป็นแค่เกมสำหรับเขา เขาต่อสู้อาชญากรรมที่จะชอบใจตัวเอง ตอนนี้ดึกมากแล้ว ผมโคตรเหนื่อย แต่ผมรู้ว่าผมต้องตัดสินใจว่าอะไรต้องทำก่อน โฮล์มส์กลับมา