The Karen, Kayin, Kariang or Yang p

The Karen, Kayin, Kariang or Yang people (Per Ploan Poe or Ploan in Poe Karen and Pwa Ka Nyaw or Kanyaw in Sgaw Karen; ကညီကလုာ္, pronounced: [kəjɪ̀ɴ lù mjó]; Thai:กะเหรี่ยง or ยาง) refer to a number of Sino-Tibetan language speaking ethnic groups which reside primarily in Karen State, southern and southeastern Burma (Myanmar). The Karen make up approximately 7 percent of the total Burmese population with approximately 5 million people.[5] A large number of Karen have migrated to Thailand, having settled mostly on the Thai–Karen border.
The Karen are often confused with the Red Karen (Karenni), which is one of the tribes of Kayah in Kayah State, Myanmar. One subgroup of the Karenni, the Padaung tribe, are best known for the neck rings worn by the women of this group of people. This tribe resides at the border region of Burma and Thailand.
Some of the Karen, led primarily by the Karen National Union (KNU), have waged a war against the central Burmese government since early 1949. The aim of the KNU at first was independence. Since 1976 the armed group has called for a federal system rather than an independent Karen State.


.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนกะเหรี่ยง กะเหรี่ยง Kariang หรือยาง (ต่อโพ Ploan หรือ Ploan ในท่าโพธิ์กะเหรี่ยง และภาษา ญ้อ Ka Pwa หรือ Kanyaw ใน Sgaw กะเหรี่ยง ကညီကလုာ္ ออกเสียง: [kəjɪ̀ɴ lù mjó]; ยางหรือ Thai:กะเหรี่ยง) หมายถึงจำนวนของตระกูลภาษากลุ่มชาติพันธ์ที่อยู่ในรัฐกะเหรี่ยง ภาคใต้ และตะวันออกเฉียงใต้พม่า (พม่า) หลัก การพูด กะเหรี่ยงแต่งประมาณ 7 เปอร์เซ็นต์ของประชากรพม่ามีประมาณ 5 ล้านคน[5] กะเหรี่ยงเป็นจำนวนมากได้ย้ายไปประเทศไทย มีตัดสินส่วนใหญ่ชายแดนไทย – กะเหรี่ยงกะเหรี่ยงมักสับสนกับกะเหรี่ยงแดง (Karenni), ซึ่งเป็นหนึ่งในชนเผ่าของกะยาในรัฐกะยา พม่า กลุ่มย่อยหนึ่งของ Karenni เผ่า Padaung รู้จักกันดีสำหรับคอแหวนที่สวมใส่ โดยผู้หญิงของคนกลุ่มนี้ เผ่านี้อยู่ในเขตแดนของพม่าและไทยของกะเหรี่ยง นำหลักโดยกะเหรี่ยงแห่งชาติสหภาพ (KNU), มีต่อสู้สงครามกับรัฐบาลกลางพม่าตั้งแต่ 1949 ก่อน จุดมุ่งหมายของ KNU ในตอนแรกคือ ความเป็นอิสระ พ.ศ. 1976 มีเรียกกลุ่มติดอาวุธสำหรับระบบของภาครัฐมากกว่ารัฐกะเหรี่ยงเป็นอิสระ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กะเหรี่ยง Kayin, Kariang หรือคนหยาง (ต่อ Ploan โพหรือ Ploan ในโพกะเหรี่ยงและ Pwa กา Nyaw หรือ Kanyaw ใน Sgaw กะเหรี่ยง; ကညီကလုာ္เด่นชัด [kəjɪɴlù MJO] ไทยกะเหรี่ยงหรือยาง) หมายถึงจำนวนของ บริษัท ซิโน ภาษาพูด -Tibetan กลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ส่วนใหญ่ในรัฐกะเหรี่ยงภาคใต้และตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศพม่า (พม่า) กะเหรี่ยงทำขึ้นประมาณร้อยละ 7 ของประชากรชาวพม่าทั้งหมดมีประมาณ 5 ล้านคน. [5] จำนวนมากของชาวกะเหรี่ยงได้อพยพเข้ามาในประเทศไทยมีการตัดสินส่วนใหญ่ในชายแดนไทยกะเหรี่ยง.
กะเหรี่ยงมักจะสับสนกับกะเหรี่ยงแดง (คะเรนนี) ซึ่งเป็นหนึ่งในชนเผ่าของ Kayah ในรัฐกะยา, พม่า หนึ่งในกลุ่มย่อยของคะเรนนีเผ่า Padaung เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับคอแหวนสวมใส่โดยผู้หญิงของกลุ่มคนนี้ ชนเผ่านี้อาศัยอยู่ในพื้นที่ชายแดนของพม่าและไทย.
บางส่วนของชาวกะเหรี่ยงนำหลักโดยสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง (KNU) ได้เข้าร่วมสงครามกับรัฐบาลพม่ากลางตั้งแต่ต้นปี 1949 โดยมีจุดมุ่งหมายของ KNU ที่เป็นอิสระเป็นครั้งแรก . ตั้งแต่ปี 1976 กลุ่มติดอาวุธได้เรียกร้องให้ระบบของรัฐบาลกลางมากกว่ารัฐกะเหรี่ยงอิสระ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กะเหรี่ยง Kayah , , ยางกะเ ี่ยงหรือคน ( ต่อ ploan โพหรือ ploan ในอำเภอเมืองและกะเหรี่ยงกะภาษาไทญ้อหรือ kanyaw ในကညီကလုာ္กะเหรี่ยงสะกอ ; ออกเสียง : [ K เพลงชาติ J ɪ̀ɴผมù MJ ó ] ; ไทย : กะเหรี่ยงหรือยาง ) หมายถึงจำนวนของชิโนธิเบตภาษากลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงที่อาศัยอยู่เป็นหลัก รัฐพูด ตอนใต้และตะวันออกเฉียงใต้ของพม่า ( พม่า )กะเหรี่ยงทำให้ขึ้นประมาณร้อยละ 7 ของประชากรพม่าทั้งหมด มีประมาณ 5 ล้านคน [ 5 ] จำนวนขนาดใหญ่ของกะเหรี่ยงได้อพยพมาไทย มีจัดการส่วนใหญ่ในไทย - กะเหรี่ยงชายแดน
กะเหรี่ยงมักจะสับสนกับชาวกะเหรี่ยงแดง ( กะเหรี่ยงแดง ) ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลของรัฐกะยาใน รัฐกะยาประเทศพม่า หนึ่งในกลุ่มย่อยของสแกนดิเนเวียหวั่นเกรง , ชนเผ่า ,ที่ดีที่สุดที่รู้จักกันสำหรับคอแหวนสวมใส่โดยผู้หญิงกลุ่มนี้ของคน ชนเผ่านี้อาศัยอยู่ในพื้นที่ชายแดนของพม่าและไทย
บางส่วนของคาเรน , LED เป็นหลัก โดยสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง knu ) ต้องทำศึกสงครามกับรัฐบาลพม่ากลางตั้งแต่ 1949 . จุดมุ่งหมายของสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงที่แรกคือความเป็นอิสระตั้งแต่ปี 1976 กลุ่มติดอาวุธได้เรียกว่าระบบรัฐบาลกลางมากกว่าที่เป็นอิสระ รัฐกะเหรี่ยง