Ricardo's idea that in the long run

Ricardo's idea that in the long run the worker gets only a minimum wage came to be known as the iron law of wages. When the market price of labor rises above the national price a worker can healthy family. As population increases wages fall to their natural price or even below. When the market price of labor is below the natural price misery reduces the working population and wages rise. The long-run tendency is therefore for workers to receive the subsistence minimum. This pessimistic analysts was modified in two ways. First in an industrialized society with expanding capital the wages fund may rise faster than population and hence wages may remain above the subsistence wage for an indefinite period. Second Ricardo apparently did not view this natural wage as necessarily being a biologically substance wage in the same sense as did Malthus. Rather this wage depended on the habits and customs of the people and what they consider to be the minimum accepted subsistence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดของริคาร์โดว่า ในระยะยาวผู้ปฏิบัติงานที่ได้รับเพียงค่าจ้างขั้นต่ำมาเป็นกฎเหล็กแห่งค่าจ้าง เมื่อราคาตลาดของแรงงานขึ้นเหนือราคาชาติผู้ปฏิบัติงาน สามารถสุขภาพครอบครัว เพิ่มค่าจ้างตกเป็นประชากร ราคาธรรมชาติของพวกเขา หรือแม้แต่ด้านล่าง เมื่อราคาตลาดแรงงานเป็นทุกข์ธรรมชาติราคาด้านล่างช่วยลดการทำงาน และค่าจ้างที่เพิ่มขึ้น แนวโน้มระยะยาวจึงทำให้ได้รับขั้นต่ำในการดำรงชีวิตแรงงาน นี้นักวิเคราะห์ในเชิงลบแก้ไขสองวิธี ครั้งแรกในสังคมอุตสาหกรรมที่มีขยายทุนค่าจ้างกองทุนอาจเพิ่มขึ้นเร็วกว่าประชากร และด้วยเหตุนี้ ค่าจ้างอาจยังคงอยู่เหนือค่าจ้างดำรงชีวิตเป็นระยะเวลาไม่จำกัด สองริคาร์โดเห็นได้ชัดว่าไม่ดูค่าจ้างธรรมชาตินี้เป็นการจำเป็นทางชีวภาพสารจ้างในความรู้สึกเดียวเป็นไม่มาลธัส แต่ ค่าจ้างนี้ขึ้นอยู่กับนิสัยและประเพณีของผู้คนและสิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะ ดำรงชีวิตเพื่อการยอมรับต่ำสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ริคาร์โด้คิดว่าในระยะยาวของผู้ปฏิบัติงานได้รับเพียงค่าจ้างขั้นต่ำมาเป็นที่รู้จักในฐานะกฎหมายเหล็กของค่าจ้าง เมื่อราคาในตลาดแรงงานที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าราคาของประเทศที่คนงานสามารถครอบครัวมีสุขภาพดี ในขณะที่ประชากรเพิ่มค่าจ้างตกไปที่ราคาธรรมชาติของพวกเขาหรือแม้กระทั่งด้านล่าง เมื่อราคาในตลาดแรงงานที่ต่ำกว่าความทุกข์ยากราคาตามธรรมชาติช่วยลดการทำงานของประชากรและค่าจ้างที่เพิ่มขึ้น ระยะยาวจึงเป็นแนวโน้มสำหรับคนงานจะได้รับการดำรงชีวิตขั้นต่ำ นี้นักวิเคราะห์ในแง่ร้ายก็คือการแก้ไขในสองวิธี ครั้งแรกในสังคมอุตสาหกรรมที่มีเงินทุนขยายกองทุนค่าจ้างอาจจะเพิ่มขึ้นเร็วกว่าประชากรและค่าจ้างจึงอาจยังคงสูงกว่าค่าจ้างสำหรับการดำรงชีวิตไม่ จำกัด ระยะเวลา ริคาร์โด้สองเห็นได้ชัดไม่ได้ดูค่าจ้างธรรมชาตินี้เป็นจำเป็นต้องเป็นค่าจ้างสารชีวภาพในความรู้สึกเช่นเดียวกับที่ได้ Malthus แต่ค่าจ้างนี้ขึ้นอยู่กับนิสัยและประเพณีของผู้คนและสิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะเป็นขั้นต่ำที่ได้รับการยอมรับการดำรงชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ริคาร์โด ความคิดที่ ในที่ยาวเรียกคนงานที่ได้รับเพียงค่าจ้างขั้นต่ำมาเป็นที่รู้จักกันเป็นกฎเหล็กของค่าจ้าง เมื่อราคาตลาดของแรงงานเพิ่มขึ้นเหนือชาติราคาคนงานสามารถครอบครัวสุขภาพดี ในขณะที่ประชากรเพิ่มขึ้นค่าจ้างลดลงราคาของธรรมชาติหรือแม้กระทั่งด้านล่าง เมื่อราคาตลาดของแรงงานอยู่ด้านล่างราคาธรรมชาติ ความทุกข์ลดประชากรทำงานและค่าจ้างที่เพิ่มขึ้น แนวโน้มระยะยาว จึงเป็นแรงงานที่ได้รับทำให้เกิดน้อยที่สุด นี้ ซึ่งนักวิเคราะห์มีการปรับได้สองวิธี แรกในสังคมอุตสาหกรรม มีการขยายทุนค่าจ้าง กองทุนอาจขึ้นเร็วกว่าประชากรและด้วยเหตุนี้ค่าจ้างอาจยังคงอยู่เหนือค่าจ้างยังชีพสำหรับระยะเวลาไม่ จำกัด . ที่สอง ริคาร์โด้ เห็นได้ชัดไม่ได้ดูธรรมชาตินี้เป็นค่าจ้างต้องเป็นสารชีวภาพในค่าจ้างในความรู้สึกเดียวกันอย่าง มัลทัส . มากกว่าค่าจ้างขึ้นอยู่กับนิสัยและประเพณีของผู้คนและสิ่งที่พวกเขาพิจารณาเป็น ขั้นต่ำรับยังชีพ