Stimuli frame is the characteristic

Stimuli frame is the characteristics of the stimuli as perceived by the individual. Cognitive capacities is the patient's ability to process information. Structure providers is the health care providers or support group that can effect the patient either negatively or positively. Stimuli frame, cognitive capacities, and structure providers are all antecedents to uncertainty. Uncertainty can either be a positive or negative (or a danger or seen as an opportunity). Inference is how the patients sees themselves as part of the environment and illusion is how they want to be. Either of these can lead to danger making uncertainty a negative experience or to a opportunity as a positive. The use of coping mechanisms lead to adaptation to uncertainty of the illness. Some effective coping strategies are avoidance, priority promotion, and alteration of the stimuli.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งเร้าเฟรมเป็นลักษณะของสิ่งเร้าเป็นบุคคลการรับรู้ กำลังความรู้ความเข้าใจคือ ความสามารถของผู้ป่วยเพื่อประมวลผลข้อมูล โครงสร้างผู้ให้บริการคือ ผู้ให้บริการสุขภาพหรือกลุ่มสนับสนุนที่สามารถผลผู้ป่วยในเชิงลบ หรือเชิงบวก มี antecedents ทั้งหมดเพื่อความไม่แน่นอนสิ่งเร้าเฟรม ผลิตองค์ความรู้ และผู้ให้บริการโครงสร้าง ความไม่แน่นอนทั้งบวก หรือลบ (หรือเป็นอันตราย หรือเห็นเป็นโอกาส) สรุปเป็นวิธีที่ผู้ป่วยเห็นตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อม และภาพลวงตาเป็นวิธีการที่พวกเขาต้องการ อย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้สามารถนำอันตรายที่ทำให้ความไม่แน่นอนเป็นประสบการณ์เชิงลบ หรือโอกาสที่เป็นบวก ใช้รับมือกลไกนำไปสู่การปรับตัวเพื่อความไม่แน่นอนของการเจ็บป่วย กลยุทธ์บางมากจะหลีกเลี่ยง สำคัญ ระดับ และเปลี่ยนแปลงของสิ่งเร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบสิ่งเร้าที่เป็นลักษณะของสิ่งเร้าตามการรับรู้ของแต่ละบุคคล ความจุความรู้ความเข้าใจคือความสามารถของผู้ป่วยในการประมวลผลข้อมูล ผู้ให้บริการโครงสร้างเป็นผู้ให้บริการดูแลสุขภาพหรือกลุ่มสนับสนุนที่สามารถส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยทั้งในเชิงลบหรือบวก กรอบเร้าความสามารถทางปัญญาและโครงสร้างผู้ให้บริการบุคคลทุกคนที่จะมีความไม่แน่นอน ความไม่แน่นอนสามารถเป็นได้ทั้งบวกหรือลบ (หรืออันตรายหรือเห็นเป็นโอกาส) อนุมานเป็นวิธีการที่ผู้ป่วยเห็นว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของสภาพแวดล้อมและภาพลวงตาเป็นวิธีการที่พวกเขาต้องการที่จะเป็น ทั้งสองเหล่านี้สามารถนำไปสู่​​อันตรายทำให้ความไม่แน่นอนเป็นประสบการณ์เชิงลบหรือว่าจะมีโอกาสเป็นบวก การใช้กลไกการเผชิญปัญหานำไปสู่​​การปรับตัวให้เข้ากับความไม่แน่นอนของการเจ็บป่วย บางกลวิธีการเผชิญปัญหาที่มีประสิทธิภาพจะหลีกเลี่ยงการส่งเสริมการจัดลำดับความสำคัญและการเปลี่ยนแปลงของสิ่งเร้า