Online entertainment is about sight

Online entertainment is about sight and sound; everything is mediated through a glass panel and a speaker, leaving us well short of being immersed in an alternative reality. But with studies having demonstrated that more than half of human communication is non-verbal, scientists have been working on ways of communicating touch, taste and smell via the internet, and many of those experiments have been gathering pace.



“What do you smell?” asks Adrian Cheok, professor of pervasive computing at City University London. The whiff of melon is unmistakable; it emerged from a tiny device clipped to an iPhone and was triggered by Cheok standing on the other side of the room. “Right,” he says. “These devices have been commercialised in Japan – they’re selling 10,000 units a month – and they’re bringing smells into a social interface.” It’s still early days with this technology; the device I’m holding is similar to an inkjet printer in that it contains a melon “smell sachet”, and when it’s empty you have to buy another one. Nor is it a particularly new concept; in 1999, Wired magazine ran a front cover story about a company called Digiscents that had produced a USB “personal scent synthesiser” for your computer called the iSmell. Digiscents folded two years later. But the technology that failed to excite us back then now looks slightly less gimmicky in the context of modern smartphone usage, with its super- connectivity and emoticons galore.



On the surface, Cheok’s projects are fun, almost throwaway. “I’ve worked on hugging pyjamas,” he says. “They consist of a suit you can put on your body to virtually hug someone, remotely. Then we have these small haptic rings; if I squeeze my ring someone else will feel a squeeze on theirs through the internet – like a remote sensation of hand-holding.” He’s also been working on a device with electrodes that excites taste receptors on the tongue, producing an artificial sensation of taste in the brain. Similar work is also under way at the National University of Singapore, where a team of researchers is constructing a “digital lollipop” that fools the tongue into experiencing sweet, salt, sour or bitter tastes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความบันเทิงออนไลน์คือเกี่ยวกับสายตาและเสียง ทุกอย่างคือ mediated กระจกและลำโพง จากเราเช่นขาดการสัมผัสจริงเป็นทางเลือก แต่ มีการศึกษารวมถึงมากกว่าครึ่งของการสื่อสารของมนุษย์นั้นไม่ใช่คำพูด นักวิทยาศาสตร์ได้ทำงานในวิธีการสื่อสารสัมผัส รสชาติ และกลิ่นที่ผ่านทางอินเทอร์เน็ต และหลายการทดลองที่มีการรวบรวมก้าว "อะไรทำคุณกลิ่น" ถามเอเดรียน Cheok อาจารย์คอมพิวเตอร์ชุมชนที่แพร่หลายในเมืองมหาวิทยาลัยลอนดอน Whiff ของแตงโมเป็นแน่แท้ มันเกิดขึ้นจากอุปกรณ์เล็ก ๆ ตัดกับ iPhone และถูกทริกเกอร์ โดย Cheok ยืนอยู่อีกด้านของห้อง "ขวา เขากล่าวว่า "อุปกรณ์เหล่านี้ได้รับ commercialised ในญี่ปุ่น– พวกเขากำลังขาย 10000 หน่วยเดือน- และพวกเขากำลังนำกลิ่นลงในอินเทอร์เฟซแบบสังคม" จึงยังคงยุคเทคโนโลยีนี้ อุปกรณ์ที่ผมกำลังถือเป็นคล้ายกับเครื่องพิมพ์แบบอิงค์เจ็ทที่ประกอบด้วยแตงโม "กลิ่นสูตร" และเมื่อมันว่างเปล่า คุณจะต้องซื้ออีก หรือเป็นแนวคิดใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในปี 1999 นิตยสารสายวิ่งหน้าปกเรื่องเกี่ยวกับบริษัทที่เรียกว่า Digiscents ที่มีผลิต USB "กลิ่นส่วนบุคคล synthesiser" สำหรับคอมพิวเตอร์ที่เรียกว่า iSmell Digiscents พับสองปีต่อมา แต่เทคโนโลยีที่ล้มเหลวในการกระตุ้นเรากลับ แล้วตอนนี้ดู gimmicky เล็กน้อยน้อยในบริบทของการใช้งานสมาร์ทโฟนที่ทันสมัย เชื่อมต่อซุปเปอร์และไอคอนแสดงอารมณ์มากมาย บนพื้นผิว โครงการของ Cheok สนุก เกือบปลิว "ฉันเคยทำงานบนกอดหอมจอมซน เขากล่าวว่า "ประกอบด้วยชุดคุณสามารถวางบนร่างกายของคุณแทบกอดคน ระยะไกลได้ แล้ว เรามีแหวน haptic เหล่านี้เล็ก ถ้าฉันบีบแหวนของฉัน ใครจะรู้สึกบีบบนอุปกรณ์ผ่าน ทางอินเทอร์เน็ต-- เช่นความรู้สึกระยะไกลของมือถือ" เขาได้ยังทำงานบนอุปกรณ์กับหุงตที่ตื่นเต้น receptors รสชาติบนลิ้น ผลิตความรู้สึกเทียมรสในสมอง ทำงานที่คล้ายกันก็อยู่ที่ชาติมหาวิทยาลัยของสิงคโปร์ ที่ทีมนักวิจัยได้สร้างแบบ "ดิจิตอลขนมอมยิ้ม" ที่คนโง่ลิ้นเข้าพบรสชาติหวาน เค็ม เปรี้ยว หรือขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความบันเทิงออนไลน์เป็นเรื่องเกี่ยวกับสายตาและเสียง; ทุกอย่างที่เป็นสื่อกลางผ่านแผงกระจกและลำโพงออกจากเราดีสั้นของการถูกแช่อยู่ในความเป็นจริงทางเลือก แต่กับการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของการสื่อสารของมนุษย์เป็นที่ไม่ใช่คำพูดนักวิทยาศาสตร์ได้รับการทำงานในรูปแบบของการสื่อสารสัมผัสรสชาติและกลิ่นผ่านทางอินเทอร์เน็ตและอีกหลายการทดลองที่ได้รับการรวบรวมก้าว. "สิ่งใดที่คุณมีกลิ่นหอม? "ขอให้เอเดรีย Cheok ศาสตราจารย์ของคอมพิวเตอร์ที่แพร่หลายในเมืองมหาวิทยาลัยลอนดอน กระพือของแตงโมเป็นแน่แท้; มันโผล่ออกมาจากอุปกรณ์เล็ก ๆ ตัดกับ iPhone และถูกเรียกโดย Cheok ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง "ตอน" เขากล่าว "อุปกรณ์เหล่านี้ได้รับการเชิงพาณิชย์ในประเทศญี่ปุ่น - พวกเขากำลังขาย 10,000 หน่วยต่อเดือน - และพวกเขากำลังนำกลิ่นในอินเตอร์เฟซสังคม." มันเป็นวันแรกยังคงอยู่กับเทคโนโลยีนี้; อุปกรณ์ที่ฉันถือคล้ายกับเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทในการที่จะมีแตงโม "กลิ่นซอง" และเมื่อมันว่างเปล่าคุณจะต้องซื้ออีกคนหนึ่ง หรือมันเป็นแนวคิดใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง; ในปี 1999 นิตยสาร Wired วิ่งเป็นเรื่องที่หน้าปกเกี่ยวกับ บริษัท ที่เรียกว่า Digiscents ที่ได้ผลิต USB "สังเคราะห์กลิ่นส่วนตัว" สำหรับคอมพิวเตอร์ของคุณเรียกว่า iSmell Digiscents พับสองปีต่อมา แต่เทคโนโลยีที่ล้มเหลวที่จะกระตุ้นให้เรากลับมาแล้วตอนนี้ดูเหมือนเล็กน้อยน้อยลูกเล่นในบริบทของการใช้งานมาร์ทโฟนที่ทันสมัยที่มีการเชื่อมต่อซุปเปอร์และอีโมติคอนมากมาย. บนพื้นผิวที่โครงการ Cheok มีความสนุกสนานเกือบใบปลิว "ผมเคยทำงานในชุดนอนกอด" เขากล่าว "พวกเขาประกอบด้วยชุดสูทคุณสามารถใส่ในร่างกายของคุณเกือบจะกอดใครสักคนจากระยะไกล แล้วเรามีแหวนสัมผัสเหล่านี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าผมบีบคนแหวนของฉันอื่นจะรู้สึกบีบเกี่ยวกับพวกเขาผ่านทางอินเทอร์เน็ต -. เช่นความรู้สึกที่ห่างไกลจากมือถือ "เขายังได้รับการทำงานบนอุปกรณ์ที่มีขั้วไฟฟ้าที่ความตื่นเต้นรับรสบนลิ้นผลิตความรู้สึกเทียมของการลิ้มรส ในสมอง การทำงานที่คล้ายกันนี้ยังมีการตามวิธีการที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ที่ทีมนักวิจัยกำลังดำเนินการก่อสร้าง "อมยิ้มดิจิตอล" ที่โง่ลิ้นเป็นประสบหวาน, เกลือ, รสชาติเปรี้ยวหรือขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความบันเทิงออนไลน์คือเรื่องสายตาและเสียง ; ทุกอย่างโดยผ่านแผงกระจกและลำโพงออกเราก็สั้นถูกแช่อยู่ในความเป็นจริงทางเลือก แต่ด้วยการศึกษาที่พบว่า มากกว่าครึ่งของการสื่อสารของมนุษย์ไม่ นักวิทยาศาสตร์ได้ทำงานในวิธีของการสื่อสารสัมผัสรสและกลิ่นผ่านทางอินเทอร์เน็ตและหลายการทดลองเหล่านั้นได้ถูกรวบรวมก้าว . .



" ได้กลิ่นอะไร ? " ขอให้เอเดรียน เจี๊ยก ศาสตราจารย์ด้านคอมพิวเตอร์แพร่หลายที่ลอนดอน เมืองมหาวิทยาลัย มีกลิ่นของเมลอนเป็นแน่แท้ มันโผล่ออกมาจากอุปกรณ์เล็ก ๆตัดกับ iPhone และถูกเรียกโดยเจี๊ยกยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง " ใช่ " เขากล่าว" อุปกรณ์เหล่านี้ได้รับ commercialised ในญี่ปุ่น–พวกเขาจะขาย 10 , 000 หน่วยต่อเดือน ) และพวกเขานำกลิ่นเข้ามาติดต่อทางสังคม . " มันยังคงเป็นวันแรก ด้วยเทคโนโลยีนี้ อุปกรณ์ที่ผมถือคล้ายคลึงกับเครื่องพิมพ์แบบอิงค์เจ็ตในที่ประกอบด้วยแตงโม " ถุงหอมกลิ่น " และเมื่อมันว่างเปล่า คุณต้องซื้ออีกหนึ่ง หรือมันเป็นแนวคิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งใหม่ ในปี 1999นิตยสาร Wired วิ่งด้านหน้าครอบคลุมเรื่องราวเกี่ยวกับ บริษัท ที่เรียกว่า digiscents ที่ได้ผลิต USB " กลิ่นส่วนตัว synthesiser " สำหรับคอมพิวเตอร์ของคุณเรียก ismell . digiscents พับสองปีต่อมา แต่เทคโนโลยีที่ล้มเหลวที่จะกระตุ้นให้เรากลับไปแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนเล็กน้อยน้อยกว่าลูกเล่นในบริบทของการใช้งานมาร์ทโฟนที่ทันสมัยกับ super - การเชื่อมต่อและอีโมติคอนมากมาย



บนพื้นผิว , โครงการ โช้คจะสนุกเกือบใบปลิว . " ผมเคยทำงานใน " กอด " ชุดนอน " เขากล่าว " พวกเขาประกอบด้วยชุดคุณสามารถวางไว้บนร่างกายของคุณแทบจะกอดใครบางคน จากระยะไกล แล้วเรามีขนาดเล็กเหล่านี้สัมผัสแหวน ถ้าผมบีบแหวนของฉัน คนอื่นจะรู้สึกบีบบนอุปกรณ์เหล่านี้ผ่านทางอินเทอร์เน็ตและชอบความรู้สึกจากมือถือ" เขายังทำงานบนอุปกรณ์ที่มีขั้วไฟฟ้าที่ตื่นเต้นรับรสบนลิ้นผลิตเพทนาการประดิษฐ์ของรสชาติในความทรงจำ ทำงานคล้ายเป็นตามวิธีการที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ ซึ่งทีมนักวิจัยคือการสร้างดิจิตอล " อมยิ้ม " คนโง่ลิ้นเข้าไปพบเกลือหวาน เปรี้ยว หรือขมรสชาติ