In Southeast Asia, the traditional

In Southeast Asia, the traditional “hive” bee has been the cavity nesting bee Apis cerana F., often referred to as the eastern or Asiatic honey bee. Management of this indigenous honey bee species in Asia goes back at least two millennia (Crane, 2000). In Northern Thailand, as in much of the range of A. cerana, colonies are often maintained in traditional fixed-comb hives kept in a vertical position without the use of frames or top-bars. As pointed out by Crane (2000), A. cerana will infrequently attach the combs to the vertical walls of the cavity, very different from the behavior of A. mellifera, which quickly affixes combs to the cavity walls (Figure l).
Our experience in Thailand suggests an ongoing evolution of A. cerana management from the more traditional approach of fixed-comb hives in the north to moveable comb hives, utilizing top-bars as well as frames, in Southern Thailand. Suitable nesting cavities are hollowed out from sections of logs (Figure 2a) or made by constructing a plank hive by affixing four vertical boards (planks) on a fixed bottom with a removable top. This from of beekeeping is found in nearly all of the rural north of Thailand. Within villages dependent on agriculture, there are typically two or three households where A. cerana beekeeping is undertaken at a noncommercial scale. Honey harvesting is restricted to a single yearly harvest following the primary bloom period. Honey yields per colony are in the range of 3-5 kg annually. A. cerana is a species where atraumatic episode, often causes the colony to abscond. Beekeepers rely on the reoccupation of empty hives during the primary A. cerana swarming season, which in Northern Thailand occurs in the mid-dry season (from February to March ).
During the past decade, we have observed increased A. cerana beekeeping activity in Northern Thailand, which has benefited from the introduction of a new cropping system, coffee (Coffea Arabica L.). While botanically originating in Africa, over the past several centuries, coffee has been in traduced throughout the equatorial tropics. Coffee is now the second-most traded commodity on an international scale. The first introduction of coffee to Thailand was recorded in 1824, when specimen plants were given by European merchants to the king and planted on the grounds of the Grand Palace in Bangkok. More than a century later, C. canephora (Robusta) planting began in Southern Thailand. The culture of this coffee species continues in this region and is responsible for the majority of coffee produced in Thailand today. Beginning in the early 1970s, C. Arabica was first introduced to Northern Thailand as part of a larger program by the Royal Project Foundation to develop opium replacement crops. Also known as upland coffee, C. Arabica was selected as the coffee species most suitable to the growing conditions of the higher elevations and cooler temperatures of semi-tropical Northern Thailand. C. Arabica is known to be self-fertile, but not necessarily self-pollinating. The introduction of bee pollinators has shown to nearly double coffee berry yields.
Our observations geographically focus on the sub-district Thepsadet (Doi Saket District) in the Northern Thailand of Chiang Mai (Figure la). Thepsadet , an area of 115 km2 , is comprised of approximately 1700. All villages are agricultural communities, historically involved in the production of rice and tea. The area is characterized as a montane environment with an average elevation of 1050 m. The introduction of coffee to this region began in 1980 under the sponsorship of the Royal Project Foundation, Coffee Promotion Program. Currently, there are 1200 ha of coffee grow in Thepsadet sub-district (Figure lb).
In 2009, the Royal Project Foundation undertook a beekeeper training program for the region which initially involved 17 households. Bam Kampanghin is an example of the success of this program, a village where 16 households currently manage 500 A. cerana colonies. The largest beekeeper in the village maintains more than 100 colonies, but the average beekeeping household possesses 30-40 colonies. These same individuals most often are also coffee growers, deriving most of the family in come from this cash crop.
In the Thepsadet sub-district, coffee is planted as an understory crop, most often along narrow riparian zones (Figure 3). As opposed to more centralized apiary sites, the A. cerana colonies are placed among the coffee trees along the water courses at a spacing of one or two colonies approximately every 20 m (figure 2). The colonies are placed permanently in these locations. This type of habitat provides a shaded environment for both the coffee and the bee colonies, adjacent to an accessible source of water. Coffee blooms from March to May, which overlaps with the primary A. cerana swarming period. Coffee harvesting starts in November and continues into February. Following harvest, the coffee cherries undergo processing, which includes ferme

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผึ้งดั้งเดิม "กลุ่ม" แล้วโพรงรังผึ้ง Apis cerana F. มักเรียกว่าผึ้งตะวันออก หรือเอเชีย การจัดการพันธุ์ผึ้งน้ำผึ้งพื้นเมืองในเอเชียไปกลับอย่างน้อยสองพันปี (เครน 2000) ในภาคเหนือ ดังมากในช่วงของ A. cerana อาณานิคมมักจะรักษาในกลุ่มหวีคงแบบดั้งเดิมที่เก็บไว้ในแนวตั้งโดยการใช้กรอบหรือแถบด้านบน เป็นเบื้อเครน (2000), A. cerana นาน ๆ ครั้งจะแนบกับผนังแนวตั้งของโพรง แตกต่างจากการทำงานของ A. mellifera ซึ่งรวดเร็ว affixes หวีกับผนังโพรง (รูป l) หวีประสบการณ์ของเราในประเทศไทยแสดงให้เห็นวิวัฒนาการของ A. cerana การจัดการจากวิธีดั้งเดิมหวีถาวรกลุ่มในภาคเหนือกับกลุ่มเลื่อนได้หวี ใช้แถบด้านบนเป็นเฟรม ในประเทศไทยอย่างต่อเนื่อง โพรงรังที่เหมาะสมจะโหลออกจากส่วนของบันทึก (รูป 2a) หรือทำ โดยสร้างรังเป็นไม้กระดานโดยปิดสี่แนวตั้งบอร์ด (ลับแล) บนด้านล่างกับด้านบนถอดได้ถาวร ซึ่งจากการเลี้ยงผึ้งที่พบในเกือบทั้งหมดของชนบททางตอนเหนือของประเทศไทย ภายในหมู่บ้านที่พึ่งพาการเกษตร โดยทั่วไปมีครัวเรือนที่สอง หรือสามที่เราเลี้ยงผึ้ง A. cerana ในสเกลเชื่ การเก็บเกี่ยวน้ำผึ้งถูกจำกัดการเก็บเกี่ยวประจำปีเดียวต่องวดดอกหลัก ผลผลิตน้ำผึ้งต่ออาณานิคมอยู่ในช่วง 3-5 กก.ต่อปี A. cerana เป็นสายพันธุ์ที่ซึ่งตอน มักจะทำให้อาณานิคมที่จะหนี เลี้ยงผึ้งพึ่ง reoccupation ว่างเปล่ากลุ่มฤดูหลัก A. cerana เร็น ซึ่งในภาคเหนือเกิดขึ้นในฤดูกาลกลางแห้ง (จากกุมภาพันธ์-มีนาคม)ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เราได้ปฏิบัติกิจกรรมเลี้ยงผึ้งเพิ่ม A. cerana ในประเทศไทยภาคเหนือ ซึ่งได้รับประโยชน์จากการนำระบบการครอบตัดใหม่ กาแฟ (กาแฟอาราบิก้า L.) ขณะเกิดปิสต์ในแอฟริกา ผ่านมาหลายศตวรรษ กาแฟได้รับใน traduced ตลอดเขตร้อนเส้นศูนย์สูตร ตอนนี้สุดสองซื้อขายสินค้าในการสร้างเป็นกาแฟ แนะนำแรกของกาแฟในประเทศไทยถูกบันทึกไว้ในปี 1824 เมื่อพืชตัวอย่างกำหนด โดยพ่อค้ายุโรปที่พระมหากษัตริย์ และปลูกบริเวณพระบรมมหาราชวังในกรุงเทพมหานคร กว่าศตวรรษต่อมา C. canephora (พันธ์) ปลูกเริ่มต้นขึ้นในประเทศไทย วัฒนธรรมของกาแฟชนิดนี้ยังคงมีอยู่ในภูมิภาคนี้ และรับผิดชอบส่วนใหญ่ของกาแฟที่ผลิตในประเทศไทยวันนี้ จุดเริ่มต้นในต้นทศวรรษ 1970 อาราบิก้า C. ครั้งแรกนำมาภาคเหนือเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมที่มีขนาดใหญ่ โดยมูลนิธิโครงการหลวงพัฒนาพืชทดแทนฝิ่น เรียกว่า ไร่กาแฟ ซีอาราบิก้าที่เลือกเป็นพันธุ์กาแฟที่เหมาะกับสภาวะของระดับสูงและอุณหภูมิเย็นทางภาคเหนือกึ่งร้อน ค.อาราบิก้าเป็นที่รู้จักกันเป็น self-fertile แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นมะเขือ การแนะนำของผึ้งถ่ายละอองเรณูได้แสดงเพื่อแทนเบอร์รี่กาแฟเกือบสองเท่าข้อสังเกตของเรามุ่งเน้นใน Thepsadet ตำบล (อำเภอดอยสะเก็ด) ทางภูมิศาสตร์ในภาคเหนือของจังหวัดเชียงใหม่ (รูป la) Thepsadet พื้นที่ 115 กม. 2 ประกอบด้วยการประมาณ 1700 ทุกหมู่บ้านเป็นชุมชนเกษตร ประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องในการผลิตข้าวและชา พื้นที่มีลักษณะเป็นสภาพแวดล้อมที่ดอนกับของ 1050 เมตร การแนะนำกาแฟสำหรับภูมิภาคนี้เริ่มในปี 1980 ภายใต้การสนับสนุนของมูลนิธิโครงการหลวง กาแฟโปรโมชั่นโปรแกรม ขณะนี้ มีอยู่ 1200 ฮา กาแฟเติบโตในอำเภอ Thepsadet (รูปปอนด์)ในปี 2552 มูลนิธิโครงการหลวง undertook โปรแกรมฝึก beekeeper ภูมิภาคซึ่งในเบื้องต้นที่เกี่ยวข้อง 17 ครัวเรือน Bam Kampanghin เป็นตัวอย่างของความสำเร็จของโปรแกรมนี้ หมู่บ้านที่ครัวเรือน 16 ปัจจุบันจัดการอาณานิคม A. cerana 500 Beekeeper ที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านรักษาอาณานิคมมากกว่า 100 แต่มีบ้านตนเฉลี่ย 30-40 อาณานิคม บุคคลเหล่านี้เหมือนกันส่วนใหญ่มักจะมีเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟ ถูกสุดของครอบครัวมาจากพืชนี้ในเขตย่อย Thepsadet กาแฟจะปลูกเป็นพืชเป็นสัตว์ บ่อยตามเขตชายฝั่งแคบ (3 รูป) เมื่อเทียบกับเว็บไซต์ส่วนกลาง apiary อาณานิคม A. cerana อยู่ระหว่างต้นไม้กาแฟพร้อมสูตรน้ำที่ระยะหนึ่ง หรือสองอาณานิคมประมาณทุก 20 เมตร (รูป 2) อาณานิคมที่อยู่อย่างถาวรในสถานเหล่านี้ ชนิดนี้อยู่อาศัยมีสภาพแวดล้อมที่ร่มรื่นทั้งกาแฟและอาณานิคมผึ้ง อยู่ติดกับแหล่งน้ำได้ กาแฟบุปผาจากมีนาคมถึงพฤษภาคม ซึ่งทับซ้อนกับรอบระยะเวลาหลัก A. cerana เร็น การเก็บเกี่ยวกาแฟเริ่มต้นในเดือนพฤศจิกายน และต่อเนื่องไปถึงกุมภาพันธ์ หลังเก็บเกี่ยว เชอร์รี่กาแฟผ่านการประมวลผล ซึ่งรวมถึงเฟิร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แบบดั้งเดิม "รัง" ผึ้งได้รับโพรงรังผึ้งผึ้งโพรงเอฟ, มักจะเรียกว่าทางทิศตะวันออกหรือเอเซียผึ้ง การจัดการของชนพื้นเมืองชนิดนี้ผึ้งในเอเชียกลับไปอย่างน้อยสองพันปี (เครน, 2000) ในภาคเหนือของประเทศไทยเป็นมากในช่วงของรังผึ้งโพรงที่อาณานิคมมักจะเก็บรักษาไว้ในแบบดั้งเดิมลมพิษคงหวีเก็บไว้ในตำแหน่งแนวตั้งโดยไม่ต้องใช้เฟรมหรือบนบาร์ ในฐานะที่เป็นแหลมออกโดยเครน (2000), รังผึ้งโพรงนาน ๆ ครั้งจะแนบหวีกับผนังในแนวตั้งของโพรงมากแตกต่างจากพฤติกรรมของเอ mellifera อย่างรวดเร็วซึ่ง affixes หวีกับผนังโพรง (รูป L) ได้.
ประสบการณ์ของเรา ในประเทศไทยแสดงให้เห็นวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องของการจัดการรังผึ้งโพรงจากวิธีการแบบดั้งเดิมมากขึ้นของลมพิษคงหวีในภาคเหนือจะเคลื่อนย้ายได้ลมพิษหวีที่ใช้แถบด้านบนเช่นเดียวกับเฟรมในภาคใต้ของประเทศไทย โพรงรังเหมาะจะโหลออกจากส่วนของการบันทึก (รูปที่ 2A) หรือทำโดยการสร้างรังไม้กระดานโดยติดตราสี่แผงแนวตั้ง (แผ่น) บนด้านล่างคงที่กับด้านบนที่ถอดออกได้ จากนี้ของการเลี้ยงผึ้งจะพบได้ในเกือบทั้งหมดของภาคเหนือในชนบทแห่งประเทศไทย ภายในหมู่บ้านขึ้นอยู่กับการเกษตรมีมักจะมีสองหรือสามครัวเรือนที่เลี้ยงผึ้งรังผึ้งโพรงจะดำเนินการในระดับที่ไม่เป็นการค้า เก็บเกี่ยวน้ำผึ้งจะมีการ จำกัด การเก็บเกี่ยวประจำปีเดียวต่อไประยะเวลาบานหลัก อัตราผลตอบแทนต่อน้ำผึ้งอาณานิคมอยู่ในช่วงของ 3-5 กก. เป็นประจำทุกปี รังผึ้งโพรงเป็นสายพันธุ์ที่ตอน atraumatic, มักจะทำให้เกิดอาณานิคมที่จะหลบหนี ผึ้งพึ่งพา reoccupation ของลมพิษที่ว่างเปล่าในช่วงฤดูกาลหลักรังผึ้งโพรงจับกลุ่มซึ่งในภาคเหนือของประเทศไทยที่เกิดขึ้นในช่วงกลางฤดูแล้ง (เดือนกุมภาพันธ์ถึงมีนาคม).
ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเราได้สังเกตเห็นเพิ่มขึ้นรังผึ้งโพรงกิจกรรมการเลี้ยงผึ้งใน ภาคเหนือของประเทศไทยซึ่งได้รับประโยชน์จากการแนะนำของระบบการปลูกพืชใหม่, เครื่องชงกาแฟ (กาแฟอาราบิก้า L. ) ในขณะที่ทางพฤกษศาสตร์ที่มีต้นกำเนิดในแอฟริกาในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมากาแฟได้รับใน traduced ทั่วเขตร้อนแถบเส้นศูนย์สูตร กาแฟเป็นตอนนี้สินค้าโภคภัณฑ์ที่สองมากที่สุดซื้อขายในระดับนานาชาติ เปิดตัวครั้งแรกของกาแฟที่เข้ามาในประเทศไทยได้รับการบันทึกในปี 1824 เมื่อพืชตัวอย่างที่ได้รับจากร้านค้ายุโรปกษัตริย์และปลูกในบริเวณพระบรมมหาราชวังในกรุงเทพฯ กว่าศตวรรษต่อมาซี canephora (Robusta) ปลูกเริ่มต้นขึ้นในภาคใต้ของประเทศไทย วัฒนธรรมของกาแฟชนิดนี้อย่างต่อเนื่องในภูมิภาคนี้และเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับส่วนใหญ่ของกาแฟที่ผลิตในไทยแล้ววันนี้ เริ่มต้นในช่วงต้นปี 1970 ที่ซีอาราบิก้าเป็นครั้งแรกที่แนะนำให้รู้จักกับภาคเหนือของประเทศไทยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการขนาดใหญ่โดยมูลนิธิโครงการหลวงในการพัฒนาพืชทดแทนฝิ่น ยังเป็นที่รู้จักกาแฟดอนซีอาราบิก้าได้รับเลือกเป็นสายพันธุ์กาแฟที่เหมาะสมที่สุดกับสภาพการเจริญเติบโตของเอนไซม์ที่สูงขึ้นและอุณหภูมิเย็นกึ่งเขตร้อนภาคเหนือของประเทศไทย ซีอาราบิก้าเป็นที่รู้จักกันเป็นตัวที่อุดมสมบูรณ์ แต่ไม่จำเป็นต้องตัวเองผสมเกสร การแนะนำของแมลงผสมเกสรผึ้งได้แสดงให้เห็นว่าอัตราผลตอบแทน Berry กาแฟเกือบสองเท่า.
การสังเกตของเราทางภูมิศาสตร์มุ่งเน้นไปที่ตำบล Thepsadet (อำเภอดอยสะเก็ด) ในภาคเหนือของประเทศไทยเชียงใหม่ (รูปที่ LA) Thepsadet พื้นที่ 115 กิโลเมตร 2, ประกอบด้วยประมาณ 1700 หมู่บ้านทั้งหมดอยู่ในชุมชนการเกษตรที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ในการผลิตข้าวและชา พื้นที่ที่มีลักษณะเป็นสภาพแวดล้อมที่ภูเขาที่มีค่าเฉลี่ยสูงถึง 1,050 เมตร การแนะนำของกาแฟไปยังภูมิภาคนี้ได้เริ่มต้นในปี 1980 ภายใต้การสนับสนุนของมูลนิธิโครงการหลวงโครงการส่งเสริมกาแฟ ปัจจุบันมี 1,200 เฮกเตอร์ของกาแฟเติบโตใน Thepsadet ตำบล (รูปปอนด์).
ในปี 2009 มูลนิธิโครงการหลวงมารับโปรแกรมการฝึกอบรมการเลี้ยงผึ้งสำหรับภูมิภาคซึ่งสมัยก่อนมีส่วนร่วม 17 ครัวเรือน ปัง Kampanghin เป็นตัวอย่างของความสำเร็จของโครงการนี้หมู่บ้านที่ 16 ผู้ประกอบการจัดการอยู่ในปัจจุบัน 500 อาณานิคมรังผึ้งโพรง ผึ้งที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านยังคงมากกว่า 100 อาณานิคม แต่การเลี้ยงผึ้งในครัวเรือนเฉลี่ย 30-40 ครอบครองอาณานิคม บุคคลเหล่านี้เหมือนกันส่วนใหญ่มักจะยังมีเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟสืบมามากที่สุดของครอบครัวในการเพาะปลูกมาจากเงินสดนี้.
ใน Thepsadet ตำบลกาแฟที่ปลูกเป็นพืช understory ส่วนใหญ่มักจะไปตามพื้นที่ชายฝั่งแคบ ๆ (รูปที่ 3) เมื่อเทียบกับเว็บไซต์ที่เลี้ยงผึ้งศูนย์มากขึ้นอาณานิคมรังผึ้งโพรงจะอยู่ท่ามกลางต้นไม้กาแฟพร้อมหลักสูตรน้ำที่ระยะห่างของหนึ่งหรือสองอาณานิคมประมาณทุก 20 เมตร (รูปที่ 2) อาณานิคมจะถูกวางไว้อย่างถาวรในสถานที่เหล่านี้ ประเภทของที่อยู่อาศัยนี้มีสภาพแวดล้อมที่เป็นร่มเงาทั้งกาแฟและอาณานิคมผึ้งที่อยู่ติดกับแหล่งที่สามารถเข้าถึงน้ำ บุปผากาแฟตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงเดือนพฤษภาคมซึ่งคาบเกี่ยวกับช่วงเวลารังผึ้งโพรงหลักปีนป่าย เก็บเกี่ยวกาแฟจะเริ่มต้นในเดือนพฤศจิกายนและยังคงเข้ามาในกุมภาพันธ์ ต่อไปนี้การเก็บเกี่ยว, เชอร์รี่กาแฟได้รับการประมวลผลซึ่งรวมถึง Ferme