symbol χ, is a chemical property th

symbol χ, is a chemical property that describes the tendency of an atom or a functional group to attract electrons (or electron density) towards itself.[1] An atom's electronegativity is affected by both its atomic number and the distance at which its valence electrons reside from the charged nucleus. The higher the associated electronegativity number, the more an element or compound attracts electrons towards it. First proposed by Linus Pauling in 1932 as a development of valence bond theory,[2] it has been shown to correlate with a number of other chemical properties. Electronegativity cannot be directly measured and must be calculated from other atomic or molecular properties. Several methods of calculation have been proposed, and although there may be small differences in the numerical values of the electronegativity, all methods show the same periodic trends between elements.

The most commonly used method of calculation is that originally proposed by Linus Pauling. This gives a dimensionless quantity, commonly referred to as the Pauling scale, on a relative scale running from around 0.7 to 3.98 (hydrogen = 2.20). When other methods of calculation are used, it is conventional (although not obligatory) to quote the results on a scale that covers the same range of numerical values: this is known as an electronegativity in Pauling units.

Electronegativity, as it is usually calculated, is not strictly a property of an atom, but rather a property of an atom in a molecule.[3] Properties of a free atom include ionization energy and electron affinity. It is to be expected that the electronegativity of an element will vary with its chemical environment,[4] but it is usually considered to be a transferable property, that is to say that similar values will be valid in a variety of situations.

On the most basic level, electronegativity is determined by factors like the nuclear charge (the more protons an atom has, the more "pull" it will have on electrons) and the number/location of other electrons present in the atomic shells (the more electrons an atom has, the farther from the nucleus the valence electrons will be, and as a result the less positive charge they will experience—both because of their increased distance from the nucleus, and because the other electrons in the lower energy core orbitals will act to shield the valence electrons from the positively charged nucleus).

The opposite of electronegativity is electropositivity: a measure of an element's ability to donate electrons.

Francium is the least electronegative element in the periodic table (=0.7), while fluorine is the greatest one (=3.98)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัญลักษณ์χ มีคุณสมบัติเคมีที่อธิบายถึงแนวโน้มของอะตอมหรือกลุ่ม functional ดึงดูดอิเล็กตรอน (หรือความหนาแน่นอิเล็กตรอน) ไปเอง [1] electronegativity อะตอมได้รับผลกระทบของเลขอะตอมและระยะห่างที่ของเวเลนซ์อิเล็กตรอนอยู่จากนิวเคลียสคิดค่าธรรมเนียม Electronegativity สัมพันธ์ยิ่งหมาย เลข การเพิ่มเติมองค์ประกอบ หรือบริเวณดึงดูดอิเล็กตรอนต่อก็ ก่อน การนำเสนอ โดยไลนัส Pauling ในปี 1932 เป็นพัฒนาของเวเลนซ์ทฤษฎีพันธะ, [2] การแสดงเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับจำนวนของคุณสมบัติทางเคมีอื่น ๆ Electronegativity ไม่ตรงวัด และต้องคำนวณจากคุณสมบัติของอะตอม หรือโมเลกุลอื่น ๆ ได้รับการเสนอวิธีต่าง ๆ การคำนวณ และแม้ว่าอาจมีค่า electronegativity หมายเลขขนาดเล็กต่าง วิธีการทั้งหมดแสดงแนวโน้มงวดเดียวกันระหว่างองค์ประกอบวิธีการคำนวณที่ใช้บ่อยที่สุดเป็นที่แรก ซึ่งเสนอ โดยไลนัส Pauling ซึ่งทำให้ปริมาณ dimensionless โดยทั่วไปเรียกว่ามาตราส่วน Pauling ในระดับญาติทำงานจากประมาณ 0.7 ถึง 3.98 (ไฮโดรเจน = 2.20) เมื่อใช้วิธีการอื่น ๆ ของการคำนวณ เป็นธรรมดา (แต่ไม่บังคับ) เพื่อเสนอผลในระดับที่ครอบคลุมช่วงเดียวกันของค่าตัวเลข: นี้เรียกว่ามี electronegativity Pauling หน่วยElectronegativity เป็นมันมักจะคำนวณ ไม่เคร่งครัด คุณสมบัติของอะตอมแต่เป็นคุณสมบัติของอะตอมในโมเลกุลเป็น [3] คุณสมบัติของอะตอมอิสระรวม ionization พลังงานและอิเล็กตรอนแอฟฟินิตี้ จึงคาดหวังว่า electronegativity ขององค์จะแตกต่างกับสภาพแวดล้อมทางเคมี, [4] แต่ก็มักจะถือว่าเป็น ทรัพย์สินที่โอน กล่าวคือค่าที่คล้ายกันจะใช้ได้ในหลากหลายสถานการณ์ในระดับพื้นฐาน electronegativity จะถูกกำหนด โดยปัจจัยเช่นค่านิวเคลียร์ (โปรตอนมากที่มีอะตอม การเพิ่มเติม "ดึง" มันจะมีอิเล็กตรอน) และหมายเลข/ตำแหน่งของอิเล็กตรอนที่อยู่ในเปลือกหอยอะตอมอื่น ๆ (มีอิเล็กตรอนมากกว่าอะตอม ที่ไกลออกไปจากนิวเคลียสเวเลนซ์อิเล็กตรอนจะ และดังนั้น ค่าบวกน้อยกว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์ — ทั้งสองเนื่องจากระยะทางของพวกเขาเพิ่มจากนิวเคลียส และเนื่อง จากอิเล็กตรอนในต่ำกว่าพลังงานหลัก orbitals จะดำเนินการเพื่อป้องกันเวเลนซ์อิเล็กตรอนจากนิวเคลียสบวกคิดค่าธรรมเนียม)ตรงข้ามของ electronegativity เป็น electropositivity: วัดความสามารถในองค์ประกอบของการบริจาคอิเล็กตรอนแฟรนเซียมเป็น electronegative อย่างน้อยองค์ประกอบในธาตุตาราง (= 0.7), ในขณะที่ฟลูออรีนเป็นสุด (= 3.98)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

χสัญลักษณ์เป็นปลอดสารเคมีที่อธิบายถึงแนวโน้มของอะตอมหรือกลุ่มทำงานเพื่อดึงดูดอิเล็กตรอน (หรือความหนาแน่นของอิเล็กตรอน) ที่มีต่อตัวเอง. [1] อิเล็กอะตอมได้รับผลกระทบจากทั้งเลขอะตอมและระยะทางที่อิเล็กตรอนของมัน อาศัยอยู่จากนิวเคลียสเรียกเก็บ อิเล็กสูงกว่าจำนวนที่เกี่ยวข้องให้มากขึ้นธาตุหรือสารดึงดูดอิเล็กตรอนต่อมัน เสนอครั้งแรกโดย Linus Pauling ในปี 1932 ในขณะที่การพัฒนาทฤษฎีพันธบัตรจุ [2] จะได้รับการแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่มีจำนวนของคุณสมบัติทางเคมีอื่น ๆ อิเล็กไม่สามารถวัดได้โดยตรงและจะต้องคำนวณจากคุณสมบัติของอะตอมหรือโมเลกุลอื่น ๆ หลายวิธีการคำนวณได้รับการเสนอและถึงแม้ว่าอาจจะมีความแตกต่างเล็ก ๆ ในค่าตัวเลขของอิเล็ก, วิธีการทั้งหมดแสดงให้เห็นแนวโน้มระยะเดียวกันระหว่างองค์ประกอบ. วิธีที่ใช้กันมากที่สุดของการคำนวณที่เสนอครั้งแรกโดย Linus Pauling นี้จะช่วยให้ปริมาณขนาดปกติจะเรียกว่าเป็นขนาดพอในการทำงานขนาดญาติจากทั่ว 0.7-3.98 (ไฮโดรเจน = 2.20) เมื่อวิธีการอื่น ๆ ของการคำนวณจะใช้มันเป็นธรรมดา (แม้ว่าจะไม่บังคับ) อ้างผลโยที่ครอบคลุมช่วงเดียวกันของค่าตัวเลข. นี้เรียกว่าอิเล็กในหน่วยลิงอิตามที่คำนวณปกติ ไม่ได้เป็นอย่างเคร่งครัดคุณสมบัติของอะตอม แต่ทรัพย์สินของอะตอมในโมเลกุล. [3] คุณสมบัติของอะตอมฟรีรวมถึงพลังงานไอออนไนซ์อิเล็กตรอนและความสัมพันธ์ มันเป็นที่คาดหวังว่าอิเล็กขององค์ประกอบจะแตกต่างกันกับสภาพแวดล้อมทางเคมีของมัน [4] แต่มันก็มักจะคิดว่าจะเป็นสถานที่ให้บริการโอนที่จะบอกว่าค่าที่คล้ายกันจะถูกต้องในความหลากหลายของสถานการณ์. เมื่อวันที่ ระดับพื้นฐานที่สุดอิเล็กจะถูกกำหนดโดยปัจจัยเช่นค่าใช้จ่ายนิวเคลียร์ (โปรตอนมากขึ้นมีอะตอมที่มากกว่า "ดึง" มันจะมีอิเล็กตรอน) และจำนวน / สถานที่ตั้งของอิเล็กตรอนอื่น ๆ ที่อยู่ในเปลือกหอยอะตอม (อิเล็กตรอนมากขึ้น อะตอมมีนิวเคลียสไกลออกไปจากอิเล็กตรอนจะเป็นและเป็นผลประจุบวกน้อยกว่าพวกเขาจะได้สัมผัสทั้งเพราะระยะทางที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาจากนิวเคลียสและเนื่องจากอิเล็กตรอนอื่น ๆ ในระดับที่ต่ำ orbitals พลังงานหลักจะทำหน้าที่ในการ ป้องกันเลนซ์อิเล็กตรอนจากนิวเคลียสที่มีประจุบวก). ตรงข้ามของอิเล็กเป็น electropositivity. วัดความสามารถขององค์ประกอบที่จะบริจาคอิเล็กตรอนแฟรนเซียมเป็นอย่างน้อยองค์ประกอบขั้วลบในตารางธาตุ (= 0.7) ในขณะที่ฟลูออรีนเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ( = 3.98)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัญลักษณ์ทางเคมีχเป็นคุณสมบัติที่อธิบายถึงแนวโน้มของอะตอมหรือหมู่ฟังก์ชันดึงดูดอิเล็กตรอน ( หรือความหนาแน่นของอิเล็กตรอน ) ต่อเอง [ 1 ] ของอะตอมอิเล็กโตรไดนามิกส์ได้รับผลกระทบจากทั้งจำนวนของอะตอม และระยะห่างของอิเล็กตรอนที่พักจากประจุนิวเคลียส ยิ่งมีอิเล็กโทรเนกาติวิตีจำนวนยิ่งเป็นธาตุหรือสารประกอบดึงดูดอิเล็กตรอนเข้าหามัน แรกที่เสนอโดย ไลนัสพอลิงในปี 1932 เป็นพัฒนาการของทฤษฎีพันธะเวเลนซ์ , [ 2 ] มีแสดงให้สัมพันธ์กับจำนวนของลักษณะทางเคมีอื่น ๆ เล็กโตรเนกาติวิตีไม่สามารถวัดได้โดยตรง และจะต้องคำนวณจากคุณสมบัติของอะตอมหรือโมเลกุลอื่น ๆ หลายวิธีในการคำนวณได้ถูกเสนอและแม้ว่าอาจจะมีความแตกต่างเล็ก ๆในการคำนวณค่าของ electronegativity ทุกวิธีการแสดงเดียวกันแนวโน้มระหว่างธาตุองค์ประกอบ

ส่วนใหญ่นิยมใช้วิธีการคำนวณที่เสนอเดิมโดย ไลนัส พอลิง . นี้จะช่วยให้ปริมาณไร้มิติปกติจะเรียกว่าระดับพอลิง , ญาติขนาดวิ่งจากประมาณ 0.7 ถึง 3.98 ( ไฮโดรเจน = 2.20 )เมื่อวิธีการอื่น ๆของการคำนวณที่ใช้ เป็นปกติ ( แต่ไม่บังคับ ) อ้างผลในระดับที่ครอบคลุมช่วงเดียวกันของค่าตัวเลขนี้เรียกว่า อิเล็กโตรเนกาทิวิตีในพอลิงหน่วย

อิเล็กโตรเนกาทิวิตี มันมักจะมีขนาดเล็ก ไม่เคร่งครัดคุณสมบัติของอะตอม แต่เป็น คุณสมบัติของอะตอมในโมเลกุล