This analysis has shown that the qu

This analysis has shown that the quantity of regular news and campaign
news that voters consumed helped explain variation in their retrospective
evaluations of the national economy in 1992.

The more news voters consumed and the closer they followed the campaign through the media, the worse their retrospective assessments of the economy were. The 1992 election was the only election of the last three exhibiting a relationship between media consumption and national retrospective economic evaluations.

This was the case for several related reasons-the unchallenged importance of the economy during the campaign season, the news media's almost exclusively negative accounts of its performance, Clinton and Perot's constant attention to the issue, and the fact that the recovery from the 1990-91 recession was not as pronounced as 1984.


Conservatives may be tempted to use these results as confirmation of a liberal bias in the media, but President Clinton's experience over the first three years of his presidency should undermine that thesis. Rather, the institutional bias of the media towards controversy and negative information (Patterson 1993; Robinson and Sheehan 1983), coupled with the skill of the challengers' campaigns in enlisting the media to project their massages explains the 1992 findings.

Similarly in 1994, a vigorously improving economy did not bring Democratic congressional candidates many votes.

While many possible explanations exist, one of the most compelling is the gap between economic perception and reality.

At the time of the 1994 election, a significant portion of the electorate believed that the United States' economy was still mired in recession.

This gap may provide a plausible explanation for the uncharacteristically poor performance of the economic forecasting models in 1992 as well (e.g., Campbell and Wink 1990; Campbell 1992; Erikson 1989, Fackler and Lin 1995; Fair 1978, 1988; Lewis-Beck and Rice 1992; Rosenstone 1983).

These models have been remarkably successful in forecasting presidential
elections over time. For example, Lewis-Beck and Rice (1992) note that their model had correctly predicted 10 of the last II presidential contests
before the Bush-Clinton-Perot race.

The Fair model has enjoyed similar success. From 1916 and 1988, it correctly called 16 of the 19 races.

In 1992, however, both predicted comfortable Bush victories. Only Abramowitz's
(1988) model, which estimated Clinton's share of the two party vote to be 53.7%, was close to predicting both his victory and margin of victory correctly.

Perceptions of the economy tainted by relentlessly negative reporting
of its condition may offer some insights.


To account for this potential gap, perhaps economic voting analyses and forecasting models should pay increased attention to some perceptual variable such as consumer confidence.

During 1992, consumer confidence
and GNP growth were often negatively related (Stanley and Niemi 1994).

Inclusion of some mediated variable seems particularly important today for two reasons.

First, in the post Cold War world, it stands to reason that issues of economic performance and domestic policy will play a larger role in the discussion of public affairs.
While discussion of foreign affairs will not cease, it will not reflect the consistently high stakes that it did when the Soviet Union was a constant military threat.

The results presented above suggest that the economy must dominate the agenda for the media to have an effect.

Second, the data presented in this study also suggest that divergences between perceptions of economic activity and actual performance may be more likely when growth is positive but not dramatic. With the premature end of the "'American Century" (e.g., Kennedy 1987),

the United States' economy may be more inclined in the future to produce
statistics similar to those of 1992.

Therefore, capturing the public's perception of economic activity may become all the more important.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์นี้ได้แสดงที่ปริมาณของข่าวสารเป็นประจำและส่งเสริมการขายข่าวที่ผู้ลงคะแนนใช้ช่วยอธิบายความผันแปรในการย้อนรอยประเมินเศรษฐกิจของประเทศในปี 1992 ผู้ลงคะแนนข่าวเพิ่มเติมใช้ใกล้ชิดก็ตามแคมเปญผ่านสื่อ ผู้ประเมินคาดเศรษฐกิจแย่ที่ถูก การเลือกตั้งปี 1992 มีราษฎรสามสุดท้ายอย่างมีระดับความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สื่อและการประเมินทางเศรษฐกิจคาดชาติเท่านั้น นี้เป็นกรณีสำหรับหลายที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลที่อันดับหนึ่งความสำคัญของเศรษฐกิจในช่วงฤดูกาลส่งเสริมการขาย บัญชีติดลบเกือบเฉพาะของสื่อข่าวประสิทธิภาพการทำงาน คลินตันและของเพโรต์ทุกปัญหา และข้อเท็จจริงว่า การฟื้นตัวจากภาวะถดถอยปี 1990-91 ที่ไม่ออกเสียงที่ 1984อนุรักษ์อาจจะอยากใช้ผลลัพธ์เหล่านี้เป็นการยืนยันของความโน้มเอียงที่เสรีในสื่อ แต่ประธานาธิบดีคลินตันประสบการณ์กว่า 3 ปีแรกของประธานาธิบดีของเขาควรทำลายวิทยานิพนธ์นั้น ค่อนข้าง อคติสถาบันสื่อถกเถียงและลบข้อมูล (Patterson 1993 โรบินสันและ Sheehan 1983), ควบคู่กับทักษะของแคมเปญ challengers' ในไทยสื่อเพื่อโครงการการช็อปปิ้งอธิบายพบ 1992 ในทำนองเดียวกัน ในปี 1994 เศรษฐกิจปรับปรุงดั่งไม่ได้นำผู้สมัครตั้งประชาธิปไตยหลายโหวตในขณะที่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้มาก หนึ่งน่าสนใจมากที่สุดคือช่องว่างระหว่างการรับรู้ทางเศรษฐกิจและความเป็นจริง ในขณะการเลือกตั้งปี 1994 เป็นส่วนสำคัญของรูปแบบที่เชื่อว่า เศรษฐกิจสหรัฐอเมริกายังดักดานถดถอยช่วงนี้อาจมีคำอธิบายที่เป็นไปได้ประสิทธิภาพดี uncharacteristically ของแบบจำลองการคาดการณ์เศรษฐกิจในปี 1992 เช่นกัน (เช่น Campbell และวิคโฮสเท 2533 Campbell 1992 Erikson 1989, Fackler และ Lin 1995 ธรรม 1978 แชมป์ร่วม 1988 เลวิสเบ็คและข้าว 1992 Rosenstone 1983) โมเดลเหล่านี้ได้ประสบความสำเร็จอย่างยิ่งในการคาดการณ์ว่า ประธานาธิบดีเลือกตั้งเวลา ตัวอย่าง ลูอิสเบ็คและข้าว (1992) หมายเหตุว่า รุ่นของพวกเขาได้อย่างถูกต้องทำนาย 10 ประกวดประธานาธิบดี II ล่าสุดก่อนการแข่งขันบุชคลินตันเพโรต์ แบบเป็นธรรมมีความสุขความสำเร็จที่คล้ายกัน 1916 และ 1988 มันถูกเรียก 16 ของการแข่งขัน 19 ในปี 1992 ไร ทั้งทำนายชัยชนะบุชสบาย เพียง Abramowitz ของรุ่น (1988) ซึ่งประเมินของคลินตันร่วมโหวตสองพรรคเป็น 53.7% ใกล้กับการคาดการณ์ของเขาชัยและขอบของชัยชนะอย่างถูกต้อง ภาพลักษณ์ของเศรษฐกิจ โดยคืบลบรายงานผลเงื่อนไขอาจมีความเข้าใจบางอย่างให้ช่องว่างนี้เป็นไปได้ บางทีออกเสียงวิเคราะห์เศรษฐกิจ และคาดการณ์รูปแบบควรจ่ายเพิ่มความสนใจตัวแปรบาง perceptual เช่นความเชื่อมั่นผู้บริโภค ในระหว่างปี 1992 เชื่อมั่นผู้บริโภคและเจริญเติบโตของ GNP มักจะเกี่ยวข้องในเชิงลบ (สแตนลีย์และ Niemi 1994)รวมตัวแปรบาง mediated ดูจะสำคัญอย่างยิ่งวันนี้ด้วยเหตุผลสองประการ ครั้งแรก ในการโพสต์สงครามเย็นโลก ที่มันยืนเหตุผลว่า ปัญหาของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและนโยบายภายในประเทศจะมีบทบาทใหญ่ในการอภิปรายของกิจการสาธารณะ ขณะสนทนากระทรวงการต่างประเทศจะทำให้ มันจะไม่สะท้อนเงินเดิมพันสูงอย่างสม่ำเสมอที่เมื่อสหภาพโซเวียตได้คุกคามทางทหารคงผลลัพธ์ที่นำเสนอข้างต้นแนะนำว่า เศรษฐกิจต้องครองวาระการประชุมสำหรับสื่อที่มีผลกระทบ สอง ข้อมูลในการศึกษานี้ยังแนะนำว่า divergences ระหว่างภาพลักษณ์ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจและประสิทธิภาพการทำงานจริงอาจจะมีแนวโน้มเมื่อเติบโตเป็นบวก แต่ละครไม่ ด้วยสิ้นสุดก่อนกำหนด "' อเมริกันศตวรรษ" (เช่น เคนเนดี้ 1987), เศรษฐกิจสหรัฐอเมริกาอาจจะกินมากขึ้นในอนาคตสำหรับการผลิตสถิติใกล้เคียงกับ 1992 ดังนั้น การจับภาพการรับรู้ของประชาชนของกิจกรรมทางเศรษฐกิจอาจไม่ ทั้งหมดสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์นี้แสดงให้เห็นว่าปริมาณของข่าวปกติและแคมเปญการข่าวที่ว่าผู้มีสิทธิเลือกตั้งบริโภคช่วยอธิบายการเปลี่ยนแปลงในย้อนหลังของพวกเขาการประเมินผลของเศรษฐกิจของประเทศในปี1992 ผู้มีสิทธิเลือกตั้งมากขึ้นการบริโภคข่าวสารและใกล้ชิดกับพวกเขาใช้การรณรงค์ผ่านสื่อที่เลวร้ายย้อนหลังของพวกเขา การประเมินผลของเศรษฐกิจได้ 1992 การเลือกตั้งเป็นเพียงการเลือกตั้งของสามการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคสื่อและระดับชาติการประเมินผลทางเศรษฐกิจย้อนหลัง. นี่เป็นกรณีสำหรับเหตุผลที่เกี่ยวข้องหลายสำคัญไม่มีใครทักท้วงของเศรษฐกิจในช่วงฤดูการรณรงค์สื่อข่าวเกือบบัญชีเชิงลบโดยเฉพาะ ผลการดำเนินงานของคลินตันและความสนใจของ Perot คงที่ปัญหาและความจริงที่ว่าการฟื้นตัวจากภาวะถดถอย 1990-1991 ไม่ได้เป็นออกเสียงเป็นปี 1984 พรรคอนุรักษ์นิยมอาจถูกล่อลวงไปใช้ผลเหล่านี้เช่นการยืนยันการมีอคติเสรีนิยมในสื่อ แต่ประธานาธิบดีคลินตันมีประสบการณ์ในช่วงสามปีแรกของการเป็นประธานาธิบดีของเขาควรจะบ่อนทำลายวิทยานิพนธ์ที่ แต่อคติสถาบันของสื่อที่มีต่อความขัดแย้งและข้อมูลเชิงลบ (แพตเตอร์สัน 1993; โรบินสันและ Sheehan 1983) ควบคู่กับทักษะของแคมเปญท้าทาย 'ในสมัครเป็นสื่อเพื่อโครงการนวดของพวกเขาอธิบายว่าปี 1992 ผลการวิจัย. ในทำนองเดียวกันในปี 1994 ซึ่งเป็น แรงปรับปรุงเศรษฐกิจไม่ได้นำผู้สมัครรัฐสภาประชาธิปไตยคะแนนโหวตจำนวนมาก. ในขณะที่คำอธิบายที่เป็นไปได้มากอยู่หนึ่งในที่น่าสนใจที่สุดคือช่องว่างระหว่างการรับรู้ทางเศรษฐกิจและความเป็นจริง. ในช่วงเวลาของการเลือกตั้งปี 1994 เป็นส่วนสำคัญของการเลือกตั้งเชื่อว่าประเทศ เศรษฐกิจของสหรัฐฯได้รับการติดหล่มยังคงอยู่ในภาวะเศรษฐกิจถดถอย. ช่องว่างนี้อาจให้คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับประสิทธิภาพที่ดีไม่เคยของรูปแบบการพยากรณ์ทางเศรษฐกิจในปี 1992 เช่นกัน (เช่นแคมป์เบลและขยิบตา 1990; แคมป์เบล 1992; อีริคสัน 1989 Fackler และหลิน 1995; ยุติธรรม 1978, 1988; ลูอิสเบ็คและข้าว 1,992. Rosenstone 1983) รุ่นนี้ได้รับความสำเร็จอย่างน่าทึ่งในการพยากรณ์ประธานาธิบดีการเลือกตั้งเมื่อเวลาผ่านไป ยกตัวอย่างเช่นลูอิสเบ็คและข้าว (1992) ทราบว่ารูปแบบของพวกเขาได้อย่างถูกต้องคาดการณ์ 10 ของการแข่งขันที่ผ่านมาครั้งที่สองของประธานาธิบดีก่อนที่คลินตันบุช-Perot แข่งขัน. รูปแบบยุติธรรมมีความสุขความสำเร็จที่คล้ายกัน จาก 1916 และปี 1988 ได้อย่างถูกต้องที่เรียกว่า 16 จาก 19 เชื้อชาติ. ในปี 1992 แต่ทั้งคาดการณ์ชัยชนะสบายบุช เฉพาะ Abramowitz ของ(1988) รุ่นที่ประมาณหุ้นคลินตันของการลงคะแนนเสียงของบุคคลที่สองจะเป็น 53.7% ใกล้เคียงกับคาดการณ์ทั้งชัยชนะและขอบแห่งชัยชนะได้อย่างถูกต้อง. การรับรู้ของเศรษฐกิจเสียโดยการรายงานเชิงลบอย่างไม่ลดละของสภาพอาจมีข้อมูลเชิงลึกบางส่วน. ในการบัญชีสำหรับช่องว่างที่อาจเกิดขึ้นนี้อาจจะออกเสียงลงคะแนนทางเศรษฐกิจวิเคราะห์และรูปแบบการพยากรณ์ควรจ่ายความสนใจเพิ่มขึ้นบางส่วนตัวแปรการรับรู้เช่นความเชื่อมั่นของผู้บริโภค. ในช่วงปี 1992 ความเชื่อมั่นของผู้บริโภคและการเติบโตของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติมักจะเกี่ยวข้องในเชิงลบ(สแตนเลย์และ Niemi 1994). รวมของบางอย่าง ตัวแปรไกล่เกลี่ยดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันนี้ด้วยเหตุผลสองประการ. ครั้งแรกในโพสต์โลกสงครามเย็นมันยืนเพื่อเหตุผลที่เรื่องของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและนโยบายในประเทศจะมีบทบาทที่มีขนาดใหญ่ในการอภิปรายของกิจการสาธารณะ. ในขณะที่การอภิปรายของต่างประเทศจะไม่ หยุดก็จะไม่สะท้อนให้เห็นถึงเงินเดิมพันสูงอย่างต่อเนื่องว่ามันได้เมื่อสหภาพโซเวียตเป็นภัยคุกคามทางทหารอย่างต่อเนื่อง. ผลที่นำเสนอข้างต้นแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจจะต้องครองวาระการประชุมสื่อที่จะมีผลกระทบ. ประการที่สองข้อมูลที่นำเสนอในครั้งนี้ การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างระหว่างการรับรู้ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจและประสิทธิภาพที่แท้จริงอาจจะมีโอกาสมากขึ้นเมื่อการเจริญเติบโตเป็นบวก แต่ไม่ได้อย่างน่าทึ่ง ด้วยก่อนเวลาสิ้นสุดของ "อเมริกันศตวรรษ" (เช่นเคนเนดี 1987) ประเทศสหรัฐอเมริกาเศรษฐกิจอาจจะมีแนวโน้มมากขึ้นในอนาคตในการผลิตสถิติใกล้เคียงกับปี 1992 ดังนั้นการจับภาพการรับรู้ของประชาชนของกิจกรรมทางเศรษฐกิจอาจจะกลายเป็น ทั้งหมดที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์นี้ได้แสดงให้เห็นว่าปริมาณข่าวปกติ และแคมเปญ
ข่าวผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่บริโภคช่วยอธิบายรูปแบบในการประเมินผลของพวกเขาย้อนหลัง
ของเศรษฐกิจแห่งชาติในปี

ยิ่งข่าวผู้บริโภคและใกล้ชิดพวกเขาตามแคมเปญผ่านสื่อ ที่แย่กว่าการประเมินของตนเองย้อนหลังของเศรษฐกิจอยู่1992 เลือกตั้งเลือกตั้งแต่ช่วงสามถึงความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคสื่อและการประเมินผลทางเศรษฐกิจย้อนหลังแห่งชาติ

นี่เป็นกรณีต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง เหตุผลที่ไม่มีใครทักท้วงความสำคัญของเศรษฐกิจในฤดูหาเสียง ข่าวของสื่อเกือบเฉพาะลบบัญชีประสิทธิภาพของคลินตันและเครื่องคงความสนใจกับปัญหา และความจริงที่ว่า การฟื้นตัวจากภาวะถดถอย 1990-91 ไม่ได้ออกเสียงเป็น ปี 1984


อนุรักษ์นิยมอาจจะอยากใช้ผลลัพธ์เหล่านี้เป็นการยืนยันของอคติเสรีนิยมในสื่อ แต่ประธานาธิบดีคลินตันประสบการณ์กว่าสามปีแรกของประธานาธิบดีของเขาว่าควรทำลาย วิทยานิพนธ์ ค่อนข้างอคติของสื่อที่มีต่อสถาบัน การโต้เถียง และลบข้อมูล ( Patterson 1993 ; โรบินสัน และ ชีฮาน 1983 ) ควบคู่กับทักษะของการท้าทาย ' แคมเปญใน enlisting สื่อโครงการนวดของพวกเขาอธิบายถึง 1992 พบ

เมื่อปี 1994 แรงเศรษฐกิจดีขึ้นไม่ได้เอาผู้สมัครที่รัฐสภาประชาธิปไตย

หลายๆเสียงในขณะที่คำอธิบายที่เป็นไปได้อยู่หลาย หนึ่งในที่น่าสนใจที่สุดคือ ช่องว่างระหว่างการรับรู้และความเป็นจริงทางเศรษฐกิจ

เวลาของปีเลือกตั้ง เป็นส่วนสําคัญของเขตเลือกตั้ง เชื่อว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯยังคง mired ในภาวะถดถอย .

ช่องว่างนี้อาจให้เหตุผลอธิบายประสิทธิภาพของการพยากรณ์เศรษฐกิจยิ่งขึ้นจนรุ่นในปี 1992 เช่นกัน ( เช่น แคมป์เบลและขยิบตา 1990 ; แคมป์เบล 1992 ; อีริคสัน 1989 ฟาคเลอร์และหลิน 1995 ; แฟร์ 1978 , 1980 ; ลูอิส เบค และข้าว 1992 ; rosenstone 1983 )

รุ่นนี้ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่งในการเลือกตั้งประธานาธิบดี
ตลอดเวลา ตัวอย่างเช่นลูอิส เบค และข้าว ( 1992 ) ทราบว่ารูปแบบของพวกเขาคาดการณ์ได้อย่างถูกต้อง 10
การแข่งขันประธานาธิบดีสุดท้าย II ก่อนบุชคลินตันเครื่องแข่ง

แบบยุติธรรมได้เพลิดเพลินกับความสำเร็จที่คล้ายกัน จาก 1916 และ 1988 อย่างถูกต้องเรียกว่า 16 19 แข่ง

ใน 1992 อย่างไรก็ตามทั้งสองคาดการณ์สะดวกสบาย ชัยชนะ บุช แค่ก็อบรัมเมอวิตส์
( 1988 ) รุ่น