It's now evening. On the way home a

It's now evening. On the way home after club activity. Buchou and Asia are walking to the side of me. Since we live in the same house, we go home together. It seems like today is the worst day. I talked about my past but no one had sympathy towards me. Fine then! The memory of Occhan is mine only! “……Buchou-san. Ise-san seems to be in a bad mood.”
“Asia. In times like this it is the best to leave him alone.”
Both of them seems like they are saying something, but who cares. What should I do with the feeling I have right now after I got my memory laughed at? I was walking down the road with a complicated feeling. Then I heard “that” nostalgic sound.
RING RING. ……! Then I looked at the direction where the sound came from. I knew that my eyes were fully opened because I got shocked. 10 years…… Yes 10 years.
RING RING. That was the bell of the start of the story. I saw a familiar man preparing for the show at the park I passed by.
“……!”
When I realised it, I was walking towards the direction of that man. It’s definitely him. That face. He looks much older but I’m not mistaking it!
“Is it you Occhan…….?”
I asked the middle aged man timidly. The man noticed me. He looks into my face for a while and then smiles at me.
“You are….. I see. I realised who you are right away. You have gotten big, boy.”
Ah…… He is…… He truly is.........!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเย็นในขณะนี้ ระหว่างทางกลับบ้านหลังจากกิจกรรมของสโมสร Buchou และเอเชียกำลังเดินไปทางด้านข้างของฉัน นับตั้งแต่ที่เราอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกันเรากลับบ้านด้วยกัน ดูเหมือนว่าวันนี้เป็นวันที่เลวร้ายที่สุด ฉันพูดคุยเกี่ยวกับอดีตของฉัน แต่ไม่มีใครมีความเห็นอกเห็นใจที่มีต่อผม ปรับแล้ว! ความทรงจำของ occhan เป็นของฉันเท่านั้น! "...... Buchou-san กระทำ-san ดูเหมือนว่าจะอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี. "
" เอเชียในช่วงเวลาเช่นนี้มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว. "
ทั้งของพวกเขาดูเหมือนว่าพวกเขาจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ที่ใส่ใจ สิ่งที่ฉันควรทำอย่างไรกับความรู้สึกที่ผมมีในตอนนี้หลังจากที่ฉันได้รับหน่วยความจำของฉันหัวเราะเยาะ? ผมเดินไปตามท้องถนนด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน แล้วฉันได้ยิน "ว่า" เสียงความคิดถึง.
แหวน ...... ! แล้วฉันมองไปที่ทิศทางที่เสียงมาจากฉันรู้ว่าตาของฉันได้เปิดอย่างเต็มที่เพราะผมได้ตกใจ 10 ปี ...... ใช่ 10 ปี.
แหวน ที่ระฆังของการเริ่มต้นของเรื่อง ฉันเห็นคนคุ้นเคยเตรียมความพร้อมสำหรับการแสดงที่สวนฉันเดินผ่านไปมา.
"...... !"
เมื่อฉันรู้ว่ามันฉันกำลังเดินไปในทิศทางของคนที่ ก็ให้เขาแน่นอน ใบหน้าที่ เขาดูอายุมาก แต่ฉันไม่เข้าใจผิดว่ามัน!
"เป็นเพราะคุณก็ occhan ....... ?"
ฉันถามคนวัยกลางเหนียม คนสังเกตเห็นฉัน เขามองไปที่ใบหน้าของฉันในขณะที่และแล้วรอยยิ้มมาที่ผม.
"คุณ ..... ฉันเห็น ฉันรู้ว่าคุณมีสิทธิที่อยู่ห่างออกไป คุณมีอากาศใหญ่เด็ก. "
อา ...... เขาเป็น ...... เขาอย่างแท้จริงคือ .........

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นตอนนี้เย็น ในทางที่บ้านหลังจากกิจกรรมคลับ Buchou และเอเชียจะเดินข้างฉัน เนื่องจากเราอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน เรากลับบ้านกัน ดูเหมือนวันนี้เป็นวันเลวร้ายที่สุด ฉันพูดคุยเกี่ยวกับอดีตของฉัน แต่ไม่มีใครมาเห็นใจต่อฉัน ดีแล้ว หน่วยความจำของ Occhan เป็นของผมเท่านั้น “……Buchou ซัง อิเสะซังดูเหมือนจะอารมณ์เสีย"
"เอเชีย ในครั้งนี้ ได้ดีสุดเพื่อทิ้งให้อยู่คนเดียว"
ทั้งสองของพวกเขาดูเหมือนว่าพวกเขามีคำพูดบางอย่าง แต่ที่ใส่ ฉันควรทำอะไรกับความรู้สึกที่ฉันมีตอนนี้หลังจากผมหัวเราะในความทรงจำ ฉันได้เดินบนถนน ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน แล้วฉันได้ยิน "ที่" ความคิดถึงเสียง.
แหวนแหวน ……! แล้ว ผมมองในทิศทางที่เสียงมาจากไหน รู้ว่า ตาของฉันทั้งหมดเปิด เพราะผมตกใจ 10 ปี... ได้ 10 ปี
แหวนแหวน ที่เบลเริ่มต้นของเรื่องราวได้ ผมเห็นคนคุ้นเคยที่เตรียมสำหรับการแสดงที่สวนผมผ่านโดย.
"..."
เมื่อฉันเองก็ยังคิดว่า ฉันได้เดินต่อทิศทางของผู้ชายคนนั้น ได้แน่นอนเขา ใบหน้านั้น เขาดูเก่ามาก แต่ฉันเป็น mistaking !
"เป็นคุณ Occhan..."
ถามคนกลางอายุ timidly คนที่พบฉัน เขามีลักษณะเป็นใบหน้าของฉันในขณะแล้ว รอยยิ้มที่ me.
"คุณจะ... เข้าใจแล้ว ผมเองก็ยังคิดที่จะทันที คุณได้รับใหญ่ เด็ก"
อา... เขาคือ... แท้จริงคือ. ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนนี้ในช่วงเย็น ในระหว่างทางกลับบ้านหลังจากการทำงานของสโมสร. buchou และเอเชียจะเดินไปถึงยังไปที่ด้านข้างของฉัน นับตั้งแต่ที่เราอยู่ในบ้านหลังเดียวกันที่เรากลับไปบ้านด้วยกัน มันดูเหมือนจะเป็นวันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุด ผมได้พูดเกี่ยวกับอดีตของฉันแต่ไม่มีใครเห็นใจตรงเข้ามาหาฉัน ชั้นดีแล้ว! หน่วยความจำของ occhan เป็นของเราเท่านั้น "................................................ buchou - San . ISE - San ดูเหมือนว่าจะเป็นในอารมณ์ไม่ดี"
"เอเชียในช่วงเวลาแบบนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำให้เขาอยู่คนเดียว"
ทั้งสองของเขาดูเหมือนจะคล้ายกับว่าพวกเขาได้อยู่ว่าบางสิ่งบางอย่างแต่ผู้ที่สนใจ ฉันควรทำอย่างไรกับความรู้สึกผมไม่มีสิทธิในตอนนี้หลังจากที่ผมได้รับหน่วยความจำของฉันหัวเราะได้ ฉันกำลังเดินลงไปตามถนนที่พร้อมด้วยความรู้สึกที่มีความซับซ้อน จากนั้นผมก็ได้ยินเสียง""เสียงดังกระฉ่อนว่า.เรียกเข้า
เสียงเรียกเข้า ................................................! จากนั้นฉันก็มองในทิศทางที่เสียงดังมาจากผมรู้ดีว่าดวงตาของฉันก็เปิดให้บริการเพราะผมก็รู้สึกตกใจที่ครบครัน 10 ปี......ใช่ 10 ปี.
เรียกเข้าเสียงเรียกเข้าได้ ที่เป็นเสียงระฆังที่การเริ่มของเรื่อง ผมเห็นคนรู้จักคุ้นเคยเป็นการเตรียมตัวก่อนสำหรับการแสดงที่อุทยานที่ผมผ่านไปโดย.
"................................................!"
เมื่อผมรู้ตัวผมก็เดินไปถึงยังไปถึงทิศทางของชายผู้นี้ มันเป็นโลกเขา หน้าที่. เขาจะดูเก่ากว่าแต่ผมไม่ใช่ช่องแคบอย่างนั้น!
"คือคุณ occhan ..........?"
ผมถามคนมีอายุกลางที่หวาดผวา คนที่ได้รับความสนใจผม เขามองหน้าผมสำหรับในขณะที่แล้วยิ้มที่ฉัน.
"คุณ..... ผมดูที่ ผมตระหนักที่คุณเป็นอยู่ห่างออกไปในด้านขวา คุณได้รับขนาดใหญ่,เด็ก."
AH ......เขาคือ......เขาอย่างแท้จริง.........! - -