In this essay I have tried to portr

In this essay I have tried to portray the historic development of notions of progress, growth,
development and sustainability in different social, economic and philosophical contexts from
antiquity to postmodernity. In the second half of the 20th century, because of the failure of
economic growth to evenly distribute wealth across the globe and because of the emerging
ecological crisis, it became clear that former notions of progress, growth and development had
become unfeasible. The positivistic approach to progress, growth and development, which
had been carefully construed in the 19th and early 20th centuries, was overtaken by the events
of world history. However, that did not mean that beliefs in the general benefits of scientific
and technological progress and of economic growth had been discarded. In the light of the
cost to the planet of growth and development, of which people became more aware as a result
of the media coverage of ecological threats and disasters, a new morally defensible paradigm
was necessary. This paradigm was formulated in the form of sustainable development, a
concept that could rightly claim to be the heir to the concepts of progress, sustainability,
growth and development. It continued the major threads of the progress – growth –
development discourses of the past and adapted them to a new situation of ecological crisis,
which had to be addressed in a world where the growing gap between rich and poor made any
discussion of growth and development extremely complex.
The concept of sustainable development was a compromise between growth and conservation.
It was not ideologically neutral, because it was intended as an alternative for the zerogrowth
option and was therefore positively inclined towards the growth and modernization
viewpoints. The whole debate around sustainable development made it clear that anthropocentric
views were stronger than ecocentric views, but that environmental concerns had at
least become part of development discourses. Like any compromise, sustainable development
was not fully embraced by either side in the debate about growth and conservation,
particularly those representing extreme positions. It was a contradiction in terms, in the sense
that genuine sustainability and genuine development would, from a puristic point of view, be
irreconcilable. Sustainable development was, therefore, from the outset open to criticism from
both the left and the right. It needed further refinement and it would, indeed, evolve in
subsequent decades.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทความครั้งนี้ ผมพยายามจะวาดภาพการพัฒนาประวัติศาสตร์กำลังดำเนินการ เติบโตการพัฒนาและความยั่งยืนในบริบททางสังคม เศรษฐกิจ และปรัชญาที่แตกต่างจากโบราณการ postmodernity ในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เนื่องจากความล้มเหลวของเศรษฐกิจเพื่อกระจายให้เลือกมากมาย ทั่วโลก และเนื่อง จากการเกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอวิกฤติระบบนิเวศ มันเป็นความเข้าใจอดีตของความก้าวหน้า เจริญเติบโต และพัฒนาได้ชัดเจนกลายเป็นไม่น่าเป็น วิธี positivistic ความคืบหน้า การเจริญเติบโต และการ พัฒนา การมีการตีความอย่างระมัดระวังใน 19 และต้นศตวรรษ ถูก overtaken โดยเหตุการณ์ของประวัติศาสตร์โลก อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้หมายถึง ที่ความเชื่อในประโยชน์ทั่วไปของวิทยาศาสตร์และความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจได้ถูกละทิ้งไป ใน light ของต้นทุนในโลกของการเจริญเติบโตและการพัฒนา ซึ่งกลายเป็นตระหนักถึงผลความครอบคลุมสื่อคุกคามระบบนิเวศและภัย คุณธรรม defensible กระบวนทัศน์ใหม่ไม่จำเป็น กระบวนทัศน์นี้คือสูตรในรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืน การแนวคิดที่สามารถอ้างว่า เรื่องจะ เป็นผู้สืบต่อแนวคิดของความก้าวหน้า ยั่งยืนเจริญเติบโตและพัฒนา มันต่อหัวข้อหลักของความคืบหน้า-เติบโตพัฒนาประการในอดีต และการดัดแปลงนั้นสถานการณ์ใหม่ของวิกฤตระบบนิเวศซึ่งได้ให้ความสนใจในโลกที่เติบโตช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนทำการใด ๆอภิปรายการเจริญเติบโตและพัฒนาที่ซับซ้อนมากแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นการประนีประนอมระหว่างการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์ไม่เป็นกลาง ideologically เนื่องจากมันถูกใช้เป็นทางเลือกสำหรับการ zerogrowthตัวเลือก และถูกจึงบวกมักเจริญเติบโตและความทันสมัยมุมมอง การอภิปรายทั้งสถานพัฒนาทำ anthropocentric ที่ชัดเจนมุมมองถูกกว่า ecocentric วิว แต่ที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมได้ที่อย่างน้อยเป็น ส่วนหนึ่งของการพัฒนาประการ เช่นการประนีประนอม การพัฒนาที่ยั่งยืนมีไม่ครบในอ้อมกอดของด้านใดด้านหนึ่งในการอภิปรายเกี่ยวกับการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้แทนมากตำแหน่งขึ้น มันเป็นความขัดแย้งในเงื่อนไข ในความรู้สึกว่า ความยั่งยืนที่แท้จริงและพัฒนาอย่างแท้จริง จาก puristic จุดของมุมมอง จะirreconcilable การพัฒนาที่ยั่งยืนได้ ดังนั้น จากเปิดรอบนอกเพื่อวิจารณ์จากทั้งด้านซ้ายและด้านขวา ต้องรีไฟน์เมนท์เพิ่มเติม และต้อง แน่นอน พัฒนาขึ้นในทศวรรษต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทความนี้ผมได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาของประวัติศาสตร์ความคิดของความคืบหน้าการเจริญเติบโตการพัฒนาและความยั่งยืนในบริบทที่แตกต่างกันทางสังคมเศรษฐกิจและปรัชญาจากสมัยโบราณที่จะเป็นหลังสมัยใหม่ ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เพราะความล้มเหลวของการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างเท่าเทียมกันในการกระจายความมั่งคั่งทั่วโลกและเพราะความที่เกิดขึ้นใหม่วิกฤตระบบนิเวศก็เป็นที่ชัดเจนว่าความคิดเดิมของความคืบหน้าของการเจริญเติบโตและการพัฒนาได้กลายเป็นทำไม่ได้ วิธี positivistic ความคืบหน้าการเจริญเติบโตและการพัฒนาซึ่งได้รับการตีความอย่างรอบคอบใน19 และต้นศตวรรษที่ 20 ถูกครอบงำด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์โลก แต่ที่ไม่ได้หมายความว่าความเชื่อในผลประโยชน์ทั่วไปของวิทยาศาสตร์ก้าวหน้าและเทคโนโลยีและการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ได้รับการยกเลิก ในแง่ของค่าใช้จ่ายในโลกของการเจริญเติบโตและการพัฒนาของการที่ผู้คนเริ่มตระหนักมากขึ้นเป็นผลมาจากการรายงานข่าวของสื่อของภัยคุกคามระบบนิเวศและภัยพิบัติซึ่งเป็นกระบวนทัศน์ใหม่ยุทธศาสตร์ทางศีลธรรมเป็นสิ่งที่จำเป็น กระบวนทัศน์นี้เป็นสูตรในรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืนซึ่งเป็นแนวคิดที่ถูกต้องอาจจะอ้างว่าเป็นทายาทแนวคิดของความคืบหน้าการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การเจริญเติบโตและการพัฒนา มันยังคงหัวข้อที่สำคัญของความคืบหน้า - การเจริญเติบโต - วาทกรรมการพัฒนาที่ผ่านมาและปรับตัวพวกเขาไปสู่สถานการณ์ใหม่ของวิกฤตระบบนิเวศซึ่งจะได้รับการแก้ไขในโลกที่ทำให้เกิดช่องว่างที่เพิ่มขึ้นระหว่างคนรวยและคนจนทำใด ๆ การอภิปรายของการเจริญเติบโตและการพัฒนา ซับซ้อนมาก. แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนคือการประนีประนอมระหว่างการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์. มันไม่ได้เป็นกลางอุดมการณ์เพราะมันมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นทางเลือกสำหรับ zerogrowth ตัวเลือกและดังนั้นจึงมีแนวโน้มในเชิงบวกต่อการเจริญเติบโตและการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆมุมมอง การอภิปรายทั้งรอบการพัฒนาที่ยั่งยืนทำให้มันชัดเจนว่า anthropocentric มุมมองเป็นมุมมองที่แข็งแกร่งกว่า ecocentric แต่ที่กังวลด้านสิ่งแวดล้อมที่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวาทกรรมอย่างน้อยการพัฒนา เช่นเดียวกับการประนีประนอมใด ๆ การพัฒนาที่ยั่งยืนไม่ได้กอดอย่างเต็มที่โดยทั้งสองข้างในการอภิปรายเกี่ยวกับการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นตัวแทนของตำแหน่งมาก มันเป็นความขัดแย้งในแง่ในแง่ที่ว่าการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการพัฒนาของแท้ของแท้จะจากจุดพิถีพิถันในมุมมองของจะเข้ากันไม่ได้ การพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นดังนั้นจากการเริ่มเปิดให้วิจารณ์จากทั้งด้านซ้ายและด้านขวา มันจำเป็นต้องปรับแต่งเพิ่มเติมและมันจะจริงวิวัฒนาการในทศวรรษที่ผ่านมาต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเรียงความนี้ผมได้พยายามที่จะวาดภาพการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ของความคิดที่ก้าวหน้า , การเจริญเติบโต , การพัฒนาและความยั่งยืนในต่างบริบททางสังคม เศรษฐกิจ และปรัชญาจาก
โบราณ postmodernity . ในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 เนื่องจากความล้มเหลวของ
การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างเท่าเทียมกันกระจายความมั่งคั่งทั่วโลก และเนื่องจากเกิด
นิเวศวิทยาวิกฤตมันเป็นที่ชัดเจนว่าอดีตอันก้าวหน้า การเจริญเติบโตและการพัฒนามี
กลายเป็นมีมาก่อนหรอกนะ วิธีการ positivistic ความก้าวหน้า , การเจริญเติบโตและการพัฒนาซึ่ง
ได้รับอย่างระมัดระวัง ตีความในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น ถูกยึดครองโดยเหตุการณ์
ของประวัติศาสตร์โลก อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้หมายความ ว่า ความเชื่อในประโยชน์ทั่วไปของวิทยาศาสตร์
กับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีและการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ได้รับการยกเลิก ในแง่ของ
ต้นทุนไปยังดาวเคราะห์ของการเจริญเติบโตและการพัฒนาที่ผู้คนเริ่มตระหนักถึงผลของสื่อมวลชน
คุกคามระบบนิเวศและภัยพิบัติ ,
กระบวนทัศน์คุณธรรมเลยใหม่จำเป็น กระบวนทัศน์นี้คือสูตรในรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืน ,
แนวคิดที่ถูกต้องสามารถเรียกร้องให้เป็นผู้สืบทอดแนวคิดของความคืบหน้า , ความยั่งยืน ,
การเจริญเติบโตและการพัฒนา มันยังคงหัวข้อหลักของความก้าวหน้าและการเจริญเติบโต–การพัฒนาวาทกรรมจากอดีต และดัดแปลงให้สถานการณ์ใหม่ของวิกฤติระบบนิเวศ
ซึ่งต้องอยู่ในโลกที่ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจน
ทําการใด ๆการอภิปรายของการเจริญเติบโตและการพัฒนาที่ซับซ้อนมาก .
แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืน คือ การประนีประนอมระหว่างการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์ .
มันไม่ได้เป็นกลาง ideologically เพราะมันมีไว้เป็นทางเลือกสำหรับ zerogrowth
ตัวเลือกและถูกดังนั้นแนวโน้มบวกต่อการเจริญเติบโตและมุมมองที่ทันสมัย

ทั้งการอภิปรายรอบการพัฒนาที่ยั่งยืนทำให้มันชัดเจนว่ามุมมอง anthropocentric
เข้มแข็งกว่ามุมมอง ecocentric แต่สิ่งแวดล้อมที่
อย่างน้อยกลายเป็นส่วนหนึ่งของวาทกรรมการพัฒนา ชอบ ๆประนีประนอม
การพัฒนาอย่างยั่งยืนไม่เต็มที่สวมกอดจากด้านใดด้านหนึ่งในการอภิปรายเกี่ยวกับการเจริญเติบโตและการอนุรักษ์ธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นตัวแทนของตำแหน่ง
กมันเป็นความขัดแย้งในแง่ในความรู้สึก
ที่ยั่งยืนของแท้และของแท้จะพัฒนาจากจุดของมุมมองเป็น
puristic , ไม่ลงรอยกัน การพัฒนาที่ยั่งยืนคือ ดังนั้น ตั้งแต่เริ่มต้นเปิดให้วิจารณ์จาก
ทั้งซ้ายและขวา มันต้องการการปรับแต่งเพิ่มเติมและมันจะแน่นอนวิวัฒนาการใน
ต่อทศวรรษ