First Mrs. Parker would show you th

First Mrs. Parker would show you the double parlours. You would not dare to interrupt her description of their advantages and of the merits of the gentleman who had occupied them for eight years. Then you would manage to stammer forth the confession that you were neither a doctor nor a dentist. Mrs. Parker's manner of receiving the admission was such that you could never afterward entertain the same feeling toward your parents, who had neglected to train you up in one of the professions that fitted Mrs. Parker's parlours.

Next you ascended one flight of stairs and looked at the second- floor-back at $8. Convinced by her second-floor manner that it was worth the $12 that Mr. Toosenberry always paid for it until he left to take charge of his brother's orange plantation in Florida near Palm Beach, where Mrs. McIntyre always spent the winters that had the double front room with private bath, you managed to babble that you wanted something still cheaper.

If you survived Mrs. Parker's scorn, you were taken to look at Mr. Skidder's large hall room on the third floor. Mr. Skidder's room was not vacant. He wrote plays and smoked cigarettes in it all day long. But every room-hunter was made to visit his room to admire the lambrequins. After each visit, Mr. Skidder, from the fright caused by possible eviction, would pay something on his rent.

Then--oh, then--if you still stood on one foot, with your hot hand clutching the three moist dollars in your pocket, and hoarsely proclaimed your hideous and culpable poverty, nevermore would Mrs. Parker be cicerone of yours. She would honk loudly the word" Clara," she would show you her back, and march downstairs. Then Clara, the coloured maid, would escort you up the carpeted ladder that served for the fourth flight, and show you the Skylight Room. It occupied 7x8 feet of floor space at the middle of the hall. On each side of it was a dark lumber closet or storeroom.

In it was an iron cot, a washstand and a chair. A shelf was the dresser. Its four bare walls seemed to close in upon you like the sides of a coffin. Your hand crept to your throat, you gasped, you looked up as from a well--and breathed once more. Through the glass of the little skylight you saw a square of blue infinity.

"Two dollars, suh," Clara would say in her half-contemptuous, half- Tuskegeenial tones.

One day Miss Leeson came hunting for a room. She carried a typewriter made to be lugged around by a much larger lady. She was a very little girl, with eyes and hair that had kept on growing after she had stopped and that always looked as if they were saying: "Goodness me ! Why didn't you keep up with us?"

Mrs. Parker showed her the double parlours. "In this closet," she said, "one could keep a skeleton or anaesthetic or coal "

"But I am neither a doctor nor a dentist," said Miss Leeson, with a shiver.

Mrs. Parker gave her the incredulous, pitying, sneering, icy stare that she kept for those who failed to qualify as doctors or dentists, and led the way to the second floor back.

"Eight dollars?" said Miss Leeson. "Dear me! I'm not Hetty if I do look green. I'm just a poor little working girl. Show me something higher and lower."

Mr. Skidder jumped and strewed the floor with cigarette stubs at the rap on his door.

"Excuse me, Mr. Skidder," said Mrs. Parker, with her demon's smile at his pale looks. "I didn't know you were in. I asked the lady to have a look at your lambrequins."

"They're too lovely for anything," said Miss Leeson, smiling in exactly the way the angels do.

After they had gone Mr. Skidder got very busy erasing the tall, black-haired heroine from his latest (unproduced) play and inserting a small, roguish one with heavy, bright hair and vivacious features.

"Anna Held'll jump at it," said Mr. Skidder to himself, putting his feet up against the lambrequins and disappearing in a cloud of smoke like an aerial cuttlefish.

Presently the tocsin call of "Clara!" sounded to the world the state of Miss Leeson's purse. A dark goblin seized her, mounted a Stygian stairway, thrust her into a vault with a glimmer of light in its top and muttered the menacing and cabalistic words "Two dollars!"

"I'll take it!" sighed Miss Leeson, sinking down upon the squeaky iron bed.

Every day Miss Leeson went out to work. At night she brought home papers with handwriting on them and made copies with her typewriter. Sometimes she had no work at night, and then she would sit on the steps of the high stoop with the other roomers. Miss Leeson was not intended for a sky-light room when the plans were drawn for her creation. She was gay-hearted and full of tender, whimsical fancies. Once she let Mr. Skidder read to her three acts of his great (unpublished) comedy, "It's No Kid; or, The Heir of the Subway."

There was rejoicing among the gentlemen roomers whenever Miss Leeson had time to sit on the steps for an hour or two. But Miss Longnecker, the tall blonde who taught in a public school and said, "Well, really!" to everything you said, sat on the top step and sniffed. And Miss Dorn, who shot at the moving ducks at Coney every Sunday and worked in a department store, sat on the bottom step and sniffed. Miss Leeson sat on the middle step and the men would quickly group around her.

Especially Mr. Skidder, who had cast her in his mind for the star part in a private, romantic (unspoken) drama in real life. And especially Mr. Hoover, who was forty-five, fat, flush and foolish. And especially very young Mr. Evans, who set up a hollow cough to induce her to ask him to leave off cigarettes. The men voted her "the funniest and jolliest ever," but the sniffs on the top step and the lower step were implacable.

* * * * * *

I pray you let the drama halt while Chorus stalks to the footlights and drops an epicedian tear upon the fatness of Mr. Hoover. Tune the pipes to the tragedy of tallow, the bane of bulk, the calamity of corpulence. Tried out, Falstaff might have rendered more romance to the ton than would have Romeo's rickety ribs to the ounce. A lover may sigh, but he must not puff. To the train of Momus are the fat men remanded. In vain beats the faithfullest heart above a 52-inch belt. Avaunt, Hoover! Hoover, forty-five, flush and foolish, might carry off Helen herself; Hoover, forty-five, flush, foolish and fat is meat for perdition. There was never a chance for you, Hoover.

As Mrs. Parker's roomers sat thus one summer's evening, Miss Leeson looked up into the firmament and cried with her little gay laugh:

"Why, there's Billy Jackson! I can see him from down here, too."

All looked up--some at the windows of skyscrapers, some casting about for an airship, Jackson-guided.

"It's that star," explained Miss Leeson, pointing with a tiny finger. "Not the big one that twinkles--the steady blue one near it. I can see it every night through my skylight. I named it Billy Jackson."

"Well, really!" said Miss Longnecker. "I didn't know you were an astronomer, Miss Leeson."

"Oh, yes," said the small star gazer, "I know as much as any of them about the style of sleeves they're going to wear next fall in Mars."

"Well, really!" said Miss Longnecker. "The star you refer to is Gamma, of the constellation Cassiopeia. It is nearly of the second magnitude, and its meridian passage is--"

"Oh," said the very young Mr. Evans, "I think Billy Jackson is a much better name for it."

"Same here," said Mr. Hoover, loudly breathing defiance to Miss Longnecker. "I think Miss Leeson has just as much right to name stars as any of those old astrologers had."

"Well, really!" said Miss Longnecker.

"I wonder whether it's a shooting star," remarked Miss Dorn. "I hit nine ducks and a rabbit out of ten in the gallery at Coney Sunday."

"He doesn't show up very well from down here," said Miss Leeson. "You ought to see him from my room. You know you can see stars even in the daytime from the bottom of a well. At night my room is like the shaft of a coal mine, and it makes Billy Jackson look like the big diamond pin that Night fastens her kimono with."

There came a time after that when Miss Leeson brought no formidable papers home to copy. And when she went out in the morning, instead of working, she went from office to office and let her heart melt away in the drip of cold refusals transmitted through insolent office boys. This went on.

There came an evening when she wearily climbed Mrs. Parker's stoop at the hour when she always returned from her dinner at the restaurant. But she had had no dinner.

As she stepped into the hall Mr. Hoover met her and seized his chance. He asked her to marry him, and his fatness hovered above her like an avalanche. She dodged, and caught the balustrade. He tried for her hand, and she raised it and smote him weakly in the face. Step by step she went up, dragging herself by the railing. She passed Mr. Skidder's door as he was red-inking a stage direction for Myrtle Delorme (Miss Leeson) in his (unaccepted) comedy, to "pirouette across stage from L to the side of the Count." Up the carpeted ladder she crawled at last and opened the door of the skylight room.

She was too weak to light the lamp or to undress. She fell upon the iron cot, her fragile body scarcely hollowing the worn springs. And in that Erebus of the skylight room, she slowly raised her heavy eyelids, and smiled.

For Billy Jackson was shining down on her, calm and bright and constant through the skylight. There was no world about her. She was sunk in a pit of blackness, with but that small square of pallid light framing the star that she had so whimsically and oh, so ineffectually named. Miss Longnecker must be right; it was Gamma, of the constellation Cassiopeia, and not Billy Jackson. And yet she could not let it be Gamma.

As she lay on her back she tried twice to raise her arm. The third time she got two thin fingers to her lips and blew a kiss out of the black pit to Billy Jackson. Her arm fell back limply.

"Good-bye, Billy," she murmured faintly. "Yo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปาร์คเกอร์นางแรกจะแสดงคุณแกงคู่ นอกจากนี้คุณไม่จะกล้าขนัดเธออธิบายข้อดีของพวกเขา และข้อดีของสุภาพบุรุษที่มีครอบครองได้แปดปี แล้ว คุณจะจัดการกับ stammer ออกมาสารภาพว่า คุณไม่ใช่หมอหรือหมอฟัน ลักษณะนางคเกอร์รับสมัครที่เป็นเช่นที่คุณสามารถหลังจากนั้นไม่เคยให้ความบันเทิงจะต่อพ่อแม่ ที่ได้ละเลยที่จะสอนคุณในอาชีพที่แกงนางปาร์คเกอร์ถัดไปคุณแถมยังเที่ยวบินของบันได และมองสองชั้นกลับ $ 8 ความเชื่อมั่น โดยกิริยาของเธอชั้นสองที่ถูก $12 ที่นาย Toosenberry เสมอจ่ายเพื่อมันจนเขาปล่อยให้ดูแลสวนส้มของน้องในฟลอริด้าใกล้ปาล์มบีช ที่นาง McIntyre จะใช้แหล่งที่มีห้องคู่ มีห้องน้ำส่วนตัว คุณจัดการพล่ามว่า ต้องอะไรยังถูกกว่าถ้าคุณรอดชีวิตชนนางคเกอร์ คุณที่ถ่ายตานาย Skidder ห้องโถงขนาดใหญ่ห้องบนชั้นสาม นาย Skidder ห้องไม่ว่าง เขาเขียนบทละคร และควันบุหรี่ในตลอดวัน แต่ทุกห้องฮันเตอร์ทำการเยี่ยมชมห้องพักชื่นชม lambrequins หลังจากแต่ละเยี่ยมชม นาย Skidder จากตกใจที่เกิดจากการขับไล่ได้ จะต้องจ่ายสิ่งที่เขาให้เช่าแล้ว - โอ้ แล้ว - หากคุณยัง ยืนเท้าหนึ่ง ด้วยมือของคุณร้อนกำเหรียญสามชุ่มชื่นในกระเป๋าของคุณ และ hoarsely ประกาศความยากจนของ hideous และอาชญากร nevermore นางปาร์คเกอร์จะ cicerone ของคุณ เธอจะ honk ดังคำว่า"คลารา, " เธอแสดงเธอกลับ และมีนาคมชั้นล่าง แล้ว คลารา แม่สี จะคุ้มกันคุณขึ้นบันไดพรมที่ให้บริการเที่ยวบินสี่ กแสดงห้องสกายไลท์ ลอย ๆ 7 x 8 ฟุตของพื้นที่กลางศาลา ในแต่ละด้านจะมีตู้เสื้อผ้าไม้สีเข้มหรือ storeroomมันมีเป็นเตียงเหล็ก เป็น washstand และเก้าอี้ ชั้นวางมีการแต่งตัว กำแพงเปลือย 4 ดูเหมือนจะ ปิดในเมื่อคุณเช่นด้านข้างของหีบศพเป็น มือ crept กับคอของคุณ คุณ gasped คุณมองขึ้นจากบ่อ - และหายใจอีกครั้ง ผ่านแก้วของสกายไลท์น้อย คุณเห็นตารางของอินฟินิตี้สีน้ำเงิน"สองดอลลาร์ suh ว่า โทนของเธอ Tuskegeenial ครึ่งครึ่งดูถูก คลาราวันหนึ่งนางสาว Leeson มาล่าสัตว์สำหรับห้องพัก เธอทำเครื่องพิมพ์ดีดทำ lugged สถาน โดยผู้หญิงมีขนาดใหญ่มาก เธอผู้หญิงน้อยมาก ตาและผมที่ได้เก็บเติบโตบนหลังจากเธอหยุดและมองว่าพวกเขาได้พูดว่า: "ความดีของฉัน ทำไมไม่ได้คุณให้ค่ากับเรา"นางคเกอร์พบเธออารมณ์คู่ "ในนี้ตู้เสื้อผ้า เธอกล่าวว่า "หนึ่งสามารถเก็บโครงกระดูก หรือ anaesthetic หรือถ่านหิน""แต่ฉันไม่มีหมอหรือหมอฟัน กล่าวว่า นางสาว Leeson กับศิวะนางคเกอร์ให้เธอจ้องพิศวง pitying, sneering น้ำแข็งที่เธอเก็บไว้สำหรับผู้ที่ล้มเหลวในการรับรองเป็นแพทย์หรือทันตแพทย์ และนำทางไปด้านหลังชั้นสอง"แปดดอลลาร์" กล่าวว่า นางสาว Leeson "รักฉัน ผมไม่ Hetty ถ้าดูสีเขียว ฉันเพียงแค่ไม่ทำสาวน้อย แสดงสิ่งที่สูงกว่า และต่ำกว่า"นาย Skidder ไป และ strewed ชั้นกับสตับบุหรี่ที่ราบที่ประตูของเขา"ขอโทษ นาย Skidder กล่าวว่า นางคเกอร์ กับรอยยิ้มของปีศาจของเธอที่เขาดูซีด "ฉันไม่ทราบว่า คุณอยู่ในนั้น ถามผู้หญิงต้องไปดูที่ lambrequins ของคุณ""พวกเขากำลังน่ารักเกินไปสำหรับสิ่ง กล่าวว่า นางสาว Leeson ยิ้มตรงวิธีที่เทวดาทำหลังจากพวกเขาแล้วนาย Skidder ได้ติดลบสูง ดำ haired นางเอกจากล่าสุดของเขาเล่น (unproduced) และการแทรกหนึ่งเล็ก roguish ผมหนัก สดใสและคุณลักษณะยอดในสิงคโปร์"จับแอนนาจะกระโดดได้ กล่าวว่า นาย Skidder ตนเอง วางเท้าขึ้นกับ lambrequins การ และหายไปในเมฆควันเช่นปลาหมึกทางอากาศปัจจุบันโทร tocsin "คลารา" แต่เพียงแห่งโลกรัฐนางสาว Leeson ใส่ ผีมืดยึดเธอ ติดบันได Stygian กระตุกเธอเป็นเพดานที่มีน้อยนิดของแสงด้านบนของ และ muttered menacing และ cabalistic คำ "สองดอลลาร์""ฉันจะใช้มัน" ถอนหายใจนางสาว Leeson จมลงเมื่อเตียงเหล็กส่งเสียงดังเอี้ยทุกวันนางสาว Leeson ออกไปทำงาน ในเวลากลางคืน เธอมาบ้านกระดาษ ด้วยลายมือบน และทำสำเนา ด้วยเครื่องพิมพ์ดีดของเธอ บางครั้งเธอก็ไม่ทำงานในเวลากลางคืน และจากนั้น เธอจะนั่งในขั้นตอนของก้มสูงกับ roomers อื่น ๆ นางสาว Leeson ตั้งใจว่าภายในห้องแสงฟ้าเมื่อแผนถูกออกของเธอสร้าง เธอเป็นเกย์ต้อนรับของคน และเต็มไปด้วยเงิน ใช้จินตนาการเพ้อฝัน เมื่อปล่อยให้ นาย Skidder อ่านเธอกระทำสามตลก (ประกาศ) ของเขาดี "มันเป็นเด็กไม่ ขึ้น Heir ของรถไฟใต้ดิน"มี rejoicing ระหว่าง roomers สุภาพบุรุษเมื่อนางสาว Leeson มีเวลานั่งหนึ่งชั่วโมงหรือสองขั้นตอน แต่นางสาว Longnecker บลอนด์สูงที่สอนในโรงเรียนของรัฐ และกล่าว ว่า "ดี จริง ๆ " ทุกคุณกล่าวว่า นั่งบนขั้นตอนด้านบน และ sniffed และนางสาว Dorn ยิงเป็ดย้ายที่ Coney ทุกวันอาทิตย์ และทำงานในร้านสรรพสินค้า นั่งบนขั้นตอนด้านล่าง และ sniffed นางสาว Leeson เสาร์ในขั้นกลาง และคนจะจัดกลุ่มอย่างรวดเร็วรอบ ๆ เธอโดยเฉพาะนาย Skidder ที่มีโยนเธอในจิตใจของเขาสำหรับส่วนดาวเป็นส่วนตัว โรแมนติก (unspoken) ละครในชีวิตจริง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนาย ฮูเวอร์ เจ้าสี่สิบห้า ไขมัน ล้าง และโง่ และหนุ่มมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งนายอี วานส์ ที่ตั้งไอกลวงเพื่อเธอจะขอให้เขาออกนอกบุหรี่ก่อให้เกิด คนโหวตเธอ "ตอน และ jolliest เคย, " แต่ไม่โอนอ่อน sniffs ขั้นต่ำและขั้นสูงสุด* * * * * *อธิษฐานถึงคุณให้ละครหยุด stalks เพื่อ footlights คอรัส และหยดน้ำตา epicedian ตามความสมบูรณ์ของนายฮูเวอร์ ปรับแต่งท่อโศกนาฏกรรมของไข ใบของจำนวนมากของแสง ความหายนะของ corpulence พยายามออก ฟัลสตาอาจมีแสดงโรแมนติกมากไปตันกว่าจะมีซี่โครงสาธารณของโรมิโอไปออนซ์ คนรักอาจถอนใจ แต่ไม่ต้องแป้งพัฟ การรถไฟของ Momus เป็นคนอ้วน remanded ใน vain เต้นหัวใจ faithfullest เหนือเข็มขัด 52 นิ้ว Avaunt ฮูเวอร์ ฮูเวอร์ forty-five โง่ และล้างอาจลักเฮเลนตัวเอง ฮูเวอร์ forty-five ล้าง โง่ และไขมันเป็นเนื้อในนรก ไม่มีโอกาสสำหรับคุณ ฮูเวอร์Roomers นางคเกอร์เสาร์ดังหนึ่งร้อนของตอนเย็น นางสาว Leeson มองขึ้นไป firmament และร้องกับเธอหัวเราะน้อยเกย์:"ทำไม มีบิลลี่ Jackson สามารถเห็นจากเขาลง เกินไป"ทั้งหมดการค้นหา - บางที่หน้าต่างของตึกระฟ้า บางหล่อเกี่ยวกับ airship ที่ Jackson แนะนำ"เป็นดาวที่ อธิบายนางสาว Leeson ชี้ ด้วยนิ้วมือเล็ก ๆ "ไม่ใหญ่ได้ที่ twinkles - หนึ่งฟ้ามั่นคงใกล้จะ สามารถเห็นได้ทุกค่ำคืนผ่านสกายไลท์ของฉัน ผมตั้งชื่อว่าบิลลี่ Jackson""ดี จริง ๆ " นางสาว Longnecker กล่าวว่า "ฉันไม่ทราบว่า คุณได้เป็นนักดาราศาสตร์ นางสาว Leeson""โอ้ ใช่, " ว่า ที่เล็กดาว gazer "ฉันนั้นมากที่สุดของพวกเขาเกี่ยวกับลักษณะของแขนที่พวกเขากำลังสวมใส่ต่อไปอยู่ในดาวอังคาร""ดี จริง ๆ " นางสาว Longnecker กล่าวว่า "ดาวที่คุณอ้างถึงนั้นแกมมา ของกลุ่มดาวแคสซิโอเปีย เกือบของขนาดที่สอง และเส้นทางของเส้นแวง-""Oh," said the very young Mr. Evans, "I think Billy Jackson is a much better name for it.""Same here," said Mr. Hoover, loudly breathing defiance to Miss Longnecker. "I think Miss Leeson has just as much right to name stars as any of those old astrologers had.""Well, really!" said Miss Longnecker."I wonder whether it's a shooting star," remarked Miss Dorn. "I hit nine ducks and a rabbit out of ten in the gallery at Coney Sunday.""He doesn't show up very well from down here," said Miss Leeson. "You ought to see him from my room. You know you can see stars even in the daytime from the bottom of a well. At night my room is like the shaft of a coal mine, and it makes Billy Jackson look like the big diamond pin that Night fastens her kimono with."There came a time after that when Miss Leeson brought no formidable papers home to copy. And when she went out in the morning, instead of working, she went from office to office and let her heart melt away in the drip of cold refusals transmitted through insolent office boys. This went on.There came an evening when she wearily climbed Mrs. Parker's stoop at the hour when she always returned from her dinner at the restaurant. But she had had no dinner.As she stepped into the hall Mr. Hoover met her and seized his chance. He asked her to marry him, and his fatness hovered above her like an avalanche. She dodged, and caught the balustrade. He tried for her hand, and she raised it and smote him weakly in the face. Step by step she went up, dragging herself by the railing. She passed Mr. Skidder's door as he was red-inking a stage direction for Myrtle Delorme (Miss Leeson) in his (unaccepted) comedy, to "pirouette across stage from L to the side of the Count." Up the carpeted ladder she crawled at last and opened the door of the skylight room.She was too weak to light the lamp or to undress. She fell upon the iron cot, her fragile body scarcely hollowing the worn springs. And in that Erebus of the skylight room, she slowly raised her heavy eyelids, and smiled.For Billy Jackson was shining down on her, calm and bright and constant through the skylight. There was no world about her. She was sunk in a pit of blackness, with but that small square of pallid light framing the star that she had so whimsically and oh, so ineffectually named. Miss Longnecker must be right; it was Gamma, of the constellation Cassiopeia, and not Billy Jackson. And yet she could not let it be Gamma.As she lay on her back she tried twice to raise her arm. The third time she got two thin fingers to her lips and blew a kiss out of the black pit to Billy Jackson. Her arm fell back limply.
"Good-bye, Billy," she murmured faintly. "Yo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่นางปาร์กเกอร์จะแสดงให้คุณอาบอบคู่ คุณจะไม่กล้าที่จะหยุดยั้งคำอธิบายของเธอเปรียบของพวกเขาและประโยชน์ของสุภาพบุรุษที่ได้ครอบครองพวกเขาเป็นเวลาแปดปี แล้วคุณจะจัดการเพื่อพูดตะกุกตะกักออกมาสารภาพว่าคุณไม่ใช่หมอหรือหมอฟัน นางลักษณะที่ปาร์กเกอร์ที่ได้รับการรับเข้าเป็นเช่นนั้นคุณอาจจะไม่เคยหลังจากนั้นความบันเทิงให้ความรู้สึกเดียวกันที่มีต่อพ่อแม่ของคุณที่เคยให้ความสนใจในการฝึกอบรมคุณขึ้นมาในหนึ่งในอาชีพที่ติดตั้งอาบอบนางปาร์กเกอร์. ถัดไปคุณเสด็จหนึ่งเที่ยวบินของบันไดและ มองไปที่ชั้นสองกลับมาที่ $ 8 เชื่อว่าเธอลักษณะที่ชั้นสองว่ามันเป็นมูลค่า $ 12 ว่านาย Toosenberry จ่ายเงินเสมอสำหรับมันจนกว่าเขาจะออกไปดูแลของสวนส้มพี่ชายของเขาในฟลอริด้าที่อยู่ใกล้ปาล์มบีชที่นางแมคอินไทร์ใช้เวลาเสมอฤดูหนาวที่มีคู่ ห้องด้านหน้ามีห้องอาบน้ำส่วนตัวคุณจัดการเพื่อพูดพล่ามว่าคุณต้องการอะไรบางอย่างยังถูก. หากคุณมีชีวิตรอดดูถูกนางปาร์กเกอร์ของคุณถูกนำไปดูที่ห้องพักนาย Skidder ห้องโถงขนาดใหญ่บนชั้นสาม ห้องพักของนาย Skidder ก็ไม่ว่าง เขาเขียนบทละครและบุหรี่ที่สูบในนั้นตลอดทั้งวัน แต่ทุกห้องพักฮันเตอร์ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเข้าชมห้องของเขาที่จะชื่นชม lambrequins หลังจากเยี่ยมชมแต่ละนาย Skidder จากความน่ากลัวที่เกิดจากการขับไล่ไปได้จะจ่ายบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับค่าเช่าของเขา. แล้ว - โอ้แล้ว - ถ้าคุณยังคงยืนอยู่บนเท้าข้างหนึ่งมีมือร้อนของคุณกำสามดอลลาร์ชื้นในของคุณ กระเป๋าและเสียงแหบประกาศความยากจนน่าเกลียดและน่าตำหนิของคุณอีกแล้วจะเป็นนางปาร์กเกอร์รับจ้างพานักท่องเที่ยวของคุณ เธอจะบีบแตรเสียงดังคำว่า "คลารา" เธอจะแสดงให้คุณกลับมาของเธอและเดินลงมาชั้นล่าง แล้วตาคลารา, แม่บ้านสีจะพาคุณขึ้นบันไดปูพรมที่ทำหน้าที่สำหรับเที่ยวบินที่สี่และแสดงให้คุณห้องสกายไลท์ มันครอบครอง 7x8 ฟุตของพื้นที่ชั้นที่ตรงกลางของห้องโถง ในแต่ละด้านของมันเป็นตู้ไม้มืดหรือห้องเก็บของ. มันเป็นเปลเหล็กอ่างล้างหน้าและเก้าอี้ ชั้นวางเป็นแผล สี่ผนังเปลือยของมันดูเหมือนจะปิดในเมื่อคุณชอบด้านข้างของโลงศพ มือของคุณพุ่งไปที่ลำคอของคุณคุณอ้าปากค้างคุณเงยหน้าขึ้นจากดี - และสูดลมหายใจอีกครั้ง ผ่านกระจกสกายไลท์ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณเห็นตารางของอินฟินิตี้สีฟ้า. "สองดอลลาร์ suh" คลาราจะบอกว่าในครึ่งดูถูกเสียง Tuskegeenial ครึ่งของเธอ. วันหนึ่งนางสาว Leeson มาล่าสัตว์สำหรับห้องพัก เธอถือเครื่องพิมพ์ดีดทำที่จะ lugged รอบโดยผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่มาก เธอเป็นสาวน้อยมากกับตาและผมที่ได้เก็บไว้ในที่เพิ่มขึ้นหลังจากที่เธอได้หยุดและที่มองเสมอราวกับว่าพวกเขาพูดว่า: "!? ดีฉันทำไมคุณไม่ให้ทันกับพวกเรา" นาง ปาร์กเกอร์แสดงให้เห็นว่าร้านของเธอสอง "ในตู้เสื้อผ้านี้" เธอกล่าวว่า "หนึ่งสามารถเก็บโครงกระดูกหรือยาชาหรือถ่านหิน" "แต่ผมไม่ใช่หมอหรือหมอฟัน" กล่าวว่านางสาว Leeson กับตัวสั่น. นาง ปาร์กเกอร์ให้เธอไม่เชื่อที่เวทนา, เยาะเย้ย, น้ำแข็งจ้องมองที่เธอเก็บไว้สำหรับผู้ที่ล้มเหลวที่จะมีคุณสมบัติเป็นแพทย์หรือทันตแพทย์และนำวิธีการไปที่ชั้นสองด้านหลัง. "แปดดอลลาร์?" กล่าวว่านางสาว Leeson "ที่รักฉันฉันไม่เฮตตี้ถ้าผมจะดูสีเขียว. ฉันแค่เป็นสาวทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสาร. แสดงให้ฉันเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สูงขึ้นและลดลง." นาย Skidder เพิ่มขึ้นและโปรยพื้นด้วยต้นขั้วบุหรี่ที่แร็พที่ประตูของเขา. "ขอโทษนะที่นาย Skidder" นางปาร์กเกอร์ด้วยรอยยิ้มปีศาจของเธอที่มีลักษณะอ่อนของเขากล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่าคุณอยู่ใน. ผมถามผู้หญิงคนนั้นมีลักษณะที่ lambrequins ของคุณ." "พวกเขากำลังน่ารักเกินไปสำหรับสิ่งที่" นางสาว Leeson กล่าวว่ารอยยิ้มในตรงทางเทวดาทำ. หลังจากที่พวกเขาได้หายไป นาย Skidder ได้ยุ่งมากลบสูงนางเอกผมสีดำของเขาจากล่าสุด (unproduced) การเล่นและการแทรกตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่มีเกเรหนักผมสดใสมีชีวิตชีวาและคุณสมบัติ. "แอนนา Held'll กระโดดไปที่มัน" นายกล่าวว่า Skidder กับตัวเองวางเท้าของเขาขึ้นกับ lambrequins และหายไปในเมฆของควันเหมือนปลาหมึกอากาศ. ปัจจุบันสายระฆังสัญญาณของ "คลาร่า" ฟังไปทั่วโลกรัฐของกระเป๋านางสาว Leeson ของ ผีมืดยึดของเธอติดบันได Stygian แทงเธอเข้าไปในห้องนิรภัยที่มีริบหรี่ของแสงในด้านบนและพึมพำคำข่มขู่และ cabalistic "สองเหรียญ!" "ฉันจะเอามัน!" ถอนหายใจนางสาว Leeson จมลงบนเตียงเหล็กแหลม. ทุกวันนางสาว Leeson ออกไปทำงาน ในเวลากลางคืนเธอนำเอกสารที่เขียนด้วยลายมือที่บ้านกับที่พวกเขาและทำสำเนาด้วยเครื่องพิมพ์ดีดของเธอ บางครั้งเธอได้ทำงานในเวลากลางคืนและแล้วเธอจะนั่งในขั้นตอนของการก้มสูงด้วย Roomers อื่น ๆ นางสาว Leeson ไม่ได้ตั้งใจสำหรับห้องท้องฟ้าแสงเมื่อมีแผนสำหรับการสร้างของเธอ เธอเป็นเกย์ใจและเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเพ้อฝันอย่างกระทันหัน ทันทีที่เธอปล่อยให้นาย Skidder อ่านให้เธอสามการกระทำของเขาที่ดี (ที่ไม่ได้เผยแพร่) ตลก "มันเป็นเด็กไม่มี. หรือทายาทของรถไฟใต้ดินว่า" มีความยินดีในหมู่ Roomers สุภาพบุรุษได้เมื่อใดก็ตามที่นางสาว Leeson มีเวลาที่จะนั่งบนขั้นตอน สำหรับหนึ่งหรือสองชั่วโมง แต่นางสาว Longnecker, สีบลอนด์สูงที่สอนในโรงเรียนของรัฐและกล่าวว่า "ดีจริงๆ!" ทุกสิ่งที่คุณกล่าวว่านั่งอยู่บนขั้นตอนด้านบนและดมกลิ่น และนางสาวดอร์นที่ยิงเป็ดที่เคลื่อนไหวที่โคนีย์ทุกวันอาทิตย์และทำงานอยู่ในห้างสรรพสินค้า, นั่งอยู่บนขั้นตอนด้านล่างและดมกลิ่น นางสาว Leeson นั่งอยู่บนขั้นตอนกลางและคนที่จะได้อย่างรวดเร็วกลุ่มรอบตัวเธอ. โดยเฉพาะอย่างยิ่งนาย Skidder ที่ได้ทิ้งเธอในใจของเขาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในดาวส่วนตัว, โรแมนติก (ไม่ได้พูด) ละครในชีวิตจริง และโดยเฉพาะนายฮูเวอร์ซึ่งเป็นสี่สิบห้าไขมันล้างและโง่เขลา และโดยเฉพาะหนุ่มสาวมากนายอีแวนส์ที่ตั้งค่าไอกลวงเพื่อก่อให้เกิดของเธอที่จะขอให้เขาออกนอกบุหรี่ คนได้รับการโหวตของเธอ "สนุกและ jolliest เคย" แต่ sniffs ในขั้นตอนด้านบนและขั้นตอนล่างไม่โอนอ่อน. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ขอให้หยุดละครในขณะที่นักร้องเดินไปที่เวทีและลดลงฉีกขาด epicedian เมื่อความอุดมสมบูรณ์ของนายฮูเวอร์ ปรับแต่งท่อเพื่อโศกนาฏกรรมของไขมันที่สารพิษของกลุ่มที่ภัยพิบัติของความอ้วน พยายามออกฟอลสตัฟฟ์อาจจะกลายเป็นความโรแมนติกมากขึ้นในการตันกว่าจะมีซี่โครงง่อนแง่นโรมิโอที่จะออนซ์ คนรักอาจถอนหายใจ แต่เขาจะต้องไม่พัฟ ในการฝึกอบรมของขันเป็นผู้ชายไขมันคุมขัง ในไร้สาระเต้นหัวใจ faithfullest เหนือเข็มขัดขนาด 52 นิ้ว Avaunt ฮูเวอร์! ฮูเวอร์สี่สิบห้าล้างและโง่เขลาอาจดำเนินการออกเฮเลนตัวเอง; ฮูเวอร์สี่สิบห้า, ล้างโง่และไขมันเนื้อสัตว์นรก . ไม่เคยมีโอกาสสำหรับคุณฮูเวอร์เป็นRoomers นางปาร์กเกอร์นั่งตอนเย็นจึงฤดูร้อนมิส Leeson มองขึ้นไปบนท้องฟ้าและร้องไห้พร้อมกับหัวเราะของเธอเป็นเกย์น้อย: "ทำไมมีบิลลี่แจ็คสันฉันสามารถดูเขาจากการลงที่นี่! . อีกด้วย "ทั้งหมดเงยหน้าขึ้นมอง-. บางหน้าต่างของตึกระฟ้าบางหล่อเกี่ยวกับเรือเหาะที่แจ็คสันแนะนำ" มันเป็นดาวที่ "อธิบายนางสาว Leeson ชี้กับนิ้วมือเล็ก ๆ "ไม่ได้เป็นคนใหญ่ที่ twinkles -. หนึ่งสีฟ้าคงใกล้มันฉันสามารถดูได้ทุกคืนผ่านสกายไลท์ของฉันฉันชื่อบิลลี่แจ็คสัน.." "ดีจริงๆ"! กล่าวว่านางสาว Longnecker "ผมไม่ทราบว่าคุณเป็นนักดาราศาสตร์นางสาว Leeson." "โอ้ใช่" กล่าวว่า Gazer ดาวเล็ก ๆ "ฉันรู้ว่ามากที่สุดเท่าที่ใด ๆ ของพวกเขาเกี่ยวกับรูปแบบของแขนพวกเขากำลังจะสวมใส่ในฤดูใบไม้ร่วงต่อไปในการ ดาวอังคาร. "" ดีจริงๆ! " กล่าวว่านางสาว Longnecker "ดาวที่คุณหมายถึงคือรังสีของกลุ่มดาวค้างคาว. เป็นเกือบของขนาดที่สองและผ่านเที่ยงของ is--" "โอ้" กล่าวว่ายังน้อยมากนายอีแวนส์ "ผมคิดว่าบิลลี่แจ็คสันเป็นมาก ชื่อที่ดีกว่าสำหรับมัน. "" เดียวกันที่นี่ "นายฮูเวอร์ต่อต้านเสียงดังหายใจนางสาว Longnecker กล่าวว่า "ผมคิดว่านางสาว Leeson มีสิทธิเพียงเท่าที่จะเป็นดาวชื่อใด ๆ ของนักโหราศาสตร์เก่าที่มี." "ดีจริงๆ!" กล่าวว่านางสาว Longnecker. "ฉันสงสัยว่าจะเป็นดาวยิง" ตั้งข้อสังเกตนางสาวดอร์น "ผมตีเก้าเป็ดและกระต่ายออกจากสิบแกลเลอรี่ที่ในโคนี่ย์วันอาทิตย์." "เขาไม่ได้แสดงให้เห็นเป็นอย่างดีจากลงที่นี่" มิส Leeson กล่าวว่า "คุณควรจะเห็นเขาจากห้องของฉัน. คุณรู้ว่าคุณสามารถเห็นดาวแม้ในเวลากลางวันจากด้านล่างของดี. ที่คืนห้องของฉันเป็นเหมือนเพลาของเหมืองถ่านหินและมันทำให้บิลลี่แจ็คสันมีลักษณะเหมือนเพชรใหญ่ ขากลางคืนที่ผูกกิโมโนของเธอกับ. "มีเวลาหลังจากนั้นเมื่อนำนางสาวLeeson ไม่มีเอกสารที่น่ากลัวบ้านที่คัดลอกมา และเมื่อเธอเดินออกไปในตอนเช้าแทนการทำงานเธอเดินออกมาจากสำนักงานไปยังสำนักงานและปล่อยให้หัวใจของเธอจางหายในสังกัดของหยดน้ำเย็นส่งผ่านสำนักงานเด็กชายอวดดี นี้ไปใน. มีมาในตอนเย็นเมื่อเบื่อหน่ายเธอปีนก้มนางปาร์กเกอร์ในเวลาเสมอเมื่อเธอกลับมาจากงานเลี้ยงอาหารค่ำของเธอที่ร้านอาหาร แต่เธอก็ไม่กินอาหารเย็น. ขณะที่เธอก้าวเข้าไปในห้องโถงนายฮูเวอร์ได้พบกับเธอและคว้าโอกาสของเขา เขาขอให้เธอแต่งงานกับเขาและความอ้วนของเขาวนเวียนอยู่เหนือเธอเหมือนหิมะถล่ม เธอหลบและจับราวบันได เขาพยายามที่มือของเธอและเธอยกมันขึ้นมาและประหารเขาอ่อนในหน้า ทีละขั้นตอนเธอก็ขึ้นไปลากตัวเองด้วยรั้ว เธอเดินผ่านประตู Skidder นายของเขาเป็นสีแดงหมึกทิศทางเวทีสำหรับไมร์เทิล Delorme (นางสาว Leeson) ของเขา (ไม่ยอมรับ) ตลกเพื่อ "ปราดเปรียวข้ามขั้นตอนจาก L ไปด้านข้างของจำนวนที่." ขึ้นบันไดปูพรมเธอรวบรวมข้อมูลที่ผ่านมาและเปิดประตูของห้องสกายไลท์ที่. เธอเป็นคนที่อ่อนแอเกินกว่าที่จะสว่างหลอดไฟหรือที่จะเปลื้องผ้า เธอลดลงเมื่อเปลเหล็ก, ร่างกายที่เปราะบางของเธอแทบจะไม่ hollowing สปริงสวมใส่ และในม่านควันของห้องพักสกายไลท์ที่เธอค่อย ๆ ยกเปลือกตาหนักของเธอและยิ้ม. สำหรับบิลลี่แจ็คสันได้ส่องแสงลงบนเธอสงบและสว่างสดใสและคงผ่านสกายไลท์ มีโลกไม่ได้เกี่ยวกับตัวเธอ เธอเป็นคนที่จมลงไปในหลุมแห่งความมืดที่มี แต่ที่สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ของแสงดาวซีดกรอบว่าเธอมีเพื่อสุ่มและโอ้ดังนั้นชื่อไม่ได้เรื่อง นางสาว Longnecker จะต้องถูกต้อง มันเป็นรังสีของกลุ่มดาวค้างคาวและไม่บิลลี่แจ็คสัน และยังเธอไม่สามารถปล่อยให้มันเป็นรังสี. ขณะที่เธอนอนอยู่บนหลังของเธอเป็นครั้งที่สองที่เธอพยายามที่จะยกแขนของเธอ ครั้งที่สามเธอได้สองนิ้วบางริมฝีปากของเธอและจูบพัดออกจากหลุมดำบิลลี่แจ็คสัน แขนของเธอกลับลงแผละ. "ดีลาก่อนบิลลี่" เธอพึมพำแผ่วเบา "โย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนแรกคุณนายปาร์คเกอร์จะแสดงให้คุณเห็นที่ลุกโพลงเป็นสองเท่า คุณจะไม่กล้าที่จะรบกวนรายละเอียดของเธอ ข้อดีและประโยชน์ของสุภาพบุรุษ คนที่ได้ครอบครองมันเป็นเวลาแปดปี แล้วคุณจะจัดการกับพูดตะกุกตะกักออกมาสารภาพว่าเธอไม่ได้เป็นหมอหรือหมอฟัน คุณนายปาร์คเกอร์เป็นลักษณะของการเข้าเป็นเช่นที่คุณไม่เคยได้หลังจากนั้นบันเทิงเดียวกันความรู้สึกต่อพ่อแม่ ที่ได้ละเลยที่จะฝึกคุณในหนึ่งของวิชาชีพ พอดีคุณนายปาร์คเกอร์ Parlours

อีกพระองค์หนึ่งเที่ยวบินของบันไดและมองที่สอง - พื้นหลังที่ $ 8 มั่นใจด้วยลักษณะชั้นของเธอที่สองมันเป็นมูลค่า $ 12 ที่คุณtoosenberry เสมอจ่ายสำหรับมันจนกว่าเขาจะออกไปดูแลสวนส้มของพี่ชายของเขาในฟลอริด้า ใกล้กับ ปาล์มบีช ที่คุณนาย แมคอินไตย์มักจะใช้เวลาฤดูหนาวที่ด้านหน้าเตียงคู่พร้อมห้องน้ำส่วนตัว คุณจะพูดที่คุณต้องการบางอย่างที่ถูกกว่ายัง

ถ้าคุณรอดคุณนายปาร์คเกอร์ดูถูกคุณ ถ่าย ดูคุณ skidder ห้องโถงขนาดใหญ่ห้องบนชั้นสาม คุณห้อง skidder ไม่มีว่าง เขาเขียนบทละครและรมควันบุหรี่ในนั้นทั้งวัน แต่ทุกห้อง ฮันเตอร์ ได้เยี่ยมชมห้องของเขาเพื่อชื่นชม lambrequins . หลังจากเยี่ยมชม แต่ละท่าน skidder จากความกลัวที่เกิดจากเป็นไปได้ขับไล่ จะจ่ายอะไรในเช่าของเขา . . . . . .

. . . งั้น . . . ถ้าคุณยังยืนอยู่บนเท้าข้างหนึ่ง กับร้อน มือถือ 3 ชื้นดอลลาร์ในกระเป๋าของคุณแควประกาศของคุณน่าเกลียดและติติงและความยากจน ไม่อีกแล้วจะคุณนายปาร์คเกอร์เป็นซีเซะโรของคุณ เธอจะร้องเสียงดังว่า " คลาร่า " เธอจะแสดงให้คุณเห็นเธอกลับมา และเดินลงไปข้างล่าง จากนั้นคลาร่า เมดสี จะพาคุณขึ้นปูพรมบันไดที่ให้บริการสำหรับเที่ยวบินที่สี่และแสดงให้คุณเห็นในห้องเย็น .มันครอบครอง 7x8 ฟุตของพื้นที่ที่กลางห้องโถง ในแต่ละด้านของมันเป็นไม้สีเข้ม หรือตู้เก็บของ

ในมันเป็นเตียงเหล็ก มีม้าตั้งอ่างล้างหน้าหรือเหยือกน้ำ และเก้าอี้ ชั้นเป็นแผล ทั้งสี่ผนังเปลือยดูเหมือนจะปิดเมื่อคุณต้องการที่ข้างโลง มือพุ่งถึงคอ เธออ้าปากค้าง เธอเงยหน้าขึ้นจากบ่อน้ำ และหายใจได้อีกครั้งผ่านกระจกของ สกายไลท์ น้อย คุณเห็นตารางของ Infinity สีฟ้า

" สองเหรียญ ซู " คาร่าพูดดูถูกเธอในครึ่ง ครึ่ง - tuskegeenial โทน

วันเดียวพลาดที่ผู้มาล่าสัตว์สำหรับห้อง เธอนำเครื่องพิมพ์ดีดเป็น lugged รอบโดยผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่มาก เธอเป็นผู้หญิงน้อยมากด้วยดวงตาและเส้นผมที่ได้เก็บไว้ในการเจริญเติบโตหลังจากเธอหยุดและดูราวกับว่าพวกเขากล่าวว่า : " พระเจ้าช่วยฉันด้วย ! ทำไมคุณไม่เก็บไว้กับเรา ?

คุณปาร์คเกอร์เอาคู่ที่ลุกโพลง " ในตู้นี้ , " เธอกล่าวว่า " หนึ่งสามารถเก็บโครงกระดูกหรือยาชา หรือถ่านหิน "

" แต่ผมไม่ใช่หมอหรือหมอฟัน " บอกว่าคุณหนูที่ผู้กับสั่น

คุณนายปาร์คเกอร์ให้เสื่อมเสียจะหัวเราะเยาะ , , , น้ำแข็งจ้องมองที่เธอเก็บไว้สำหรับผู้ที่ล้มเหลวที่จะมีคุณสมบัติเป็นแพทย์ หรือทันตแพทย์ และนำวิธีการชั้นสองกลับ

" ดอลลาร์ " ? บอกคุณที่ผู้ . ที่รักฉัน ผมไม่ใช่แฮตตี้ถ้าฉันดูสีเขียว ฉันแค่น่าสงสาร ทํางานผู้หญิง แสดงให้ฉันสิ่งที่สูงกว่า "

นายskidder กระโดดและ strewed พื้นกับตอบุหรี่ที่เคาะบนประตูของเขา . . . . . .

" ขอโทษนะครับ คุณ skidder " คุณนายปาร์คเกอร์ กับรอยยิ้มปีศาจที่ดูซีดๆของเขา ฉันไม่รู้ว่าคุณมี . ฉันถามผู้หญิงต้องมอง lambrequins ของคุณ . "

" เขาก็น่ารักเลย " คุณที่ผู้ยิ้มอย่างเทวดาทำ

หลังจากที่พวกเขาหายไปไหนคุณ