Many language learners regard speak

Many language learners regard speaking ability as the measure of knowing a language. These learners define fluency as the ability to converse with others, much more than the ability to read, write, or comprehend oral language. They regard speaking as the most important skill they can acquire, and they assess their progress in terms of their accomplishments in spoken communication.

Language learners need to recognize that speaking involves three areas of knowledge:

Mechanics (pronunciation, grammar, and vocabulary): Using the right words in the right order with the correct pronunciation
Functions (transaction and interaction): Knowing when clarity of message is essential (transaction/information exchange) and when precise understanding is not required (interaction/relationship building)
Social and cultural rules and norms (turn-taking, rate of speech, length of pauses between speakers, relative roles of participants): Understanding how to take into account who is speaking to whom, in what circumstances, about what, and for what reason.
In the communicative model of language teaching, instructors help their students develop this body of knowledge by providing authentic practice that prepares students for real-life communication situations. They help their students develop the ability to produce grammatically correct, logically connected sentences that are appropriate to specific contexts, and to do so using acceptable (that is, comprehensible) pronunciation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนภาษามากเกี่ยวกับความสามารถในการพูดเป็นหน่วยวัดของการรู้ภาษา นักเรียนเหล่านี้กำหนดแคล่วเป็นความสามารถในการสนทนากับผู้อื่น มากกว่าความสามารถใน การอ่าน เขียน เข้าใจภาษาปาก พวกเขาเกี่ยวกับการพูดเป็นทักษะสำคัญที่สุดที่พวกเขาสามารถได้รับ และพวกเขาประเมินความคืบหน้าของพวกเขาในแง่ของความสำเร็จในการพูดสื่อสารเรียนภาษาต้องรู้จักที่พูดเกี่ยวข้องกับด้านความรู้ 3:กลศาสตร์ (และออกเสียง ไวยากรณ์ คำศัพท์): ใช้คำถูกหมายเหมาะสมกับการออกเสียงที่ถูกต้องฟังก์ชัน (ธุรกรรมและการโต้ตอบ): รู้เมื่อความชัดเจนของข้อความ ที่จำเป็น (แลกเปลี่ยนข้อมูลธุรกรรม) และเมื่อเข้าใจชัดเจนไม่จำเป็น (อาคารโต้ตอบ/ความสัมพันธ์)สังคม และวัฒนธรรมและบรรทัดฐาน (เปิดรับ อัตรา ความยาวของช่วงหยุดระหว่างลำโพง สัมพันธ์กับบทบาทของผู้เข้าร่วม): เข้าใจวิธีการใช้บัญชีที่พูดซึ่ง ในสถานการณ์อะไร เกี่ยวกับ และ สำหรับเหตุผลใดผู้สอนช่วยให้นักศึกษาพัฒนาองค์ความรู้นี้ โดยการให้ปฏิบัติจริงที่เตรียมนักเรียนในสถานการณ์ชีวิตจริงสื่อสารในรูปแบบหลักของการสอนภาษา พวกเขาช่วยให้นักพัฒนาสามารถสร้างประโยคถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ การเชื่อมต่อทางตรรกะที่เหมาะสมกับบริบทเฉพาะ และการศึกษาใช้ยอมรับได้ (นั่นคือ comprehensible) ออกเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรียนภาษาพูดหลายคนถือว่าเป็นตัวชี้วัดความสามารถในการรู้ภาษา เรียนเหล่านี้จะกำหนดความคล่องแคล่วความสามารถในการพูดคุยกับคนอื่น ๆ มากขึ้นกว่าความสามารถในการอ่านเขียนหรือเข้าใจภาษาปาก พวกเขาคิดว่าการพูดเป็นทักษะที่สำคัญที่สุดที่พวกเขาสามารถได้รับและพวกเขาประเมินความก้าวหน้าของพวกเขาในแง่ของความสำเร็จของพวกเขาในการสื่อสารพูด. เรียนภาษาต้องรู้จักพูดที่เกี่ยวข้องกับสามด้านของความรู้: กลศาสตร์ (ออกเสียงไวยากรณ์และคำศัพท์): การใช้ คำพูดที่เหมาะสมในการสั่งซื้อที่เหมาะสมกับการออกเสียงที่ถูกต้องฟังก์ชั่น(การทำธุรกรรมและการมีปฏิสัมพันธ์): เมื่อรู้ว่าความชัดเจนของข้อความเป็นสิ่งจำเป็น (รายการ / การแลกเปลี่ยนข้อมูล) และเมื่อความเข้าใจที่ถูกต้องไม่จำเป็นต้องใช้ (ปฏิสัมพันธ์ / การสร้างความสัมพันธ์) กฎระเบียบทางสังคมและวัฒนธรรมและบรรทัดฐาน (เปิดการอัตราการพูดความยาวของการหยุดระหว่างลำโพงบทบาทญาติของผู้เข้าร่วม):. ทำความเข้าใจวิธีการที่จะเข้าบัญชีที่มีการพูดคุยกับคนที่อยู่ในสถานการณ์ที่เกี่ยวกับสิ่งที่และสำหรับสิ่งที่เหตุผลในรูปแบบการสื่อสารของการเรียนการสอนภาษาอาจารย์ช่วยให้นักเรียนของพวกเขาพัฒนาองค์ความรู้นี้โดยการให้การปฏิบัติที่แท้จริงที่เตรียมนักเรียนสำหรับสถานการณ์การสื่อสารในชีวิตจริง พวกเขาช่วยให้นักเรียนพัฒนาความสามารถในการผลิตที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ประโยคเชื่อมต่อมีเหตุผลที่เหมาะสมกับบริบทที่เฉพาะเจาะจงและจะทำเช่นนั้นได้รับการยอมรับการใช้ (นั่นคือเข้าใจ) การออกเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เรียนภาษาหลายเรื่องความสามารถในการพูดเป็นวัดของการรู้ภาษา ผู้เรียนเหล่านี้กำหนดความสามารถในด้านความสามารถในการสนทนากับผู้อื่น มากกว่าความสามารถในการอ่าน เขียน หรือเข้าใจด้วยภาษา พวกเขาคิดว่าการพูดเป็นทักษะที่สำคัญที่สุดที่พวกเขาสามารถได้รับ และจะประเมินความคืบหน้าของพวกเขาในแง่ของความสำเร็จของพวกเขาในการสื่อสารการพูด .

เรียนภาษา ต้องรู้จักพูดเกี่ยวข้องกับ 3 พื้นที่ของความรู้ :

. ( การออกเสียงไวยากรณ์และคำศัพท์ ) : การใช้คำที่ถูกต้องในลำดับที่ถูกต้องกับฟังก์ชั่นการออกเสียง
ถูกต้อง ( ธุรกรรมและปฏิสัมพันธ์ )ทราบว่าเมื่อความชัดเจนของข้อความที่จำเป็น ( รายการ / แลกเปลี่ยนข้อมูล ) และเมื่อความเข้าใจที่ชัดเจน ไม่ต้อง ( ปฏิสัมพันธ์ / การสร้างความสัมพันธ์ )
กฎระเบียบทางสังคมและทางวัฒนธรรมและบรรทัดฐาน ( เปิดใช้อัตราการพูด , ความยาวของการหยุดระหว่างลำโพง บทบาทของญาติของผู้เข้าร่วม ) : การทำความเข้าใจวิธีการที่จะเข้าบัญชีที่พูดกับใคร ในสถานการณ์อะไร เรื่องอะไรและเหตุผลอะไร .
ในรูปแบบการสื่อสารของการสอนภาษา อาจารย์ ช่วยให้นักเรียนพัฒนาองค์ความรู้ โดยให้ปฏิบัติจริงที่เตรียมนักเรียนสำหรับสถานการณ์ของการสื่อสารในชีวิตจริง พวกเขาช่วยให้นักเรียนพัฒนาความสามารถในการผลิตที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ ตรรกะเชื่อมประโยคที่เหมาะสมกับบริบทที่เฉพาะเจาะจงและต้องทำเพื่อการยอมรับ ( คือเข้าใจ

) การออกเสียง