channel sides avoid erosion. Roads

channel sides avoid erosion. Roads should have culverts to allow tidal flows and terrestrial runoff of water.
To limit eutrophication: (i) shrimp farms should be restricted to non-vegetated seasonal flood plains and not exceed 10% of the adjacent lagoon surface until the hydrological capacity for removing nutrients without eutrophication is known; (ii) In zones with agriculture, discharge channels from shrimp ponds and agricultural lands should be connected into a single channel that carries wastes directly to the open sea, without contact with coastal lagoons, estuaries or bays. The aim of this arrangement is to integrate agriculture and aquaculture activities with ecological and economical functions of coastal ecosystems into a single management plan. Apparently, the most suitable solution to avoid coastal eutrophication is the dilution of waste discharge into the open sea (though not advisable for pesticides and other substances that are not degraded); (iii) Use of adjacent mangroves as biofilters. The capacity of mangroves to remove nutrients has been estimated as 2–3 ha of mangrove needed per one ha of semi-intensive shrimp ponds (Robertson and Phillips, 1995). For certain zones mangrove capacity is overloaded; (iv) Construction of semi natural wetlands inside aquaculture facilities. Aquaculture facilities should include ponds with filtrating organisms (bivalves) and ponds with mangroves or other aquatic macrophytes for water reuse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านช่องทางหลีกเลี่ยงการพังทลาย ถนนควรมี culverts ให้ไหลบ่าและการไหลบ่าของน้ำภาคพื้นเคจำกัด: (i) กุ้งฟาร์มควรถูกจำกัดให้มีการปลูกพืชตามฤดูกาลน้ำท่วมที่ราบ และไม่เกิน 10% ของพื้นที่ติดทะเลสาบจนกำลังการผลิตด้านชลศาสตร์สำหรับเอาสารอาหารที่ไม่รู้จักเค (ii) ในโซนเกษตร ช่องปล่อยบ่อกุ้งและที่ดินเกษตรควรเชื่อมต่อเข้าไปในช่องสัญญาณเดียวที่เสียโดยตรงกับทะเลเปิด ไม่ติดต่อกับชายฝั่งทะเลสาบ ปากแม่น้ำ หรืออ่าว จุดมุ่งหมายของการจัดเรียงนี้จะรวมกิจกรรมการเกษตรและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ด้วยฟังก์ชั่นการประหยัด และยั่งยืนของระบบนิเวศชายฝั่งไว้ในแผนจัดการเดียว เห็นได้ชัด โซลูชั่นที่เหมาะสมที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงชายฝั่งเคจะเจือจางของเสียปล่อยลงในทะเลเปิด (แต่ไม่แนะนำสำหรับยาฆ่าแมลงและสารอื่น ๆ ที่กำลังเสื่อมโทรม); (iii) ใช้โกรฟส์ติดเป็น biofilters กำลังการผลิตของโกรฟส์เอาสารอาหารที่มีการประมาณเป็น 2 – 3 ฮา ของป่าชายเลนที่ต้องการต่อหนึ่งฮา ของบ่อกุ้งที่กึ่งเร่งรัด (โรเบิร์ตสันและไขควง 1995) สำหรับเขตพื้นที่ป่าชายเลนกำลังเป็นแท้ (iv) สร้างพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติกึ่งภายในอำนวยความสะดวกในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำควรอำนวยความสะดวกกับชีวิต filtrating (bivalves) บ่อ และบ่อโกรฟส์หรืออื่น ๆ macrophytes น้ำสำหรับน้ำใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้านช่องทางหลีกเลี่ยงการกัดเซาะ ถนนควรจะมี culverts ที่จะช่วยให้การไหลของน้ำขึ้นน้ำลงและการไหลบ่าบกน้ำ.
ต้องการ จำกัด eutrophication: (i) ฟาร์มกุ้งควรจะ จำกัด ไม่ใช่โซที่ราบน้ำท่วมตามฤดูกาลและไม่เกิน 10% ของพื้นผิวทะเลสาบที่อยู่ติดกันจนกำลังการผลิตอุทกวิทยาสำหรับการลบสารอาหาร โดยไม่ต้อง eutrophication เป็นที่รู้จักกัน; (ii) ในโซนกับการเกษตรช่องออกจากบ่อเลี้ยงกุ้งและที่ดินการเกษตรควรจะเชื่อมต่อเป็นช่องทางเดียวที่ดำเนินการเสียโดยตรงกับทะเลเปิดโดยไม่ต้องสัมผัสกับท้องทะเลชายฝั่งทะเลบริเวณปากแม่น้ำหรืออ่าว จุดมุ่งหมายของการจัดครั้งนี้คือการรวมการเกษตรและกิจกรรมเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่มีฟังก์ชั่นของระบบนิเวศและเศรษฐกิจของระบบนิเวศชายฝั่งลงไปในการวางแผนการจัดการเดียว เห็นได้ชัดว่าการแก้ปัญหาที่เหมาะสมที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการ eutrophication ชายฝั่งคือการลดสัดส่วนของการปล่อยของเสียลงไปในทะเลเปิด (แต่ไม่แนะนำให้เลือกสำหรับสารกำจัดศัตรูพืชและสารอื่น ๆ ที่ไม่เสื่อมโทรม); (iii) การใช้ป่าโกงกางที่อยู่ติดกันเป็นระบบตัวกรองชีวภาพ ความจุของป่าโกงกางที่จะเอาสารอาหารที่ได้รับการประเมินเป็น 2-3 ไร่ป่าชายเลนที่จำเป็นต่อเฮกเตอร์ของบ่อเลี้ยงกุ้งกึ่งเข้มข้น (โรเบิร์ตและฟิลลิป, 1995) สำหรับบางพื้นที่ป่าชายเลนกำลังการผลิตมากเกินไป; (iv) การก่อสร้างของพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติกึ่งสิ่งอำนวยความสะดวกภายในเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ สิ่งอำนวยความสะดวกเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำควรมีบ่อกรองมากกับสิ่งมีชีวิต (หอย) และบ่อที่มีป่าโกงกางหรือ macrophytes น้ำอื่น ๆ เพื่อนำมาใช้น้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่องด้านข้าง หลีกเลี่ยงการกัดเซาะ ถนนน่าจะ culverts เพื่อให้กระแสคลื่นน้ำและบก น้ำ
จำกัดบานชื่น : ( i ) ฟาร์มเลี้ยงกุ้งควรจำกัดไม่ vegetated ตามฤดูกาลน้ำท่วมที่ราบและไม่เกิน 10% ของพื้นผิวทะเลสาบที่อยู่ติดกันจนกว่าความจุทางอุทกวิทยาสำหรับการลบรัง โดยปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่นเป็นที่รู้จักกัน ; ( ii ) ในโซนกับการเกษตรจำหน่ายช่องจากบ่อเลี้ยงกุ้งและที่ดินการเกษตรจะเชื่อมต่อเข้าช่องเดี่ยวที่บรรทุกของเสียโดยตรงสู่ทะเลเปิด โดยไม่ต้องติดต่อกับท้องทะเลชายฝั่งบริเวณปากแม่น้ำหรืออ่าว จุดมุ่งหมายของการจัดเรียงนี้จะรวมกิจกรรมการเกษตรและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำด้วยฟังก์ชันทางนิเวศวิทยาและการประหยัดของระบบนิเวศชายฝั่งทะเล ในการวางแผนการจัดการเดียว เห็นได้ชัดว่าโซลูชั่นที่เหมาะสมที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงปรากฏการณ์ยูโทรฟิเคชั่นชายฝั่งการจำหน่ายขยะในทะเลเปิด ( แต่ไม่แนะนำสำหรับยาฆ่าแมลงและสารอื่น ๆที่ไม่เสื่อม ) ; ( 3 ) ใช้ติดป่าชายเลนเป็นระบบ .ความจุของป่าชายเลนเพื่อเอาสารอาหารที่ได้ถูกประเมินเป็น 2 - 3 ไร่ เป็นป่าชายเลนต่อฮากึ่งเข้มข้น บ่อเลี้ยงกุ้ง ( โรเบิร์ตและ Phillips , 1995 ) แน่นอนพื้นที่ป่าชายเลนความจุเพียบ ; ( 4 ) การก่อสร้างกึ่งธรรมชาติชายเลนภายในเครื่องการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเครื่องเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำควรมีบ่อด้วย filtrating สิ่งมีชีวิต ( น้ำ ) และน้ำพืชป่าชายเลน หรือสัตว์น้ำอื่น ๆสำหรับการนำน้ำกลับมาใช้ใหม่
.