Hipparchus was born in Nicaea in Bi

Hipparchus was born in Nicaea in Bithynia, but spent much of his life in Rhodes. He is generally considered to be one of the most influential astronomers of antiquity, yet very little information available about him survives; his only extant work is his commentary on the astronomical poem of Aratus (third century B.C.), the Commentary on the Phainomena of Eudoxus and Aratus. Other works by Hipparchus (now lost) included an astronomical calendar, books on optics and arithmetic, a treatise entitled On Objects Carried Down by their Weight, geographical and astrological writings, and a catalogue of his own work. The Almagest, written by Ptolemy (second century A.D.) is the source of most of our knowledge about Hipparchus, who Ptolemy considered to be his most important predecessor. In his own astronomical work, Ptolemy made extensive use of the work of Hipparchus, building on the foundation laid by him. Ptolemy described Hipparchus as 'industrious' and, repeatedly, as a great 'lover of truth'. That Hipparchus continued to be held in high regard is demonstrated by the various depictions of him on frontispieces of astronomical works published long after his death.
Hipparchus' many important and lasting contributions to astronomy included practical and well as theoretical innovations. He employed geometrical models, including the deferent-epicycle and eccentric previously used by Apollonius (flourished ca. 200 B.C.). One of his contributions appears to have been the incorporation of numerical data based on observations into the geometrical models developed to account for the astronomical motions; Gerald Toomer has credited Hipparchus with the founding of trigonometry. Hipparchus was very interested in observation; his recorded observations span the years 147 to 127 BC. He used an instrument described by Ptolemy as a dioptra and may have invented the planispheric astrolabe. Hipparchus made extensive observations of star positions, and is credited by some with the production of the first known catalogue of stars. He turned his attention to a wide variety of astronomical questions, including the length of the year, the determination of lunar distance and the computation of lunar and solar eclipses. He developed theories for the Sun and Moon demonstrating (as Ptolemy explained, Almagest, 421) 'that they are represented by uniform circular motions'. Ptolemy noted that as far as he knew, Hipparchus did not establish theories for the five planets, 'not at least in his writings which have come down to us'. But Hipparchus did compile the planetary observations to which he had access into a more useful arrangement, and demonstrated that the phenomena were 'not in agreement with the hyotheses of the astronomers of that time'. Hipparchus' discussion of the motion of the points of solstice and equinox slowly from east to west against the background of the fixed stars is perhaps his most famous achievement; he has been therefore credited with the discovery of the precession of the equinoxes. Otto Neugebauer has suggested that Hipparchus, in fact, invented the theory of trepidation.

Perhaps most intriguing for historians of astronomy is Hipparchus' use of Babylonian astronomical material, including methods as well as observations. Many questions remain regarding the relationship between Babylonian and Greek astronomy, but Hipparchus' work provides a clear link. Toomer has argued that Hipparchus was responsible for the direct transmission of both Babylonian observations and procedures and for the successful synthesis of Babylonian and Greek astronomy.

The historian of astronomy Otto Neugebauer, in his 'Notes on Hipparchus', remarked that:

Even the most casual discussion of ancient astronomy will not fail to call Hipparchus of Nicaea in Bithynia "the greatest astronomer of antiquity." It is obvious enough that classifications of greatness are usually void of any precise meaning, though it is equally evident that they will remain a stock phrase in the histories of science. It is perhaps not useless, however, to underline how little we actually know about Hipparchus' astronomy and its relation to his predecessors and followers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮิปปาร์คัสเกิดไนเซียใน Bithynia แต่ใช้เวลามากของชีวิตในโรดส์ โดยทั่วไปเขาถือว่าเป็นหนึ่งในดาราที่มีอิทธิพลสูงสุดของ แต่ข้อมูลน้อยมากที่มีเกี่ยวกับเขา survives งานของเขาเท่านั้นยังเป็นความเห็นของเขาในบทกวีทางดาราศาสตร์ของอรรถกถา Phainomena Eudoxus และ Aratus, Aratus (สามศตวรรษบี) งานอื่น ๆ โดยฮิปปาร์คัส (ตอนนี้หายไป) รวมเป็นปฏิทินดาราศาสตร์ หนังสือเครื่องแก้ไขภาพกล้อง และคณิตศาสตร์ ตำรับที่สิทธิ์บนวัตถุดำเนินลง ด้วยน้ำหนักของพวกเขา ภูมิศาสตร์ และโหราศาสตร์งานเขียน แคตตาล็อกของงานของเขาเอง Almagest เขียน โดยทอเลมี (สองฝน) เป็นแหล่งที่มาของความรู้ของเราเกี่ยวกับฮิปปาร์คัส ที่ห้องถือเป็นรุ่นก่อนที่สำคัญที่สุดของเขา ในงานทางดาราศาสตร์ของเขาเอง ห้องทำงานของฮิปปาร์คัส ใช้สร้างบนรากฐานที่วางโดย ห้องอธิบายฮิปปาร์คัส 'ขยันหมั่นเพียร' และ หลายครั้ง เป็นการดี 'รักจริง' ว่า ฮิปปาร์คัสยังคงจัดเคารพแสดง โดยการแสดงต่าง ๆ ของเขาใน frontispieces งานดาราศาสตร์เผยแพร่ระยะยาวหลังจากการตายHipparchus' many important and lasting contributions to astronomy included practical and well as theoretical innovations. He employed geometrical models, including the deferent-epicycle and eccentric previously used by Apollonius (flourished ca. 200 B.C.). One of his contributions appears to have been the incorporation of numerical data based on observations into the geometrical models developed to account for the astronomical motions; Gerald Toomer has credited Hipparchus with the founding of trigonometry. Hipparchus was very interested in observation; his recorded observations span the years 147 to 127 BC. He used an instrument described by Ptolemy as a dioptra and may have invented the planispheric astrolabe. Hipparchus made extensive observations of star positions, and is credited by some with the production of the first known catalogue of stars. He turned his attention to a wide variety of astronomical questions, including the length of the year, the determination of lunar distance and the computation of lunar and solar eclipses. He developed theories for the Sun and Moon demonstrating (as Ptolemy explained, Almagest, 421) 'that they are represented by uniform circular motions'. Ptolemy noted that as far as he knew, Hipparchus did not establish theories for the five planets, 'not at least in his writings which have come down to us'. But Hipparchus did compile the planetary observations to which he had access into a more useful arrangement, and demonstrated that the phenomena were 'not in agreement with the hyotheses of the astronomers of that time'. Hipparchus' discussion of the motion of the points of solstice and equinox slowly from east to west against the background of the fixed stars is perhaps his most famous achievement; he has been therefore credited with the discovery of the precession of the equinoxes. Otto Neugebauer has suggested that Hipparchus, in fact, invented the theory of trepidation.บางทีส่วนใหญ่น่าสำหรับนักประวัติศาสตร์ของดาราศาสตร์คือ ใช้ของฮิปปาร์คัสวัสดุบาบิโลเนียทางดาราศาสตร์ รวมทั้งวิธีการรวมทั้งข้อสังเกต อยู่หลายคำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างดาราศาสตร์บาบิโลเนียและภาษากรีก แต่งานของฮิปปาร์คัสให้การเชื่อมโยงที่ชัดเจน Toomer ได้โต้เถียงว่า ฮิปปาร์คัสรับผิดชอบ สำหรับการส่งตรงสังเกตบาบิโลเนียและขั้นตอน และสังเคราะห์ความสำเร็จของดาราศาสตร์บาบิโลเนียและภาษากรีกนักประวัติศาสตร์ของดาราศาสตร์ออตโต Neugebauer ในเขา 'บันทึกย่อบนฮิปปาร์คัส' กล่าวที่:สนทนาสบาย ๆ มากที่สุดของดาราศาสตร์โบราณจะไม่ล้มเหลวเรียกฮิปปาร์คัสของไนเซียใน Bithynia "ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนักดาราศาสตร์ของ" ชัดเจนพอที่จะจัดประเภทของความยิ่งใหญ่จะยกเลิกของใด ๆ ความแม่นยำหมายถึง แม้ว่าจะเป็นเท่า ๆ กันเห็นได้ชัดว่า พวกเขาจะยังคงวลีหุ้นในประวัติของวิทยาศาสตร์ได้ มันอาจจะไม่ได้ประโยชน์ อย่างไรก็ตาม เพื่อขีดเส้นใต้น้อยเราจริงรู้เกี่ยวกับดาราศาสตร์ของฮิปปาร์คัสและความสัมพันธ์ของบรรดาลูกหลานและลูกศิษย์ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิปปาร์คัสเกิดไนเซียในบิธีเนีย แต่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตของเขาใน โรดส์ มันเป็นโดยทั่วไปถือว่าเป็นหนึ่งในนักดาราศาสตร์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดของความเก่า แต่ข้อมูลน้อยมากที่มีเกี่ยวกับเขารอด งานยังมีชีวิตของเขาคือความเห็นของเขาในบทกวีดาราศาสตร์ aratus ( ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช ) ความเห็นบน phainomena ของ eudoxus และ aratus .งานอื่นๆโดยฮิปปาร์คัส ( ตอนนี้หายไป ) รวมปฏิทินดาราศาสตร์ และคณิตศาสตร์หนังสือภาพ , หนังสือเรื่องแบกลงบนวัตถุโดยน้ำหนักของพวกเขา , และงานเขียนทางโหราศาสตร์ และแคตตาล็อกของงานของเขาเอง อัลมาเจสต์ที่เขียนโดยทอเลมี ( สองศตวรรษ AD ) เป็นแหล่งที่มาของความรู้ของเราเกี่ยวกับจดหมายเสียงมากที่สุด ,ที่นักดาราศาสตร์ถือว่าเป็นบรรพบุรุษที่สำคัญที่สุดของเขา ในงานทางดาราศาสตร์ของเขาเอง ปโตเลมีที่ทำให้การใช้ที่กว้างขวางของการทำงานของฮิปปาร์คัส สร้างบนรากฐานที่วางไว้โดยเขา ปโตเลมีอธิบายฮิปปาร์คัสเป็น ' ขยัน ' และซ้ำๆ เป็นคนรักที่ดี ' ความจริง 'ที่ฮิปปาร์คัสต่อไปจะจัดขึ้นในเรื่องสูง เห็นได้จากการแสดงต่าง ๆ ของเขาใน frontispieces ของดาราศาสตร์เผยแพร่ผลงานนานหลังจากการตายของเขา .
ฮิปปาร์คัสมากมายสำคัญและยั่งยืนให้กับดาราศาสตร์ ได้แก่ การปฏิบัติ และเป็นนวัตกรรมทางทฤษฎี เขาใช้รูปแบบเรขาคณิต ,รวมทั้งการเชื่อฟังซึ่งมีแกนหมุนรอบแกนกลางและพิสดารใช้ก่อนหน้านี้โดยอพอลโลนิอัส ( เจริญรุ่งเรืองประมาณ 200 ปีก่อนคริสตกาล ) หนึ่งในผลงานของเขาปรากฏได้มีการประสานข้อมูลตัวเลขจากการสังเกตในการพัฒนาแบบจำลองเชิงเรขาคณิต เพื่อให้บัญชีมีการเคลื่อนไหวทางดาราศาสตร์ ; เจอรัลด์ toomer เครดิตจดหมายเสียงด้วยการก่อตั้งของตรีโกณมิติฮิปปาร์คัสเคยสนใจมากในการสังเกต การบันทึก การสังเกตของเขาช่วงปี 147 พ.ศ. 127 เขาใช้เป็นเครื่องมืออธิบายโดยทอเลมีเป็นได พทรา และอาจจะประดิษฐ์ดวงดาว planispheric . ฮิปปาร์คัสทำอย่างละเอียด 1 ตำแหน่ง ดาว และเป็นเครดิตโดยบางส่วนมีการผลิตครั้งแรกที่รู้จักแคตตาล็อกของดาวเขาหันความสนใจของเขาเพื่อที่หลากหลายของคำถามดาราศาสตร์ รวมถึงความยาวของปี การกำหนดระยะทางจันทรคติและการคำนวณทางจันทรคติและสุริยคราส . เขาได้พัฒนาทฤษฎีสำหรับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์แสดงให้เห็น ( เช่นทอเลมีอธิบาย , อัลมาเจสต์ 421 ) ' ที่พวกเขาเป็นตัวแทนของเครื่องแบบวงกลมเคลื่อนไหว ' ปโตเลมีกล่าวว่า เท่าที่เขารู้จดหมายเสียงไม่ได้สร้างทฤษฎีสำหรับห้าดวง ' แต่อย่างน้อยในงานเขียนของเขาที่ลงมาให้เรา ' ฮิปปาร์คัสได้รวบรวมการสังเกตดาวเคราะห์ แต่ที่เขาได้เข้ามาเป็นข้อตกลงที่มีประโยชน์มากขึ้น และแสดงให้เห็นว่า ปรากฏการณ์ ‘ไม่สอดคล้องกับ hyotheses ของนักดาราศาสตร์ของเวลา 'ฮิปปาร์คัส ' อภิปรายการเคลื่อนที่ของจุดครีษมายัน ) และค่อยๆ จากตะวันออกไปตะวันตกกับพื้นหลังของดาวเป็นบางที ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขา เขาจึงให้เครดิตกับการค้นพบของการหมุนควงของ equinoxes . อ๊อดโต้ neugebauer ฮิปปาร์คัสได้ชี้ให้เห็นว่า ในความเป็นจริง การคิดค้นทฤษฎีของ trepidation .

บางทีอาจจะมากที่สุดที่น่าสนใจสำหรับนักประวัติศาสตร์ดาราศาสตร์คือจดหมายเสียงของบาบิโลเนียดาราศาสตร์วัสดุ รวมทั้งวิธีการตลอดจนการสังเกต คำถามมากมายยังคงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบาบิโลเนียดาราศาสตร์กรีก แต่ฮิปปาร์คัส ' งานมีการเชื่อมโยงที่ชัดเจนtoomer ได้ถกเถียงกันอยู่ว่าฮิปปาร์คัสรับผิดชอบส่งตรงจากทั้งบาบิโลเนียการสังเกตและกระบวนการและสำหรับการสังเคราะห์และประสบความสำเร็จของบาบิโลเนียดาราศาสตร์กรีก .

นักประวัติศาสตร์ดาราศาสตร์อ๊อตโต้ neugebauer ในบันทึกของเขาในฮิปปาคัส ' ' :

แม้แต่การสนทนาสบายที่สุดของดาราศาสตร์โบราณจะไม่ล้มเหลวที่จะเรียกจดหมายเสียงของนาเซียในบิธิเนีย " นักดาราศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ . " มันเป็นที่ชัดเจนเพียงพอว่า การจำแนกประเภทของความยิ่งใหญ่มักจะโมฆะของใด ๆแม่นยำความหมาย แม้ว่าจะเห็นได้ชัดอย่างเท่าเทียมกันที่พวกเขาจะยังคงเป็นวลีที่สต็อกในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์ บางทีมันก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตามขีดเส้นใต้วิธีการเล็ก ๆน้อย ๆที่เรารู้เกี่ยวกับจดหมายเสียง ' ดาราศาสตร์และความสัมพันธ์ของบรรพชน และผู้ติดตาม