Findings on carbon footprintIn Tabl

Findings on carbon footprint
In Table 3, total footprint results from the survey have been summarized. It can be found that the highest carbon footprint comes from the East zone of Kolkata, with a total annual footprint at 42.4 tonnes. In this part of Kolkata, it is found that vehi- cle ownership rates are higher as compared to the other parts of the city and also income wise, this is the most affluent part of the city, according to the survey findings. In this part of Kolkata, the average vehicle ownership rate for each household is more than 1 for both cars and two-wheelers. Travel demand in this part of the city is high thereby generating an annual aver- age per capita footprint of 0.10 tonnes. On the other extreme is North Kolkata, which is the most congested part of the city, the total annual footprint is the least. Here the average per capita footprint is 0.05 tonnes per year. The average vehicle own- ership rate is less than 1 for both cars and two-wheelers. South and West Kolkata are more or less similar in terms of their total and average per capita footprint, though South Kolkata happens to be a relatively affluent part as compared to West Kolkata. Two-wheeler ownership is the maximum among the West Kolkata households (1.2).
A diagrammatic representation of the total and per capita footprints income category wise is exhibited in Fig. 4. It is seen that the lower middle income category, comprising 38 per cent of the households (from Table 2) generates the highest total footprint at 47.8 tonnes annually, whereas, the low income category comprising about 33 per cent of the households gen- erates the lowest carbon footprint at 16.1 tonnes annually. The middle income category also generates a substantial amount of total footprint amounting to about 36 tonnes annually. On the other hand it is seen that the high income category com- prising merely 7.5 per cent of the households generates about 22.5 tonnes of footprint annually. The second part in Fig. 4 shows a clear picture of the relation between people’s affluence and the average per capita footprint. It clearly shows that per capita footprint increases with income. It is seen that the average annual per capita footprint is highest for the high income category and it declines subsequently with income. It can be said that though the lower middle and middle income sections generate high footprints, owing to a larger representation in the total population, it is actually the high income group in the city, whose per capita footprint is increasing and gradually approaching very high levels. According to our results, the high income group’s average per capita footprint is more than thrice that of the middle income group and is about 15 times that of the low income category household.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบกับรอยเท้าคาร์บอนในตาราง 3 รอยรวมผลจากการสำรวจมีการสรุป มันสามารถพบว่า รอยเท้าคาร์บอนสูงสุดมาจากแบบตะวันออกโซนของโกลกาตา กับรอยเท้าที่ 42.4 ตันต่อปีรวม ในส่วนนี้ของโกลกาตา มันอยู่เกรด vehi เจ้าราคาสูงเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของเมือง และยังฉลาด เป็นส่วนมากแต่ละเมือง รายได้ตามผลการสำรวจวิจัยการ ในส่วนนี้ของโกลกาตา อัตราความเป็นเจ้าของรถโดยเฉลี่ยในแต่ละครัวเรือนมีมากกว่า 1 สำหรับรถยนต์และ two-wheelers ความต้องการเดินทางในเมืองแห่งนี้อยู่สูงจึงสร้างปี aver-อายุต่อรอยเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงของตัน 0.10 มากมีเหนือกาล ซึ่งเป็นส่วนสุด congested เมือง รอยปีรวมน้อยที่สุด นี่รอยต่อหัวเฉลี่ยคือ 0.05 ตันต่อปี อัตรา ership เป็นเจ้าของรถโดยเฉลี่ยไม่น้อยกว่า 1 สำหรับรถยนต์และ two-wheelers ใต้และตะวันตกกาลจะเหมือนมากน้อยในการรวม และค่าเฉลี่ยต่อหัวรอย ว่าโคลคาต้าใต้เกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งแต่ค่อนข้างละเมื่อเทียบกับตะวันตกกาล เจ้า two-wheeler จะสูงสุดในหมู่บ้านเรือนตะวันตกกาล (1.2)ตัวแทน diagrammatic ประเภทรอยเท้าต่อหัว และรวมรายได้ที่ฉลาดจะจัดแสดงใน Fig. 4 จะเห็นว่า ประเภทรายได้กลางล่าง ประกอบด้วย 38 ร้อยละของครัวเรือน (จากตารางที่ 2) สร้างรอยรวมสูงสุดที่ตัน 47.8 ปี ขณะที่ ประเภทรายได้ต่ำประกอบด้วยประมาณ 33 ร้อยละของการครัวเรือน gen-erates รอยเท้าคาร์บอนต่ำที่ 16.1 ล้านตันต่อปี ประเภทรายได้ปานกลางยังสร้างเป็นจำนวนมากจากทั้งหมดรอยเท้าเกินประมาณ 36 ตันต่อปี ในทางกลับกัน มันจะเห็นว่า ประเภทรายได้สูง com-prising เพียง 7.5 ร้อยละของครัวเรือนสร้างรอยเท้าประมาณ 22.5 ตันเป็นประจำทุกปี ส่วนสองใน Fig. 4 แสดงภาพที่ชัดเจนของความสัมพันธ์ระหว่างประชาชน affluence และรอยต่อหัวโดยเฉลี่ย มันชัดเจนแสดงว่ารอยต่อหัวเพิ่มขึ้นกับรายได้ จะเห็นว่า รอยต่อหัวต่อปีเฉลี่ยสูงสุดสำหรับประเภทรายได้สูง และจะปฏิเสธในเวลาต่อมา มีรายได้กัน มันสามารถจะกล่าวว่า แม้ว่ากลางล่างและส่วนกลางรายได้สร้างรอยเท้าสูง เพราะตัวแทนใหญ่ในประชากร มันเป็นจริงกลุ่มรายได้สูงในเมือง รอยต่อหัวเพิ่มขึ้น และค่อย ๆ กำลังระดับสูง ตามผลของเรา รอยต่อหัวเฉลี่ยของกลุ่มรายได้สูงมากกว่าสามครั้งของกลุ่มรายได้ปานกลางประมาณ 15 เท่าของครัวเรือนประเภทรายได้ต่ำ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการวิจัยเกี่ยวกับการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
ในตารางที่ 3 ผลการปล่อยก๊าซทั้งหมดจากการสำรวจที่ได้รับการสรุป ก็สามารถที่จะพบว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่สูงที่สุดมาจากโซนตะวันออกของโกลกาตา, มีรอยประจำปีรวมที่ 42.4 ตัน ในส่วนของโกลกาตานี้ก็จะพบว่าอัตราการเป็นเจ้าของ Cle vehi- จะสูงขึ้นเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของเมืองและยังมีรายได้ที่ชาญฉลาดนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ร่ำรวยที่สุดของเมืองตามผลสำรวจ ในส่วนของโกลกาตานี้อัตราการเป็นเจ้าของรถเฉลี่ยสำหรับแต่ละครัวเรือนเป็นมากกว่า 1 ทั้งรถยนต์และรถสองล้อ ความต้องการการเดินทางในส่วนหนึ่งของเมืองนี้จะสูงจึงสร้างอายุ aver- ประจำปีต่อรอยเท้าหัว 0.10 ตัน ในมาก ๆ เป็นนอร์โกลกาตาซึ่งเป็นส่วนที่คับคั่งที่สุดของเมือง, รอยเท้ารวมประจำปีเป็นอย่างน้อย ที่นี่ได้เฉลี่ยต่อหัวของประชากรรอยเท้าเป็น 0.05 ตันต่อปี รถเฉลี่ย own- อัตรา Ership น้อยกว่า 1 ทั้งรถยนต์และรถสองล้อ ใต้และทิศตะวันตกโกลกาตาจะมากหรือน้อยที่คล้ายกันในแง่ของการรวมของพวกเขาและได้เฉลี่ยต่อหัวของประชากรรอยเท้าแม้ว่าเซาท์โกลกาตาเกิดขึ้นจะเป็นส่วนหนึ่งที่ร่ำรวยค่อนข้างเมื่อเทียบกับเวสต์โกลกาตา เจ้าของสองล้อเป็นสูงสุดในหมู่ผู้ประกอบการเวสต์โกลกาตา (1.2).
แสดงแผนภาพของทั้งหมดและต่อหัวรอยเท้าประเภทรายได้ที่ชาญฉลาดจะจัดแสดงในรูปที่ 4. จะเห็นว่าต่ำกว่าประเภทรายได้ระดับกลางประกอบไปด้วยร้อยละ 38 ของครัวเรือน (จากตารางที่ 2) สร้างรอยเท้ารวมสูงสุดที่ 47.8 ตันต่อปีในขณะที่ประเภทที่มีรายได้น้อยที่ประกอบไปด้วยประมาณร้อยละ 33 ของครัวเรือน gen- erates การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ต่ำสุดที่ 16.1 ตันต่อปี ประเภทที่มีรายได้ปานกลางยังสร้างจำนวนมากของการปล่อยก๊าซทั้งหมดจํานวนประมาณ 36 ตันต่อปี ในทางกลับกันจะเห็นว่าประเภทที่มีรายได้สูงสั่ง prizing เพียงร้อยละ 7.5 ของผู้ประกอบการสร้างประมาณ 22.5 ตันของรอยเท้าเป็นประจำทุกปี ส่วนที่สองในรูป 4 แสดงให้เห็นภาพที่ชัดเจนของความสัมพันธ์ระหว่างความมั่งคั่งของผู้คนและได้เฉลี่ยต่อหัวของประชากรรอยเท้า มันแสดงให้เห็นชัดเจนว่าการเพิ่มขึ้นของการปล่อยก๊าซต่อหัวของประชากรที่มีรายได้ จะเห็นว่ารอยต่อหัวเฉลี่ยต่อปีสูงที่สุดสำหรับประเภทรายได้สูงและจะลดลงต่อมาที่มีรายได้ อาจกล่าวได้ว่าแม้ลดลงส่วนรายได้ระดับกลางและกลางสร้างรอยเท้าสูงเนื่องจากมีขนาดใหญ่ในการเป็นตัวแทนของประชากรทั้งหมดมันเป็นจริงกลุ่มรายได้สูงในเมืองที่มีการปล่อยก๊าซต่อหัวของประชากรที่เพิ่มขึ้นและค่อยๆใกล้ระดับที่สูงมาก . ตามผลของเราค่าเฉลี่ยกลุ่มที่มีรายได้สูงของการปล่อยก๊าซต่อหัวเป็นมากกว่าสามครั้งที่กลุ่มรายได้ระดับกลางและประมาณ 15 เท่าของรายได้ต่ำในครัวเรือนประเภท