The dry matter (DM), organic matter

The dry matter (DM), organic matter (OM), crude protein (CP) (N × 6.25) and ether extract (EE) concentrations of feed samples were determined following the AOAC (1995) procedures. Neutral detergent fibre (NDF), acid detergent fibre (ADF) and lignin contents in feeds were analyzed according to the methods described by Van Soest et al. (1991). Both NDF and ADF contents were measured exclusive of ash, and NDF was estimated without α-amylase and sodium sulfite. For determination of methane concentration, the gas produced during fermentation of feeds in the syringes was collected by puncturing the silicon tube fitted with the in vitro gas production syringes, and 50 μl of gas was injected in the gas chromatograph (GC-1000, Dani, Milan, Italy) equipped with a FID detector and packed column (Chromatopak; length – 2 m, dia. – 1/8 in., liquid – 10% SP-1000, Solid – Ch-W/HP1). The concentration of methane in the standard has 99.998% (Sigma–Aldrich; Missouri, United States). Temperature of injector oven, column oven and detector were 120, 50 and 120 °C, respectively. Nitrogen was used as a carrier gas.

Concentration of ammonia nitrogen was determined according to modified Wetherburn method (Chaney and Marbach, 1962). Total VFA concentrations in the fermented incubation media were determined using Markham apparatus as per Barnett and Reid (1957). In vitro OM degradability of feeds was determined following the procedure of Blummel et al. (1997). Briefly, the contents of the syringes were transferred into the Berzelius beaker by repeated washings with 50 ml of neutral detergent solution (double strength), refluxed for 1 h, filtered through silica crucibles (G-1), and then residues were burnt in the muffle furnace at 550 °C for 3 h. The partitioning factor (PF) was calculated as the ratio of substrate truly degraded OM in vitro (mg) to the volume of gas (ml) produced per mg of OM. The microbial mass yield was calculated by using the degradability of substrate, gas volume and stoichiometrical factor (Blummel et al., 1997): microbial biomass (mg) = truly degraded substrate (mg) − (gas volume (ml) × stoichiometrical factor), where the stoichiometrical factor used was 2.2.

2.3. Statistical analyses
All data were initially subjected to analysis of variance (ANOVA) in a 4 × 3 × 2 factorial treatment arrangement with a completely randomized design using general linear model of SPSS (1997) with the model containing diet, additive and roughage to concentrate ratio and their interactions. Because the interactions were significant (P < 0.05) for most of the parameters, data were then analyzed using one way ANOVA among the treatments within a diet or among the diets within a treatment. When F-test was significant (P < 0.05), Tukey test was utilized to compare significant differences (P < 0.05) among the treatments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องแห้ง (DM), อินทรีย์ (OM), โปรตีนหยาบ (CP) (N × 6.25) และอีเทอร์สารสกัด (EE) ความเข้มข้นของตัวอย่างอาหารสัตว์ได้กำหนดตามวิธี AOAC (1995) ใยผงซักฟอกกลาง (NDF), ใยผงซักฟอกกรด (ADF) และ lignin เนื้อหาในตัวดึงข้อมูลถูกวิเคราะห์ตามวิธีอธิบายไว้โดย Van Soest และ al. (1991) NDF และ ADF เนื้อหาถูกวัด โดยเถ้า และ NDF ถูกประเมิน โดยα-amylase และโซเดียมซัลไฟต์ สำหรับการกำหนดความเข้มข้นมีเทน ก๊าซที่ผลิตในระหว่างการหมักของตัวดึงข้อมูลในเข็มฉีดยาถูกรวบรวม โดย puncturing หลอดซิลิคอนที่มีเข็มฉีดยาผลิตก๊าซในหลอด และ μl 50 ของก๊าซถูกฉีดใน chromatograph ก๊าซ (GC 1000, Dani มิลาน อิตาลี) ที่พร้อมจับสลัก และบรรจุในคอลัมน์ (Chromatopak ความยาว – 2 เมตร dia. – 1/8 ในการของเหลว – 10% SP 1000 แข็ง--Ch-W/HP1) ความเข้มข้นของมีเทนในมาตรฐานได้ 99.998% (ซิก-Aldrich มิสซูรี สหรัฐอเมริกา) อุณหภูมิของเตาอบเครื่องทำบุหรี่ คอลัมน์เตาอบ และเครื่องตรวจจับได้ 120, 50 และ 120 ° C ตามลำดับ มีใช้ไนโตรเจนเป็นก๊าซผู้ขนส่งความเข้มข้นของแอมโมเนียไนโตรเจนที่ถูกกำหนดตามวิธี Wetherburn แก้ไข (Chaney และ Marbach, 1962) ความเข้มข้น VFA รวมหมักบ่มสื่อถูกกำหนดใช้เครื่อง Markham ตามบาร์เนตและ Reid (1957) Degradability ออมในเนื้อหาสรุปได้กำหนดขั้นตอนของ Blummel et al. (1997) สั้น ๆ เนื้อหาของเข็มฉีดยาถูกโอนเข้า Berzelius บีกเกอร์โดย washings ซ้ำกับ 50 ml ของโซลูชันผงซักฟอกกลาง (คู่แรง), refluxed สำหรับ h 1 กรองผ่าน crucibles ซิลิก้า (G-1), และจากนั้น ตกถูกเผาในการเตาเตาที่ 550 ° C สำหรับ 3 h ตัวแบ่งพาร์ติชัน (PF) ถูกคำนวณเป็นอัตราส่วนของพื้นผิวอย่างแท้จริงเสื่อมโทรมในออม (mg) กับปริมาตรของแก๊ส (ml) ผลิตต่อมิลลิกรัมของ OM. คำนวณจากผลตอบแทนโดยรวมจุลินทรีย์ โดยใช้ degradability ของพื้นผิว ปริมาตรก๊าซ และปัจจัย stoichiometrical (Blummel และ al., 1997): ชีวมวลจุลินทรีย์ (มิลลิกรัม) =−พื้นผิวเสื่อมโทรมอย่างแท้จริง (mg) (แก๊สปริมาตร (ml) × stoichiometrical คูณ), ซึ่งตัว stoichiometrical ใช้เป็น 2.22.3. สถิติวิเคราะห์เริ่มต้นข้อมูลทั้งหมดถูกต้องการวิเคราะห์ผลต่างของ (การวิเคราะห์ความแปรปรวน) ในจัดเรียงรักษาแฟก× 2 4 × 3 มีการออกแบบ randomized สมบูรณ์ใช้รูปแบบเชิงเส้นทั่วไปของโปรแกรม (1997) กับแบบจำลองอาหาร การบวก และ roughage สมาธิอัตราส่วนและการโต้ตอบ เนื่องจากการโต้ตอบได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) สำหรับส่วนมากของพารามิเตอร์ ข้อมูลถูกแล้ววิเคราะห์โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ระหว่างการรักษาภายในอาหาร หรือ ในอาหารในการรักษา เมื่อทดสอบได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05), ทดสอบ Tukey ถูกใช้เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ระหว่างการรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุแห้ง (DM) อินทรียวัตถุ (OM), โปรตีน (CP) (N × 6.25) และสารสกัดจากอีเทอร์ (EE) ความเข้มข้นของตัวอย่างอาหารสัตว์ได้รับการพิจารณาดังต่อไปนี้ AOAC (1995) ขั้นตอน เส้นใยผงซักฟอกที่เป็นกลาง (NDF) เส้นใยผงซักฟอกกรด (ADF) และเนื้อหาลิกนินในอาหารที่ได้มาวิเคราะห์ตามวิธีการที่อธิบายไว้โดยรถตู้ Soest และคณะ (1991) ทั้ง NDF และ ADF เนื้อหาถูกวัด แต่เพียงผู้เดียวของเถ้าและ NDF เป็นที่คาดกันโดยไม่ต้องαอะไมเลสและโซเดียมซัลไฟ สำหรับการกำหนดความเข้มข้นของก๊าซมีเทนก๊าซที่ผลิตในระหว่างการหมักของฟีดในเข็มฉีดยาที่ถูกเก็บรวบรวมโดยเจาะท่อซิลิกอนพอดีกับในหลอดเข็มฉีดยาการผลิตก๊าซและ 50 ไมโครลิตรของก๊าซได้รับการฉีดก๊าซ Chromatograph (GC-1000, แดนี มิลาน, อิตาลี) พร้อมกับเครื่องตรวจจับ FID และบรรจุคอลัมน์ (Chromatopak ความยาว - 2 เมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง - 1/8 ในของเหลว - 10% SP-1000, แข็ง - Ch-W / HP1).. ความเข้มข้นของก๊าซมีเทนในมาตรฐานมี 99.998% (Sigma-Aldrich; Missouri, ประเทศสหรัฐอเมริกา) อุณหภูมิของเตาอบหัวฉีด, เตาอบคอลัมน์และตรวจจับได้ 120, 50 และ 120 ° C ตามลำดับ ไนโตรเจนที่ใช้เป็นก๊าซ. ความเข้มข้นของแอมโมเนียไนโตรเจนถูกกำหนดตามวิธีการแก้ไข Wetherburn (นี่ย์และ Marbach 1962) ความเข้มข้นรวม VFA ในสื่อบ่มหมักได้รับการพิจารณาโดยใช้อุปกรณ์มาร์คัมตามบาร์เน็ตต์และเรด (1957) ในหลอดทดลองสลาย OM ของฟีดถูกกำหนดดังต่อไปนี้ขั้นตอนของ Blummel และคณะ (1997) สั้น ๆ เนื้อหาของเข็มฉีดยาถูกโอนเข้าไปในบีกเกอร์โป๊ะโดย washings ซ้ำกับ 50 มิลลิลิตรของสารละลายผงซักฟอกที่เป็นกลาง (ความแรงของคู่) refluxed เป็นเวลา 1 ชั่วโมง, กรองผ่านทดลองซิลิกา (G-1) และจากนั้นตกค้างถูกไฟไหม้ใน เตาเผาที่อุณหภูมิ 550 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 3 ชั่วโมง ปัจจัยที่แบ่งพาร์ติชัน (PF) ที่คำนวณเป็นสัดส่วนของพื้นผิวที่เสื่อมโทรมอย่างแท้จริง OM ในหลอดทดลอง (มก.) ปริมาณก๊าซ (มล) ผลิตต่อมิลลิกรัมของ OM ผลผลิตมวลจุลินทรีย์ที่คำนวณโดยใช้การสลายตัวของพื้นผิวปริมาณก๊าซและปัจจัย stoichiometrical (Blummel et al, 1997.) จุลินทรีย์ (มก.) = พื้นผิวเสื่อมโทรมอย่างแท้จริง (มก.) - (ปริมาณก๊าซ (มล) ×ปัจจัย stoichiometrical) ซึ่งปัจจัย stoichiometrical ใช้เป็น 2.2. 2.3 สถิติวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดที่ถูกยัดเยียดในขั้นต้นจะวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA) ใน 4 × 3 × 2 การจัดรักษาปัจจัยที่มีการออกแบบสุ่มสมบูรณ์โดยใช้แบบจำลองเชิงเส้นทั่วไปของ SPSS (1997) ที่มีรูปแบบที่มีสารเติมแต่งอาหารและอาหารหยาบที่จะมีสมาธิอัตราส่วน และการมีปฏิสัมพันธ์ของพวกเขา เพราะการมีปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สำหรับส่วนมากของพารามิเตอร์ข้อมูลแล้ววิเคราะห์โดยใช้วิธีหนึ่ง ANOVA ท่ามกลางการรักษาภายในอาหารหรือในหมู่อาหารภายในการรักษา เมื่อ F-การทดสอบอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) การทดสอบ Tukey ถูกนำมาใช้เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) การรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุแห้ง ( DM ) , อินทรีย์วัตถุ ( OM ) , โปรตีน ( CP ) ( n × 6.25 ) และสารสกัดอีเทอร์ ( EE ) ความเข้มข้นของตัวอย่างอาหารเป็นโปรตีน ( 1995 ) ตามขั้นตอน ผงซักฟอกเป็นกลางไฟเบอร์ ( NDF ) acid detergent fiber ( ADF ) และลิกนินในฟีดเนื้อหา วิเคราะห์ข้อมูลตามวิธีการที่อธิบายโดย Van Soest et al . ( 1991 )ทั้ง NDF และ ADF เนื้อหาวัดเฉพาะของเถ้าและ NDF ประมาณโดยไม่แอลฟาอะไมเลส และโซเดียมซัลไฟต์ . สำหรับการหาความเข้มข้นของก๊าซมีเทน ก๊าซที่ผลิตในระหว่างการหมักของอาหารในเข็มฉีดยาเจาะท่อเพื่อติดตั้งกับซิลิคอนประสิทธิภาพในการผลิตก๊าซ เข็มฉีดยา และ 50 μลิตรแก๊สฉีดแก๊สโครมาโตกราฟ ( gc-1000 , เดนี่ , มิลานอิตาลี ) พร้อมเครื่องฟิดและบรรจุคอลัมน์ ( chromatopak ; ความยาว ) 2 M , Dia . ( 1 / 8 นิ้ว , และของเหลว 10% sp-1000 แข็ง– ch-w / hp1 ) ความเข้มข้นของก๊าซมีเทนในมาตรฐาน ( Sigma ) มี 99.998 อัลดริช ; สหรัฐอเมริกา ) อุณหภูมิของเตาอบ เตาอบ และเครื่องหัวฉีด , คอลัมน์จำนวน 120 , 50 , 120 ° C ตามลำดับ ไนโตรเจนที่ใช้เป็นแก๊สตัวพา

ความเข้มข้นของแอมโมเนียไนโตรเจนที่ถูกกำหนดตามวิธีการแก้ไข wetherburn ( เชนีย์ และมาร์บัก , 1962 ) รวมปริมาณกรดไขมันระเหยในการหมักบ่มโดยใช้สื่อเป็นเครื่องมือ มาร์คแฮมต่อ Barnett และรีด ( 1957 ) ในหลอดทดลองเกี่ยวกับการสลายตัวของอาหารถูกกำหนดตามขั้นตอนของ blummel et al . ( 1997 ) สั้น ๆเนื้อหาของเข็มฉีดยาถูกย้ายลงในบีกเกอร์เบอร์ซีเลียสโดย washings ซ้ำกับ 50 มิลลิลิตร สารละลายผงซักฟอกที่เป็นกลาง ( ดับเบิลแรง ) , refluxed เป็นเวลา 1 ชั่วโมง กรองผ่านเบ้าหลอมซิลิกา ( G-1 ) , และจากนั้น ดินเผาในเตาเผาที่ 550 องศา C เป็นเวลา 3 ชั่วโมงการตัวประกอบ ( PF ) ถูกคำนวณเป็นอัตราส่วนของพื้นผิวอย่างแท้จริงทรามโอมในหลอดทดลอง ( มิลลิกรัม ) ปริมาณของก๊าซ ( ml ) ผลิตต่อมิลลิกรัมของโอม ผลผลิตมวลจุลินทรีย์ถูกคำนวณโดยใช้การสลายตัวของพื้นผิวและปริมาณก๊าซ stoichiometrical ปัจจัย ( blummel et al . , 1997 ) : จุลินทรีย์ย่อยสลายสารอาหาร ( มก. ) = อย่างแท้จริง ( มก. ) − ( ปริมาณแก๊ส ( มิลลิลิตร ) × stoichiometrical ปัจจัย )ที่ stoichiometrical ปัจจัยใช้เป็น 2.2 .

2.3 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดในขั้นแรก
ภายใต้การวิเคราะห์ความแปรปรวน ( ANOVA ) ใน 4 × 3 × 2 แบบการจัดเรียงด้วย CRD โดยใช้ตัวแบบเชิงเส้นทั่วไปโปรแกรม ( 1997 ) กับรุ่นที่มีอาหารเสริมและอาหารหยาบให้ข้นและการโต้ตอบของพวกเขาเพราะปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) สำหรับส่วนใหญ่ของพารามิเตอร์ต่างๆ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ระหว่างการรักษาภายในของอาหารหรืออาหารภายในการรักษา เมื่อค่าเฉลี่ยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) , ทดสอบการทดสอบใช้การเปรียบเทียบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) ระหว่างการรักษา