Fully ripe orange-fleshed Charentai

Fully ripe orange-fleshed Charentais melons (Cucumis melo L.
var. cantalupensis) are highly considered for their unique aromatic
flavour as well as for the sweet taste of the flesh, both characteristics
which develop as the fruit reaches full maturity. Volatile compounds,
mainly esters, increase with increasing fruit maturity, thus
contributing to the desirable sweet aroma of the fruit. Moreover,
fruit that remains attached to the plant accumulates sucrose,
resulting in a fruit with a sweet taste. Therefore, to achieve optimum
quality and consumer acceptance, melon fruit should be harvested
fully mature. Unfortunately, the shelf-life of Charentais
melons tends to be very short. In order to deliver a longer shelf-life,
fruits are either harvested partially mature, or varieties with extended
shelf-life are used. Hybrids of the latter have been produced
by plant breeders in order to extend the shelf-life, although consumers
often complain about their poor quality, which is associated
with less aroma, compared with wild-varieties (Aubert &
Bourger, 2004).
There have been many studies investigating different types of
melons, focusing on the effect of harvest maturity on quality characteristics,
including colour, firmness, ethylene, total sugars, organic
acids, amino acids, volatile compounds and sensory
characteristics (Beaulieu, 2006; Beaulieu & Grimm, 2001; Beaulieu,
Ingram, Lea, & Bett-Garber, 2004; Beaulieu & Lancaster, 2007;
Beaulieu & Lea, 2007; Wang, Wyllie, & Leach, 1996; Wyllie, Leach,
& Wang, 1996; Vallone, et al., 2013), but very few on Charentais
melons (Alsmeirat & El-Assi, 2010; El-Assi & Alsmeirat, 2010).
Moreover, there are several studies showing how volatile compounds
decrease in Véndrantais melons transformed with an
aminocyclopropane-1-carboxylic acid (ACC) oxidase antisense
gene (Bauchot, Mottram, Dodson, & John, 1998; Bauchot, Mottram,
& John, 2000), however, only a few papers focus on the volatile
compounds of medium and long shelf-life varieties obtained by
conventional breeding methods (Aubert & Bourger, 2004; Lamikanra,
Juaraez, Watson, & Richard, 2003).
The purpose of this study was to investigate the effect of harvest
maturity and the effect of two different genotypes of Charentais
melons with extended shelf-life, on the flavour profile (volatile,
semi-volatile and non-volatile compounds) of the melons. Moreover,
quantitative descriptive analysis was also used in order to confirm the organoleptic impact of the chemical changes and to
find correlations between sensory and instrumental data.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครบสุกสีส้มแตงโมเนื้อ Charentais (Cucumis melo L.
var. cantalupensis)
ได้รับการพิจารณาอย่างมากสำหรับพวกเขาที่ไม่ซ้ำกันมีกลิ่นหอมรสชาติเช่นเดียวกับรสหวานของเนื้อลักษณะทั้งที่พัฒนาเป็นผลไม้ถึงครบกําหนดเต็มรูปแบบ
สารระเหยส่วนใหญ่เป็นเอสเทอเพิ่มขึ้นอายุผลไม้ที่เพิ่มขึ้นจึงเอื้อต่อการมีกลิ่นหอมหวานที่พึงประสงค์ของผลไม้ นอกจากนี้ผลไม้ที่ยังคงติดอยู่กับพืชที่สะสมซูโครสส่งผลให้ผลไม้ที่มีรสหวาน ดังนั้นเพื่อให้เกิดความเหมาะสมมีคุณภาพและการยอมรับของผู้บริโภคผลไม้แตงโมควรจะเก็บเกี่ยวสุกเต็มที่ แต่น่าเสียดายที่อายุการเก็บรักษาของ Charentais แตงโมมีแนวโน้มที่จะสั้นมาก เพื่อที่จะส่งมอบอีกต่อไปอายุการเก็บรักษาผลไม้ที่เก็บเกี่ยวทั้งผู้ใหญ่บางส่วนหรือพันธุ์ที่มีการขยายอายุการเก็บรักษาจะใช้ ลูกผสมของหลังได้รับการผลิตโดยการปรับปรุงพันธุ์พืชเพื่อขยายอายุการเก็บรักษาแม้ว่าผู้บริโภคมักจะบ่นเกี่ยวกับคุณภาพไม่ดีของพวกเขาซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับกลิ่นหอมน้อยลงเมื่อเทียบกับพันธุ์ป่า(Aubert & Bourger, 2004). มีมี การศึกษาจำนวนมากการตรวจสอบชนิดของแตงโมมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของการกำหนดเก็บเกี่ยวในลักษณะที่มีคุณภาพรวมถึงสีแน่น, เอทิลีนน้ำตาลทั้งหมดอินทรีย์กรดกรดอะมิโนสารระเหยและประสาทสัมผัสลักษณะ(Beaulieu 2006; Beaulieu และกริมม์ 2001 ไบน์อินแกรม, ทุ่งหญ้าและ Bett-การ์เบอร์, 2004; Beaulieu & แลงแคสเตอร์ 2007; Beaulieu และทุ่งหญ้า 2007 วัง Wyllie และกรอง 1996; Wyllie, กรองและวัง1996; Vallone, et al 2013) แต่น้อยมากใน Charentais แตงโม (Alsmeirat และ El-Assi 2010. El-Assi และ Alsmeirat, 2010) นอกจากนี้ยังมีงานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าสารระเหยลดลงในแตงโมVéndrantaisเปลี่ยนกับaminocyclopropane-1-คาร์บอกซิ กรด (ACC) antisense oxidase ยีน (Bauchot, Mottram ดอด, และจอห์น, 1998; Bauchot, Mottram, และจอห์น, 2000) แต่เพียงเอกสารไม่กี่มุ่งเน้นไปที่ระเหยสารประกอบของกลางและพันธุ์อายุการเก็บรักษานานได้รับโดยวิธีการเพาะพันธุ์ธรรมดา(Aubert & Bourger 2004; Lamikanra, Juaraez วัตสันและริชาร์ด 2003). วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเก็บเกี่ยวครบกําหนดและผลกระทบของทั้งสองสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของ Charentais แตงโมที่มีการขยายอายุการเก็บรักษาในโปรไฟล์ของรสชาติ (ระเหยกึ่งระเหยและสารที่ไม่ระเหย) ของ แตง นอกจากนี้การวิเคราะห์เชิงปริมาณบรรยายก็ยังใช้ในการสั่งซื้อเพื่อยืนยันผลกระทบทางประสาทสัมผัสของการเปลี่ยนแปลงทางเคมีและพบความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลและเครื่องมือทางประสาทสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุกเต็มที่เนื้อส้ม แตง ( charentais แคนแคน L .
) cantalupensis ) จะขอถือว่ากลิ่นหอม
เอกลักษณ์เช่นเดียวกับรสชาติหวานเนื้อ ทั้งลักษณะ
ซึ่งพัฒนาถึงวุฒิภาวะผลเต็ม ระเหยสาร
ส่วนใหญ่เอสเทอร์เพิ่มขึ้นการแก่ของผลจึง
เกิดกลิ่นหอมที่พึงประสงค์ของผลไม้ นอกจากนี้
ผลไม้ที่ยังคงแนบพืชสะสมน้ำตาลซูโครส
ผลในผลไม้ที่มีรสหวาน ดังนั้น เพื่อให้ได้คุณภาพสูงสุดและการยอมรับของผู้บริโภค
แตงโมผลไม้ควรเก็บเกี่ยว
ผู้ใหญ่อย่างเต็มที่ แต่การเก็บ charentais
แตงมีแนวโน้มที่จะสั้นมาก เพื่อให้อายุการเก็บรักษาอีกต่อไป
ผลไม้ให้เก็บเกี่ยวได้บางส่วน เป็นผู้ใหญ่หรือขยายพันธุ์ด้วย
( ใช้ ลูกผสมของหลังได้ถูกผลิตโดยโรงงาน
พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ในการยืดอายุการเก็บรักษา ถึงแม้ว่าผู้บริโภค
มักจะบ่นเกี่ยวกับคุณภาพของพวกเขา , ซึ่งเกี่ยวข้อง
ที่มีกลิ่นหอมน้อยกว่า เมื่อเทียบกับป่าพันธุ์ ( โอแบร์&

bourger , 2004 ) ได้มีการศึกษาตรวจสอบประเภทที่แตกต่างกันของ
แตงเน้นผลของอายุการเก็บเกี่ยวต่อลักษณะคุณภาพ
รวมทั้งสี , ความแน่น , เอทิลีน , total sugars , อินทรีย์
กรดอินทรีย์ กรดอะมิโน สารระเหย และลักษณะทางประสาทสัมผัส
( Beaulieu , 2006 ; Beaulieu Beaulieu &กริมม์ , 2001 ;
, แกรม , ทุ่งหญ้า , &เบตต์ การ์เบอร์ , 2004 ; Beaulieu &แลงคาสเตอร์ จำกัด ;
Beaulieu & Lea , 2007 ; วัง วิลลี& , โกรก , 1996 ; วิลลีชะตา
& , วัง , 1996 ;vallone , et al . , 2013 ) แต่น้อยมากใน charentais
แตง ( alsmeirat & El ผศ , 2010 ; เอล ผศ& alsmeirat , 2010 ) .
นอกจากนี้ มีหลายการศึกษาที่แสดงให้เห็นว่าสารระเหยลดลงจาก ndrantais
v
aminocyclopropane-1-carboxylic แตงเปลี่ยนเป็นกรด ( ACC ) ของยีน antisense
bauchot มอททรามส์ , ดอด , & , จอห์น , 1998 ; bauchot มอททรามส์ ,
& , จอห์น , 2000 ) , อย่างไรก็ตามเพียงไม่กี่บทความมุ่งเน้นไปที่สารระเหยปานกลาง และพันธุ์ที่อายุการเก็บรักษานาน

ที่ได้จากการปรับปรุงพันธุ์แบบทั่วไป ( โอแบร์& bourger , 2004 ; lamikanra
, juaraez , วัตสัน , &ริชาร์ด , 2003 ) .
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของอายุการเก็บเกี่ยว
และผลของสองชนิดที่แตกต่างกัน กับการยืดอายุการเก็บของ charentais
แตง ,ในกลิ่นโปรไฟล์ ( สารระเหยและไม่ระเหย
กึ่งระเหยสาร ) ของแตงโม นอกจากนี้ การวิเคราะห์เชิงปริมาณ
ใช้เพื่อยืนยันผลกระทบที่การเปลี่ยนแปลงทางเคมี และทางประสาทสัมผัสของ

หาความสัมพันธ์ระหว่างประสาทสัมผัสและข้อมูลเครื่องมือ