(Adams et al. 1992) also indicates

(Adams et al. 1992) also indicates that the combined method of training is more effective for enhancing vertical jump performance than either weight training or plyometric training alone (Harmon 1990). Fatouros et al. (2000) investigated how variables of vertical jumping performance were affected by a 12-week plyometric training program, a 12-week weight training program, and a 12-week combination training program. They concluded that both the individual plyometric and weight training programs increased vertical jumping performance, but the combi- nation program showed the greatest improvement on vertical jumping performance. Lyttle et al. (1996) compared the performance benefits derived from maximal power training and a combined weight/plyometric training program. The researchers concluded that the two training modali- ties produced significant improvements in selected performance tests; however, the training groups did not differ significantly on any of these measures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(Adams et al. 1992) ระบุว่า วิธีรวมการฝึกอบรมเพิ่มประสิทธิภาพในการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานข้ามแนวตั้งมากกว่าฝึกน้ำหนักหรือ plyometric ฝึกคนเดียว (Harmon 1990) Fatouros et al. (2000) ตรวจสอบว่าตัวแปรประสิทธิภาพแนวกระโดดได้รับผลกระทบ โดยโปรแกรมการฝึก plyometric 12 สัปดาห์ โปรแกรมฝึกอบรมน้ำหนัก 12 สัปดาห์ และโปรแกรมการฝึกอบรมรวม 12 สัปดาห์ พวกเขาสรุปว่า ทั้ง plyometric แต่ละและน้ำหนักฝึกอบรมเพิ่มประสิทธิภาพแนวกระโดด แต่โปรแกรม combi ประเทศแสดงให้เห็นว่าปรับปรุงมากที่สุดประสิทธิภาพแนวกระโดด Lyttle et al. (1996) เปรียบเทียบผลประโยชน์ประสิทธิภาพมาฝึกพลังสูงสุดและโปรแกรมการฝึก plyometric รวมน้ำหนัก นักวิจัยสรุปว่า ที่สองฝึก modali-ความสัมพันธ์ผลิตปรับปรุงที่สำคัญในการทดสอบประสิทธิภาพการทำงานเลือก อย่างไรก็ตาม กลุ่มฝึกได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญบนใด ๆ ของมาตรการเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(อดัมส์ et al. 1992) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าวิธีการรวมกันของการฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพการกระโดดในแนวตั้งกว่าทั้งการฝึกอบรมน้ำหนักหรือการฝึกอบรมพลัยโอเมตริกเพียงอย่างเดียว (ฮาร์มอน 1990) Fatouros et al, (2000) ตรวจสอบว่าตัวแปรกระโดดของประสิทธิภาพการทำงานในแนวตั้งรับผลกระทบจาก 12 สัปดาห์โปรแกรมการฝึกอบรมพลัยโอเมตริกซึ่งเป็นโปรแกรมการฝึกอบรมน้ำหนัก 12 สัปดาห์และโปรแกรมการฝึกอบรมรวมกัน 12 สัปดาห์ พวกเขาสรุปว่าทั้งพลัยโอเมตริกของแต่ละบุคคลและโปรแกรมการฝึกอบรมน้ำหนักเพิ่มขึ้นประสิทธิภาพการกระโดดในแนวตั้ง แต่โปรแกรม Combi- ประเทศแสดงให้เห็นการปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการกระโดดในแนวตั้ง Lyttle et al, (1996) เมื่อเทียบกับผลประโยชน์ที่ได้รับจากการฝึกอบรมการใช้พลังงานสูงสุดและน้ำหนักรวม / พลัยโอเมตริกโปรแกรมการฝึกอบรม นักวิจัยสรุปว่าการฝึกอบรมความสัมพันธ์สอง modali- ผลิตการปรับปรุงที่สำคัญในการทดสอบประสิทธิภาพที่เลือก; แต่การฝึกอบรมกลุ่มไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ของมาตรการเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( Adams et al . 1992 ) ยังระบุว่า วิธีการรวมกันของการฝึกอบรมมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการกระโดดสูงกว่าการฝึกอบรมน้ำหนักหรือการฝึกคนเดียว ( ฮาร์มอน 1990 ) fatouros et al . ( 2000 ) ตรวจสอบว่าตัวแปรของสมรรถนะการกระโดดแนวตั้งได้รับผลกระทบ 12 สัปดาห์การฝึกโปรแกรม 12 สัปดาห์น้ำหนักฝึกอบรมโปรแกรมและ 12 สัปดาห์ การฝึกอบรม พวกเขาสรุปว่า ทั้งความสามารถแต่ละบุคคลและน้ำหนักโปรแกรมการฝึกอบรมเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน การกระโดดในแนวตั้ง แต่คอมบิ - โปรแกรมประเทศพบมากที่สุดการปรับปรุงประสิทธิภาพการกระโดดในแนวตั้ง ลีเทิล et al .( 1996 ) เมื่อเทียบประสิทธิภาพ ประโยชน์ที่ได้จากการฝึกพลังสูงสุดและน้ำหนักรวม / การฝึกโปรแกรม นักวิจัยสรุปว่า ฝึกสอง modali - ความสัมพันธ์ที่ผลิต การปรับปรุงที่สำคัญในการเลือกการทดสอบประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม กลุ่มการฝึกอบรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในใด ๆของมาตรการเหล่านี้