Phenolic compounds, which are distr

Phenolic compounds, which are distributed ubiquitously in
plants, fruits, and other food products, are secondary metabolites
(Naczk & Shahidi, 2004), and have many therapeutic properties
such as anti-inflammatory, antitumor, and cardiovascular protection
(Middleton, Kandaswami, & Theoharides, 2000). They are also
used in the food industry to enhance the sensory and nutritional
values of foods (Mega, 1978).
Among the various phenolic compounds, curcuminoids, which
belong to the diferuloylmethane group, have been used for centuries
in Asia as a spice, natural coloring, and traditional medicine
(Suhit, Meghana, Ramesh, & Anant, 2010). These components have
recently been a focus of interest in food science because of their
increasing popularity among health-conscious consumers. Several
studies have described the use of concentrated curcuminoids to
treat a wide variety of disorders such as inflammation, cancer,
oxidative stress, hepatic ailments, and diabetes (Lukita-Atmadja,
Ito, Baker, McCuskey, & Robert, 2002; Sharma, Gescher, &
Steward, 2005; Singh & Khar, 2006). They have also been shown
to exhibit anti-malarial activity both in vitro and in vivo
(Nandakumar, Arun, & Vathsala, 2006).
Curcuminoids consist of three principal active components:
curcumin, demethoxycurcumin, and bisdemethoxycurcumin.
Curcumin has many beneficial effects, including anti-mutagenic,
anti-cancer, anti-Alzheimer’s disease, and down-regulation of obesity-related
factors (Alappat & Awad, 2010; Hamaguchi, Ono, &
Yamada, 2010; Kunnumakkara, Anand, & Aggarwal, 2008;
Mourtas et al., 2011). Numerous studies have demonstrated that
demethoxycurcumin and bisdemethoxycurcumin have biological
activities that are at least as strong as those of curcumin in terms
of their anti-metastasis, anti-inflammatory, and anti-protozoal
properties (Nurfina et al., 1997; Rasmussen, Christensen, Kvist, &
Karazmi, 2000; Yodkeeree, Chaiwangyen, Garbisa, & Limtrakul,
2007). Curcumin is degraded under physiological conditions, at
neutral-to-basic pH values, and is sensitive to light (Liang et al.,
2009). However, demethoxycurcumin and bisdemethoxycurcumin
can stabilize curcumin in those environments (Han, Dong, Yuan,
Zai, & Fan, 2009). Therefore, meaningful investigation of all three
components (curcumin, demethoxycurcumin, and bisdemethoxycurcumin)
in turmeric is needed.
In general, the curcuminoids are extracted from turmeric conventionally
using organic solvents. Popuri and Pagala (2013)
showed weight of curcumin extraction with different solvents like
acetone, ethanol, isopropanol, and methanol at 30 C for and
extraction time of 1 h. The weight of curcumin extracted with
ethanol (0.26 g curcumin/10 g turmeric) is the highest than methanol
(0.25 g curcumin/10 g turmeric), acetone (0.24 g curcumin/10 g
turmeric), and isopropanol (0.217 g curcumin/10 g turmeric).
However, the adverse effects of organic solvents on both the
environment and the food ingredients have led to a recent focus

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารประกอบฟีนอลซึ่งมีการกระจาย ubiquitously
ในพืชผลไม้และผลิตภัณฑ์อาหารอื่นๆ ที่มีสารทุติยภูมิ
(Naczk และ Shahidi, 2004)
และมีคุณสมบัติในการรักษาจำนวนมากเช่นการต้านการอักเสบต้านและการป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือด
(มิดเดิลตัน Kandaswami และ Theoharides, 2000) พวกเขายังใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเพื่อเพิ่มประสาทสัมผัสและคุณค่าทางโภชนาการคุณค่าของอาหาร(เมกะ, 1978). ในบรรดาสารประกอบฟีนอลต่างๆ curcuminoids ซึ่งอยู่ในกลุ่มdiferuloylmethane ที่มีการใช้มานานหลายศตวรรษในเอเชียเป็นเครื่องเทศธรรมชาติสีและยาแผนโบราณ(Suhit, Meghana ราเมษและอนันต์, 2010) ส่วนประกอบเหล่านี้ได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้จุดสำคัญของความสนใจในวิทยาศาสตร์อาหารเพราะพวกเขานิยมที่เพิ่มขึ้นในหมู่ผู้บริโภคที่ใส่ใจสุขภาพ หลายการศึกษาได้อธิบายการใช้งานของเคอที่มีความเข้มข้นในการรักษาความหลากหลายของความผิดปกติเช่นการอักเสบมะเร็งความเครียดออกซิเดชันโรคตับและโรคเบาหวาน(Lukita-Atmadja, อิโตะเบเกอร์ McCuskey และโรเบิร์ตปี 2002 ชาร์เกสเชอร์, และสจ๊วต2005 ซิงห์และคาร์ 2006) พวกเขาได้รับการแสดงที่จะแสดงฤทธิ์ต้านเชื้อมาลาเรียทั้งในหลอดทดลองและในร่างกาย(Nandakumar อรุณและ Vathsala 2006). curcuminoids ประกอบด้วยสามส่วนประกอบที่ใช้งานหลัก. curcumin, demethoxycurcumin และ bisdemethoxycurcumin Curcumin มีผลประโยชน์จำนวนมากรวมทั้ง ต้านการก่อกลายพันธุ์, การต่อต้านโรคมะเร็งโรคป้องกันอัลไซเมและกฎระเบียบลงของโรคอ้วนที่เกี่ยวข้องกับปัจจัย (Alappat & Awad 2010; Hamaguchi โน่และยามาดะ, 2010; Kunnumakkara อานันท์และ Aggarwal 2008; Mourtas et al, . 2011) การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าdemethoxycurcumin และ bisdemethoxycurcumin มีทางชีวภาพกิจกรรมที่เป็นอย่างน้อยเป็นที่แข็งแกร่งเป็นที่ของขมิ้นชันในแง่ของการป้องกันการแพร่กระจายของพวกเขาต้านการอักเสบและต้านโปรโตซัวคุณสมบัติ(Nurfina et al, 1997;. รัสมุสเซน, คริส Kvist และKarazmi 2000; Yodkeeree, Chaiwangyen, Garbisa และลิ้มตระกูล, 2007) ขมิ้นชันมีการสลายตัวภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยาที่ค่าพีเอชที่เป็นกลางเพื่อพื้นฐานและความไวต่อแสง (เหลียง et al., 2009) อย่างไรก็ตาม demethoxycurcumin bisdemethoxycurcumin และสามารถรักษาเสถียรภาพของขมิ้นชันในสภาพแวดล้อมเหล่านั้น(ฮันดงหยวนZai และพัดลม, 2009) ดังนั้นการตรวจสอบที่มีความหมายของทั้งสามองค์ประกอบ (curcumin, demethoxycurcumin และ bisdemethoxycurcumin) ในขมิ้นเป็นสิ่งจำเป็น. โดยทั่วไปเคอที่มีสารสกัดจากขมิ้นอัตภาพโดยใช้ตัวทำละลายอินทรีย์ Popuri และ Pagala (2013) แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักของการสกัดขมิ้นชันที่มีตัวทำละลายที่แตกต่างกันเช่นอะซีโตนเอทานอล isopropanol และเมทานอลวันที่ 30 C และเวลาการสกัด1 ชั่วโมง น้ำหนักของขมิ้นชันที่สกัดด้วยเอทานอล (0.26 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น) เป็นที่สูงที่สุดกว่าเมทานอล (0.25 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น) อะซีโตน (0.24 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น) และ isopropanol (0.217 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น). อย่างไรก็ตามผลกระทบของตัวทำละลายอินทรีย์ทั้งสภาพแวดล้อมและส่วนผสมอาหารที่จะนำไปสู่การมุ่งเน้นที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารประกอบฟีนอล ซึ่งมีการกระจาย ubiquitously ใน
พืช ผลไม้ และผลิตภัณฑ์อาหารอื่น ๆ ,
ชนิดทุติยภูมิ ( naczk & shahidi , 2004 ) และมีคุณสมบัติในการรักษามาก
เช่น แก้อักเสบ เหมาะสม และป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือด
( Middleton , kandaswami & theoharides , 2000 ) พวกเขายังมี
ใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเพื่อเพิ่มความรู้สึกและโภชนาการ
คุณค่าของอาหาร ( Mega , 1978 ) .
ของสารประกอบฟีนอล ซึ่งสารต่าง ๆ , ,
diferuloylmethane อยู่กลุ่ม มีการใช้มานานหลายศตวรรษ
ในเอเชียเป็นเครื่องเทศธรรมชาติระบายสีและยาแผนโบราณ
( suhit meghana ราเมซ , , , &อนันต์ , 2010 ) ส่วนประกอบเหล่านี้มี
เมื่อเร็ว ๆนี้เน้นความสนใจในวิทยาศาสตร์อาหารเพราะพวกเขา
ความนิยมที่เพิ่มขึ้นของผู้บริโภคที่ใส่ใจสุขภาพ การศึกษาหลายแห่งมีการอธิบายการใช้


สารเข้มข้น รักษาความหลากหลายของโรค เช่น การอักเสบ โรคมะเร็ง โรคตับ
oxidative ความเครียดและโรคเบาหวาน ( lukita atmadja
, อิโตะ เบเกอร์ mccuskey & , โรเบิร์ต , 2002 ; เครื่อง Gescher &
, สจ๊วต , 2005 ; Singh & Khar , 2549 ) พวกเขายังได้แสดง
แสดงกิจกรรมต่อต้านมาลาเรียทั้งในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง
( nandakumar อรุณ , & vathsala , 2006 ) .
เคอร์คูมินอยด์ประกอบด้วยสามองค์ประกอบหลัก :
งานคิวมินซี่เคอร์คูมิน และ bisdemethoxycurcumin .
เคอร์คูมินมีผลประโยชน์มากมาย รวมถึงต่อต้านสารก่อกลายพันธุ์
ต้านมะเร็ง , ป้องกันโรค , และ down-regulation ของโรคอ้วนที่เกี่ยวข้อง
ปัจจัย ( alappat & Awad , 2010 ; ฮามางูจิโอโนะ &
ยามาดะ , 2010 ; kunnumakkara ) & , s , 2008 ;
mourtas et al . , 2011 ) การศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าซี่เคอร์คูมิน bisdemethoxycurcumin มีกิจกรรมทางชีวภาพและ

ที่อย่างน้อยแข็งแรงเท่าของเคอร์คิวมินในแง่
ของพวกเขาต่อต้านการแพร่กระจาย , ต้านการอักเสบและคุณสมบัติป้องกันโพรโทซัว
( nurfina et al . , 1997 ; ราสมุสเซ่น คริสเตนเซ่น , kvist karazmi &
, , ,2000 ; yodkeeree ชิด ศิริผลหลาย garbisa ลิ้มตระกูล , , ,
& , 2550 ) ที่สำคัญคือการสลายตัวภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยาที่
เป็นกลางค่าด่าง และมีความไวต่อแสง ( Liang et al . ,
2009 ) อย่างไรก็ตาม ซี่เคอร์คูมิน bisdemethoxycurcumin
สามารถรักษาเสถียรภาพและเคอร์คิวมินในสภาพแวดล้อมเหล่านั้น ( ฮัน ดง , หยวน ,
ไจ๋ &พัดลม , 2009 ) ดังนั้น การสอบสวนที่มีความหมายของทั้งสามองค์ประกอบที่สำคัญ (
,ซี่เคอร์คูมินในขมิ้น และ bisdemethoxycurcumin )

เป็น . โดยทั่วไป , สารสกัดจากขมิ้นมีตามอัตภาพ
ใช้ตัวทำละลายอินทรีย์ โปปุริ และ pagala ( 2013 )
) น้ำหนักของขมิ้นชันสกัดด้วยตัวทำละลายที่แตกต่างกันเช่น
อะซิโตน เอทานอล และไอโซโพรพานอล , ที่อุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียสสำหรับการสกัดและ
เวลา 1 ชั่วโมง น้ำหนักของขมิ้นชันสกัดด้วยเอธานอล (
026 / 10 กรัมกรัมขมิ้นชันขมิ้น ) จะสูงสุดกว่า methanol
( 0.25 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น ) อะซิโตน ( 0.24 กรัมขมิ้นชัน / 10 g
ขมิ้น ) และไอโซโพรพานอล ( 0.217 กรัมขมิ้นชัน / 10 กรัมขมิ้น ) .
แต่ผลกระทบของตัวทำละลายอินทรีย์ที่มีทั้ง
สภาพแวดล้อมและ ส่วนผสมอาหารได้ นำไปสู่การ

ช่วงโฟกัส