The mist clouded Harry's view as he

The mist clouded Harry's view as he woke up early that morning. Looking out of his sash
window, he had expected to be greeted with the promised view of rolling hills and
animals grazing in the meadow below. Instead, the mist meant that he couldn't see for
more than 20 metres.Harry had looked forward to his annual holiday. Working hard in
the city centre, the daily grind had started to get to him and he had had little time for
pleasures such as relaxation. The holiday had been booked for weeks. He had looked
forward to a country retreat, far away from the hustle and bustle of work. This apartment
in an eighteenth-century mansion had caught his eye as it promised exquisite cuisine,
beautiful interior decor and a range of country pursuits such as clay pigeon shooting and
horseriding. This Sunday morning though, many activities were cancelled due to the low
lying mist. Anxious not to let the day slip away, Harry decided that a walk through the
nearby forest would enable him to relax. So he set off just after breakfast. He headed
towards the forest with a small packed lunch in case the mist prevented him from
returning to the mansion before lunchtime. As he walked along the path, the twigs
snapped under his feet and the dew from the trees dripped on to his shoulder. Harry heard
the birds sitting in the trees above him, letting him know that he wasn't alone. He had
been told about a clearing in the middle of the forest that would greet him with a
comfortable bench, often used in the warmer summer months. Harry thought he was
heading in the right direction but, over an hour later, he still hadn't reached it. By now he
was getting worried. Another hour passed...then another hour...he was still walking
amongst the tall oak trees. He decided to rest and sat on a fallen tree to enjoy his lunch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามเสือลายเมฆดูแฮร์รี่เป็นเขาตื่นตั้งแต่เช้าที่ มองจาก sash หลังของเขา หน้าต่าง ที่เขาได้คาดว่าจะได้รับการต้อนรับวิวของเนินตามสัญญา และ สัตว์ grazing ในโดว์ด้านล่าง แทน สามหมายความ ว่า เขาไม่ดู กว่า 20 เมตร แฮร์รี่ได้มองไปข้างหน้าเพื่อวันหยุดประจำปีของเขา ทำงานอย่างหนักใน เมือง มันทุกวันได้เริ่มต้นเข้าไปที่เขา และเขาก็มีเวลาน้อยสำหรับการ ความสุขเช่นการพักผ่อน วันหยุดเคยผ่านสัปดาห์ เขาแนะ ส่งต่อเพื่อพักผ่อนสบาย ๆ ห่างจากเร่งรีบและคึกคักของการทำงาน อพาร์ทเมนท์นี้ ในแมนชั่นราชการได้จับตาเขาตามสัญญาอาหารสวยงาม ตกแต่งสวยงามและหลากหลายประเทศชั้นเช่นการยิงนกพิราบดิน และ horseriding เช้าวันอาทิตย์นี้แม้ว่า กิจกรรมต่าง ๆ ถูกยกเลิกเนื่องจากต่ำสุดนอนหมอก กังวลไม่ให้บันทึกวันที่เก็บ แฮร์รี่ตัดสินใจที่เกี่ยวกับการ ป่าในบริเวณใกล้เคียงจะให้เขาผ่อนคลาย ดังนั้นเขาตั้งปิดหลังอาหารเช้า เขามุ่งหน้าไป สู่ป่าพร้อมอาหารกลางวันบรรจุขนาดเล็กในกรณี หมอกป้องกันเขาจาก กลับไปคฤหาสน์ก่อนเที่ยง ขณะที่มันเดินตามเส้น กิ่ง จัดชิดภายใต้เท้าของเขาและเดอะดิวจากต้น dripped ไปยังไหล่เขา แฮร์รี่ได้ยิน นกในต้นไม้ข้างบนเขา ปล่อยให้เขารู้ว่า เขาไม่ได้คนเดียว เขามี การเล่าหักกลางป่าที่จะทักทายเขาด้วยการ ห้องผู้พิพากษา มักใช้ในฤดูร้อนอุ่น แฮร์รี่คิดว่า เขา หัวข้อ ในทิศทางที่ถูก แต่ แค่หนึ่งชั่วโมงในภายหลัง เขายังไม่ได้แล้วมัน ตอนเขา มีการกังวล ผ่านชั่วโมงอื่น... แล้วอีกชั่วโมง...เขายังเดิน หมู่ไม้โอ๊คสูง เขาตัดสินใจที่จะพักผ่อน และนั่งบนต้นไม้ลดลงเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมอกบดบังมุมมองของแฮร์รี่ในขณะที่เขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันที่ มองออกมาจากเอวของเขาหน้าต่างเขาคาดว่าจะได้รับการต้อนรับที่มีมุมมองที่สัญญาของเนินเขาและเลี้ยงสัตว์ในทุ่งหญ้าด้านล่าง แต่หมอกหมายความว่าเขาไม่สามารถมองเห็นสำหรับมากกว่า 20 metres.Harry ได้มองไปข้างหน้าเพื่อวันหยุดประจำปีของเขา การทำงานอย่างหนักในใจกลางเมืองฝนรายวันได้เริ่มต้นที่จะได้รับกับเขาและเขามีเวลาน้อยสำหรับความสุขเช่นการผ่อนคลาย วันหยุดได้รับการจองสำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาได้มองไปข้างหน้าเพื่อถอยประเทศที่ห่างไกลจากความวุ่นวายของการทำงาน อพาร์ทเม้นนี้ในคฤหาสน์ศตวรรษที่สิบแปดได้ติดตาของเขาในขณะที่มันสัญญาว่าอาหารที่สวยงามตกแต่งภายในที่สวยงามและช่วงของการแสวงหาความรู้ของประเทศเช่นการยิงนกพิราบดินและขี่ม้า เช้าวันอาทิตย์นี้แม้ว่ากิจกรรมมากมายถูกยกเลิกเนื่องจากการที่ต่ำหมอกโกหก กังวลที่จะไม่ให้ลื่นวันออกไปแฮร์รี่ตัดสินใจว่าเวลาเดินผ่านป่าใกล้จะช่วยให้เขาผ่อนคลาย ดังนั้นเขาจึงออกเดินทางหลังอาหารเช้า เขามุ่งหน้าไปทางป่าไม้กับอาหารกลางวันบรรจุขนาดเล็กในกรณีหมอกป้องกันเขาจากการกลับไปที่คฤหาสน์ก่อนเวลาอาหารกลางวัน ขณะที่เขาเดินไปตามเส้นทางที่กิ่งไม้หักอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาและน้ำค้างจากต้นไม้หยดบนไหล่ของเขา แฮร์รี่ได้ยินนกนั่งอยู่ในต้นไม้ข้างต้นเขาให้เขารู้ว่าเขาเป็นคนไม่ได้คนเดียว เขาได้รับการบอกเล่าเกี่ยวกับสำนักหักบัญชีในช่วงกลางของป่าที่จะทักทายเขาด้วยที่เป็นม้านั่งที่สะดวกสบายมักใช้ในการอุ่นฤดูร้อน แฮร์รี่คิดว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้อง แต่กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมาเขายังไม่ถึงมัน โดยตอนนี้เขาได้รับความกังวลใจ ชั่วโมงผ่านไปอีก ... แล้วชั่วโมงอื่น ... เขายังคงเดินในหมู่ต้นโอ๊กสูง เขาตัดสินใจที่จะพักผ่อนและนั่งอยู่บนต้นไม้ลดลงไปเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมอกบดบังมุมมองของแฮร์รี่ เขาตื่นแต่เช้า เช้าวันนั้น มองออกจากหน้าต่าง Sash
ของเขา เขาคาดว่าจะได้รับการต้อนรับด้วยสัญญากับมุมมองของภูเขากลิ้งและ
สัตว์แทะในทุ่งหญ้าด้านล่าง แต่หมอกหมายถึงว่าเขาไม่ได้ดู
มากกว่า 20 เมตร แฮร์รี่มองไปข้างหน้าเพื่อวันหยุดของเขาประจำปี ทำงานหนัก
ศูนย์กลางเมืองDaily Grind ได้เริ่มต้นที่จะได้รับเขาและเขามีเวลาน้อยสำหรับ
ความสุข เช่น การพักผ่อน วันหยุดมีการจองสำหรับสัปดาห์ เขาดู
ไปข้างหน้าเพื่อการพักผ่อนของประเทศ ห่างจากเร่งรีบและคึกคักของงาน อพาร์ทเม้นนี้
ในศตวรรษที่ 18 คฤหาสน์ได้ติดตาของเขาเป็นสัญญาประณีตอาหาร
การตกแต่งภายในที่สวยงามและหลากหลายประเทศ pursuits เช่นนกพิราบดินเหนียวยิง
พืชพันธุ์ . เช้าวันอาทิตย์นี้ แม้ว่า หลายกิจกรรมถูกยกเลิกเนื่องจากการต่ำ
โกหกหมอก กังวลไม่ปล่อยให้วันผ่านไป แฮร์รี่ตัดสินใจเดินผ่าน
ใกล้เคียงป่าจะช่วยให้เขาผ่อนคลาย เขาออกไปหลังจากอาหารเช้า เขามุ่งหน้า
ไปสู่ป่าที่มีขนาดเล็กบรรจุอาหารกลางวันในกรณีหมอกป้องกันเขาจาก
กลับไปคฤหาสน์ก่อนมื้อเที่ยง ขณะที่เขาเดินตามเส้นทาง กิ่งไม้
snapped ภายใต้เท้าของเขาและน้ำค้างจากต้นไม้หยดลงมาบนไหล่ของเขา แฮร์รี่ได้ยิน
นกนั่งอยู่บนต้นไม้เหนือเขา ปล่อยให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว เขามี
บอกเกี่ยวกับการล้างในกลางป่าที่ทักทายเขาด้วย
ม้านั่งสบาย มักใช้ในเดือนฤดูร้อนที่อบอุ่น แฮร์รี่คิดว่าเขา
มุ่งหน้าในทิศทางที่ถูกต้อง แต่เป็นชั่วโมงต่อมา เขาก็ยังไม่ไปถึงมัน โดยตอนนี้เขา
กำลังเป็นห่วงอยู่ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป . . . . . . . หลังจากนั้นอีกชั่วโมง . . . . . . . เขายังเดิน
ท่ามกลางต้นโอ๊กสูง