4.2. Important soil quality indicat

4.2. Important soil quality indicators
From the group discussions it appeared that out of the 11 soil quality indicators named in the first individual interviews, only
soil colour, earthworms, soil organic matter and soil friability were unanimously considered by farmers as significant indicators of soil quality, with soil colour as the most important one. Farmers could not decide on the order of importance of these four indicators because they considered all to be interrelated. According to farmers’ comments, if the soil is darker it will contain more clay, more organic matter, produces amore abundant spontaneous vegetation, contains more earthworms and other organisms. Consequently, friability and root development would be better and yields higher. However, to get to know which indicators are important in decision-making, a second round of individual interviews was made. Farmers were (again individually) asked which of the 11 soil quality indicators named by all farmers involved in the study was useful to
their management decisions. Out of the four indicators mentioned earlier, only soil colour was considered important for decisionmaking, while two other ones were now highlighted: spontaneous vegetation and rice plant development. Additionally, they stated that their usefulness depended on the production system used, and on the type of decision to be made, i.e., day-to-day management or buying and renting land, as explained below.
4.2.1. Spontaneous vegetation
For farmers who applied semi-direct and conventional production systems, the appearance of spontaneous vegetation during
the fallow period was the most important soil quality indicator, because the soil can get ‘natural benefits’ from the vegetation.
More spontaneous vegetation results in a reduced use of inorganic fertilizer because the biomass is considered a natural organic fertilizer. Besides, the farmers believe that the decomposing vegetation increases the ‘fat’ of the soil (organic matter), maintains soil friability and soil water content, promotes earthworms and micro-organisms, and provides protection against erosion. Looking at the appearance of spontaneous vegetation, farmers decide (each year) to apply supplemental inorganic fertilizer (usually based on nitrogen) or to postpone this action until the next annual cropping season. If they decide to apply inorganic fertilizer, they base this on soil chemical analysis. According to the farmers, if the spontaneous vegetation is dark, green and well developed in terms of plant height they assume their fields to be good for the following
crop without needing soil chemical analysis to determine if additional fertilization is necessary. Thus, spontaneous vegetation
is considered to contribute to soil quality and, consequently, to sustainable farming. As commented by a farmer in the second round of individual interviews: “If a field can always sustain much spontaneous vegetation during the fallow period, it means that the soil is going to keep its own life formygrandchildren.” (Reinaldo Zaikowisk). A second farmer added: “The soil health of tomorrow is like the health of a person; it depends on today’s eating habits.” (Adolfo Westphal).
4.2.2. Development of the rice plant
Farmers who practice the pre-germinated system cannot evaluatethe quality of their soils by looking at the spontaneous
vegetation during the fallow period as their soils are too degraded (because, as they perceive it, the soil’s ‘fat’ is lost by soil preparation) to support much growth of the spontaneous vegetation and also because the fallow is shorter as they start to prepare the soil earlier. So these farmers have no idea of soil quality before soil preparation and planting rice. Soil quality is only assessed by observing developmentdevelopment of the rice plant in terms of colour, height, root development
and numbers of tillers.
4.2.3. Soil colour
If farmers want to buy or rent land, soil colour is the most important indicator. They assume that black soil has a high potential
production because of the characteristics (qualities) mentioned earlier and, therefore the soil has a high economic value.
4.3. The use of local soil knowledge in (development of sustainable) land management Farmers are conscious of the fact that soil quality varies from field to field because of inherent soil characteristics and the strong influence of management. Farmers are also aware of soil degradation and its association with land management. Most soil degradation in the region is observed in the pre-germinated production system. Farmers believe that rotation of irrigated rice with soya bean increases soil fertility, ‘softens’ the soil and results in better weed control.1 To improve soil quality, some farmers use fallowing and
cattle grazing for 2–3 years. Many farmers said that grazing cattle adds manure to the field, crop residues add organic matter to the soil, roots that remain in the field increase water-holding capacity of the soil and, as a result, soil life is diversified.
However, they consider that these options are limited to only a small part of the farmers, i.e., those who have relatively much land or money. The majority of these farmers adopt the conventional production system and some of them use the semi-direct system. They do not depend on just one plot of land for survival; they can divide their land in order to produce rice, soya bean or keep a field under fallow. So they spread the risk of crop failure and at the same time maintain soil fertility for rice production. Most of the small farmers are located on poor soils, in low-lying areas, where it is almost impossible to produce soya bean because of poor drainage. For rice, they are bound to use the pre-germinated system with long periods of inundation. Farmers observe that because of this, soil quality decreases, making it much more acid, and leading to iron toxicity, compaction and reduction of soil life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2 การตัวบ่งชี้คุณภาพดินสำคัญจากการสนทนากลุ่ม จะปรากฏที่ออกจากตัวบ่งชี้คุณภาพดิน 11 ชื่อในการแรกละสัมภาษณ์ เท่านั้นสีดิน ไส้เดือน ดินอินทรีย์ และดิน friability ได้มีมติเป็นเอกฉันท์ถือ โดยเกษตรกรเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญของดินคุณภาพ ดินสีเป็นหนึ่งสำคัญที่สุด เกษตรกรสามารถตัดสินใจขั้นความสำคัญของตัวบ่งชี้เหล่านี้สี่เนื่องจากพวกเขาถือว่าทั้งหมดจะเกี่ยวข้อง ตามความคิดเห็นของเกษตรกร ถ้าดินเข้ม มันจะประกอบด้วยดิน อินทรีย์เพิ่มมากขึ้น สร้างอมอร์พืชพรรณอยู่มากมาย ประกอบด้วยไส้เดือนเพิ่มมากขึ้นและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ดังนั้น friability และรากจะดีกว่า และสูงกว่าอัตราผลตอบแทน อย่างไรก็ตาม รับรู้ตัวบ่งชี้ที่มีความสำคัญในการตัดสินใจ การสัมภาษณ์แต่ละรอบที่สองทำ เกษตรกรถูกถามซึ่งตัวบ่งชี้คุณภาพดิน 11 ชื่อ โดยเกษตรกรทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเป็นประโยชน์ (อีกที)ตัดสินใจบริหารจัดการ จากที่ 4 ตัวบ่งชี้ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ เพียงดินสีถือเป็นสำคัญสำหรับ decisionmaking ในขณะที่คนอื่น ๆ สองได้เน้นตอนนี้: ขาดพืชและข้าวพืชพัฒนา นอกจากนี้ พวกเขากล่าวว่า ประโยชน์ของพวกเขาขึ้นอยู่กับระบบการผลิตที่ใช้ และชนิดของการตัดสินใจที่จะทำ เช่น จัดการประจำวัน หรือการซื้อ และการเช่าที่ดิน เป็นอธิบายด้านล่าง4.2.1 การขาดพืชสำหรับเกษตรกรที่ใช้ระบบการผลิตกึ่งโดยตรง และทั่วไป ลักษณะของพืชพรรณอยู่ในช่วงระยะ fallow ไม่สำคัญดินคุณภาพตัวบ่งชี้ เนื่องจากดินจะได้รับ 'สิทธิประโยชน์จากธรรมชาติ' จากพรรณนาพืชพรรณที่ขึ้นอยู่ผลการลดใช้ปุ๋ยอนินทรีย์เนื่องจากชีวมวลถือว่าเป็นปุ๋ยอินทรีย์ธรรมชาติ นอกจาก เกษตรกรเชื่อว่า พืช decomposing เพิ่ม 'ไขมัน' ของดิน (อินทรีย์), รักษา friability ดินและปริมาณน้ำดิน ไส้เดือนและสิ่งมีชีวิตไมโคร และป้องกันการกัดเซาะ ดูที่ลักษณะของพืชที่เกิดเอง เกษตรกรตัดสินใจ (ทุกปี) เพื่อใช้เติมปุ๋ยอนินทรีย์ (มักจะขึ้นอยู่กับไนโตรเจน) หรือเลื่อนการดำเนินการนี้จนกระทั่งฤดูกาลครอบของปีถัดไป หากพวกเขาตัดสินใจใช้ปุ๋ยอนินทรีย์ พวกเขายึดนี้วิเคราะห์เคมีของดิน ตามเกษตรกร ถ้าพืชขาดเข้ม สีเขียว และพัฒนาทั้งในด้านความสูงของพืชคิดว่าเขตของพวกเขาจะคุ้มค่าต่อไปนี้ตัดโดยไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ดินทางเคมีเพื่อดูว่า การปฏิสนธิเพิ่มเติมจำเป็น ดังนั้น อยู่พืชจะถือเป็นส่วนหนึ่งของคุณภาพดิน และ ดังนั้น การทำฟาร์มอย่างยั่งยืน เป็นความเห็น โดยเกษตรกรในรอบสองของแต่ละบทสัมภาษณ์: "ถ้าฟิลด์สามารถรักษาพืชพรรณอยู่มากช่วง fallow เสมอนั่นหมายความ ว่า ดินไปให้ formygrandchildren ชีวิตของตัวเอง" (Reinaldo Zaikowisk) เกษตรกรสองเพิ่ม: "สุขภาพดินของวันพรุ่งนี้เป็นเช่นสุขภาพของบุคคล ขึ้นอยู่กับนิสัยการกินวันนี้" (Adolfo Westphal)4.2.2 การพัฒนาของต้นข้าวเกษตรกรที่ฝึกระบบข้าวกล้องงอกไม่ evaluatethe คุณภาพของดินเนื้อปูนของพวกเขา โดยมองที่การขาดพืชช่วง fallow เป็นดินเนื้อปูนของจะเสื่อมโทรมเกินไป (เนื่องจาก เป็นพวกเขาสังเกต เป็นดิน 'ไขมัน' จะหายไป โดยการเตรียมดิน) สนับสนุนมากเจริญเติบโตของพืชอยู่ และยัง เนื่องจากเตี้ยฟอลโลว์ จะเริ่มเตรียมดินก่อนหน้านี้ เพื่อให้ เกษตรกรเหล่านี้มีความคิดของคุณภาพดินก่อนการเตรียมดินและปลูกข้าว มีประเมินคุณภาพดิน โดยการสังเกต developmentdevelopment ของต้นข้าวในแง่ของสี ความสูง พัฒนารากเท่านั้นและตัวเลขของรถไถเดินตาม4.2.3. ดินสีถ้าเกษตรกรต้องการซื้อ หรือเช่าที่ดิน สีดินเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญที่สุด พวกเขาคิดว่า ดินดำมีศักยภาพสูงผลิตเนื่องจากคุณลักษณะ (คุณภาพ) ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ดังนั้นดินมีค่าทางเศรษฐกิจสูง4.3. การใช้ความรู้ดินในท้องถิ่นในการจัดการที่ดิน (การพัฒนาอย่างยั่งยืน) เกษตรกรมีจิตสำนึกของความจริงที่ว่าคุณภาพดินแตกต่างกันไปจากฟิลด์เนื่องจากลักษณะโดยธรรมชาติของดินและอิทธิพลของการจัดการ เกษตรกรสามารถทราบดินสลายตัวและเชื่อมโยงกับการจัดการที่ดิน ย่อยสลายดินส่วนใหญ่ในภูมิภาคย่อยในระบบการผลิตข้าวกล้องงอก เกษตรกรเชื่อว่า หมุนของยามข้าวถั่วเหลืองเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดิน 'นุ่ม' ดิน และผลดีวัชพืช control.1 เพื่อปรับปรุงคุณภาพดิน เกษตรกรบางส่วนใช้ fallowing และวัว grazing 2 – 3 ปี เกษตรกรจำนวนมากกล่าวว่า grazing วัวเพิ่มมูลให้ฟิลด์ พืชตกค้างเพิ่มอินทรีย์ดิน รากที่อยู่ในฟิลด์การเพิ่มกำลังการถือน้ำของดิน และ ดัง หลากหลายชีวิตดินอย่างไรก็ตาม พวกเขาพิจารณาว่า ตัวเลือกเหล่านี้เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของเกษตรกร เช่น ผู้ที่มีค่อนข้างมากที่ดินหรือเงินจำกัด ส่วนใหญ่ของนำระบบการผลิตแบบดั้งเดิม และบางส่วนของพวกเขาใช้ระบบกึ่งโดยตรง ไม่ขึ้นอยู่กับเพียงหนึ่งแผ่นดินเพื่อความอยู่รอด พวกเขาสามารถแบ่งที่ดินเพื่อผลิตข้าว ถั่วเหลือง หรือให้เขตภายใต้ฟอลโลว์ เพื่อที่จะกระจายความเสี่ยง ของความล้มเหลวในการเพาะปลูก และ ที่เหมือนกันเวลารักษาความอุดมสมบูรณ์ของดินสำหรับการผลิตข้าว ส่วนใหญ่ของเกษตรกรที่อยู่ในดินเนื้อปูนไม่ดี ในพื้นที่ราบ ที่เป็นไปไม่ได้เกือบจะผลิตถั่วเหลืองเนื่องจากระบายน้ำไม่ดี สำหรับข้าว พวกเขาถูกผูกไว้จะใช้ระบบข้าวกล้องงอกกับ inundation ระยะนาน เกษตรกรสังเกตว่า ด้วยเหตุนี้ ดินคุณภาพลดลง ทำให้กรดมากขึ้น และนำไปสู่ความเป็นพิษของเหล็ก กระชับข้อมูล และลดของดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 ตัวชี้วัดคุณภาพของดินที่สำคัญ
จากการอภิปรายกลุ่มปรากฏว่าจาก 11 ตัวชี้วัดคุณภาพดินที่มีชื่ออยู่ในการสัมภาษณ์บุคคลแรกเพียง
สีดินไส้เดือนอินทรียวัตถุในดินและกร่อนของดินได้รับการพิจารณาเป็นเอกฉันท์โดยเกษตรกรเป็นตัวชี้วัดสำคัญของคุณภาพดินด้วย สีของดินเป็นหนึ่งที่สำคัญที่สุด เกษตรกรไม่สามารถตัดสินใจในการสั่งซื้อถึงความสำคัญของตัวชี้วัดเหล่านี้สี่เพราะพวกเขาคิดว่าทุกคนที่จะมีความเชื่อมโยง ตามความคิดเห็นของเกษตรกรถ้าดินมีสีเข้มก็จะมีมากขึ้นดินอินทรียวัตถุมากขึ้นผลิต Amore พืชธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์มีไส้เดือนมากขึ้นและมีชีวิตอื่น ๆ ดังนั้นกร่อนและการพัฒนารากจะดีกว่าและอัตราผลตอบแทนที่สูงขึ้น แต่จะได้รับรู้ซึ่งตัวชี้วัดที่มีความสำคัญในการตัดสินใจรอบที่สองของการสัมภาษณ์บุคคลที่ถูกสร้างขึ้น เกษตรกร (อีกครั้งเป็นรายบุคคล) ถามว่าในตัวชี้วัดคุณภาพดิน 11 ชื่อโดยเกษตรกรทุกคนที่เกี่ยวข้องในการศึกษาเป็นประโยชน์ในการ
ตัดสินใจการจัดการของพวกเขา ออกจากสี่ตัวชี้วัดที่กล่าวก่อนหน้านี้มีเพียงสีของดินได้รับการพิจารณาที่สำคัญสำหรับการตัดสินใจขณะที่ทั้งสองคนอื่น ๆ ตอนนี้เป็นไฮไลต์: พืชพรรณธรรมชาติและพัฒนาข้าว นอกจากนี้พวกเขาระบุว่าประโยชน์ของพวกเขาขึ้นอยู่กับระบบการผลิตที่ใช้และอยู่กับชนิดของการตัดสินใจที่จะทำคือการจัดการแบบวันต่อวันหรือการซื้อและการเช่าที่ดินตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง.
4.2.1 พืชพรรณธรรมชาติ
สำหรับเกษตรกรที่นำมาใช้กึ่งตรงและระบบการผลิตแบบเดิมลักษณะของพืชที่เกิดขึ้นเองในช่วง
ระยะเวลาการเพาะปลูกเป็นดินที่สำคัญที่สุดตัวบ่งชี้ที่มีคุณภาพเพราะดินจะได้รับผลประโยชน์จากธรรมชาติจากพืช.
ผลพืชธรรมชาติอื่น ๆ ใน ลดการใช้ปุ๋ยอนินทรีชีวมวลเพราะถือว่าเป็นปุ๋ยอินทรีย์ธรรมชาติ นอกจากนี้เกษตรกรเชื่อว่าพืชผักที่เน่าเฟะเพิ่ม 'ไขมัน' ของดิน (สารอินทรีย์) รักษากร่อนของดินและปริมาณน้ำในดินส่งเสริมไส้เดือนดินและจุลินทรีย์และให้การป้องกันการกัดเซาะ มองไปที่การปรากฏตัวของพืชที่เกิดขึ้นเองเกษตรกรตัดสินใจ (ในแต่ละปี) เพื่อใช้ปุ๋ยอนินทรีเสริม (โดยปกติจะอยู่บนพื้นฐานของไนโตรเจน) หรือจะเลื่อนการดำเนินการจนกว่าจะถึงฤดูการปลูกพืชประจำปีต่อไปนี้ หากพวกเขาตัดสินใจที่จะใช้ปุ๋ยอนินทรีพวกเขาฐานนี้ในการวิเคราะห์ทางเคมีของดิน ตามที่เกษตรกรถ้าพืชพรรณธรรมชาติเป็นสีเข้ม, สีเขียวและการพัฒนาที่ดีในแง่ของความสูงของพืชพวกเขาถือว่าสาขาของพวกเขาจะดีสำหรับการดังต่อไปนี้
การปลูกพืชโดยไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ทางเคมีของดินเพื่อตรวจสอบว่าการปฏิสนธิเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น ดังนั้นพืชที่เกิดขึ้นเอง
ได้รับการพิจารณาเพื่อนำไปสู่คุณภาพดินและดังนั้นเพื่อการเกษตรที่ยั่งยืน ในฐานะที่แสดงความเห็นโดยเกษตรกรในรอบที่สองของการสัมภาษณ์บุคคล: ". ถ้าเขตข้อมูลมักจะสามารถรักษาพืชพันธุ์ธรรมชาติมากในช่วงระยะเวลาที่รกร้างก็หมายความว่าดินที่เป็นไปเพื่อให้ formygrandchildren ชีวิตของตัวเอง" (โดกา Zaikowisk) เกษตรกรที่สองเพิ่ม: "สุขภาพดินของวันพรุ่งนี้ก็เหมือนสุขภาพของคน; มันขึ้นอยู่กับวันนี้นิสัยการกิน. "(ดอลโฟ Westphal).
4.2.2 การพัฒนาพืชข้าว
เกษตรกรที่ปฏิบัติระบบก่อนงอกไม่สามารถมีคุณภาพ evaluatethe ของดินของพวกเขาโดยมองไปที่ธรรมชาติ
พืชในช่วงระยะเวลาเพาะปลูกเป็นดินของพวกเขาเสื่อมโทรมเกินไป (เพราะขณะที่พวกเขารับรู้ว่าดิน 'ไขมัน' จะหายไป โดยเตรียมดิน) เพื่อรองรับการเติบโตมากของพืชพรรณธรรมชาติและยังเพราะรกร้างจะสั้นขณะที่พวกเขาเริ่มต้นในการเตรียมดินก่อนหน้านี้ ดังนั้นเกษตรกรเหล่านี้มีความคิดของคุณภาพดินก่อนที่จะไม่มีการเตรียมดินและปลูกข้าว คุณภาพดินได้รับการประเมินโดยการสังเกตเพียง developmentdevelopment ของพืชข้าวในแง่ของสีสูง, การพัฒนาราก
และหมายเลขโทรศัพท์ของกอ.
4.2.3 สีดิน
หากเกษตรกรต้องการที่จะซื้อหรือเช่าที่ดินสีดินเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญที่สุด พวกเขาคิดว่าดินสีดำมีศักยภาพสูง
ในการผลิตเนื่องจากลักษณะ (คุณภาพ) กล่าวก่อนหน้านี้และดังนั้นดินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจสูง.
4.3 การใช้ความรู้ของดินในท้องถิ่น (การพัฒนาที่ยั่งยืน) การจัดการที่ดินเกษตรกรมีจิตสำนึกของความจริงที่ว่าคุณภาพดินแตกต่างกันไปจากสนามสนามเพราะลักษณะของดินโดยธรรมชาติและอิทธิพลของการจัดการ เกษตรกรนอกจากนี้ยังมีความตระหนักในการย่อยสลายในดินและการเชื่อมโยงกับการจัดการที่ดิน ความเสื่อมโทรมของดินส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้เป็นที่สังเกตในระบบการผลิตก่อนการงอก เกษตรกรเชื่อว่าการหมุนของข้าวในเขตชลประทานที่มีถั่วเหลืองเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดิน 'นุ่ม' ดินและผลใน control.1 วัชพืชที่ดีขึ้นในการปรับปรุงคุณภาพดินเกษตรกรบางคนใช้ fallowing และ
โคแทะเล็ม 2-3 ปี เกษตรกรจำนวนมากกล่าวว่าโคแทะเล็มเพิ่มปุ๋ยในสนาม, เศษซากพืชเพิ่มอินทรียวัตถุให้กับดินรากที่ยังคงอยู่ในทุ่งจะเพิ่มความจุของน้ำถือของดินและเป็นผลให้ชีวิตของดินมีความหลากหลาย.
อย่างไรก็ตามพวกเขาพิจารณา ที่ตัวเลือกเหล่านี้จะถูก จำกัด ให้เพียงส่วนเล็ก ๆ ของเกษตรกรคือผู้ที่มีที่ดินค่อนข้างมากหรือเงิน เกษตรกรส่วนใหญ่เหล่านี้นำมาใช้ในระบบการผลิตแบบเดิมและบางส่วนของพวกเขาใช้ระบบกึ่งโดยตรง พวกเขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพียงหนึ่งในที่ดินเพื่อการอยู่รอด; พวกเขาสามารถแบ่งดินแดนของพวกเขาเพื่อที่จะผลิตข้าวถั่วเหลืองหรือเก็บข้อมูลภายใต้รกร้าง ดังนั้นพวกเขาจึงกระจายความเสี่ยงของความล้มเหลวการเพาะปลูกและในเวลาเดียวกันการรักษาความอุดมสมบูรณ์ของดินสำหรับการผลิตข้าว ส่วนใหญ่ของเกษตรกรรายย่อยที่ตั้งอยู่บนดินที่ไม่ดีในพื้นที่ที่อยู่ในระดับต่ำที่มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ในการผลิตถั่วเหลืองเนื่องจากระบายน้ำไม่ดี สำหรับข้าวที่พวกเขาจะผูกพันกับการใช้ระบบก่อนงอกที่มีระยะเวลานานของน้ำท่วม เกษตรกรสังเกตว่าเพราะเหตุนี้ที่มีคุณภาพของดินลดลงทำให้มันเป็นกรดมากขึ้นและนำไปสู่ความเป็นพิษของเหล็กบดอัดและการลดลงของชีวิตในดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 .
ตัวชี้วัดคุณภาพของดินที่สำคัญจากกลุ่มสนทนาก็โผล่ออกมาจาก 11 ตัวชี้วัดคุณภาพดิน ชื่อ ในการสัมภาษณ์ครั้งแรก เท่านั้น
ดินสี , ไส้เดือน , ดินอินทรีย์และความร่วนของดิน ถือว่าเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญอย่างเป็นเอกฉันท์ โดยเกษตรกรคุณภาพดิน ดินสีเป็นสำคัญที่สุดเกษตรกรสามารถตัดสินใจในลำดับของความสำคัญของตัวชี้วัด เพราะถือว่าทุกคนเป็นคาบ ตามความคิดเห็นของเกษตรกร ถ้าดินมีสีเข้มจะประกอบด้วยดินอินทรีย์มากขึ้น ผลิตมากขึ้น โดยอยู่มากมายธรรมชาติพืชประกอบด้วยไส้เดือนมากขึ้น และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จากนั้นยาและการพัฒนารากจะดีกว่าและผลผลิตที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตาม การได้รับรู้ ซึ่งตัวชี้วัดที่สำคัญในการตัดสินใจ เป็นรอบที่สองของการสัมภาษณ์ได้ เกษตรกร ( อีกแบบ ) ขอที่ 11 ตัวบ่งชี้คุณภาพของดิน ชื่อ โดยเกษตรกรทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในการศึกษาเป็นประโยชน์

ตัดสินใจการจัดการของพวกเขาออกจากสี่ตัวชี้วัดที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ สีผิวดินเท่านั้นถือว่าสำคัญสำหรับการตัดสินใจ ในขณะที่คนอื่น ๆสองคน ตอนนี้เน้นพัฒนาข้าว : พืชธรรมชาติและพืช นอกจากนี้ พวกเขากล่าวว่า ประโยชน์ของพวกเขาขึ้นอยู่กับระบบการผลิตที่ใช้และประเภทของการตัดสินใจ เช่น การจัดการแบบวันต่อวัน หรือซื้อและเช่าที่ดินตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง .
4.2.1 . พืชธรรมชาติ สำหรับเกษตรกรที่ใช้
กึ่งโดยตรง และแบบปกติ ระบบการผลิต ลักษณะของพืชพรรณธรรมชาติในช่วงระยะเวลา fallow
ที่สำคัญคือ ตัวบ่งชี้ คุณภาพดิน เพราะดินจะได้รับ ' ประโยชน์ ' ธรรมชาติจากพืช
ธรรมชาติพืช ผลในการลดการใช้ปุ๋ยเคมี เพราะชีวมวลถือเป็นธรรมชาติปุ๋ยอินทรีย์ นอกจากนี้ เกษตรกรเชื่อว่าการเน่าของพืชเพิ่ม ' ไขมัน ' ของดิน ( อินทรีย์ ) , ยา รักษาดินและน้ำในดิน ส่งเสริมไส้เดือนและจุลินทรีย์ และให้การป้องกันการกัดเซาะดูที่ลักษณะของพืชพรรณธรรมชาติ เกษตรกรตัดสินใจ ( ในแต่ละปี ) เพื่อใช้เสริมปุ๋ยอนินทรีย์ ( ปกติบนพื้นฐานของไนโตรเจน ) หรือเลื่อนการกระทำนี้ต่อไปจนกว่าฤดูปลูก ฤดู หากพวกเขาตัดสินใจที่จะใช้ปุ๋ยอนินทรีย์ พวกเขาฐานในการวิเคราะห์ดินทางเคมี ตามที่เกษตรกร ถ้าพืชธรรมชาติเข้ม