Value creation is not only the key

Value creation is not only the key issue of competitive advantage but also the main theme discussed in the stakeholder management literature. For example, Freeman and Liedtka (1997) suggest a new perspective of the firm as creating value for stakeholders, termed stakeholder capitalism, emphasising that value creation, instead of value capture, must be the priority of the organization. Freeman and McVea (2001) suggest that creating value for multiple stakeholders provides opportunities that inspire change and innovation. McVea and Freeman (2005) argue that a stakeholder approach offers a “unique and neglected contribution to decision-making processes, particularly in innovative and entrepreneurial fields” (p. 59). From the stakeholder view, Lado et al.’s (1997) taxonomy could be a good foundation for integrating different perspectives on competitive advantage. As sources of competitive advantage are manifold, a firm can be regarded as a value-based network (Wheeler et al., 2003) and can enhance its capacity to generate value by formulating a set of good and reliable relationships with its multiple stakeholders, through valued resources as well as activity drivers. In brief, stakeholder management is quite compatible with competitive advantage in relation to value creation. However, the relationship between stakeholder management and the source of competitive advantage still merit further exploration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างคุณค่าคือ ไม่เพียงแต่ประเด็นหลักของการได้เปรียบเชิงแข่งขัน แต่ยังธีมหลักที่กล่าวถึงในวรรณคดีผู้จัดการ ตัวอย่าง ฟรีแมนและ Liedtka (1997) แนะนำมุมมองใหม่ของบริษัทเป็นการสร้างค่าสำหรับเสีย เรียกว่าทุนนิยมทรรศนะ เน้นการสร้างคุณค่า แทนค่าจับ ต้องเป็นระดับความสำคัญขององค์กร ฟรีแมนและ McVea (2001) แนะนำว่า การสร้างค่าสำหรับเสียหลายให้โอกาสที่สร้างแรงบันดาลใจเปลี่ยนแปลงและนวัตกรรม McVea และฟรีแมน (2005) โต้แย้งว่า วิธีการที่ผู้เสนอราคา "ที่ถูกละเลย และมีเอกลักษณ์ร่วมกระบวนการตัดสินใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ประกอบการ และนวัตกรรม" (p. 59) จากทรรศนะมุมมอง Lado et alของระบบ (1997) เป็นรากฐานดีสำหรับการรวมมุมมองบนเปรียบได้ เป็นแหล่งของการได้เปรียบเชิงแข่งขันมนุษยชาติ บริษัทอาจถือเป็นเครือข่ายที่ใช้ค่า (ล้อ et al., 2003) และสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของกำลังการผลิตเพื่อสร้างมูลค่า โดย formulating ชุดของความสัมพันธ์ที่ดี และเชื่อถือได้กับเสียหลายตัว ผ่านบริษัททรัพยากรตลอดจนกิจกรรมควบคุม สังเขป ผู้จัดการจะค่อนข้างได้เปรียบเกี่ยวกับการสร้างคุณค่า อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างผู้บริหารและแหล่งที่มาของการได้เปรียบเชิงแข่งขันยังบุญต่อไปสำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสร้างคุณค่าไม่ได้เป็นเพียงปัญหาที่สำคัญของการแข่งขัน แต่ยังสำคัญที่กล่าวถึงในวรรณคดีการจัดการผู้มีส่วนได้เสีย ตัวอย่างเช่นฟรีแมนและ Liedtka (1997) แสดงให้เห็นมุมมองใหม่ของ บริษัท ในขณะที่การสร้างมูลค่าให้กับผู้มีส่วนได้เสียที่เรียกว่าผู้มีส่วนได้เสียทุนนิยมที่เน้นการสร้างมูลค่าที่แทนค่าการจับภาพจะต้องจัดลำดับความสำคัญขององค์กร ฟรีแมนและ McVea (2001) แสดงให้เห็นว่าการสร้างมูลค่าให้กับผู้มีส่วนได้เสียต่างๆให้โอกาสที่สร้างแรงบันดาลใจการเปลี่ยนแปลงและนวัตกรรม McVea และฟรีแมน (2005) ยืนยันว่าวิธีการที่ผู้มีส่วนได้เสียมี "การมีส่วนร่วมที่ไม่ซ้ำกันและละเลยที่จะกระบวนการตัดสินใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านนวัตกรรมและผู้ประกอบการ" (หน้า 59) จากมุมมองผู้มีส่วนได้เสียที่ Lado ตอัล. 's (1997) อนุกรมวิธานอาจจะเป็นรากฐานที่ดีสำหรับการรวมมุมมองที่แตกต่างกันในข้อได้เปรียบในการแข่งขัน ในฐานะที่เป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันมีมากมาย บริษัท สามารถถือเป็นเครือข่ายที่มีมูลค่าตาม (วีลเลอร์และคณะ. 2003) และสามารถเพิ่มความสามารถในการสร้างมูลค่าโดยการกำหนดชุดของความสัมพันธ์ที่ดีและน่าเชื่อถือกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายผ่าน ทรัพยากรที่มีค่าเช่นเดียวกับที่คนขับรถกิจกรรม ในช่วงสั้น ๆ , การจัดการผู้มีส่วนได้เสียค่อนข้างเข้ากันได้กับความได้เปรียบในการแข่งขันในส่วนที่เกี่ยวกับการสร้างมูลค่า แต่ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารจัดการผู้มีส่วนได้เสียและแหล่งที่มาของการแข่งขันยังคงบุญการสำรวจต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสร้างคุณค่าไม่เพียงเป็นปัญหาสําคัญของเปรียบในการแข่งขัน แต่ธีมหลักกล่าวถึงผู้มีส่วนได้เสียด้านวรรณกรรม ตัวอย่างเช่น ฟรีแมน liedtka ( 1997 ) และให้มุมมองใหม่ของ บริษัท ที่สร้างมูลค่าให้กับผู้มีส่วนได้เสีย , termed ทุนนิยมผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย โดยเน้นที่การสร้างมูลค่า แทนที่จะจับค่า ต้องให้ความสําคัญขององค์กรฟรีแมน และ mcvea ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า การสร้างคุณค่าให้แก่ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายมีโอกาสที่จุดประกายการเปลี่ยนแปลงและนวัตกรรม และ mcvea ฟรีแมน ( 2005 ) ยืนยันว่ามีส่วนได้ส่วนเสียเป็นวิธีที่ไม่ซ้ำและถูกทอดทิ้งมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านนวัตกรรมและผู้ประกอบการ " ( หน้า 59 ) จากมุมมองของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในอีกทางหนึ่ง , et al .' s ( 1997 ) อนุกรมวิธานอาจเป็นรากฐานที่ดีสำหรับการบูรณาการมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความได้เปรียบในการแข่งขัน . เป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันเป็นอเนก บริษัทจะถือว่าเป็นค่าใช้เครือข่าย ( ล้อ et al . , 2003 ) และสามารถเพิ่มขีดความสามารถในการสร้างคุณค่าโดยการกำหนดชุดของความสัมพันธ์ที่ดีและเชื่อถือได้กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายของผ่านทางไดรเวอร์มูลค่าทรัพยากร รวมทั้งกิจกรรม ในช่วงสั้น ๆ , การจัดการผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่ค่อนข้างเข้ากันได้กับความได้เปรียบในการแข่งขันในด้านการสร้างคุณค่า อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและแหล่งที่มาของความได้เปรียบในการแข่งขันยังบุญสำรวจเพิ่มเติม