Reverse shoulder arthroplasty is a

Reverse shoulder arthroplasty is a well accepted treatment for patients with a symptomatic cuff tear arthropathy, failed total shoulder arthroplasty and sequelae of trauma (Frankle et al., 2005, Guery et al., 2006, Levy et al., 2007a, Levy et al., 2007b, Sirveaux et al., 2004, Wall et al., 2007 and Werner et al., 2005). Nonetheless some challenges remain, scapular notching which was originally described by Sirveaux et al. (2004) is the most frequently reported complication in reverse shoulder arthroplasty caused by the reversed implant design concept. Notching is reported with a high prevalence ranging from 44 to 96% (Boileau et al., 2005 and Simovitch et al., 2007; Werner et al., 2005). Scapular notching is a consequence of repeated impingement between the humeral implant component and the scapular neck during adduction of the arm which in time results in bony erosion and polyethylene wear of the onlay (Boileau et al., 2005 and Simovitch et al., 2007). Impingement can further restrict the range of motion of the arm and notching may lead to early implant loosening caused by bone loss and wear particle induced weakening of the bone-implant interface (Nyffeler et al., 2004 and Vanhove and Beugnies, 2004). Because of the proposed mechanical explanation for scapular notching, research groups have investigated surgical, anatomical and implant associated influence factors, with the aim to reduce scapular impingement and notching. Simovitch et al. investigated 77 consecutive shoulders of patients that had developed scapular notching and found a high correlation of inferior notching with the angle between the glenosphere and the scapular neck as well as with the position of the glenosphere on the proximal humerus (Simovitch et al., 2007). In subsequent studies, the influence of glenosphere positioning has been confirmed and several authors have recommended an increased inferior overlap (Gutiérrez et al., 2008; Lévigne et al., 2008 and Middernacht et al., 2008). In a biomechanical study on scapular bone models, Chou et al. investigated the range of motion of reverse shoulder prostheses with different glenosphere configurations and found eccentric and larger diameter glenospheres to improve the amount of maximum adduction (Chou et al., 2009). Furthermore a, reduced humeral neck-shaft angle and cup depth tends to result in improved adduction deficit in reverse shoulder arthroplasty (Boileau et al., 2005 and Gutiérrez et al., 2008).

In most of the clinical and biomechanical studies addressing the notching phenomenon, the factors that influence scapular notching are associated with the impingement of the humeral implant with the scapular bone during arm adduction. Nonetheless, clinically patients often show limited abilities in performing internal rotation tasks after reverse shoulder arthroplasty (Levy et al., 2014, Sirveaux and Mole, 2010, Stevens et al., 2014 and Triplet et al., 2014) which may lead to reduced mobility in daily living activities and may limit the ability to perform perineal care, which requires a maximum of internal rotation (Raiss et al., 2007; Sirveaux and Mole, 2010). Possible reasons for this limited function in internal rotation might be soft tissue related, but also could be a result of the reverse biomechanical joint function caused by the implant design, or by impingement of the humeral prosthesis with the scapular bone although these have not been investigated or verified. The purpose of this biomechanical study was therefore to investigate the influence of the glenosphere position and implant design features on the mechanical conflict between the humeral component and the scapula during internal rotation of the arm. Furthermore, in the same context, the effect of the individual scapular anatomy on the internal rotation was evaluated. The hypothesis we posed was that the size and position of the glenosphere, humeral cup depth, and the anatomy of the scapula all have a combined influence on the inferior scapular impingement of reverse shoulder arthroplasty during internal rotation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาดียอมรับเป็นข้อไหล่ย้อนหลังสำหรับผู้ป่วยข้อมืออาการฉีกขาด arthropathy ล้ม sequelae ของการบาดเจ็บและผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่รวม (Frankle et al. 2005, Guery et al. 2006 เรียกเก็บ 2007b, Levy et al. et al. 2007a, Sirveaux et al. 2004 ผนัง et al. 2007 และ Werner et al. 2005) กระนั้นความท้าทายบางอย่างยังคงอยู่ บริเวณสะบักบากซึ่งเดิมอธิบายไว้โดย Sirveaux et al. (2004) เป็นภาวะแทรกซ้อนรายงานบ่อยที่สุดในข้อไหล่ย้อนกลับที่เกิดจากการกลับรายการเทียมออก บากเป็นรายงาน มีความชุกสูงถึง 44 96% (เซบอยโลว์ et al. 2005 และ Simovitch et al. 2007 Werner et al. 2005) จู๊ดบากเป็นผลของการปะทะซ้ำระหว่างคอมโพเนนต์เทียมรอบต้นแขนและคอจู๊ดระหว่าง adduction ของแขนที่เวลาหลุดพังทลายและเอทิลีสึกนเลย์ (เซบอยโลว์ et al. 2005 และ Simovitch et al. 2007) ปะทะสามารถจำกัดช่วงของการเคลื่อนไหวของแขน และบากอาจนำไปสู่ต้นเทียมหลวมเกิดจากกระดูกและสึกหรออ่อนแอเกิดอนุภาคของอินเทอร์เฟซกระดูกเทียม (Nyffeler et al. 2004 และ Vanhove และ Beugnies, 2004) เพราะอธิบายกลเสนอสำหรับบากจู๊ด กลุ่มวิจัยมีการตรวจสอบกายวิภาค ผ่าตัด และปัจจัยอิทธิพลที่เกี่ยวข้อง มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการปะทะจู๊ดและบากเทียม Simovitch et al.สอบสวน 77 ติดกันไหล่ของผู้ป่วยที่มีพัฒนาจู๊ดบาก และพบความสัมพันธ์ที่สูงของด้อยกว่าบาก กับมุมระหว่างการ glenosphere และคอจู๊ดเช่น เดียว กับตำแหน่งของ glenosphere บนกระดูกต้นแขนใกล้เคียง (Simovitch et al. 2007) ในการศึกษาต่อ อิทธิพลของตำแหน่ง glenosphere ได้รับการยืนยัน และผู้แต่งหลายคนก็แนะนำซ้อนน้อยเพิ่มขึ้น (สามารถเล่น et al. 2008 Lévigne et al. 2008 และ Middernacht et al. 2008) ในการศึกษาชีวกลศาสตร์ในกระดูกจู๊ด โชวร้อยเอ็ดตรวจสอบช่วงของการเคลื่อนไหวของส่วนไหล่ย้อนกลับกับการกำหนดค่า glenosphere ที่แตกต่างกัน และพบความผิดปกติ และมีขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง glenospheres การปรับปรุงจำนวนสูงสุด adduction (โชว et al. 2009) นอกจากนี้ ลดรอบต้นแขนคอเพลามุมและถ้วยลึกมักจะ ทำขาดดุล adduction ดีขึ้นในข้อไหล่ย้อนกลับ (เซบอยโลว์ et al. 2005 และสามารถเล่น et al. 2008)ในส่วนของการศึกษาทางคลินิก และชีวกลศาสตร์จัดการกับปรากฏการณ์บาก ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อบากจู๊ดเกี่ยวข้องกับการปะทะของเทียมรอบต้นแขนกับกระดูกจู๊ดระหว่าง arm adduction กระนั้น ทางการแพทย์ผู้ป่วยมักจะแสดงความสามารถจำกัดในการทำงานหมุนภายในหลังจากผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับ (Levy et al. 2014, Sirveaux และตุ่น 2010 สตีเว่น et al. 2014 และแฝด et al. 2014) ซึ่งอาจจะไหวในกิจกรรมชีวิตประจำวัน และอาจจำกัดความสามารถในการดูแลของฝีเย็บ ซึ่งจำเป็นต้องหมุนภายใน (Raiss et al ได้สูงสุด , 2007 Sirveaux และตุ่น 2010) ฟังค์ชั่นจำกัดการหมุนภายในสาเหตุอาจเกี่ยวข้องกับเนื้อเยื่ออ่อน แต่ยัง อาจเป็นผลของใช้ฟังก์ชันร่วมทางชีวกลศาสตร์ย้อนกลับเกิด ขึ้น โดยการออกแบบรากฟันเทียม ปะทะของประดิษฐ์รอบต้นแขนกับกระดูกจู๊ดแม้ว่าเหล่านี้ไม่ได้ตรวจสอบ หรือตรวจสอบ วัตถุประสงค์ของการศึกษาทางชีวกลศาสตร์นี้จึงถูกตรวจสอบอิทธิพลของตำแหน่ง glenosphere และเทียมออกแบบบนความขัดแย้งระหว่างกระดูกสะบักและส่วนประกอบรอบต้นแขนจักรกลระหว่างการหมุนภายในของแขน นอกจากนี้ ในบริบทเดียวกัน ผลของแต่ละกายวิภาคจู๊ดหมุนภายในประกอบด้วย สมมติฐานที่เราเกิดคือ ว่า ขนาดและตำแหน่ง ของการ glenosphere ถ้วยรอบต้นแขน กายวิภาคของกระดูกสะบักทั้งหมดมีอิทธิพลต่อการรวมการปะทะจู๊ดด้อยกว่าของกลับไหล่เราระหว่างการหมุนภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับคือการรักษาที่ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการข้อมือ arthropathy ฉีกขาดล้มเหลวในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่รวมและผลที่ตามมาของการบาดเจ็บ (Frankle et al., 2005 Guery et al., 2006 ประกาศ et al., 2007A, Levy, et al . 2007B, Sirveaux et al., 2004 กำแพง et al., 2007 และเวอร์เนอร์ et al., 2005) อย่างไรก็ตามความท้าทายบางอย่างยังคงอยู่ Notching เซนต์จู๊ดซึ่งอธิบายเดิมโดย Sirveaux et al, (2004) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบได้บ่อยในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับเกิดจากแนวคิดการออกแบบย้อนกลับเทียม Notching มีรายงานที่มีความชุกสูงตั้งแต่ 44-96% (Boileau et al, 2005 และ Simovitch et al, 2007;... แวร์เนอร์, et al, 2005) Notching เซนต์จู๊ดเป็นผลมาจากการปะทะซ้ำระหว่างองค์ประกอบเทียม humeral และคอเซนต์จู๊ดช่วง adduction ของแขนซึ่งในผลเวลาในกระดูกกัดเซาะและเอทิลีนการสึกหรอของ Onlay นี้ (Boileau et al., ปี 2005 และ Simovitch et al., 2007) . การปะทะจะสามารถ จำกัด ช่วงของการเคลื่อนไหวของแขนและ Notching อาจนำไปสู่การคลายเทียมต้นที่เกิดจากการสูญเสียกระดูกและสวมใส่อนุภาคลดลงการเหนี่ยวนำของอินเตอร์เฟซกระดูกเทียม (Nyffeler et al., 2004 Vanhove และ Beugnies, 2004) เพราะคำอธิบายกลเสนอให้ Notching เซนต์จู๊ด, กลุ่มวิจัยได้ตรวจสอบการผ่าตัดทางกายวิภาคและรากเทียมที่เกี่ยวข้องปัจจัยที่มีอิทธิพลโดยมีจุดประสงค์เพื่อลดการปะทะเซนต์จู๊ดและ Notching Simovitch et al, ตรวจสอบ 77 ไหล่ติดต่อกันของผู้ป่วยที่ได้รับการพัฒนา Notching เซนต์จู๊ดและพบว่ามีความสัมพันธ์สูงของ Notching ด้อยกว่าด้วยมุมระหว่าง glenosphere และลำคอเซนต์จู๊ดได้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกับตำแหน่งของ glenosphere บนกระดูกใกล้เคียง (Simovitch et al., 2007) . ในการศึกษาต่ออิทธิพลของการวางตำแหน่ง glenosphere ได้รับการยืนยันและอีกหลายผู้เขียนได้แนะนำทับซ้อนด้อยกว่าที่เพิ่มขึ้น (Gutiérrez et al, 2008;... Levigne, et al, 2008 และ Middernacht et al, 2008) ในการศึกษาชีวกลศาสตร์ในรูปแบบของกระดูกเซนต์จู๊ด, Chou, et al ตรวจสอบช่วงของการเคลื่อนไหวของขาเทียมไหล่ย้อนกลับกับการกำหนดค่า glenosphere ที่แตกต่างกันและพบว่าผิดปกติและมีขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง glenospheres เพื่อปรับปรุงปริมาณของ adduction สูงสุด (Chou et al., 2009) นอกจากนี้การลดลง humeral มุมและถ้วยลึกคอเพลามีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิดการขาดดุล adduction ที่ดีขึ้นในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับ (Boileau et al., ปี 2005 และGutiérrez et al., 2008). ในส่วนของการศึกษาทางคลินิกและชีวกลศาสตร์ที่อยู่ Notching ปรากฏการณ์ปัจจัยที่มีอิทธิพล Notching เซนต์จู๊ดที่เกี่ยวข้องกับการปะทะของเทียม humeral กับกระดูกเซนต์จู๊ดช่วงแขน adduction อย่างไรก็ตามผู้ป่วยคลินิกมักจะแสดงความสามารถที่ จำกัด ในการปฏิบัติงานการหมุนภายในหลังการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับ (Levy et al., 2014 Sirveaux และตุ่น 2010 สตีเว่น et al., ปี 2014 และ Triplet et al., 2014) ซึ่งอาจนำไปสู่การลดลง ความคล่องตัวในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันและอาจจำกัดความสามารถในการดำเนินการดูแลฝีเย็บซึ่งจะต้องมีการหมุนสูงสุดภายใน (Raiss et al, 2007;. Sirveaux และตุ่น, 2010) เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับฟังก์ชั่นนี้ จำกัด ในการหมุนภายในอาจจะมีเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้อง แต่ยังอาจเป็นผลมาจากการทำงานร่วมกันย้อนกลับชีวกลศาสตร์ที่เกิดจากการออกแบบรากฟันเทียมหรือโดยการปะทะของเทียม humeral กับกระดูกเซนต์จู๊ดแม้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับการตรวจสอบ หรือตรวจสอบ วัตถุประสงค์ของการศึกษาชีวกลศาสตร์นี้จึงจะตรวจสอบอิทธิพลของตำแหน่งและการออกแบบเทียม glenosphere คุณสมบัติในความขัดแย้งทางกลระหว่างองค์ประกอบ humeral และกระดูกสะบักระหว่างการหมุนภายในของแขน นอกจากนี้ในบริบทเดียวกันผลกระทบของลักษณะทางกายวิภาคเซนต์จู๊ดของแต่ละบุคคลในการหมุนภายในถูกประเมิน สมมติฐานที่เราโพสต์ก็คือว่าขนาดและตำแหน่งของ glenosphere ลึกถ้วย humeral และลักษณะทางกายวิภาคของกระดูกสะบักทั้งหมดมีอิทธิพลรวมในการปะทะเซนต์จู๊ดด้อยของการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับระหว่างการหมุนภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับไหล่เทียมคือการยอมรับการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการข้อมือฉีกคนไอริช ล้มเหลวทั้งหมด และทางหัวใจของการบาดเจ็บไหล่เทียม แฟรงเคิล ( et al . , 2005 guery et al . , 2006 , Levy et al . , 2007a Levy et al . , 2007b sirveaux , et al . , et al 2004 , ผนัง . 2550 และเวอร์เนอร์ et al . , 2005 ) อย่างไรก็ตามความท้าทายบางอย่างยังคงอยู่ การบาก ซึ่งแต่เดิมอธิบายโดย sirveaux et al . ( 2004 ) เป็นบ่อยที่สุด รายงานภาวะแทรกซ้อนในกลับไหล่เทียมเกิดจากกลับปลูกฝังแนวคิดการออกแบบ . รอยบากจะรายงานกับความชุกสูงตั้งแต่ 44 ถึง 96% ( บอยโล et al . , 2005 และ simovitch et al . , 2007 ; เวอร์เนอร์ et al . , 2005 ) การบากเกิดจากการปะทะระหว่างตัดโลหะแผ่นแบบซ้ำส่วนประกอบและคอในการหุบแขนซึ่งในผลของเวลาในการใส่กระดูกและเศษของ onlay ( บอยโล et al . , 2005 และ simovitch et al . , 2007 ) การปะทะเพิ่มเติมสามารถ จำกัด ช่วงของการเคลื่อนไหวของแขนและบากอาจนำไปสู่ก่อนสอดใส่คลายที่เกิดจากการสูญเสียกระดูกและอนุภาคการสึกหรอการอ่อนตัวลงของกระดูกอินเตอร์เฟซ ( nyffeler et al . , 2004 และ vanhove และ beugnies , 2004 ) เพราะการนำเสนอเชิงกลคำอธิบายสำหรับการบาก กลุ่มงานวิจัยได้ศึกษาผ่าตัดกายวิภาคและปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ( โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการการปะทะ และบาก . simovitch et al . ศึกษา 77 ไหล่ติดต่อกันของผู้ป่วยที่มีการพัฒนาการบากและพบความสัมพันธ์สูงกับด้อยกว่า notching มุมระหว่าง glenosphere และคอการเช่นเดียวกับตำแหน่งของ glenosphere บนกระดูกต้นแขนส่วนต้น ( simovitch et al . , 2007 ) ต่อมาในการศึกษาอิทธิพลของ glenosphere ตำแหน่งได้รับการยืนยันและหลายผู้เขียนได้แนะนำเพิ่มด้อยกว่าซ้อน ( กูติ ) rrez et al . , 2008 ; L é vigne et al . , 2008 และ middernacht et al . , 2008 ) ในการศึกษาทางชีวกลศาสตร์ในการชูโมเดลกระดูก , et al . ตรวจสอบช่วงของการเคลื่อนไหวของไหล่ ขาเทียมแบบย้อนกลับกับ glenosphere แตกต่างกันและพบนอกรีตและขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง glenospheres เพื่อปรับปรุงปริมาณอย่างสูงสุด ( Chou et al . , 2009 ) นอกจากนี้ , การตัดโลหะแผ่นเพลาและถ้วยคอ มุมลึก มีแนวโน้มที่ผลในการปรับปรุงการขาดดุลในหุบกลับไหล่เทียม ( บอยโล et al . , 2005 ) และ กูตี rrez et al . , 2008 )ในส่วนของการศึกษาทางชีวกลศาสตร์การบากปรากฏการณ์ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบากเกี่ยวข้องกับการปะทะของการตัดโลหะแผ่นด้วยการปลูกถ่ายกระดูกช่วงแขนหุบ . อย่างไรก็ตาม ทางคลินิก ผู้ป่วยมักจะแสดงความสามารถในการปฏิบัติงาน ( หมุนภายในหลังจากกลับไหล่เทียม ( เลวี่ et al . , 2014 , sirveaux และไฝ , 2553 , สตีเว่น et al . , 2014 และ triplet et al . , 2010 ) ซึ่งอาจนำไปสู่การเคลื่อนไหวลดลงในกิจกรรมชีวิตประจำวัน และอาจจะ จำกัด ความสามารถในการดูแลฝีเย็บซึ่งต้องใช้สูงสุดของการหมุนภายใน ( raiss et al . , 2007 ; และ sirveaux ไฝ , 2010 ) เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับฟังก์ชันที่จำกัดนี้ในการหมุนภายในอาจเป็นเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้อง แต่ยังอาจเป็นผลของการทำงานร่วมกันและชีวกลศาสตร์เกิดจากรากฟันเทียมออกแบบ หรือการปะทะของการตัดโลหะแผ่นด้วยกระดูกการแม้ว่าเหล่านี้ไม่ได้รับการสอบสวน หรือการตรวจสอบ วัตถุประสงค์ของการศึกษาทางชีวกลศาสตร์นี้จึงเพื่อศึกษาอิทธิพลของ glenosphere ตำแหน่งและปลูกฝังคุณลักษณะการออกแบบที่ความขัดแย้งระหว่างชิ้นส่วนเครื่องกลตัดโลหะแผ่นและกระดูกสะบักในระหว่างการหมุนภายในของไหล่ นอกจากนี้ ในบริบทเดียวกันผลของกายวิภาคศาสตร์การในแต่ละรอบการประเมิน สมมติฐานที่เราถูกวางว่าขนาดและตำแหน่งของ glenosphere ตัดโลหะแผ่น , ถ้วยลึกและกายวิภาคศาสตร์กระดูกสะบักทั้งหมดได้รับการผสมผสานอิทธิพลในการปะทะการด้อยกลับไหล่เทียมในระหว่างการหมุนภายใน